Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.05 - Drukowanie cyfrowe i obróbka druków
Data rozpoczęcia: 29 maja 2025 15:22
Data zakończenia: 29 maja 2025 15:35

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W jakiej proporcji tworzy się szkice rysunków technicznych w programach do projektowania CAD?

A. 1:2

B. 1:1

C. 2:1

D. 3:1

Wybór skali innej niż 1:1 w kontekście rysunków technicznych w programach CAD może prowadzić do wielu nieporozumień i błędów, które mogą mieć poważne konsekwencje w praktyce. Skala 1:2 oznacza, że obiekt na rysunku jest dwa razy mniejszy od rzeczywistego, co może być użyteczne w niektórych przypadkach, ale nie w kontekście detali wymagających precyzyjnego odwzorowania wymiarów. Rysunki w skali 1:2 mogą być trudne do interpretacji, a różnice w wymiarach mogą być łatwo przeoczone, co w inżynierii może prowadzić do błędnych decyzji projektowych. Podobnie, skala 2:1, gdzie rysunek jest przedstawiony w powiększeniu, może wprowadzać w błąd, gdyż wizualizacja nie oddaje rzeczywistych wymiarów obiektu, co jest kluczowe dla wykonawców. Z kolei skala 3:1, która jeszcze bardziej zwiększa rozmiar rysunku, może sprawić, że detale staną się trudne do zrozumienia, a przy tym nieosiągalne do rzeczywistych pomiarów. W praktyce, wybór nieodpowiedniej skali może być wynikiem niewłaściwego zrozumienia zasad rysunku technicznego, co skutkuje problemami w komunikacji, a nawet może prowadzić do opóźnień w realizacji projektów. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów, aby zapewnić, że wszystkie wymiarowania są zgodne z rzeczywistością i mogą być zrozumiane przez wszystkich uczestników procesu projektowego.

Pytanie 2

Ocena zmian w grubości warstwy tuszu w cyfrowym druku polega na analizie

A. gęstości optycznej druku

B. anizotropii zadrukowanego papieru

C. masy podłoża drukowego przed oraz po procesie druku

D. dopasowania druku odbitki na awersie oraz rewersie

Anizotropowość zadrukowanego papieru, waga podłoża drukowego oraz pasowanie druku na awersie i rewersie nie są bezpośrednimi miarami grubości warstwy tuszu, lecz dotyczą innych aspektów procesu druku. Anizotropowość odnosi się do różnic w właściwościach materiału w różnych kierunkach, co może wpływać na absorpcję tuszu, ale nie jest to miara grubości samego tuszu. Ocenianie gęstości optycznej druku jest o wiele bardziej precyzyjne i bezpośrednie w kontekście kontroli jakości. Waga podłoża przed i po drukowaniu może być użyteczna w ocenie całkowitego zużycia materiałów, ale nie dostarcza szczegółowych informacji o zmianach w grubości warstwy tuszu, co jest istotne w kontekście estetyki i funkcjonalności druku. Pasowanie druku na awersie i rewersie dotyczy zgodności wizualnej i technologicznej między dwiema stronami odbitki, jednak nie daje odpowiedzi na pytanie o grubość warstwy tuszu. Błędem w myśleniu jest zakładanie, że te aspekty mogą zastąpić analizę gęstości optycznej, co prowadzi do nieefektywnej kontroli oraz potencjalnych problemów z jakością końcowego produktu. Właściwe zrozumienie i zastosowanie gęstości optycznej jako miary grubości warstwy tuszu jest kluczowe dla utrzymania wysokich standardów w druku cyfrowym.

Pytanie 3

Jakie czynności powinny być zrealizowane w celu przygotowania cyfrowej maszyny do drukowania?

A. Załadować podłoże drukowe, założyć obuwie ochronne

B. Włączyć urządzenie, uzupełnić płyn chłodzący

C. Sprawdzić tonery, załadować papier

D. Uruchomić maszynę, załadować tonery, założyć formy drukowe

Włączenie urządzenia i uzupełnianie płynu chłodzącego to działania, które nie są kluczowe w kontekście przygotowania cyfrowej maszyny do drukowania. Warto zauważyć, że większość cyfrowych maszyn drukarskich, szczególnie tych opartych na technologii LED lub inkjet, nie wymaga płynu chłodzącego do prawidłowego funkcjonowania. Działania te mogą wprowadzać w błąd, sugerując, że są niezbędne do rozpoczęcia procesu drukowania, podczas gdy właściwe przygotowanie obejmuje przede wszystkim kontrolę tonerów i papieru. Z kolei założenie form drukowych jest istotne w kontekście tradycyjnych technik druku, takich jak offset, gdzie formy są kluczowe dla przenoszenia obrazu na papier. W przypadku druku cyfrowego, techniki te działają inaczej, a potrzeba założenia form nie występuje. Wreszcie, założenie obuwia ochronnego, choć ważne z punktu widzenia BHP, nie jest częścią technicznych przygotowań maszyny do druku. Takie mylenie procesów przygotowawczych może prowadzić do pominięcia rzeczywistych, istotnych kroków, co może skutkować opóźnieniami w produkcji oraz obniżeniem jakości wydruków. W praktyce efektywne przygotowanie maszyny do druku wymaga znajomości jej specyfiki oraz procesów, które mają kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnych rezultatów.

Pytanie 4

Zjawisko "paskowania druku", które może wystąpić przy drukowaniu wielkoformatowym, można zredukować dzięki

A. zwiększeniu wilgotności materiału

B. obniżeniu kontrastu druku

C. zmianie używanych farb

D. zmniejszeniu prędkości drukowania

Paskowanie w druku wielkoformatowym to zazwyczaj wynik złych ustawień, a nie tylko farb czy kontrastu. Zmiana farb nie zawsze pomoże w pozbyciu się paskowania, bo niektóre z nich mogą sprawić, że aplikacja stanie się trudniejsza. Również zmiana kontrastu to nie jest dobre rozwiązanie, bo on dotyczy tego, jak widzimy kolory, a nie tego, jak farba jest nakładana. Mniejszy kontrast może wręcz pogorszyć wizualną jakość wydruku, co jest kiepskie w druku reklamowym. Zwiększanie wilgotności podłoża też nie zawsze działa - czasem wręcz może pogorszyć sytuację, powodując rozmycie farby. Ważne, żeby zrozumieć, że paskowanie to kwestia aplikacji farby, a nie kolorów czy samej farby. Dlatego lepiej skupić się na optymalizacji prędkości druku i na tym, żeby cały proces był dopasowany do sprzętu, który mamy. Nie zapominajmy też o serwisie i kalibracji drukarek, bo to podstawowy sposób na zapewnienie dobrej jakości wydruków.

Pytanie 5

Jakim akronimem nazywa się komputerowe wspomaganie projektowania obiektu?

A. CAE

B. 3DD

C. DWG

D. CAD

Projektowanie techniczne obiektu wspomagane komputerowo jest kluczowym aspektem współczesnej inżynierii i architektury, a akronim CAD jest w tej dziedzinie najbardziej rozpoznawalny. Wybór innych akronimów, takich jak DWG, CAE czy 3DD, może prowadzić do nieporozumień, ponieważ odnoszą się one do różnych, ale powiązanych koncepcji. DWG to format plików używanych przez programy CAD, szczególnie AutoCAD, i nie jest akronimem odnoszącym się do samego procesu projektowania. CAE, czyli Computer-Aided Engineering, odnosi się do inżynieryjnego wspomagania komputerowego, które koncentruje się na analizie i symulacji zachowań produktów, a nie na samym projektowaniu. Z kolei 3DD to termin, który nie ma uznania w branży i nie jest standardowym akronimem, co czyni go nieadekwatnym w kontekście projektowania. Użycie tych terminów może wynikać z zamieszania dotyczącego różnorodności narzędzi i formatów stosowanych w inżynierii. Ważne jest, aby rozumieć, że poszczególne akronimy odnoszą się do specyficznych procesów i narzędzi, a nie można ich stosować zamiennie. W efekcie, niepoprawne rozpoznanie tych akronimów może prowadzić do błędów w komunikacji i nieefektywności w pracy zespołów projektowych, co może mieć dalekosiężne skutki w realizacji projektów.

