Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 11:05
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 11:12

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W systemie Linux komenda usermod -s umożliwia dla danego użytkownika

A. zablokowanie jego konta

B. zmianę jego powłoki systemowej

C. zmianę jego katalogu domowego

D. przypisanie go do innej grupy

Zablokowanie konta użytkownika w systemie Linux realizuje się za pomocą polecenia usermod -L lub passwd -l, które uniemożliwiają logowanie się danemu użytkownikowi. Wybierając te komendy, administrator skutecznie zastrzega konto, co jest przydatne w sytuacjach, gdy użytkownik nie powinien mieć dostępu do systemu, na przykład w przypadku zwolnienia pracownika. Przypisanie użytkownika do nowej grupy odbywa się przez użycie opcji -G w poleceniu usermod, co pozwala na zarządzanie uprawnieniami i dostępem w systemie. Warto również zauważyć, że zmiana katalogu domowego użytkownika jest realizowana za pomocą opcji -d w tym samym poleceniu, co pozwala na przeniesienie użytkownika w inne miejsce w strukturze systemu plików, co może być użyteczne w różnych scenariuszach administracyjnych, takich jak reorganizacja zasobów. Błędne podejście do interpretacji opcji -s prowadzi do nieporozumień o funkcjonalności tego polecenia, co jest powszechnym błędem wśród osób mniej doświadczonych w administracji systemami Linux. Dlatego kluczowe jest zrozumienie kontekstu, w jakim używamy różnych poleceń oraz ich opcji, aby skutecznie i bezpiecznie zarządzać systemem operacyjnym.

Pytanie 2

Schemat ilustruje ustawienia urządzenia WiFi. Wskaż, które z poniższych stwierdzeń na temat tej konfiguracji jest prawdziwe?

A. Obecnie w sieci WiFi działa 7 urządzeń

B. Urządzenia w sieci posiadają adresy klasy A

C. Dostęp do sieci bezprzewodowej jest ograniczony tylko do siedmiu urządzeń

D. Filtrowanie adresów MAC jest wyłączone

Adresy IP klasy A dotyczą dużych sieci i mają zakres od 1.0.0.0 do 126.255.255.255. W przedstawionej konfiguracji urządzenia posiadają adresy z zakresu 192.168.x.x, co klasyfikuje je jako adresy klasy C, powszechnie używane w sieciach lokalnych. To powszechny błąd, by sugerować się pierwszą cyfrą adresu IP bez uwzględnienia pełnego zakresu klasy adresów. Kolejnym niewłaściwym założeniem jest stwierdzenie, że w sieci pracuje 7 urządzeń. Fakt, że 7 urządzeń jest sparowanych lub zarejestrowanych w systemie, nie oznacza, że wszystkie są aktualnie aktywne i pracujące w sieci; status połączenia może być różny i zależy od bieżących aktywności użytkowników. Stwierdzenie o pracy wyłącznie 7 urządzeń opiera się na założeniu, że jedynie te konkretne urządzenia mają zdefiniowane adresy MAC, co jest błędnym wyobrażeniem, gdyż przy wyłączonym filtrowaniu inne urządzenia mogą również uzyskać dostęp. Błędne rozumienie działania filtrowania MAC prowadzi do nieprawidłowej interpretacji dostępności urządzeń w sieci. Kluczowe jest zrozumienie, że liczba sparowanych urządzeń nie przekłada się na liczbę aktywnych połączeń.

Pytanie 3

Aby zweryfikować mapę połączeń kabla UTP Cat 5e w sieci lokalnej, konieczne jest wykorzystanie

A. testera okablowania

B. analizatora protokołów sieciowych

C. reflektometru optycznego OTDR

D. reflektometru kablowego TDR

Tester okablowania to takie urządzenie, które pozwala sprawdzić, czy wszystko jest w porządku z połączeniami w kablach UTP, zwłaszcza tych typowych dla Cat 5e. Jego głównym zadaniem jest upewnienie się, że żyły są połączone, że nie ma błędów, no i żeby wskazać różne problemy, jak zwarcia czy przerwy. Na przykład, kiedy podczas zakupu nowej sieci lokalnej coś nie działa jak powinno, to tester okablowania pomoże szybko znaleźć przyczynę. Po zakończeniu instalacji technik może go użyć, aby zobaczyć, czy kabel jest dobrze podłączony i czy wszystko trzyma standardy TIA/EIA-568, które mówią, jak powinny być zainstalowane kable w budynkach. Regularne korzystanie z takiego testera to klucz do tego, żeby sieć działała sprawnie, co jest ważne dla aplikacji, które potrzebują stabilnego połączenia. Dlatego, mówiąc o lokalnych sieciach komputerowych, tester okablowania to narzędzie, które każdy inżynier zajmujący się tym powinien mieć pod ręką.

Pytanie 4

Jakiego kodu numerycznego należy użyć w komendzie zmiany uprawnień do katalogu w systemie Linux, aby właściciel folderu miał prawa do zapisu i odczytu, grupa posiadała prawa do odczytu i wykonywania, a pozostali użytkownicy jedynie prawa do odczytu?

A. 765

B. 751

C. 123

D. 654

Wszystkie pozostałe odpowiedzi nie spełniają wymagań dotyczących uprawnień do folderu. Odpowiedź 765 sugeruje, że właściciel ma pełne uprawnienia (7), co oznacza odczyt, zapis i wykonanie, a grupa i pozostali użytkownicy mają również zbyt wiele uprawnień. W praktyce przyznawanie zbyt wielu uprawnień może prowadzić do niepożądanych konsekwencji, takich jak nieautoryzowane modyfikacje plików. Z kolei odpowiedź 751 oznacza, że grupa dysponuje uprawnieniem do wykonania, co może być niebezpieczne, jeśli grupa nie powinna sięgać po takie możliwości, zwłaszcza gdy wykonanie skryptów i programów wiąże się z ryzykiem. Ostatecznie, odpowiedź 123 przyznaje minimalne uprawnienia, ale znacznie ogranicza możliwości właściciela folderu, co w praktyce uniemożliwia mu jakiekolwiek modyfikacje. Prawidłowe przydzielanie uprawnień to kluczowy element zabezpieczeń w systemach operacyjnych. Zbyt luźne lub zbyt restrykcyjne podejście do uprawnień może prowadzić do naruszeń bezpieczeństwa lub problemów z dostępnością danych. Dlatego ważne jest, aby świadomie przydzielać uprawnienia, znając ich konsekwencje dla operacji na plikach i folderach.

Pytanie 5

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny jest połączony za pomocą poziomego okablowania z

A. centralnym punktem dystrybucyjnym

B. budynkowym punktem dystrybucyjnym

C. gniazdem abonenckim

D. centralnym punktem sieci

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny, czyli KPD, to naprawdę ważna część całej sieci telekomunikacyjnej. Jego zadaniem jest rozprowadzanie sygnałów do różnych gniazd abonenckich w budynku. Zaznaczenie poprawnej odpowiedzi pokazuje, że KPD łączy się z gniazdem abonenckim dzięki okablowaniu poziomemu, co jest totalnie zgodne z tym, co mówi norma ANSI/TIA-568. Okablowanie poziome jest potrzebne, żeby wszystko działało sprawnie i nie zawodziło w sieci wewnętrznej. Dobra ilustracja to biurowiec, gdzie KPD rozdziela internet i telefon do gniazd w różnych pomieszczeniach. Stosowanie standardów, jak 802.3 dla Ethernetu, zapewnia, że sprzęt ze sobą współpracuje, a to jest kluczowe dla stabilności całej sieci. Dobrze zaprojektowane okablowanie poziome to także element, który ułatwia przyszłą rozbudowę systemu, więc jest naprawdę istotne w nowoczesnych infrastrukturach telekomunikacyjnych.

Pytanie 6

Jakie polecenie w systemach Windows/Linux jest zazwyczaj wykorzystywane do monitorowania trasy pakietów w sieciach IP?

A. tracert/traceroute

B. router

C. netstat

D. ping

Wybór poleceń takich jak ping czy netstat do śledzenia trasy pakietów w sieciach IP opiera się na mylnych założeniach dotyczących ich funkcji. Ping jest narzędziem służącym do testowania osiągalności hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request i oczekiwanie na odpowiedź. Choć może dostarczyć informacji o opóźnieniach w komunikacji, nie pokazuje szczegółowych ścieżek, które pakiety przebywają. Z drugiej strony, netstat jest używane do monitorowania połączeń sieciowych oraz statystyk interfejsów, co czyni je przydatnym narzędziem do analizy aktywnych połączeń, ale nie służy do śledzenia trasy pakietów. Alternatywne narzędzia, takie jak router, nie są nawet w rzeczywistości poleceniami systemowymi, lecz terminami odnoszącymi się do urządzeń sieciowych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wyborów, wynikają z niepełnego zrozumienia funkcji narzędzi sieciowych i ich zastosowania. Właściwe zrozumienie tych narzędzi oraz ich specyfikacji jest kluczowe w profesjonalnym zarządzaniu sieciami, a także w diagnozowaniu i rozwiązywaniu problemów sieciowych.

Pytanie 7

Aby zapewnić, że komputer uzyska od serwera DHCP określony adres IP, należy na serwerze zdefiniować

A. wykluczenie adresu IP urządzenia.

B. dzierżawę adresu IP.

C. zastrzeżenie adresu IP urządzenia.

D. pulę adresów IP.

Zastrzeżenie adresu IP komputera na serwerze DHCP to praktyka, która zapewnia, że dany komputer zawsze otrzymuje ten sam adres IP przy każdym połączeniu z siecią. Dzięki temu można uniknąć problemów, które mogą wynikać z dynamicznego przydzielania adresów IP, takich jak zmiany w konfiguracji sieci, które mogą wpływać na dostęp do zasobów. W praktyce, zastrzeżenie adresu IP jest szczególnie istotne dla urządzeń, które muszą mieć stały adres IP, jak serwery, drukarki sieciowe czy urządzenia IoT. W standardzie DHCP używa się opcji 50 (Requested IP Address) oraz 51 (DHCP Lease Time), aby zrealizować proces rezerwacji adresu IP. Dobrym przykładem zastosowania zastrzeżenia IP jest sytuacja, gdy chcemy, aby drukarka w biurze zawsze była dostępna pod tym samym adresem IP, co ułatwia jej odnalezienie przez inne urządzenia w sieci. W ten sposób można także skonfigurować reguły zapory sieciowej lub inne usługi sieciowe, które wymagają znajomości statycznego adresu IP.

Pytanie 8

Kluczowy sposób zabezpieczenia danych w sieci komputerowej przed nieautoryzowanym dostępem to

A. realizacja kopii danych

B. użycie macierzy dyskowych

C. autoryzacja dostępu do zasobów serwera

D. tworzenie sum kontrolnych plików

Autoryzacja dostępu do zasobów serwera jest kluczowym mechanizmem ochrony danych w sieci komputerowej, ponieważ zapewnia, że tylko uprawnione osoby mogą uzyskać dostęp do wrażliwych informacji i systemów. Proces ten polega na weryfikacji tożsamości użytkowników oraz przypisywaniu im odpowiednich uprawnień do korzystania z zasobów. W praktyce, autoryzacja często wykorzystuje różne metody, takie jak hasła, kody PIN, tokeny czy biometrię. Na przykład, w wielu organizacjach stosuje się systemy zarządzania tożsamością (IAM), które centralizują proces autoryzacji, umożliwiając kontrolę nad dostępem do różnych systemów i aplikacji. Dobre praktyki branżowe, takie jak stosowanie minimalnych uprawnień (principle of least privilege), pomagają ograniczyć ryzyko nieautoryzowanego dostępu oraz naruszenia danych. Standardy, takie jak ISO/IEC 27001, podkreślają znaczenie zarządzania dostępem w kontekście ogólnej strategii ochrony information security.

Pytanie 9

Aby wymusić na użytkownikach lokalnych systemów z rodziny Windows Server regularną zmianę haseł oraz stosowanie haseł o odpowiedniej długości, które spełniają kryteria złożoności, należy ustawić

A. zasady haseł w lokalnych zasadach zabezpieczeń

B. parametry konta użytkownika w narzędziu zarządzania komputerem

C. konta użytkowników w Ustawieniach

D. zasady blokady konta w zasadach grupowych

Wybór opcji dotyczących zasad blokady konta w zasadach grup albo kont użytkowników w Panelu Sterowania jest nieodpowiedni, ponieważ te elementy nie są przeznaczone do zarządzania politykami haseł. Zasady blokady konta koncentrują się na działaniu kont użytkowników po przekroczeniu określonej liczby nieudanych prób logowania, co nie dotyczy bezpośrednio wymagań dotyczących haseł. Natomiast zarządzanie kontami użytkowników w Panelu Sterowania ogranicza się do podstawowej administracji, takiej jak tworzenie, usuwanie lub modyfikowanie kont, ale nie pozwala na skonfigurowanie wymogów dotyczących haseł. Z kolei właściwości konta użytkownika w zarządzaniu komputerem również nie obejmują takich funkcji. Te podejścia zapominają o kluczowym elemencie, jakim jest polityka haseł, która powinna być centralnie zarządzana. Wiele organizacji nie zdaje sobie sprawy, że niepełne zrozumienie struktury zabezpieczeń Windows Server prowadzi do luk w bezpieczeństwie. Właściwa konfiguracja zasad haseł jest nie tylko zalecana, ale wręcz wymagana w kontekście ochrony danych. Podejmowanie decyzji oparte na niepoprawnych informacjach może skutkować poważnymi konsekwencjami dla bezpieczeństwa całej infrastruktury IT.

Pytanie 10

Która usługa opracowana przez Microsoft, pozwala na konwersję nazw komputerów na adresy URL?

A. ARP

B. WINS

C. IMAP

D. DHCP

ARP (Address Resolution Protocol) to protokół, który odpowiada za mapowanie adresów IPv4 na adresy MAC w lokalnej sieci. Jego funkcja koncentruje się na komunikacji na poziomie warstwy 2 modelu OSI, co oznacza, że nie jest on odpowiedzialny za tłumaczenie nazw komputerów na adresy IP. Natomiast DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) zajmuje się dynamicznym przydzielaniem adresów IP urządzeniom w sieci, ale również nie tłumaczy nazw komputerów. IMAP (Internet Message Access Protocol) jest protokołem, który służy do dostępu do wiadomości e-mail na serwerze i nie ma żadnego związku z systemem tłumaczenia nazw komputerów. Te odpowiedzi mogą prowadzić do mylnych wniosków, ponieważ często myli się różne warstwy funkcjonalności protokołów sieciowych. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że różne protokoły pełnią różne role w architekturze sieci. Właściwe zrozumienie tych ról jest niezbędne do efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi. W praktyce, brak wiedzy na temat roli WINS i jego stosowania w połączeniu z innymi protokołami może prowadzić do problemów z dostępnością zasobów w sieci, co jest szczególnie istotne w dużych organizacjach. Zrozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe dla skutecznego rozwiązywania problemów i utrzymania sprawności sieci.

Pytanie 11

W systemie Linux, aby uzyskać informację o nazwie aktualnego katalogu roboczego, należy użyć polecenia

A. cat

B. finger

C. echo

D. pwd

Wybierając inne polecenia, takie jak 'cat', 'echo' czy 'finger', można napotkać na szereg nieporozumień dotyczących ich funkcji. Polecenie 'cat' służy do wyświetlania zawartości plików tekstowych. Choć jest to przydatne narzędzie do przeglądania plików, nie dostarcza informacji o bieżącym katalogu. Natomiast 'echo' wykorzystuje się do wyświetlania tekstu lub zmiennych na standardowym wyjściu, co również nie ma związku z lokalizacją w systemie plików. Z kolei 'finger' to polecenie, które wyświetla informacje o użytkownikach systemu, a nie o strukturze katalogów. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że jakiekolwiek polecenie w terminalu może dostarczać informacji o lokalizacji w systemie plików, podczas gdy każde z wymienionych narzędzi ma swoje specyficzne zastosowania. Dlatego kluczowe jest zrozumienie kontekstu i funkcji każdego polecenia, co pozwala na efektywne korzystanie z systemu oraz unikanie frustracji związanej z błędnym używaniem narzędzi. Osoby uczące się Linuxa powinny szczególnie zwracać uwagę na specyfikę poleceń oraz ich przeznaczenie, aby stać się biegłymi użytkownikami tego systemu.

Pytanie 12

W jakiej usłudze wykorzystywany jest protokół RDP?

A. pulpitu zdalnego w systemie Windows

B. SCP w systemie Windows

C. terminalowej w systemie Linux

D. poczty elektronicznej w systemie Linux

Protokół RDP to naprawdę ważne narzędzie w Windowsie. Dzięki niemu możemy zdalnie podłączyć się do innego komputera i robić różne rzeczy – od zarządzania systemem po uruchamianie programów i dostęp do plików. W praktyce, wielu adminów IT korzysta z RDP, żeby efektywnie wspierać użytkowników i zarządzać serwerami. RDP potrafi przesyłać dźwięk, udostępniać drukarki, a nawet przenosić pliki między naszym komputerem a tym zdalnym. W dobie pracy zdalnej wiele firm stawia na to rozwiązanie, bo czasy się zmieniają, a zdalne biura rosną w siłę. A jeśli chodzi o bezpieczeństwo, to RDP też daje radę – szyfrowanie danych i autoryzacja użytkowników pomagają w ochronie informacji, co jest istotne dla każdej organizacji.

Pytanie 13

Na ilustracji zaprezentowano graficzny symbol

A. koncentratora

B. regeneratora

C. rutera

D. mostu

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku to typowe oznaczenie rutera urządzenia sieciowego odpowiedzialnego za trasowanie pakietów danych między różnymi sieciami. Rutery wykorzystują tabele routingu i protokoły takie jak OSPF BGP czy EIGRP do określania najefektywniejszej ścieżki dla przesyłanych danych. W praktyce ruter znajduje zastosowanie w każdym zastosowaniu gdzie konieczne jest połączenie różnych segmentów sieci lokalnych LAN z siecią rozległą WAN lub Internetem. Działanie rutera opiera się na analizie adresów IP nadchodzących pakietów i decydowaniu o ich dalszym kierunku. W odróżnieniu od przełączników które operują w ramach jednej sieci lokalnej rutery umożliwiają komunikację między różnymi podsieciami. Ważnym aspektem konfiguracji ruterów jest zabezpieczenie przed nieautoryzowanym dostępem oraz efektywne zarządzanie ruchem sieciowym aby zapewnić optymalną wydajność i bezpieczeństwo. Rutery są kluczowe dla utrzymania spójności i niezawodności infrastruktury sieciowej zgodnie z najlepszymi praktykami sieciowymi co czyni je niezbędnymi w nowoczesnych rozwiązaniach IT.

Pytanie 14

Element trwale zamontowany, w którym znajduje się zakończenie okablowania strukturalnego poziomego dla abonenta, to

A. punkt rozdzielczy

B. gniazdo energetyczne

C. punkt konsolidacyjny

D. gniazdo teleinformatyczne

Gniazdo teleinformatyczne jest kluczowym elementem infrastruktury okablowania strukturalnego, które służy jako punkt dostępu dla użytkowników końcowych do sieci telekomunikacyjnych i informatycznych. Zakończenie okablowania strukturalnego poziomego odbywa się właśnie w tym gnieździe, co umożliwia podłączenie urządzeń takich jak komputery, telefony IP czy drukarki do sieci. Zgodnie z normami ISO/IEC 11801 oraz ANSI/TIA-568, gniazda teleinformatyczne powinny być instalowane w strategicznych lokalizacjach, aby zapewnić optymalną wydajność sieci oraz minimalizować straty sygnału. Przykładem zastosowania gniazd teleinformatycznych są biura, gdzie pozwalają one na elastyczne podłączanie stanowisk pracy do lokalnej sieci oraz internetu. Dodatkowo, gniazda te są często wyposażone w różnorodne złącza, co pozwala na obsługę różnych typów kabli i protokołów transmisyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami projektowania sieci. Właściwe umiejscowienie i typ gniazd teleinformatycznych znacząco wpływa na komfort pracy użytkowników oraz efektywność zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 15

Minimalna zalecana ilość pamięci RAM dla systemu operacyjnego Windows Server 2008 wynosi przynajmniej

A. 2 GB

B. 512 MB

C. 1 GB

D. 1,5 GB

Zalecana ilość pamięci RAM dla Windows Server 2008 to przynajmniej 2 GB. To ważne, bo dzięki temu system lepiej zarządza różnymi rzeczami i aplikacjami, które na serwerze mogą działać. Przy takich parametrach można obslugiwać wiele jednoczesnych połączeń i aplikacji, co jest istotne w życiu codziennym serwerów. Jeśli RAM-u jest za mało, serwer może zwalniać, a nawet częściej się psuć, co nie jest fajne, bo usługi mogą być niedostępne. Z mojego doświadczenia wynika, że odpowiedni dobór pamięci ma spore znaczenie dla wydajności i stabilności systemu. Dlatego czasami lepiej postawić na większe ilości RAM, szczególnie gdy mamy do czynienia z bardziej skomplikowanymi aplikacjami jak bazy danych czy serwery aplikacyjne.

Pytanie 16

Okablowanie strukturalne klasyfikuje się jako część infrastruktury

A. pasywnej

B. dalekosiężnej

C. terytorialnej

D. aktywnej

Odpowiedzi określające okablowanie strukturalne jako część infrastruktury aktywnej, terytorialnej lub dalekosiężnej opierają się na mylnych założeniach dotyczących funkcji i charakterystyki tych elementów w systemach telekomunikacyjnych. Infrastruktura aktywna obejmuje urządzenia, które aktywnie przetwarzają i transmitują dane, takie jak routery czy przełączniki. W przeciwieństwie do tego, okablowanie strukturalne nie przetwarza sygnałów, lecz jedynie je przesyła, co klasyfikuje je jako część infrastruktury pasywnej. Z kolei infrastruktura terytorialna odnosi się do geograficznych aspektów budowy sieci, a nie do jej technicznych komponentów. W kontekście okablowania, pojęcie infrastruktury dalekosiężnej dotyczy sieci telekomunikacyjnych łączących różne lokalizacje, co również nie ma zastosowania do okablowania strukturalnego, które działa w obrębie jednego budynku czy kompleksu. Użytkownicy często mylą pojęcia związane z infrastrukturą sieciową, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że okablowanie strukturalne jako element infrastruktury pasywnej odgrywa fundamentalną rolę w zapewnieniu niezawodnej komunikacji, a jego projektowanie i instalacja muszą być zgodne z uznawanymi standardami branżowymi.

Pytanie 17

Którą opcję w menu przełącznika należy wybrać, aby przywrócić ustawienia do wartości fabrycznych?

A. Save Configuration

B. Firmware Upgrade

C. Reboot Device

D. Reset System

Pozostałe opcje, takie jak Reboot Device, Firmware Upgrade i Save Configuration, nie przywracają ustawień fabrycznych. Reboot Device jedynie restartuje urządzenie, co jest użyteczne w przypadku tymczasowych problemów lub niektórych aktualizacji, ale nie resetuje konfiguracji. Firmware Upgrade pozwala na aktualizację oprogramowania sprzętowego, co może być konieczne dla zwiększenia funkcjonalności lub bezpieczeństwa, jednak nie modyfikuje bieżących ustawień użytkownika, a jedynie sam system operacyjny urządzenia. Save Configuration, z kolei, jest używany do zapisywania bieżącej konfiguracji, co jest kluczowe dla utrzymania aktualnych ustawień po restarcie bądź aktualizacji. Typowym błędem jest myślenie, że restart lub aktualizacja firmware'u przywróci domyślne ustawienia, jednakże te działania nie zmieniają zapisanych parametrów konfiguracyjnych. Dobrym nawykiem jest regularne wykonywanie kopii zapasowych aktualnych ustawień, co ułatwi ich odtworzenie w razie potrzeby, ale nie zastępuje to procesu przywracania ustawień fabrycznych w sytuacjach, gdzie jest to wymagane. Wszystkie te funkcje są istotne w zarządzaniu siecią, lecz mają różne zastosowania i nie wpływają jednocześnie na resetowanie konfiguracji do stanu fabrycznego, co jest kluczowe dla eliminacji problemów wynikających z istniejących ustawień użytkownika.

Pytanie 18

Aby podłączyć drukarkę igłową o wskazanych parametrach do komputera, trzeba umieścić kabel dołączony do drukarki w porcie

Producent	OKI
Ilość igieł	24
Wspierane systemy operacyjne	Windows 7, Windows Server 2008
Szybkość druku [znaki/s]	576
Maksymalna ilość warstw wydruku	6
Interfejs	IEEE 1284
Pamięć	128 KB
Poziom hałasu [dB]	57

A. Ethernet

B. FireWire

C. Centronics

D. USB

Odpowiedzi USB, Ethernet i FireWire to raczej nie są odpowiednie typy połączeń dla drukarek igłowych. USB stało się standardem dla nowych urządzeń peryferyjnych, bo jest uniwersalne i łatwe w użyciu, ale drukarki igłowe wolą korzystać z Centronics, bo to pasuje do ich budowy i zastosowań. USB jest szybkie, co jest ważne dla skanerów czy nowoczesnych drukarek laserowych, ale niekoniecznie dla igłowych, które potrzebują niezawodności w trudnych warunkach. Ethernet to głównie do sieci, żeby podłączać zdalnie drukarki, ale do lokalnych połączeń z igłowymi to zbędne. FireWire używano w urządzeniach, które musiały szybko przesyłać dużo danych, jak kamery wideo, a drukarki igłowe nie potrzebują aż takiego transferu, dlatego to nie dla nich. Wybór niewłaściwych interfejsów może wynikać z braku wiedzy o tym, czego te drukarki naprawdę potrzebują, a one wciąż korzystają z Centronics, bo to działa dobrze w zadaniach jak drukowanie faktur czy innych dokumentów. Rozumienie tych interfejsów może pomóc lepiej dopasować sprzęt do ich potrzeb.

Pytanie 19

Na początku procesu uruchamiania sprzętowego komputera, wykonywany jest test

A. MBR

B. POST

C. DOS

D. BIOS

Wybór BIOS jako odpowiedzi może prowadzić do nieporozumień dotyczących roli tego systemu w procesie rozruchu. BIOS (Basic Input/Output System) jest oprogramowaniem niskiego poziomu, które zarządza komunikacją pomiędzy systemem operacyjnym a sprzętem, ale nie jest odpowiedzialny za wykonywanie testów sprzętowych. BIOS jest aktywowany po zakończeniu testu POST, co oznacza, że jego rola w uruchamianiu komputera jest wtórna wobec POST. W przypadku odpowiedzi DOS, która odnosi się do systemu operacyjnego, użytkownicy mogą mylnie sądzić, że to on jest pierwszym elementem procesu uruchamiania, co jest nieprawidłowe, ponieważ DOS wymaga, aby BIOS i POST zakończyły swoje operacje przed jego załadowaniem. Odpowiedź MBR (Master Boot Record) jest również niewłaściwa, ponieważ MBR jest odpowiedzialny za inicjowanie ładowania systemu operacyjnego, ale dopiero po zakończeniu POST. Te mylne koncepcje mogą wynikać z braku zrozumienia kolejności procesów uruchamiania oraz różnicy między oprogramowaniem sprzętowym a systemem operacyjnym. Kluczowe jest zrozumienie, że POST jest pierwszym krokiem w procesie rozruchu, a jego rola polega na zapewnieniu, że system jest gotowy do załadowania oprogramowania.

Pytanie 20

Symbol umieszczony na obudowie komputera stacjonarnego informuje o zagrożeniu przed

A. możliwym urazem mechanicznym

B. porażeniem prądem elektrycznym

C. promieniowaniem niejonizującym

D. możliwym zagrożeniem radiacyjnym

Symbol przedstawiony na obudowie komputera to powszechnie stosowany znak ostrzegawczy przed porażeniem prądem elektrycznym Składa się z żółtego trójkąta z czarną obwódką oraz czarną błyskawicą w środku Ten symbol informuje użytkownika o potencjalnym ryzyku związanym z kontaktem z nieosłoniętymi przewodami lub urządzeniami elektrycznymi mogącymi znajdować się pod niebezpiecznym napięciem Znak ten jest szeroko stosowany w różnych gałęziach przemysłu gdzie istnieje możliwość porażenia prądem szczególnie w miejscach o dużym natężeniu energii elektrycznej Przestrzeganie oznaczeń jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscach pracy oraz w domach Zgodnie z międzynarodowymi normami i standardami takimi jak ISO 7010 czy ANSI Z535.4 stosowanie tego rodzaju symboli jest wymagane do informowania o zagrożeniach elektrycznych Praktyczne zastosowanie znaku obejmuje nie tylko sprzęt komputerowy ale także rozdzielnie elektryczne oraz inne urządzenia przemysłowe gdzie występuje ryzyko kontaktu z prądem Elektryczność mimo swoich korzyści stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia dlatego znajomość i rozumienie takich symboli jest kluczowe w codziennym użytkowaniu urządzeń elektrycznych i elektronicznych

Pytanie 21

Którego protokołu działanie zostało zobrazowane na załączonym rysunku?

A. Telnet

B. Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP)

C. Domain Name System(DNS)

D. Security Shell (SSH)

Domain Name System (DNS) jest protokołem używanym do tłumaczenia nazw domenowych na adresy IP, co umożliwia użytkownikom łatwiejsze poruszanie się po Internecie bez potrzeby zapamiętywania skomplikowanych adresów liczbowych. DNS działa w oparciu o hierarchiczny system serwerów i nie uczestniczy w procesie przypisywania adresów IP, ale w mapowaniu nazw na już przypisane adresy. Często mylnie utożsamiany z DHCP ze względu na rolę w zarządzaniu zasobami sieciowymi, lecz jego funkcje są całkowicie różne. Secure Shell (SSH) to protokół sieciowy zapewniający bezpieczne zdalne logowanie i komunikację w niezabezpieczonych sieciach. Jest używany głównie do zarządzania serwerami przez bezpieczne kanały komunikacyjne. W przeciwieństwie do DHCP, SSH koncentruje się na ochronie danych i autoryzacji użytkowników, a nie na konfiguracji sieci. Telnet to starszy protokół komunikacyjny używany do zdalnego połączenia z urządzeniami w sieci, jednak nie zapewnia zabezpieczeń, takich jak szyfrowanie danych, co czyni go podatnym na podsłuch i ataki. Zarówno SSH, jak i Telnet, koncentrują się na komunikacji między urządzeniami, podczas gdy DHCP ma na celu automatyzację przydzielania zasobów sieciowych. Mylenie tych protokołów wynika często z niezrozumienia ich specyfiki i odmiennych zastosowań w sieciach komputerowych. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych protokołów ma swoje unikalne, niekrzyżujące się funkcje i zastosowania, co pozwala na ich właściwy dobór w zależności od potrzeb sieciowych organizacji. Błędne przypisanie funkcji jednemu z nich może prowadzić do nieefektywności i problemów bezpieczeństwa w zarządzaniu infrastrukturą sieciową. W przypadku zarządzania siecią kluczowe jest dokładne określenie roli, jaką każdy protokół odgrywa w jej funkcjonowaniu i odpowiednie ich wdrożenie zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 22

Jednym z rezultatów realizacji podanego polecenia jest

sudo passwd -n 1 -x 5 test

A. automatyczne zablokowanie konta użytkownika test po pięciokrotnym błędnym wprowadzeniu hasła

B. wymuszenie konieczności tworzenia haseł o minimalnej długości pięciu znaków

C. zmiana hasła aktualnego użytkownika na test

D. ustawienie możliwości zmiany hasła po upływie jednego dnia

Opcja zmiany hasła bieżącego użytkownika na test nie wynika z przedstawionego polecenia, które koncentruje się na zarządzaniu wiekiem hasła. Takie działanie wymagałoby bezpośredniego podania nowego hasła lub interakcji z użytkownikiem w celu jego ustawienia. Wymuszenie tworzenia haseł minimum pięcioznakowych jest związane z polityką długości haseł, które zwykle są konfigurowane w innych lokalizacjach systemowych, takich jak pliki konfiguracyjne PAM lub ustawienia polityki bezpieczeństwa systemu operacyjnego. Polecenie passwd nie obsługuje bezpośrednio takich wymagań. Automatyczna blokada konta po błędnym podaniu hasła to funkcja związana z polityką blokad kont użytkowników, która jest implementowana poprzez konfigurację modułów zabezpieczeń, takich jak pam_tally2 lub pam_faillock, które monitorują błędne próby logowań. Takie ustawienia wspierają ochronę przed atakami siłowymi, ale nie są częścią standardowych operacji polecenia passwd. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla zapewnienia integralności i dostępności kont użytkowników oraz ochrony przed nieautoryzowanym dostępem. Właściwa konfiguracja polityk bezpieczeństwa wymaga analizy ryzyka oraz dostosowania ustawień do specyfiki środowiska operacyjnego i wymogów ochrony danych.

Pytanie 23

Jak brzmi pełna wersja adresu IPv6 2001:0:db8::1410:80ab?

A. 2001:0001:0db8:0000:0000:0000:1410:80ab

B. 2001:0000:db80:0000:0000:0000:1410:80ab

C. 2001:0000:0db8:0000:0000:0000:1410:80ab

D. 2001:1000:0db8:0000:0000:0000:1410:80ab

Odpowiedź 2001:0000:0db8:0000:0000:0000:1410:80ab jest poprawna, ponieważ przedstawia pełną postać adresu IPv6, gdzie wszystkie zera zostały uzupełnione. W adresach IPv6 można stosować skróty, takie jak pomijanie wiodących zer oraz użycie podwójnego dwukropka (::) w celu zastąpienia długich ciągów zer. Pełna postać adresu wymaga jednak, aby każdy segment miał 4 znaki szesnastkowe, co oznacza, że wiodące zera muszą być dodane, aby spełnić ten wymóg. Zastosowanie pełnych adresów IPv6 jest istotne w kontekście konfiguracji sieci, ponieważ może pomóc w uniknięciu pomyłek przy ręcznej konfiguracji lub debugowaniu. Standardy takie jak RFC 5952 zalecają stosowanie pełnych postaci adresów IPv6 w dokumentacji i interfejsach użytkownika, co zwiększa przejrzystość i jednoznaczność. Przykładowo, gdy skonfigurujemy urządzenie sieciowe lub serwer, pełny adres może być łatwiejszy do odczytania dla administratorów, co zmniejsza ryzyko błędów przy wprowadzaniu ustawień.

Pytanie 24

Jakie oznaczenie na schematach sieci LAN przypisuje się punktom rozdzielczym dystrybucyjnym znajdującym się na różnych kondygnacjach budynku według normy PN-EN 50173?

A. MDF (Main Distribution Frame)

B. BD (BuildingDistributor)

C. FD (Floor Distribution)

D. CD (Campus Distribution)

Odpowiedzi BD (Building Distributor), CD (Campus Distribution) oraz MDF (Main Distribution Frame) są nieprawidłowe w kontekście oznaczeń punktów rozdzielczych dystrybucyjnych na poszczególnych piętrach budynku. BD odnosi się do głównego punktu dystrybucyjnego w obrębie całego budynku, który obsługuje kilka pięter lub stref, ale nie jest precyzyjnie związany z lokalizacją na każdym piętrze. CD dotyczy z kolei bardziej rozległych instalacji, takich jak kampusy uniwersyteckie, gdzie sieci rozciągają się na wiele budynków, a ich struktura jest zorganizowana na poziomie kampusu, co nie odpowiada lokalnym potrzebom pięter. MDF to główny punkt rozdzielczy, który zazwyczaj znajduje się w pomieszczeniach technicznych lub serwerowniach, a jego rola polega na agregacji sygnałów z różnych FD i BD, a nie na ich dystrybucji na poziomie piętra. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego pojmowania struktury sieci oraz funkcji poszczególnych punktów dystrybucyjnych. Właściwe rozumienie klasyfikacji i funkcji w sieciach LAN jest kluczowe do efektywnego projektowania oraz zarządzania infrastrukturą, co z kolei wpływa na wydajność oraz niezawodność całego systemu. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami komputerowymi.

Pytanie 25

Co oznacza oznaczenie kabla skrętkowego U/FTP?

A. każda para posiada ekranowanie folią

B. skrętka bez ekranu

C. każda para zabezpieczona folią i 4 pary razem w osłonie z siatki

D. ekran wykonany z folii oraz siatki dla 4 par

Wybór odpowiedzi zakładającej, że ekran z folii i siatki na 4 parach lub ekranowanie całych czterech par jest kluczowym błędem w zrozumieniu klasyfikacji kabli skrętkowych. Typowe oznaczenie U/FTP odnosi się wyłącznie do ekranowania poszczególnych par, a nie do całego kabla. Zgubienie tej różnicy prowadzi do fałszywego przekonania, że kabel U/FTP ma większy stopień ochrony, niż rzeczywiście ma. W praktyce, ekranowanie całego kabla (oznaczenie S/FTP) zapewnia wyższy poziom zabezpieczenia, ponieważ każda z par przewodów jest dodatkowo chroniona przed zakłóceniami z zewnątrz, co nie jest przywilejem kabli U/FTP. Wybór nieekranowanego kabla (UTP) w sytuacjach, gdzie zakłócenia są obecne, może prowadzić do znacznych strat w jakości sygnału, co w przypadku zastosowań profesjonalnych, takich jak transmisje danych w sieciach LAN, może skutkować błędami i przerwami w komunikacji. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie, że odpowiednie ekranowanie, jak w U/FTP, jest stosowane w celu minimalizacji wpływu zakłóceń, co bezpośrednio wpływa na wydajność i stabilność systemów komunikacyjnych. Błąd logiczny polega na myleniu różnych typów ekranowania i ich zastosowań, co prowadzi do niewłaściwych decyzji przy wyborze odpowiedniego kabla do danego środowiska.

Pytanie 26

Symbol przedstawiony na ilustracji oznacza rodzaj złącza

A. HDMI

B. COM

C. FIRE WIRE

D. DVI

Symbol pokazany na rysunku przedstawia złącze FireWire które jest znane również jako IEEE 1394. FireWire jest standardem komunikacyjnym opracowanym przez firmę Apple w latach 90. XX wieku. Służy do szybkiego przesyłania danych między urządzeniami multimedialnymi takimi jak kamery cyfrowe komputery czy dyski zewnętrzne. W porównaniu do innych standardów takich jak USB FireWire oferuje wyższą przepustowość i bardziej zaawansowane funkcje zarządzania danymi co czyni go idealnym wyborem do zastosowań wymagających dużej przepustowości. FireWire był popularny w branży wideo zwłaszcza przy profesjonalnym montażu wideo i transmisji danych w czasie rzeczywistym. Standard ten obsługuje tzw. hot swapping co oznacza że urządzenia mogą być podłączane i odłączane bez wyłączania komputera. W praktyce złącza FireWire można spotkać w dwóch wersjach: 4-pinowej i 6-pinowej przy czym ta druga oferuje zasilanie dla podłączonych urządzeń. Mimo że technologia ta została w dużej mierze zastąpiona przez nowsze standardy takie jak Thunderbolt czy USB 3.0 FireWire wciąż znajduje zastosowanie w niektórych niszowych aplikacjach dzięki swojej niezawodności i szybkości.

Pytanie 27

Zamieszczone atrybuty opisują rodzaj pamięci

Maksymalne taktowanie	1600 MHz
Przepustowość	PC12800 1600MHz
Opóźnienie	Cycle Latency CL 9,0
Korekcja	Nie
Dual/Quad	Dual Channel
Radiator	Tak

A. RAM

B. flash

C. SWAP

D. SD

Pamięć RAM jest kluczowym elementem komputera, odpowiadającym za tymczasowe przechowywanie danych, które są aktualnie używane przez procesor. Parametry takie jak maksymalne taktowanie 1600 MHz, przepustowość PC12800, opóźnienie CL 9,0 oraz obsługa trybu Dual Channel odnoszą się do typowych cech nowoczesnych modułów RAM. Taktowanie 1600 MHz oznacza częstotliwość pracy pamięci, co wpływa na szybkość przetwarzania danych. Przepustowość PC12800 pokazuje maksymalną ilość danych, jakie mogą być przesyłane w jednostce czasu, co jest istotne w przypadku zadań wymagających dużej ilości operacji na danych. Opóźnienie CL 9,0 określa czas potrzebny do rozpoczęcia dostępu do danych, co wpływa na ogólną wydajność systemu. Obsługa Dual Channel oznacza możliwość używania dwóch modułów pamięci jednocześnie, co podwaja efektywną przepustowość. Pamięć RAM nie przechowuje danych po wyłączeniu zasilania, co odróżnia ją od pamięci masowej. Radiator zapewnia efektywne odprowadzanie ciepła, co jest istotne dla stabilnej pracy przy wyższych częstotliwościach. Wybór odpowiedniej pamięci RAM zgodnie z tymi parametrami może znacząco poprawić wydajność i responsywność systemu komputerowego

Pytanie 28

Ustawienia wszystkich kont użytkowników na komputerze znajdują się w gałęzi rejestru oznaczonej akronimem

A. HKCC

B. HKU

C. HKCR

D. HKLM

Wybór HKCC, HKLM czy HKCR, mimo że związane z rejestrem Windows, nie dotyczą profili użytkowników. HKCC, to "HKEY_CURRENT_CONFIG" i tam są informacje o bieżącej konfiguracji sprzętowej, więc to nie ma wpływu na indywidualne ustawienia. Rozumienie tej gałęzi jest ważne przy monitorowaniu sprzętu, ale nie znajdziesz tam profili użytkowników. HKLM, czyli "HKEY_LOCAL_MACHINE", to dane o konfiguracji systemu oraz sprzętu, które są wspólne dla wszystkich, więc również nie dotyczy konkretnego konta. Rola HKLM w zarządzaniu systemem jest istotna, ale nie dla personalizacji. Z kolei HKCR, czyli "HKEY_CLASSES_ROOT", przechowuje informacje o typach plików i ich skojarzeniach, co też nie dotyczy użytkowników. Dlaczego tak się dzieje? Myślę, że można tu pomylić kontekst informacji w rejestrze i nie do końca zrozumieć, jak to działa. Dobra znajomość tych gałęzi rejestru jest kluczowa, żeby skutecznie zarządzać systemem Windows.

Pytanie 29

Planowana sieć należy do kategorii C. Została ona podzielona na 4 podsieci, z których każda obsługuje 62 urządzenia. Która z poniższych masek będzie odpowiednia do tego zadania?

A. 255.255.255.224

B. 255.255.255.240

C. 255.255.255.192

D. 255.255.255.128

Maski 255.255.255.128, 255.255.255.224 oraz 255.255.255.240 są niewłaściwe dla podziału sieci klasy C na cztery podsieci z 62 urządzeniami w każdej. Maska 255.255.255.128, odpowiadająca /25, pozwala na utworzenie dwóch podsieci, z maksymalnie 126 hostami w każdej, co jest znacznie więcej niż potrzebne, a tym samym nieefektywne. Z kolei maska 255.255.255.224, reprezentująca /27, umożliwia jedynie utworzenie ośmiu podsieci, ale zaledwie 30 dostępnych adresów w każdej, co nie spełnia wymaganego kryterium 62 urządzeń. Ostatecznie, maska 255.255.255.240, przyporządkowana /28, pozwala na stworzenie 16 podsieci, z zaledwie 14 hostami w każdej, co czyni ją absolutnie niewłaściwą do tego planu. Właściwy dobór maski sieciowej jest kluczowy dla efektywnej organizacji adresacji w sieciach IP, a błędne rozumienie podstawowych zasad podziału na podsieci może prowadzić do niedoboru adresów IP lub ich nieefektywnego wykorzystania. Prawidłowe zrozumienie przydzielania adresów IP oraz zastosowań masek podsieciowych jest istotne dla administratorów sieci, aby zapewnić ich odpowiednią konfigurację i działanie zgodnie z normami i praktykami branżowymi.

Pytanie 30

Który zakres adresów IPv4 jest poprawnie przypisany do danej klasy?

	Zakres adresów IPv4	Klasa adresu IPv4
A.	1.0.0.0 ÷ 127.255.255.255	A
B.	128.0.0.0 ÷ 191.255.255.255	B
C.	192.0.0.0 ÷ 232.255.255.255	C
D.	233.0.0.0 ÷ 239.255.255.255	D

A. D

B. B

C. C

D. A

Zrozumienie klas adresów IP jest fundamentalne dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi. Klasa A obejmuje adresy od 1.0.0.0 do 127.255.255.255, z czego pierwszy oktet jest używany do identyfikacji sieci, a pozostałe trzy dla hostów, co pozwala na 126 sieci z ogromną liczbą hostów, jednak adres 127.0.0.0 jest zarezerwowany dla pętli zwrotnej. Klasa C, od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, jest przeznaczona dla małych sieci, oferując dużą liczbę sieci, ale z ograniczoną liczbą hostów – maksymalnie 254 hosty na sieć. Klasa D, zaczynająca się od 224.0.0.0 do 239.255.255.255, jest zarezerwowana dla multicastingu i nie jest używana do adresacji hostów. Często błędnym założeniem jest przypisywanie klasy D do standardowej komunikacji między hostami, co nie jest zgodne z rzeczywistą funkcją tej klasy. Błędy w rozpoznawaniu klas mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów adresowych i problemów z routingiem, dlatego ważne jest, aby dobrze rozumieć specyfikacje definiowane przez standardy takie jak RFC 791, które opisują struktury i użycie adresów IP w sieciach komputerowych.

Pytanie 31

Wykorzystując narzędzie diagnostyczne Tracert, można zidentyfikować trasę do określonego celu. Ile routerów pokonał pakiet wysłany do hosta 172.16.0.99?

C:\>tracert 172.16.0.99 -d
 Trasa śledzenia od 172.16.0.99 z maksymalną liczbą przeskoków 30
 1      2 ms     3 ms     2 ms    10.0.0.1
 2     12 ms     8 ms     8 ms    192.168.0.1
 3     10 ms    15 ms    10 ms    172.17.0.2
 4     11 ms    11 ms    20 ms    172.17.48.14
 5     21 ms    18 ms    24 ms    172.16.0.99
 Śledzenie zakończone.

A. 4

B. 2

C. 24

D. 5

Podczas analizy wyników narzędzia Tracert należy zrozumieć, że każda linia w wyniku reprezentuje przeskok przez kolejny router, przez który przechodzi pakiet. Błędne zrozumienie, ile przeskoków zostało wykonanych, często wynika z niewłaściwego odczytania liczby linii wynikowych lub z pomylenia adresu końcowego z jednym z routerów na trasie. Niektórzy mogą błędnie zakładać, że liczba przeskoków jest o jeden mniejsza niż rzeczywista liczba linii, ponieważ sieć końcowa jest dołączana jako ostatnia linia, jednak każda linia odzwierciedla rzeczywisty router na trasie do celu. Częstym błędem jest również pominięcie pierwszego przeskoku, który zwykle jest bramą wyjściową z sieci lokalnej, co jest kluczowe dla zrozumienia pełnej trasy. Kolejnym błędem myślowym jest nieuwzględnienie wszystkich routerów pośrednich, które mogą być błędnie interpretowane jako części sieci wewnętrznej, co prowadzi do niedoszacowania liczby przeskoków. Tracert jest użytecznym narzędziem diagnostycznym, które przez analizę każdego przeskoku pozwala rozpoznać wąskie gardła w sieci lub punkty awarii. Ważne jest, aby rozumieć strukturę adresów IP i interpretować je zgodnie z topologią sieci, aby prawidłowo zidentyfikować każdy przeskok. Zrozumienie tego, jak Tracert działa w kontekście sieci rozległych i lokalnych, jest kluczowe dla dokładnego określenia liczby przeskoków oraz rozwiązywania problemów z opóźnieniami w sieci, co znacząco wspomaga diagnostykę i utrzymanie infrastruktury sieciowej w dobrym stanie.

Pytanie 32

Jaką maksymalną ilość GB pamięci RAM może obsłużyć 32-bitowa edycja systemu Windows?

A. 4 GB

B. 2 GB

C. 8 GB

D. 12 GB

Nie wszystkie dostępne odpowiedzi są poprawne, ponieważ wynikają z niedokładnego zrozumienia konstrukcji systemów operacyjnych i architektur komputerowych. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 2 GB lub 8 GB pamięci RAM są mylne, ponieważ ignorują kluczowe ograniczenia związane z architekturą 32-bitową. 32-bitowe procesory mogą adresować maksymalnie 4 GB pamięci, i chociaż w przypadku niektórych systemów operacyjnych ilość dostępnej pamięci może być ograniczona przez różne czynniki, fizycznie nie można przekroczyć 4 GB. Ponadto, niektóre systemy operacyjne mogą mieć swoje własne ograniczenia, ale nie zmienia to fundamentalnego ograniczenia architektury 32-bitowej. Użytkownicy często mylą te liczby z rzeczywistym wykorzystaniem pamięci dzięki różnym technologiom, takim jak PAE (Physical Address Extension), które pozwala na wykorzystanie większej ilości pamięci, ale tylko w specyficznych warunkach i nie w standardowy sposób. Z tego powodu, aby uniknąć błędów w przyszłości, ważne jest zrozumienie, jak różne architektury wpływają na dostęp do pamięci oraz jakie są realne ograniczenia w kontekście konkretnego systemu operacyjnego.

Pytanie 33

Jakie funkcje realizuje system informatyczny?Kursy informatyczne

A. Przetwarzanie danych

B. Zarządzanie monitorem CRT

C. Ochrona przed wirusami

D. Nadzór nad działaniem oprogramowania diagnostycznego

Wybierając inne opcje, może nie do końca zrozumiałeś, co naprawdę robią systemy informatyczne. Sterowanie monitorem CRT to raczej przestarzała sprawa, bo to technologia wyświetlania, która nie jest już na czasie. Owszem, zabezpieczanie przed wirusami jest ważne, ale to bardziej kwestia bezpieczeństwa, a nie tego, co systemy informatyczne robią w istocie. Kontrola pracy oprogramowania diagnostycznego to też nie podstawa – to bardziej o monitorowaniu i utrzymaniu systemów. Pamiętaj, że systemy informatyczne głównie zajmują się przetwarzaniem danych – to pozwala na analizę i wykorzystanie informacji w różnych obszarach, takich jak analiza biznesowa czy relacje z klientem. Ignorowanie tego może prowadzić do mylnych wniosków o tym, co naprawdę robią technologie informatyczne.

Pytanie 34

Podczas tworzenia sieci kablowej o maksymalnej prędkości przesyłu danych wynoszącej 1 Gb/s, w której maksymalna odległość między punktami sieci nie przekracza 100 m, należy zastosować jako medium transmisyjne

A. kabel koncentryczny o średnicy 1/4 cala

B. fale radiowe o częstotliwości 2,4 GHz

C. kabel UTP kategorii 5e

D. fale radiowe o częstotliwości 5 GHz

Kabel UTP kategorii 5e to naprawdę dobry wybór, jeśli chodzi o sieci przewodowe. Jego maksymalna prędkość to 1 Gb/s na odległości do 100 metrów, co jest całkiem spoko. Ten kabel działa według standardu 1000BASE-T, który jest częścią tych wszystkich norm IEEE 802.3. Co ciekawe, jak użyjesz go w sieci, to zapewni ci stabilność, a przesył danych będzie bardzo wysokiej jakości. W biurach i różnych instytucjach, gdzie potrzebna jest szybka komunikacja, ten kabel sprawdza się świetnie. W praktyce często widzę, że w biurach instalują go zgodnie z normami TIA/EIA-568. Dzięki temu można łatwo zaktualizować sieć do wyższych kategorii kabli, jak kategoria 6, co jest na pewno fajne na przyszłość.

Pytanie 35

Jakie oprogramowanie zabezpieczające przed nieautoryzowanym dostępem do sieci powinno być zainstalowane na serwerze, który udostępnia dostęp do internetu?

A. DNS

B. Active Directory

C. FireWall

D. DHCP

Active Directory to usługa katalogowa Microsoftu, która zarządza użytkownikami i zasobami w sieciach opartych na systemie Windows. Nie jest to narzędzie zapobiegające włamaniom, a jego głównym celem jest centralizacja zarządzania danymi oraz autoryzacją dostępu. Często mylnie zakłada się, że wdrożenie Active Directory wystarcza do zabezpieczenia serwera, jednak bez dedykowanej zapory sieciowej, serwery pozostają narażone na ataki z sieci. DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, służy do automatycznego przydzielania adresów IP urządzeniom w sieci, co nie ma związku z bezpieczeństwem. Nie chroni on serwera przed atakami z zewnątrz, a jego niewłaściwa konfiguracja może wręcz ułatwić atakującym dostęp do sieci. DNS, czyli System Nazw Domen, jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw witryn na adresy IP. Choć ważny dla funkcjonowania internetu, nie pełni funkcji zabezpieczającej. Właściwe podejście do zabezpieczeń sieci wymaga zastosowania dedykowanych narzędzi, takich jak FireWall, które filtrują ruch i blokują nieautoryzowane połączenia, a także regularnych audytów i aktualizacji, aby dostosować się do zmieniających się zagrożeń w cyberprzestrzeni.

Pytanie 36

Jaką usługę należy zainstalować na systemie Linux, aby umożliwić bezpieczny zdalny dostęp?

A. tftp

B. ssh

C. rlogin

D. telnet

Wybór usług do zdalnego dostępu na serwerze Linux wymaga zrozumienia różnic pomiędzy protokołami oraz ich bezpieczeństwa. TFTP (Trivial File Transfer Protocol) jest protokołem przesyłania plików, który nie oferuje żadnego szyfrowania ani zabezpieczeń, co czyni go nieodpowiednim do zastosowań wymagających bezpiecznego dostępu. Telnet to kolejny protokół, który, mimo że umożliwia zdalne logowanie, przesyła dane w postaci niezaszyfrowanej. To oznacza, że wszelkie informacje, w tym hasła, mogą być podsłuchiwane przez osoby trzecie, co stawia pod znakiem zapytania bezpieczeństwo takiej komunikacji. Rlogin, podobnie jak Telnet, również nie zapewnia odpowiednich środków ochrony i nie jest już powszechnie stosowany ze względu na swoje wady związane z bezpieczeństwem. Wybierając jakiekolwiek rozwiązanie do zdalnego dostępu, należy kierować się standardami branżowymi, które coraz bardziej preferują szyfrowane połączenia. Używanie protokołów takich jak SSH, które zapewniają szyfrowanie danych i uwierzytelnianie użytkowników, jest nie tylko zalecane, ale wręcz konieczne w kontekście ochrony danych i zasobów serwerowych. Wybór nieodpowiednich protokołów do komunikacji zdalnej prowadzi do poważnych luk w bezpieczeństwie, co może skutkować nieautoryzowanym dostępem oraz narażeniem poufnych informacji.

Pytanie 37

Podłączona mysz bezprzewodowa sprawia, że kursor na ekranie nie porusza się płynnie i „skacze”. Co może być przyczyną tego problemu?

A. uszkodzenie lewego przycisku

B. uszkodzenie mikroprzełącznika

C. wyczerpywanie się baterii zasilającej

D. brak baterii

Wyczerpywanie się baterii zasilającej w myszce bezprzewodowej jest jedną z najczęstszych przyczyn problemów z płynnością działania kursora. W miarę jak energia w baterii maleje, sygnał wysyłany do odbiornika staje się niestabilny, co prowadzi do 'skakania' kursora po ekranie. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie stanu baterii oraz wymiana ich przed wystąpieniem takich problemów. Użytkownicy powinni również zwracać uwagę na inne czynniki, takie jak odległość między myszą a odbiornikiem USB oraz przeszkody w postaci przedmiotów metalowych czy innych urządzeń elektronicznych, które mogą zakłócać sygnał. W standardach użytkowania myszek bezprzewodowych zaleca się również stosowanie wysokiej jakości baterii, co wpływa na ich wydajność i stabilność działania. Aby uniknąć problemów z płynnością kursora, warto mieć w zapasie nowe baterie, co pozwoli na szybkie ich wymienienie.

Pytanie 38

Jakie zadanie pełni router?

A. przekazywanie pakietów TCP/IP z sieci źródłowej do docelowej

B. eliminacja kolizji

C. ochrona sieci przed atakami zewnętrznymi i wewnętrznymi

D. konwersja nazw na adresy IP

Chociaż eliminowanie kolizji, tłumaczenie nazw na adresy IP oraz zabezpieczanie sieci są ważnymi aspektami zarządzania sieciami komputerowymi, nie są one bezpośrednio związane z podstawową rolą routera. Eliminowanie kolizji jest zadaniem przełączników sieciowych, które operują na warstwie drugiej modelu OSI, zarządzając ruchem danych w lokalnych sieciach i zapewniając, że pakiety nie kolidują ze sobą podczas przesyłania. Z kolei tłumaczenie nazw na adresy IP jest funkcją serwerów DNS, które przekształcają czytelne dla człowieka domeny internetowe na odpowiednie adresy IP, umożliwiając urządzeniom łatwiejsze nawiązywanie połączeń. Zabezpieczenie sieci to natomiast głównie zadanie zapór sieciowych i systemów IDS/IPS, które monitorują i chronią sieć przed potencjalnymi zagrożeniami z zewnątrz i wewnątrz. W praktyce, mylenie zadań routerów z innymi funkcjami sieciowymi może prowadzić do nieefektywnego projektowania architektury sieci, co może skutkować problemami z wydajnością i bezpieczeństwem. Zrozumienie ról różnych urządzeń w sieci jest kluczowe dla skutecznego zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 39

Jakie urządzenie należy wykorzystać do zestawienia komputerów w sieci przewodowej o strukturze gwiazdy?

A. router

B. punkt dostępowy

C. przełącznik (switch)

D. regenerator

Punkt dostępowy, choć istotny w kontekście sieci bezprzewodowych, nie jest odpowiednim urządzeniem do budowy przewodowej sieci w topologii gwiazdy. Działa głównie na poziomie warstwy łącza danych i jest używany do łączenia urządzeń bezprzewodowych z siecią przewodową, co oznacza, że jego zastosowanie ogranicza się do scenariuszy, w których urządzenia korzystają z Wi-Fi. Jeśli mówimy o topologii gwiazdy, punkt dostępowy nie jest w stanie efektywnie zarządzać komunikacją pomiędzy wieloma urządzeniami przewodowymi. Router z kolei, mimo że pełni kluczową rolę w zarządzaniu ruchem między różnymi sieciami, nie jest konieczny w lokalnej sieci przewodowej, gdzie głównym celem jest połączenie komputerów. Router jest zazwyczaj używany do łączenia lokalnej sieci z Internetem, a jego rola w architekturze topologii gwiazdy jest ograniczona. Nieprawidłowym podejściem jest także wskazywanie regeneratora. To urządzenie jest stosowane do wzmacniania sygnału w sieciach, ale nie służy do połączeń pomiędzy urządzeniami w topologii gwiazdy. Regenerator działa na poziomie fizycznym i jest wykorzystywany tam, gdzie sygnał zostaje osłabiony na skutek dużych odległości lub licznych przeszkód. W przypadku budowy sieci przewodowej kluczowe jest zrozumienie, że dla efektywnej i sprawnej komunikacji pomiędzy urządzeniami w topologii gwiazdy niezbędny jest przełącznik, który zarządza tymi połączeniami w sposób inteligentny i zoptymalizowany.

Pytanie 40

W systemie Windows konto użytkownika można założyć za pomocą polecenia

A. adduser

B. net user

C. useradd

D. users

Wybór innych poleceń, takich jak 'adduser' czy 'useradd', jest błędny, ponieważ są to komendy charakterystyczne dla systemów Unix/Linux, a nie Windows. 'adduser' i 'useradd' mają na celu dodawanie użytkowników w środowiskach opartych na Linuxie, gdzie ich składnia oraz opcje różnią się znacznie od tych w systemie Windows. Często dochodzi do zamieszania między tymi systemami operacyjnymi, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Istnieje także błędne przekonanie, że polecenie 'users' jest używane do tworzenia kont, podczas gdy w rzeczywistości służy ono jedynie do wyświetlania aktualnie zalogowanych użytkowników. Takie nieporozumienia mogą wynikać z braku zrozumienia architektury systemów operacyjnych oraz różnic w ich implementacji. Dobre praktyki zarządzania kontami użytkowników w systemie Windows koncentrują się na używaniu właściwych narzędzi i komend, co zapewnia nie tylko efektywność operacyjną, ale również bezpieczeństwo danych. Aby uniknąć takich pułapek, kluczowe jest zrozumienie podstawowych różnic między systemami operacyjnymi oraz właściwe dobieranie narzędzi do zadań, które chcemy wykonać.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej