Pytanie 1
Symbol "LGA 775" obecny w dokumentacji technicznej płyty głównej wskazuje na typ gniazda dla procesorów:
A. których obudowa zawiera pola dotykowe
B. które są zgodne z szyną systemową o maksymalnej częstotliwości taktowania do 1 333 MHz
C. które mają mniej połączeń zasilających niż gniazdo dla procesorów w obudowie PGA
D. których obudowa zawiera piny
Stwierdzenie, że 'LGA 775' odnosi się do procesorów, których obudowa posiada piny, jest nieprawidłowe, ponieważ koncept pinu w kontekście LGA odnosi się do technologii PGA, gdzie procesor ma wystające piny, które wchodzą w gniazdo na płycie głównej. W przypadku LGA, procesor jest płaski i posiada pola dotykowe, co eliminuje wiele problemów związanych z mechanicznym uszkodzeniem pinów. Wybór gniazda LGA 775 ma swoje uzasadnienie w potrzebie zwiększenia niezawodności połączeń oraz prostoty montażu. Kolejna nieścisłość dotyczy połączeń zasilających. W rzeczywistości LGA 775 obsługuje standardowe połączenia zasilające, które są wystarczające dla większości procesorów z tej serii, a stwierdzenie, że obudowy te mają mniej połączeń zasilających niż ich odpowiedniki w technologii PGA jest mylące. To zróżnicowanie w konstrukcji gniazd nie wpływa bezpośrednio na efektywność zasilania procesora, lecz na sposób, w jaki procesor łączy się z płytą główną. Warto również zwrócić uwagę na częstotliwość szyny systemowej. Podczas gdy LGA 775 obsługuje procesory z różnymi częstotliwościami taktowania, twierdzenie, że gniazdo to ogranicza się do częstotliwości 1 333 MHz, jest zbyt ogólne, ponieważ różne modele procesorów mogą współpracować z szyną systemową o różnych prędkościach, co było istotne w kontekście rozwoju technologii oraz zastosowań w standardowych komputerach i zaawansowanych stacjach roboczych.