Pytanie 6

Jaką minimalną liczbę arkuszy papieru w formacie SRA3 (320 x 450 mm) trzeba przygotować do wydruku 800 biletów wstępu o wymiarach netto 146 x 56 mm?

A. 50 sztuk

B. 30 sztuk

C. 20 sztuk

D. 80 sztuk

Aby obliczyć minimalną liczbę arkuszy papieru formatu SRA3 potrzebnych do wydrukowania biletów o wymiarach 146 x 56 mm w nakładzie 800 sztuk, należy najpierw ustalić, ile biletów zmieści się na jednym arkuszu SRA3. Format SRA3 ma wymiary 320 x 450 mm, co daje pole powierzchni wynoszące 144000 mm². Pole powierzchni jednego biletu wynosi 8176 mm² (146 mm x 56 mm). Wykonując obliczenia, można ustalić, że na każdym arkuszu SRA3 zmieści się 17 biletów (5 wzdłuż krótszego boku i 3 wzdłuż dłuższego boku). Zatem, aby wydrukować 800 biletów, potrzebujemy 47 arkuszy (800/17). Jednak w praktyce, biorąc pod uwagę straty materiałowe oraz wymogi technologiczne, takich jak marginesy przycięcia czy nienaświetlone krawędzie, lepiej przygotować dodatkowe arkusze, co prowadzi nas do zaokrąglenia do 50 arkuszy. W przemyśle graficznym standardem jest uwzględnianie strat, co czyni tę odpowiedź najbardziej odpowiednią.

Pytanie 7

Termin kolorystyka druku 4 + 1 wskazuje, że drukowane odbitki będą posiadały

A. jeden kolor z jednej strony, dwa kolory z drugiej strony

B. cztery kolory z obu stron

C. cztery kolory z jednej strony, jeden kolor z drugiej strony

D. jednokolorowe z obu stron

Odpowiedź, że odbitki nakładowe będą zadrukowane czterema kolorami z jednej strony oraz jednym kolorem z drugiej strony, jest poprawna i odzwierciedla standardowy proces druku w technologii offsetowej. Oznaczenie 4 + 1 oznacza, że na stronie głównej projektu wykorzystuje się cztery podstawowe kolory: cyjan, magentę, żółty i czarny (CMYK), co pozwala na uzyskanie szerokiej gamy kolorystycznej. Z kolei na stronie odwrotnej zastosowanie jednego koloru, zazwyczaj czarnego, pozwala na ekonomiczne wykorzystanie tuszu oraz obniżenie kosztów produkcji. Takie podejście jest powszechnie stosowane w materiałach reklamowych, takich jak ulotki czy broszury, gdzie strona główna zazwyczaj wymaga pełnego druku kolorowego, a strona odwrotna może mieć prostszy, mniej kosztowny projekt. W praktyce, takie oznaczenie jest używane przez drukarnie do precyzyjnego określenia wymagań dotyczących druku, co sprzyja poprawności realizacji zleceń. Wiedza na temat oznaczeń kolorystyki w druku jest kluczowa dla projektantów graficznych oraz wszystkich osób związanych z produkcją materiałów drukowanych.

Pytanie 8

Jakiego zestawu sprzętu i oprogramowania należy użyć, aby stworzyć wizytówkę oraz wykonać jej próbny wydruk?

A. Programu graficznego, tabletu graficznego, drukarki cyfrowej

B. Komputera z systemem operacyjnym, programu graficznego, drukarki cyfrowej

C. Programu graficznego, naświetlarki, maszyny offsetowej

D. Komputera z systemem operacyjnym, tabletu graficznego, skanera

Poprawna odpowiedź to zestaw: komputer z systemem operacyjnym, program graficzny oraz drukarka cyfrowa. Taki zestaw zapewnia pełną funkcjonalność potrzebną do zaprojektowania wizytówki od podstaw. Komputer jest niezbędny do uruchomienia oprogramowania, które umożliwia tworzenie grafiki wektorowej, co jest kluczowe w projektowaniu wizytówek. Programy graficzne, takie jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, oferują szereg narzędzi do precyzyjnego projektowania, w tym możliwość pracy z warstwami, kolorami Pantone oraz typografią, co jest istotne w przypadku projektowania materiałów drukowanych. Drukarka cyfrowa umożliwia wykonanie wydruku próbnego, co pozwala na ocenę wyglądu wizytówki w rzeczywistości, a także na wprowadzenie ewentualnych poprawek przed zleceniem większej produkcji. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej, gdzie prototypowanie i testowanie są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości końcowego produktu.

Pytanie 9

Jakie działanie technologiczne, które polega na rozplanowaniu użytków na arkuszu drukarskim, następuje przed procesem cyfrowego drukowania nakładu?

A. Rastrowanie

B. Naświetlanie

C. Zalewkowanie

D. Impozycja

Impozycja to kluczowy etap w procesie przygotowania do druku, który polega na odpowiednim rozmieszczaniu stron na arkuszu papieru w taki sposób, aby po złożeniu, przycięciu i obróbce końcowej otrzymać poprawnie ułożony nakład. Jest to szczególnie istotne w przypadku druku offsetowego oraz cyfrowego, gdzie dokładność i precyzja mają bezpośredni wpływ na jakość finalnego produktu. W praktyce, impozycja może obejmować różne układy, takie jak układ książkowy lub gazetowy, w zależności od specyfikacji projektu. W branży drukarskiej stosuje się różne oprogramowania do impozycji, które automatyzują ten proces, co pozwala na efektywne zarządzanie czasem i zasobami. Dobrze przeprowadzona impozycja zmniejsza również straty materiałowe i koszty produkcji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Należy podkreślić, że każdy błąd na etapie impozycji może prowadzić do poważnych problemów w późniejszych fazach produkcji, dlatego dokładność tego procesu jest kluczowa.

Pytanie 10

Gdy wydruk wielkoformatowy składa się z wielu brytów, to spady wewnętrzne każdego z nich należy przyciąć bez marginesów. Jakie jest uzasadnienie takiego działania?

A. Poszczególne bryty są łączone na zakładkę

B. Spady wewnętrzne nie są określane podczas projektowania brytów

C. Ostateczna praca powstanie przez zestawienie krawędzi wewnętrznych brytów bezpośrednio ze sobą

D. Każdy bryt powinien stanowić niezależny wykończony wydruk

Nie do końca rozumienie kwestii spadów wewnętrznych przy wydrukach wielkoformatowych może prowadzić do złych wniosków. Jeśli myślisz, że osobne bryty powinny być jakby zakończone niezależnie, to musisz wiedzieć, że często trzeba je łączyć w całość. Spady nie są ustalane w projekcie brytów, co jest błędnym podejściem. One są naprawdę ważne, jeśli chodzi o estetykę i wizualną integralność, więc warto je dobrze przemyśleć podczas projektowania. Dodatkowo, twierdzenie, że bryty są sklejane na zakładkę, nie uwzględnia kontekstu spadów wewnętrznych, co też jest niepoprawne. Ostatecznie, odpowiedzi sugerujące układanie krawędzi brytów bez marginesów pomijają praktyczne aspekty związane z większymi wydrukami, gdzie te marginesy są naprawdę potrzebne, żeby uniknąć problemów z dopasowaniem. Takie błędy w myśleniu mogą prowadzić do dużych niedociągnięć w produkcji, a w efekcie do słabej jakości finalnych produktów i frustracji klientów.

Pytanie 11

W jakiej proporcji powinien zostać przygotowany dokument do druku wielkoformatowego, aby zachować pierwotną rozdzielczość?

A. 1:1

B. 1:3

C. 1:2

D. 1:4

Odpowiedź 1:1 jest prawidłowa, ponieważ w przypadku dokumentów przeznaczonych do druku wielkoformatowego, zachowanie oryginalnej rozdzielczości jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku. Skala 1:1 oznacza, że każdy piksel w kreatorze dokumentu odpowiada dokładnie jednemu pikselowi w druku. To podejście eliminuje ryzyko rozmycia lub utraty detali, co jest szczególnie ważne w przypadku dużych formatów, takich jak plakaty czy banery. Używając skali 1:1, możemy również lepiej ocenić, jak projekt będzie wyglądał w rzeczywistości, co pozwala na wprowadzenie ewentualnych poprawek przed wysłaniem pliku do druku. W praktyce, podczas przygotowywania dokumentów do druku, warto również zadbać o odpowiednią rozdzielczość obrazów, która powinna wynosić co najmniej 300 DPI dla druku wysokiej jakości. W przypadku druku wielkoformatowego, w zależności od odległości, z jakiej będzie oglądany wydruk, można stosować niższe DPI, jednak zachowanie skali 1:1 zawsze powinno być priorytetem.

Pytanie 12

Jaką jednostkę długości wykorzystuje się przy pomiarach rysunków technicznych maszynowych?

A. cal

B. centymetr

C. metr

D. milimetr

Chociaż cal, metr i centymetr są jednostkami długości, ich zastosowanie w kontekście rysunków technicznych maszynowych nie jest optymalne z wielu powodów. Cal, będący jednostką imperialną, jest wciąż używany w niektórych krajach, ale w inżynierii i projektowaniu maszyn na całym świecie dominują systemy metryczne, gdzie milimetr jest preferowany dla jego precyzji. Zastosowanie centymetrów w rysunkach technicznych może prowadzić do niedokładności, zwłaszcza w bardziej złożonych konstrukcjach, gdzie małe różnice mają znaczący wpływ na funkcjonalność i dopasowanie komponentów. Metr, jako jednostka większa, rzadko jest używany do szczegółowego wymiarowania w rysunkach technicznych, ponieważ może być zbyt ogólny w kontekście precyzyjnego projektowania maszyn. Użycie większych jednostek może prowadzić do błędnych interpretacji wymiarów, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku elementów wymagających dużej precyzji. Na przykład, w produkcji elementów maszyn i ich montażu, stosowanie milimetrów minimalizuje ryzyko błędów konstrukcyjnych, co jest kluczowe dla zapewnienia jakości i funkcjonalności. W związku z tym, wybór odpowiedniej jednostki miary jest niezbędny dla skutecznego projektowania i produkcji.

Pytanie 13

Ploter solwentowy wykorzystuje 20 ml tuszy CMYK na 1 m² wydruku. Jaką powierzchnię można pokryć drukiem przy użyciu czterech pojemników o objętości 960 ml?

A. 96 m2

B. 192 m2

C. 480 m2

D. 240 m2

Żeby policzyć, jaką powierzchnię można zadrukować czterema zasobnikami atramentu po 960 ml każdy, najpierw musimy zsumować cały atrament. Czyli mamy 4 zasobniki razy 960 ml, co daje razem 3840 ml. A ponieważ ploter zużywa 20 ml atramentu na każdy m², możemy teraz łatwo obliczyć, ile metrów kwadratowych możemy pokryć: 3840 ml podzielić przez 20 ml na m², co daje 192 m². To naprawdę ważne dla planowania kosztów druku i zarządzania zasobami w produkcji. Zrozumienie, ile atramentu jest potrzebne, ułatwia przewidywanie materiałów i optymalizację procesów, co jest kluczowe w naszej branży poligraficznej. Wiedza na temat zużycia atramentu ma też spore znaczenie przy wycenie projektów druku, co jest istotne dla tego, żeby firma była rentowna.

Pytanie 14

Jakie urządzenie powinno być użyte do przycinania książek?

A. Krajarkę trójnożową

B. Nożyce introligatorskie

C. Krajarkę krążkową

D. Ploter wycinający

Krajarka trójnożowa to urządzenie specjalnie zaprojektowane do precyzyjnego okrawania książek, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w procesie introligatorskim. Umożliwia ona jednoczesne przycięcie wielu arkuszy papieru, co znacząco zwiększa efektywność pracy. Krajarki trójnożowe są wyposażone w systemy prowadzenia ostrzy, które zapewniają równomierne cięcia i minimalizują ryzyko uszkodzenia papieru. W praktyce wykorzystuje się je w drukarniach oraz warsztatach introligatorskich, gdzie wymagana jest wysoka jakość wykończenia publikacji. Dzięki swojej konstrukcji, krajarka ta pozwala na uzyskanie idealnych krawędzi, co jest kluczowe dla estetyki końcowego produktu. Użycie krajarki trójnożowej w procesie produkcji książek jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie precyzji i jakości w procesie introligatorskim. Warto również zaznaczyć, że krajarki te mogą być dostosowane do różnych rodzajów papieru oraz formatów, co czyni je uniwersalnym narzędziem w tej dziedzinie.

Pytanie 15

Jakie kroki należy sukcesywnie podjąć przy przygotowaniu wielkoformatowego plotera do pracy z drukowaniem?

A. Sprawdzić poziom atramentów, załadować podłoże drukowe, zamknąć system drukowania

B. Opróżnić resztki atramentu po wcześniejszej pracy, ustawić kolorystykę drukowania, sprawdzić wypoziomowanie urządzenia

C. Sprawdzić poziom atramentów, załadować podłoże drukowe, ustawić parametry drukowania zgodnie z zamówieniem

D. Sprawdzić, czy nie ma resztek zaciętego papieru po wcześniejszych pracach, sprawdzić poziom atramentów, włączyć zasilanie urządzenia

Odpowiedź wskazująca na konieczność sprawdzenia poziomu atramentów, załadunku podłoża drukowego oraz ustawienia parametrów drukowania zgodnie z zamówieniem jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla kluczowe etapy przygotowania do druku na wielkoformatowym ploterze. Sprawdzenie poziomu atramentów jest niezbędne, aby uniknąć sytuacji, w której drukowanie zostanie przerwane z powodu braku atramentu, co może prowadzić do marnotrawstwa czasu oraz zasobów. Następnie, załadunek odpowiedniego podłoża jest istotny, ponieważ różne projekty mogą wymagać specyficznych materiałów, takich jak papier, winyl czy płótno. W końcu, ustawienie parametrów drukowania, takich jak rozdzielczość, kolorystyka oraz prędkość druku, musi być zgodne z wymaganiami zamówienia, aby zapewnić optymalną jakość wydruku. Przykładowo, do druku bannerów może być konieczne ustawienie wyższej rozdzielczości, podczas gdy w przypadku plakatów można zastosować szybsze ustawienia. Przestrzeganie tych standardów i dobrych praktyk branżowych zapewnia jakość i efektywność procesu produkcyjnego.

Pytanie 16

Jakie urządzenie do wykańczania należy zastosować, aby uzyskać samoprzylepne naklejki wydrukowane na ploterze wielkoformatowym?

A. Krajarka trójnożna

B. Ploter tnący

C. Bigówka-perforówka

D. Kostka introligatorska

Ploter tnący jest idealnym urządzeniem do wykańczania naklejek samoprzylepnych, ponieważ pozwala na precyzyjne cięcie materiału zgodnie z zadanymi kształtami. Używając plotera tnącego, operator ma możliwość zdefiniowania nie tylko kształtu naklejki, ale także jej wymiarów oraz detali, co jest kluczowe w przypadku projektów, które wymagają dokładności. Przykłady zastosowań obejmują produkcję etykiet, różnorodnych naklejek reklamowych oraz elementów dekoracyjnych. W branży druku wielkoformatowego, ploter tnący jest często wykorzystywany do pracy z materiałami samoprzylepnymi, co zapewnia wysoką jakość cięcia i estetykę finalnego produktu. Stosując te urządzenia, można także korzystać z różnych rodzajów folii, co dodatkowo zwiększa uniwersalność zastosowań. Dobre praktyki obejmują regularne kalibracje urządzenia oraz stosowanie odpowiednich ustawień w zależności od grubości i rodzaju materiału, co pozwala na uzyskanie optymalnych rezultatów.

Pytanie 17

Jaką liczbę arkuszy netto papieru w formacie SR A3 należy przygotować, aby wydrukować 160 egzemplarzy ulotek A6?

A. 40 arkuszy

B. 20 arkuszy

C. 60 arkuszy

D. 10 arkuszy

Wybór niewłaściwej liczby arkuszy netto papieru formatu SR A3 wynika z niepełnego zrozumienia, jak formaty papieru są ze sobą powiązane oraz jak skutecznie można je wykorzystać w procesie druku. W przypadku wydruku ulotek A6, niektóre odpowiedzi sugerują, że przygotowanie 40 lub 60 arkuszy A3 byłoby odpowiednie, co jest niezgodne z zasadami racjonalnego wykorzystania materiałów. Istotnym błędem w myśleniu jest założenie, że każdy arkusz A3 można wykorzystać do druku bez żadnych strat. W praktyce, podczas cięcia arkuszy A3 na A6, należy uwzględnić straty, które mogą wystąpić w wyniku nieprecyzyjnego cięcia lub nieoptymalnego układania. Ponadto, liczby takie jak 10 arkuszy również nie uwzględniają rzeczywistej liczby ulotek, które można uzyskać z jednego arkusza A3. Z matematycznego punktu widzenia, aby uzyskać 160 ulotek A6, nie można zignorować faktu, że każdy arkusz A3 generuje cztery ulotki A6. Z tego wynika, że potrzebne jest 40 arkuszy A3, a po uwzględnieniu strat produkcyjnych, 20 arkuszy netto zapewnia odpowiednią ilość materiału. Takie podejście do analizy ilości materiałów do druku jest kluczowe w branży poligraficznej, gdzie każdy detal ma znaczenie dla efektywności i jakości produkcji.

Pytanie 18

Aby ochronić wydruki wielkoformatowe przeznaczone do wystawienia na zewnątrz, powinno się je pokryć

A. płynnym laminatem

B. lakierem dyspersyjnym

C. folią soczewkową

D. folią bąbelkową

Płynny laminat to materiał, który skutecznie chroni wydruki wielkoformatowe przeznaczone do ekspozycji zewnętrznej. Jego właściwości zabezpieczające wynikają z faktu, że tworzy on trwałą, odporną na czynniki atmosferyczne powłokę, która nie tylko chroni przed wilgocią, ale również przed promieniowaniem UV. Dzięki temu kolory pozostają intensywne, a materiały nie blakną na słońcu. Laminaty płynne są również odporne na zarysowania, co jest kluczowe w przypadku wydruków narażonych na dotyk lub zarysowania w trakcie transportu. Na przykład, w zastosowaniach w reklamie zewnętrznej, gdzie plakaty muszą wytrzymać trudne warunki atmosferyczne, płynny laminat staje się niezastąpiony. Dodatkowo, stosując płynny laminat, można uzyskać różne efekty wykończeniowe, od matowego po błyszczące, co pozwala na dostosowanie wyglądu do specyficznych potrzeb estetycznych. W branży druku wielkoformatowego, zgodnie z dobrymi praktykami, laminowanie wydruków jest standardowym procesem, który zapewnia ich trwałość oraz estetykę, co jest niezbędne w kontekście długotrwałej ekspozycji na zewnątrz.

Pytanie 19

Cyfrowy plik projektu, w którym lakier ma być nałożony selektywnie, powinien zawierać

A. oddzielne warstwy dla elementów przeznaczonych do lakierowania

B. zawsze maskę przycinającą dla elementów do lakierowania

C. wszystkie warstwy projektu spłaszczone

D. tylko projekt wektorowy przygotowany do druku

To, co napisałeś o osobnych warstwach i lakierowaniu, jest jak najbardziej na miejscu. Wiesz, w przygotowywaniu plików do druku z efektami specjalnymi, rozdzielenie elementów graficznych to kluczowa sprawa. W praktyce chodzi o to, że musisz mieć jasne warstwy, które pokazują, gdzie dokładnie powinien być lakier. To pomaga osobie obsługującej drukarkę w precyzyjnym nałożeniu lakieru, co potem wpływa na wygląd i funkcję gotowego produktu. W branży poligraficznej dobrze jest współpracować z innymi, żeby wszystko szło gładko i żeby unikać błędów. Weźmy na przykład projekty z lakierem UV – tu ważne jest, żeby warstwy były właściwie nazwane, bo to ułatwia późniejsze etapy produkcji i niweluje nieporozumienia. Trzymanie się tych zasad wspiera efektywność całego procesu, pozwalając zaoszczędzić zarówno czas, jak i materiały.

Pytanie 20

W drukarkach termosublimacyjnych, które są używane do wydruki fotografii, zazwyczaj wykorzystuje się taśmę z barwnikiem

A. w trzech kolorach

B. w jednym kolorze

C. w dwóch kolorach

D. w czterech kolorach

Odpowiedzi sugerujące stosowanie taśmy w jednym kolorze lub dwóch kolorach są niepoprawne, ponieważ nie oddają rzeczywistej zasady działania drukarek termosublimacyjnych. Druk w jednym kolorze ogranicza możliwości twórcze i nie spełnia wymagań, jakie stawia fotografia cyfrowa. W przypadku taśmy w dwóch kolorach, oznaczałoby to, że nie byłoby możliwości uzyskania pełnej gamy odcieni, co jest niezgodne z praktykami w jakości druku. Systemy druku wykorzystujące jedynie dwa kolory nie są w stanie reprodukować kolorów w taki sposób, jak ma to miejsce w przypadku systemu CMY. Współczesna technologia druku fotograficznego wymaga, aby proces był jak najbardziej zbliżony do rzeczywistego postrzegania kolorów, co może być osiągnięte tylko dzięki użyciu trzech kolorów. Pojęcia związane z systemami barw i drukiem często wprowadzają w błąd osoby, które nie mają doświadczenia w obszarze technologii druku. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że każdy kolor, który chcemy uzyskać, jest efektem synergii podstawowych kolorów, co podkreśla znaczenie każdej z barw w procesie drukowania.

Pytanie 21

Aby chronić druki licencyjne przed szkodliwym wpływem wilgoci oraz mechanicznymi uszkodzeniami, należy wykonać operację

A. kalandrowania

B. laminowania

C. grawerowania

D. oprawiania

Laminowanie to proces, który polega na pokrywaniu powierzchni materiałów, takich jak papier czy karton, specjalną folią ochronną. Dzięki temu druki licencyjne są zabezpieczone przed szkodliwym działaniem wilgoci oraz uszkodzeniami mechanicznymi. Laminowanie zwiększa trwałość dokumentów, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów, które są często używane lub narażone na działanie różnych czynników zewnętrznych. Przykładem zastosowania laminowania mogą być karty identyfikacyjne, certyfikaty czy plakaty, które dzięki temu zabiegowi zachowują swoją estetykę i funkcjonalność na dłużej. W branży poligraficznej laminowanie jest standardem, który pozwala na wydłużenie żywotności produktów i poprawę ich prezentacji. Warto również zwrócić uwagę na różne typy laminatów, takie jak matowe i błyszczące, które mogą wpływać na ostateczny wygląd wydruku oraz jego odbiór przez użytkownika.

Pytanie 22

Jaki format papieru jest najlepszy do druku folderu o wymiarach netto 297 x 420 mm?

A. SRA3

B. SRA2

C. B5

D. A3

Wybór formatu A3, który ma wymiary 297 x 420 mm, może wydawać się logiczny, jednak pomija kluczowy aspekt związany z przestrzenią na spady. Drukując folder na formacie A3, nie mamy wystarczającej przestrzeni na dodanie standardowych spadów, co prowadzi do ryzyka pojawienia się białych krawędzi po obcięciu. Z kolei format B5, mający wymiary 176 x 250 mm, jest zdecydowanie zbyt mały, aby pomieścić folder o podanych wymiarach, co skutkuje koniecznością skalowania projektu lub jego deformacji, co jest nieodpowiednie w kontekście profesjonalnego druku. Podobnie, SRA2, wymiary 450 x 640 mm, choć większy od wymaganych, nie jest optymalny z racji swojej nadmiernej powierzchni, co może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania materiałów oraz wyższych kosztów produkcji. W branży druku kluczowe jest dobranie formatu, który nie tylko odpowiada wymiarom projektu, ale również uwzględnia wymagania dotyczące spadów i marginesów, co jest istotne dla zachowania estetyki i funkcjonalności końcowego produktu. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do poważnych błędów w procesie projektowania i druku, które mogą wpłynąć na jakość finalnego materiału.

Pytanie 23

Jakie urządzenie powinno być użyte do wykonania przegnieceń na materiałach tekturowych?

A. Kalander sublimacyjny

B. Bigówka

C. Perforówka

D. Złamywarka kasetowa

Złamywarka kasetowa jest urządzeniem, które ma na celu cięcie i formowanie materiałów, jednak jej funkcjonalność nie obejmuje precyzyjnego bigowania. Jej głównym przeznaczeniem jest wykonywanie cięć w różnych kształtach, a nie uzyskiwanie przegnieceń, które są kluczowe dla łatwego składania. Perforówka natomiast służy do wykonywania perforacji, czyli tworzenia otworów w materiałach. Jest to przydatne w kontekście tworzenia kartek czy formularzy, ale nie sprawdza się w przypadku potrzeby uzyskania wyraźnych zgięć, które są osiągane za pomocą bigówki. Kalander sublimacyjny to urządzenie używane do sublimacji nadruków, gdzie materiał jest poddawany działaniu wysokiej temperatury i ciśnienia, co umożliwia trwałe nanoszenie wzorów na tkaniny, ale nie jest przeznaczone do obróbki tektury. Kluczowym błędem myślowym, który prowadzi do takich wyborów, jest mylenie funkcji tych urządzeń oraz ich przeznaczenia. W branży poligraficznej i opakowaniowej, zrozumienie specyfiki każdego z urządzeń jest niezbędne do efektywnego i prawidłowego procesu produkcji.

Pytanie 24

Jakie rodzaje dokumentów wymagają dostosowania?

A. Etykiety na kosmetyki

B. Bilety lotnicze

C. Wizytówki przedsiębiorstwa

D. Ulotki informacyjne

Bilety lotnicze wymagają personalizacji, ponieważ zawierają kluczowe informacje dotyczące konkretnej podróży oraz osoby podróżującej. Personalizacja biletów polega na umieszczeniu na nich danych osobowych pasażera, takich jak imię, nazwisko, numer rezerwacji oraz szczegóły lotu, w tym datę, godzinę i trasę. W branży lotniczej takie podejście jest zgodne z międzynarodowymi standardami bezpieczeństwa, które nakładają obowiązek identyfikacji pasażera na etapie odprawy biletowej. Przykładowo, bilety elektroniczne, które są popularne w dzisiejszych czasach, muszą być personalizowane, aby umożliwić pasażerom łatwy dostęp do wszystkich szczegółów ich podróży i uniknąć problemów związanych z identyfikacją. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują także stosowanie kodów QR lub kodów kreskowych, które zawierają te same dane, co bilet papierowy, ale w bardziej skondensowanej formie. Dzięki tym technologiom proces odprawy i weryfikacji przebiega sprawniej, co jest niezaprzeczalnym atutem dla linii lotniczych oraz pasażerów.

Pytanie 25

Jakie materiały wymagają dokonania personalizacji?

A. Pendrive.

B. Ulotki reklamowe.

C. Długopisy.

D. Bilety lotnicze.

Pendrive, długopisy i ulotki reklamowe to przedmioty, które nie wymagają personalizacji w tym samym sensie, co bilety lotnicze. Pendrive, będąc nośnikiem danych, może być dostosowany w zakresie pojemności czy wyglądu, ale nie potrzebuje zawierać indywidualnych informacji osobowych użytkownika, aby spełniać swoją funkcję. Użytkownicy wykorzystują pendrive głównie jako narzędzie do przechowywania lub przesyłania danych, a ich personalizacja dotyczy raczej estetyki lub specyfikacji technicznych. Długopisy, z kolei, mogą być oznakowane logo firmy lub nazwiskiem użytkownika, jednak nie są to dane krytyczne, a ich funkcjonalność nie opiera się na personalizacji. Ulotki reklamowe natomiast mają charakter masowej produkcji, gdzie treść jest skierowana do szerokiej grupy odbiorców, co sprawia, że personalizacja jest zbędna. W praktyce, personalizacja dokumentów, takich jak bilety lotnicze, jest konieczna w kontekście przepisów bezpieczeństwa i konieczności identyfikacji podróżnych, co nie ma zastosowania w przypadku wymienionych przedmiotów. Błędem myślowym jest zatem utożsamianie personalizacji z wszelkimi formami oznaczania lub indywidualizacji, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat wymagań dotyczących wydania i stosowania różnych druków w kontekście ich przeznaczenia i regulacji prawnych.

Pytanie 26

Jakie materiały są potrzebne do produkcji magnesów na lodówkę w technologii cyfrowej?

A. Papier samokopiujący z laminatem UV, folia polipropylenowa

B. Tektura lita z lakierem UV, folia metalizowana

C. Folia magnetyczna, papier samoprzylepny z laminatem

D. Folia backlit, papier powlekany z siatką mesh

Wybór nieodpowiednich materiałów do produkcji magnesów na lodówkę może prowadzić do problemów z ich funkcjonalnością oraz estetyką. Tektura lita z lakierem UV nie jest materiałem odpowiednim do tworzenia magnesów, ponieważ nie ma właściwości magnetycznych, przez co nie przylega do metalowych powierzchni. Chociaż lakier UV może poprawić wygląd i odporność na uszkodzenia, sam materiał nie spełnia podstawowej funkcji magnesu. Folia metalizowana, z kolei, również nie zapewnia wymaganej siły magnetycznej, a jej zastosowanie w tej technologii jest niepraktyczne. Papier samokopiujący z laminatem UV jest materiałem, który nie jest przeznaczony do produkcji magnesów, ponieważ jego właściwości nie pozwalają na uzyskanie odpowiedniej trwałości ani funkcjonalności w kontekście przyczepności do metalowych powierzchni. Folia backlit i papier powlekany z siatką mesh również marnotrawią potencjał, ponieważ są to materiały z zupełnie innymi zastosowaniami, głównie w reklamie świetlnej lub do produkcji banerów. Wybierając materiały do produkcji magnesów, ważne jest, aby zrozumieć ich właściwości i zastosowanie, aby uniknąć typowych błędów, które mogą prowadzić do niskiej jakości finalnego produktu. Zastosowanie niewłaściwych materiałów wpływa na trwałość, estetykę i funkcjonalność, co może skutkować niezadowoleniem klientów oraz stratami finansowymi dla producentów. Dlatego kluczowe jest stosowanie sprawdzonych rozwiązań, takich jak folia magnetyczna oraz papier samoprzylepny z laminatem, które zapewniają optymalne rezultaty w produkcji magnesów na lodówkę.

Pytanie 27

Aby przygotować reklamę wielkopowierzchniową o rozmiarach 12 x 15 m, należy wykonać siatkę mesh o szerokości 3,2 m i długości

A. 250 m

B. 25 m

C. 150 m

D. 60 m

Wybór niewłaściwej długości siatki mesh do reklamy wielkopowierzchniowej często wynika z błędnych założeń dotyczących powierzchni i wymiarów materiału. Osoby, które wskazały odpowiedzi takie jak 250 m, 25 m czy 150 m, mogły popełnić typowe błędy w obliczeniach. Na przykład, wybór 250 m wydaje się być przesadną liczbą, co może sugerować mylenie jednostek lub źle przeprowadzone obliczenia. Z kolei 25 m to zbyt mała długość, aby pokryć reklamę o powierzchni 180 m², co świadczy o niedoszacowaniu wymagań dotyczących materiału. W przypadku 150 m, chociaż ta długość zbliża się do wymagań, jest zdecydowanie zbyt duża i prowadzi do marnotrawstwa materiału. Kluczowym błędem jest niepoprawne zrozumienie stosunku pomiędzy wymiarami reklamy a wymiarami używanego materiału. Należy pamiętać, że w kontekście reklam wielkopowierzchniowych, ważne jest nie tylko obliczenie długości siatki, ale także uwzględnienie ewentualnych strat związanych z cięciem czy montażem. Zaleca się korzystanie z profesjonalnych narzędzi do obliczeń, aby minimalizować ryzyko błędów i maksymalizować efektywność projektu reklamowego.

Pytanie 28

Podstawą drukowania przy użyciu technologii termotransferowej jest realizacja

A. nadruku bezpośrednio na obiekcie farbami termochromowymi

B. oznaczania za pomocą głowicy grawerującej bezpośrednio na obiekcie

C. tworzenia formy tamponowej oraz przenoszenia obrazu z formy na obiekt

D. nadruku na specjalnie przystosowanym papierze i wprasowania na obiekt

Zrozumienie metod nadruku jest kluczowe w kontekście ich zastosowania w różnych branżach. Nadruk bezpośrednio na przedmiocie farbami termochromowymi nie jest właściwym podejściem w przypadku technologii termotransferu. Farby termochromowe zmieniają swoje właściwości pod wpływem temperatury, co czyni je bardziej odpowiednimi do zastosowań, gdzie zmiana kolorów jest zamierzona, a nie do zwykłego nadruku. Ponadto, brak kontroli nad procesem przenoszenia obrazu prowadzi do niskiej jakości efektów końcowych. Wykorzystanie formy tamponowej i przeniesienie obrazu z formy na przedmiot to technika druku tamponowego, która różni się od termotransferu, ponieważ korzysta z elastomerowych form, które mogą przenosić farbę na nierówne powierzchnie, ale nie wykorzystuje ciepła do przenoszenia obrazu. Znakowanie za pomocą głowicy grawerującej, chociaż jest techniką precyzyjną, również nie jest związane z termotransferem, ponieważ polega na usuwaniu materiału, a nie na jego barwieniu. Zrozumienie tych zasad jest istotne dla poprawnego doboru metod druku oraz osiągnięcia pożądanych efektów. Często popełniane błędy myślowe wynikają z mylnego założenia, że różne techniki mogą być stosowane zamiennie, mimo że każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia. Wiedza o właściwościach materiałów i zastosowanych technologiach jest niezwykle istotna dla uzyskania wysokiej jakości produktów.

Pytanie 29

Przy ocenie jakości dwustronnych wydruków cyfrowych, na co należy zwrócić szczególną uwagę?

A. pasowanie obrazu na awersie i rewersie wydruku

B. wodoodporność podłoża w miejscach zadrukowanych

C. talerzowanie podłoża

D. długość włókien w zadrukowanym podłożu

Pasowanie obrazu na przodzie i tyle druku to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o ocenę jakości wydruków dwustronnych. Jak coś nie jest dobrze dopasowane, to może się rozmyć, a to wpływa na ogólny wygląd i to, jak czytelny jest finalny produkt. Z tego, co widzę w praktyce, ludzie często używają kalibratorów i różnych narzędzi pomiarowych, żeby upewnić się, że wszystko jest na swoim miejscu. Wydaje mi się, że standardy jak ISO 12647 mogą pomóc w tym, żeby druki były na dobrym poziomie. Przy dwustronnym druku ważne jest, żeby obrazy na przodzie i tyle były idealnie wyrównane, bo to daje naprawdę profesjonalny efekt. Na przykład w reklamach jak ulotki czy broszury, każde niedopasowanie może sprawić, że klienci się zniechęcą, a to może zaszkodzić reputacji producenta. Dlatego warto zwracać uwagę na detale, zwłaszcza przy pasowaniu obrazu w druku cyfrowym.

Pytanie 30

Jak nazywa się typ oprogramowania, który przekształca model 3D na polecenia w języku g-code, używany przez drukarki 3D?

A. Support

B. Slicer

C. C-Raster

D. Renderman

Slicer to kluczowe oprogramowanie w procesie druku 3D, którego głównym zadaniem jest konwertowanie modelu 3D do formatu G-code, który jest rozumiany przez drukarki 3D. G-code to język poleceń, który zawiera instrukcje dotyczące ruchu głowicy drukującej, temperatury, prędkości i innych parametrów. Slicer analizuje model 3D, dzieli go na warstwy i oblicza trajektorie drukowania, co jest niezwykle istotne dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. Przykładem popularnego slicera jest Cura, który oferuje wiele opcji konfiguracyjnych, pozwalających na dostosowanie parametrów druku do specyficznych potrzeb, takich jak materiał użyty do druku czy rodzaj obiektu. Zrozumienie działania slicera i umiejętność jego konfiguracji to kluczowe umiejętności dla każdego, kto zajmuje się drukiem 3D, ponieważ od poprawnych ustawień zależy jakość i dokładność wydruku oraz efektywność procesu produkcji. Zgodność z normami, takimi jak ISO 52900 dotycząca terminologii w druku 3D, również podkreśla znaczenie roli slicera w całym procesie produkcyjnym.

Pytanie 31

Przygotowując sprzęt do druku wielkoformatowego, należy zweryfikować

A. estetykę finalnego wydruku

B. błędy ortograficzne w projekcie

C. poziom atramentów w zasobnikach

D. temperaturę oraz wilgotność papieru

Sprawdzanie zawartości zasobników z atramentami przed rozpoczęciem pracy na wielkoformatowej maszynie drukarskiej jest niezwykle istotnym krokiem, który zapewnia płynność i jakość druku. W przypadku braku odpowiedniej ilości atramentu, maszyna może nie być w stanie wykonać zlecenia w całości, co prowadzi do opóźnień i dodatkowych kosztów. W profesjonalnych drukarniach standardową praktyką jest regularne monitorowanie poziomów atramentu, aby zminimalizować ryzyko awarii w trakcie druku. Ponadto, różne rodzaje atramentów mają różne właściwości, co wpływa na ostateczny efekt druku, jego trwałość oraz odporność na czynniki zewnętrzne. Dlatego zrozumienie, jakie atramenty są używane i ich odpowiednie napełnienie jest kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów. Warto również stosować systemy monitorowania, które informują operatora o niskim poziomie atramentu, co pozwala na jego bieżące uzupełnianie i zapewnienie ciągłości produkcji.

Pytanie 32

Ile arkuszy podłoża drukarskiego w formacie SRA3 trzeba przygotować do cyfrowego wydruku 600 sztuk zaproszeń o wymiarach 99 x 420 mm?

A. 50 arkuszy

B. 60 arkuszy

C. 200 arkuszy

D. 100 arkuszy

Patrząc na inne odpowiedzi, można dostrzec, że są tam dość spore błędy w obliczeniach arkuszy potrzebnych do druku. Na przykład, jeśli ktoś wskazał 60 arkuszy, to ewidentnie źle założył, że na jednym arkuszu SRA3 zmieści się więcej zaproszeń, niż w rzeczywistości. Moim zdaniem, nawet jeśli ktoś pomyśli, że można jakoś ładnie poukładać zaproszenia, to w przypadku takiego formatu SRA3 to nie wyjdzie. Te 100 arkuszy również jest błędne, bo użytkownik musiałby przyjąć, że w każdym arkuszu są 4 zaproszenia, co nie ma sensu przy naszych wymiarach. W kontekście 50 arkuszy, wychodzi na to, że tylko 3 zaproszenia na arkusz, co przy drukowaniu 600 sztuk na pewno jest zaniżonym zapotrzebowaniem. Tego typu błędy wynikają głównie z nie do końca zrozumienia, jak poukładać zaproszenia na arkuszu. Ważne jest, aby przy podejmowaniu decyzji o ilości materiału pamiętać o wymiarach i zasadach optymalizacji, żeby nie tracić na wydajności w druku.

Pytanie 33

Ilość arkuszy netto w formacie A3 potrzebnych do wykonania zaproszeń o wymiarach netto 120 x 90 mm w ilości 180 sztuk wynosi

A. 100 szt.

B. 200 szt.

C. 20 szt.

D. 10 szt.

Aby obliczyć minimalną liczbę arkuszy netto w formacie A3 niezbędnych do wydrukowania zaproszeń o wymiarach 120 x 90 mm w nakładzie 180 sztuk, najpierw musimy ustalić, ile zaproszeń zmieści się na jednym arkuszu A3. Format A3 ma wymiary 297 x 420 mm. Przy orientacji poziomej możemy umieścić 3 zaproszenia w poziomie (3 x 120 mm = 360 mm, co jest większe niż 297 mm, więc wykorzystamy 2 zaproszenia w poziomie) oraz 3 zaproszenia w pionie (3 x 90 mm = 270 mm). W ten sposób na jednym arkuszu A3 można zmieścić 2 zaproszenia w poziomie i 3 w pionie, co daje łącznie 6 zaproszeń na jeden arkusz. Następnie obliczamy liczbę potrzebnych arkuszy: 180 zaproszeń / 6 zaproszeń na arkusz = 30 arkuszy. Ostatecznie jednak, uwzględniając straty materiałowe oraz niezbędne marginesy, liczba ta zostaje zaokrąglona do 20 arkuszy, co jest zgodne z praktykami branżowymi. Dlatego odpowiedź 20 sztuk jest poprawna.

Pytanie 34

Jakie podłoże nadaje się do drukowania folderów promocyjnych na cyfrowej drukarce elektrofotograficznej?

A. Papier syntetyczny 60 g/m2

B. Papier niepowlekany offsetowy 150 g/m2

C. Tektura lita 420 g/m2

D. Karton powlekany 250 g/m2

Papier syntetyczny o gramaturze 60 g/m2, mimo że może wydawać się atrakcyjną opcją na pierwszy rzut oka, nie jest odpowiednim wyborem dla folderów reklamowych drukowanych na cyfrowych drukarkach elektrofotograficznych. Jego niska gramatura sprawia, że materiał jest zbyt cienki, co negatywnie wpływa na stabilność i trwałość gotowego produktu. Foldery reklamowe muszą być wykonane z podłoża, które jest wystarczająco mocne, aby wytrzymać wielokrotne użytkowanie. Ponadto, papier syntetyczny nie jest optymalny dla druku elektrofotograficznego, ponieważ jego powłoka może powodować problemy z przyczepnością tonera, prowadząc do blaknięcia kolorów i ogólnej niskiej jakości druku. Z kolei papier niepowlekany offsetowy o gramaturze 150 g/m2, choć jest bardziej odpowiedni niż papier syntetyczny, jest nadal niewystarczający. Jego niepowlekana powierzchnia nie zapewnia wymaganej gładkości, co może prowadzić do niedostatecznej ostrości detali podczas druku. Tektura lita o gramaturze 420 g/m2, mimo że jest bardzo wytrzymała, może być zbyt sztywna i ciężka, co nie jest korzystne dla folderów, które powinny być łatwe do rozłożenia i transportu. Wybierając podłoże do druku, należy zatem kierować się nie tylko estetyką, ale także technicznymi wymaganiami druku oraz funkcjonalnością finalnego produktu, aby uniknąć typowych błędów w ocenie jakości materiałów.

Pytanie 35

Który typ pliku nie jest wykorzystywany w procesach przygotowywania materiałów cyfrowych do druku wielkoformatowego?

A. PHP

B. JPG

C. PDF

D. TIFF

Format pliku PHP jest językiem skryptowym, często stosowanym do tworzenia dynamicznych stron internetowych. Nie jest to jednak format pliku graficznego ani dokumentowego używanego w procesach przygotowywania materiałów cyfrowych do druku. W kontekście druku wielkoformatowego, kluczowe formaty plików to PDF, JPG i TIFF, które są standardami w branży graficznej. PDF umożliwia zachowanie jakości grafiki oraz fontów niezależnie od platformy, JPG jest powszechnie używany do zdjęć, a TIFF charakteryzuje się wysoką jakością obrazu, co czyni go odpowiednim do profesjonalnego druku. W związku z tym, wykorzystanie formatu PHP w kontekście druku wielkoformatowego jest nieadekwatne, ponieważ nie spełnia wymogów technicznych dotyczących jakości i zgodności z urządzeniami drukarskimi.

Pytanie 36

Do systemów wystawowych druków nie wlicza się

A. stojaków na foldery

B. przeszklonych gablot

C. x-bannerów

D. potykaczy

Wybór x-bannerów, stojaków na foldery oraz potykaczy jako elementów systemów wystawienniczych nie uwzględnia kluczowych różnic w funkcji i zastosowaniu tych narzędzi promocji. X-bannery są mobilnymi i elastycznymi nośnikami reklamowymi, które umożliwiają szybkie i efektywne prezentowanie treści wizualnych w różnych lokalizacjach. Dzięki swojej konstrukcji można je łatwo przenosić i ustawiać w różnych miejscach, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla wydarzeń, gdzie wymagana jest zmiana lokalizacji. Stojaki na foldery pełnią rolę organizacyjną i informacyjną, umożliwiając wyeksponowanie materiałów drukowanych w sposób przejrzysty i dostępny dla potencjalnych klientów. Potykacze, z kolei, są powszechnie wykorzystywane w przestrzeni publicznej do kierowania uwagi przechodniów na oferty czy wydarzenia, co czyni je niezwykle skutecznym narzędziem marketingowym. Rozumienie tych rozróżnień jest kluczowe dla efektywnego planowania działań reklamowych i marketingowych. Dobrze zaprojektowane systemy wystawiennicze powinny być dostosowane do celu komunikacji oraz otoczenia, w którym będą używane, a ich wybór powinien opierać się na strategii marketingowej, a nie na powierzchownych cechach wizualnych. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieskutecznych działań promocyjnych i marnotrawstwa zasobów.

Pytanie 37

Substancją chemiczną przeznaczoną do obróbki wydruków 3D, której celem jest uzyskanie połysku, wygładzenie powierzchni bez ryzyka skurczu materiału oraz zapobieganie zagrożeniu pożarowemu jest

A. aceton

B. woda utleniona

C. alkohol

D. żywica epoksydowa

Żywica epoksydowa jest idealnym środkiem do obróbki wydruków 3D, ponieważ posiada właściwości umożliwiające uzyskanie gładkiej, błyszczącej powierzchni bez ryzyka skurczu materiału. W porównaniu do innych substancji, żywica epoksydowa nie tylko poprawia estetykę, ale także zwiększa odporność mechaniczną oraz chemiczną wydruków. Przykładem zastosowania żywicy epoksydowej jest pokrywanie modeli wydrukowanych w technologii FDM (Fused Deposition Modeling), gdzie nałożenie cienkiej warstwy żywicy pozwala na zamaskowanie niedoskonałości powstałych w trakcie druku, takich jak linie warstw. Dodatkowo, żywice epoksydowe są powszechnie stosowane w przemyśle do ochrony komponentów przed wilgocią i chemikaliami, co czyni je wszechstronnym rozwiązaniem. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przed aplikacją żywicy warto przygotować powierzchnię, aby uzyskać jak najlepszą adhezję oraz efekty estetyczne. Sprawdzenie właściwości materiału i przestrzeganie instrukcji producenta jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych rezultatów.

Pytanie 38

Wydruk A1 stworzony na materiale banerowym (frontlit) można eksponować za pomocą

A. potykacza B2

B. lady ekspozycyjnej

C. x-banera

D. rzutnika cyfrowego

x-baner to popularne rozwiązanie do prezentacji materiałów reklamowych, które doskonale sprawdza się w przypadku wydruków wykonanych na materiale banerowym (frontlit). Jest to system nośny, który umożliwia łatwe rozkładanie i składanie, co czyni go idealnym wyborem na różnego rodzaju eventy, targi czy wystawy. Dzięki swojej konstrukcji, x-baner może stabilnie utrzymać grafikę, zapewniając jednocześnie jej odpowiednią widoczność z daleka. Banery wykonane z frontlitu charakteryzują się wysoką jakością druku, odpornością na warunki atmosferyczne oraz wytrzymałością, co sprawia, że idealnie nadają się do użytku zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego. W przypadku zastosowań outdoorowych, ważne jest, aby x-baner był dodatkowo zabezpieczony przed silnym wiatrem. Użycie x-banerów jest zgodne z najlepszymi praktykami w marketingu, ponieważ są one lekkie, przenośne, a ich wizualna atrakcyjność przyciąga uwagę potencjalnych klientów.

Pytanie 39

Aby wydrukować etykiety na metalowych powierzchniach przy użyciu maszyny do druku cyfrowego, należy użyć papieru

A. krepowany

B. magnetyczny

C. metalizowany

D. satynowany

Wybór innych typów papieru, takich jak papier satynowany, metalizowany czy krepowany, do drukowania etykiet na metalowych powierzchniach jest niewłaściwy z kilku powodów. Papier satynowany, mimo swojej estetyki i gładkiej powierzchni, nie ma właściwości magnetycznych, co sprawia, że nie będzie w stanie trwale przylegać do metalowych elementów. Tego typu papier jest najczęściej używany w druku marketingowym lub do produkcji materiałów reklamowych, gdzie przyczepność do podłoża nie jest priorytetem. Z kolei papier metalizowany, który charakteryzuje się metalicznym wykończeniem, również nie ma zdolności do przyciągania do metalu. Jego zastosowanie ogranicza się zazwyczaj do dekoracyjnych etykiet czy opakowań, gdzie estetyka ma większe znaczenie niż funkcjonalność. Papier krepowany, znany z elastyczności i faktury, jest materiałem używanym głównie w rękodziele i dekoracjach, a nie jako trwałe rozwiązanie do oznakowania. Takie podejście do wyboru materiałów może prowadzić do nietrwałych etykiet, które łatwo odklejają się z metalowych powierzchni, co obniża efektywność oznaczenia i może prowadzić do błędów w identyfikacji produktów. W kontekście etykietowania ważne jest, aby wybierać materiały zgodne z ich przeznaczeniem, co z kolei podkreśla znaczenie znajomości właściwości różnych typów papierów w pracy z drukiem cyfrowym.

Pytanie 40

Jakie proporcje mają składowe koloru czarnego w pliku przeznaczonym do druku wielkoformatowego?

A. C=50%, M=50%, Y=50% i K=100%

B. C=0%, M=0%, Y=0% i K=100%

C. C=50%, M=0%, Y=100% i K=100%

D. C=100%, M=100%, Y=100% i K=100%

W analizowanych odpowiedziach występują błędne koncepcje związane z uzyskiwaniem koloru czarnego w druku CMYK. Przykładowo, odpowiedź sugerująca wartość C=50%, M=0%, Y=100% i K=100% nie może być uznana za poprawną, ponieważ takie połączenie kolorów daje efekt brązowy, a nie czarny. Również odpowiedź z C=100%, M=100%, Y=100% i K=100% jest problematyczna, ponieważ maksymalne nasycenie trzech kolorów podstawowych przy K=100% prowadzi do nieprzewidywalnych rezultatów i jest niepraktyczne w standardowych technikach druku. Ponadto opcja z C=0%, M=0%, Y=0% i K=100% jest definicją czystego czarnego, ale nie wykorzystuje techniki nasycenia, co może prowadzić do niepożądanego efektu w druku wielkoformatowym. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że w druku wielkoformatowym czysta czerń nie wystarczy - konieczne jest dodanie kolorów bazowych dla uzyskania głębokości i wnikliwości obrazu. Przygotowując pliki do druku, należy zatem rozważać nie tylko proporcje kolorów, ale także ich wpływ na końcowy efekt wizualny, co jest istotne dla jakości wydruku oraz jego estetyki.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej