Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 08:01
  • Data zakończenia: 30 maja 2025 08:09

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Aby zmienić ustawienia konfiguracyjne Menu Start oraz paska zadań w systemie Windows, która przystawka powinna być wykorzystana?

A. azman.msc
B. gpedit.msc
C. fsmgmt.msc
D. dcpol.msc
Wybór innych przystawek, takich jak dcpol.msc, azman.msc czy fsmgmt.msc, jest niewłaściwy w kontekście zmiany ustawień Menu Start i paska zadań w systemie Windows. Przystawka dcpol.msc, znana jako Edytor zasad kontroli dostępu, jest używana do zarządzania zasadami związanymi z kontrolą dostępu do obiektów w Active Directory, co nie ma związku z interfejsem użytkownika. Azman.msc, czyli Edytor zasad autoryzacji, służy do zarządzania zasadami autoryzacji i dostępu dla aplikacji, co również nie jest związane z zarządzaniem interfejsem systemu operacyjnego. Z kolei fsmgmt.msc, czyli Menedżer zasobów systemu plików, koncentruje się na zarządzaniu współdzielonymi folderami i połączeniami, ale nie oferuje możliwości modyfikacji ustawień Menu Start czy paska zadań. Często popełnianym błędem w takich sytuacjach jest mylenie funkcji różnych narzędzi dostępnych w systemie Windows oraz niepełne rozumienie ich przeznaczenia. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że wszystkie przystawki są równie wszechstronne, podczas gdy każda z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. Niewłaściwe wykorzystanie tych narzędzi może prowadzić do nieefektywnego zarządzania systemem oraz niespójności w interfejsie użytkownika, co jest przeciwieństwem dobrych praktyk w administracji systemami operacyjnymi.
Pytanie 2

Zamieszczone atrybuty opisują rodzaj pamięci

Maksymalne taktowanie1600 MHz
PrzepustowośćPC12800 1600MHz
OpóźnienieCycle Latency CL 9,0
KorekcjaNie
Dual/QuadDual Channel
RadiatorTak

A. RAM
B. SWAP
C. SD
D. flash
Pamięć RAM jest kluczowym elementem komputera, odpowiadającym za tymczasowe przechowywanie danych, które są aktualnie używane przez procesor. Parametry takie jak maksymalne taktowanie 1600 MHz, przepustowość PC12800, opóźnienie CL 9,0 oraz obsługa trybu Dual Channel odnoszą się do typowych cech nowoczesnych modułów RAM. Taktowanie 1600 MHz oznacza częstotliwość pracy pamięci, co wpływa na szybkość przetwarzania danych. Przepustowość PC12800 pokazuje maksymalną ilość danych, jakie mogą być przesyłane w jednostce czasu, co jest istotne w przypadku zadań wymagających dużej ilości operacji na danych. Opóźnienie CL 9,0 określa czas potrzebny do rozpoczęcia dostępu do danych, co wpływa na ogólną wydajność systemu. Obsługa Dual Channel oznacza możliwość używania dwóch modułów pamięci jednocześnie, co podwaja efektywną przepustowość. Pamięć RAM nie przechowuje danych po wyłączeniu zasilania, co odróżnia ją od pamięci masowej. Radiator zapewnia efektywne odprowadzanie ciepła, co jest istotne dla stabilnej pracy przy wyższych częstotliwościach. Wybór odpowiedniej pamięci RAM zgodnie z tymi parametrami może znacząco poprawić wydajność i responsywność systemu komputerowego
Pytanie 3

Jakie polecenie w systemie Linux służy do przypisania adresu IP oraz maski podsieci dla interfejsu eth0?

A. ipconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0
B. ifconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0
C. ipconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0
D. ifconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0
Odpowiedź 'ifconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0' jest poprawna, ponieważ używa właściwego polecenia do konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Linux. Komenda 'ifconfig' jest standardowym narzędziem do zarządzania interfejsami sieciowymi, a parametr 'netmask' jest używany do określenia maski podsieci. W tym przypadku, przypisanie adresu IP 172.16.31.1 z maską 255.255.0.0 oznacza, że wszystkie adresy IP od 172.16.0.1 do 172.16.255.254 będą traktowane jako część tej samej podsieci, co jest powszechnie stosowane w sieciach lokalnych. Praktyczne zastosowanie tego polecenia można zauważyć w konfiguracji serwerów, gdzie przypisanie statycznych adresów IP zapewnia stabilność i łatwość w zarządzaniu urządzeniami w sieci. Ponadto, znajomość tego polecenia jest istotna w kontekście administracji serwerami i sieciami, gdzie często wymagane jest szybkie i efektywne konfigurowanie interfejsów sieciowych.
Pytanie 4

W systemie Windows, gdzie można ustalić wymagania dotyczące złożoności hasła?

A. panelu sterowania
B. autostarcie
C. BIOS-ie
D. zasadach zabezpieczeń lokalnych
Odpowiedź 'zasady zabezpieczeń lokalnych' jest prawidłowa, ponieważ to w tym miejscu w systemie Windows można określić wymagania dotyczące złożoności haseł. Ustawienia te pozwalają na definiowanie polityki dotyczącej haseł, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa systemu. Użytkownicy mogą ustawić takie wymagania, jak minimalna długość hasła, konieczność użycia znaków specjalnych, cyfr oraz wielkich liter. Przykładowo, w środowiskach korporacyjnych, gdzie bezpieczeństwo informacji jest priorytetem, organizacje mogą wdrożyć polityki wymuszające skomplikowane hasła, aby zmniejszyć ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Takie praktyki są zgodne z najlepszymi standardami, jak NIST SP 800-63, które zalecają stosowanie złożonych haseł w celu ochrony danych. Dobrze skonfigurowane zasady zabezpieczeń lokalnych są fundamentem solidnej architektury bezpieczeństwa w każdej organizacji.
Pytanie 5

Do instalacji i usuwania oprogramowania w systemie Ubuntu wykorzystywany jest menedżer

A. ls
B. tar
C. apt
D. yast
Apt (Advanced Package Tool) to standardowy menedżer pakietów w systemie Ubuntu oraz wielu innych dystrybucjach opartych na Debianie. Umożliwia on zarówno instalację, aktualizację, jak i usuwanie oprogramowania. Apt korzysta z repozytoriów zawierających skompilowane pakiety, co zapewnia łatwy i szybki dostęp do oprogramowania. Aby zainstalować nowy program, wystarczy użyć polecenia 'sudo apt install nazwa_pakietu', co automatycznie pobiera odpowiednie pakiety oraz ich zależności z repozytoriów. Ponadto, apt oferuje funkcję zarządzania aktualizacjami systemu, co jest kluczowe z perspektywy bezpieczeństwa oraz wydajności. Przykładowo, polecenie 'sudo apt update' aktualizuje lokalną bazę danych dostępnych pakietów, a 'sudo apt upgrade' aktualizuje zainstalowane pakiety do najnowszych wersji. Praktyczne zastosowanie apt jest nieocenione, szczególnie w kontekście administracji systemami, gdzie regularne aktualizacje i instalacje nowych aplikacji są niezbędne do utrzymania stabilności i bezpieczeństwa systemu.
Pytanie 6

Jakim symbolem jest oznaczona skrętka bez ekranowania?

A. F/UTP
B. U/FTP
C. S/FTP
D. U/UTP
Odpowiedzi U/FTP, S/FTP oraz F/UTP odnoszą się do różnych typów okablowania, które jednak nie są właściwe w kontekście pytania o skrętkę nieekranowaną. U/FTP oznacza pary skręcone z ekranem na każdą parę, co zmniejsza zakłócenia, ale nie jest to typowy wybór dla zastosowań, gdzie nie ma znacznych zakłóceń elektromagnetycznych. S/FTP to skrętki, w których zarówno pary, jak i całe okablowanie są ekranowane. To rozwiązanie zapewnia najwyższy poziom ochrony przed zakłóceniami, ale wiąże się z wyższymi kosztami oraz większą sztywnością kabli, co może być niepraktyczne w niektórych instalacjach. F/UTP, z kolei, oferuje ekran dla całego kabla, ale wewnętrzne pary są nieekranowane, co również nie pasuje do definicji skrętki nieekranowanej. Przy wyborze odpowiedniego typu okablowania kluczowe jest zrozumienie warunków, w jakich będą one używane. Wiele osób może błędnie zakładać, że wszystkie kable muszą być ekranowane, co nie jest konieczne w środowiskach o niskim poziomie zakłóceń. Kluczowe znaczenie ma też znajomość standardów takich jak TIA/EIA-568, które określają wymagania dotyczące instalacji i użycia przewodów. Wiedza na temat różnic pomiędzy tymi standardami jest niezbędna do podejmowania świadomych decyzji w zakresie infrastruktury sieciowej.
Pytanie 7

Na przedstawionym rysunku zaprezentowane jest złącze

Ilustracja do pytania
A. DVI-A
B. DVI-D
C. HDMI
D. D-SUB
Złącze DVI-A jest rodzajem złącza używanego do przesyłania analogowego sygnału wideo. Rozwiązanie to jest częścią standardu Digital Visual Interface, który obsługuje zarówno sygnały cyfrowe jak i analogowe. DVI-A jest często stosowane do podłączania starszych monitorów CRT oraz niektórych projektorów. Jego kluczowym zastosowaniem jest kompatybilność z urządzeniami, które nie obsługują sygnałów cyfrowych. Złącze DVI-A jest fizycznie podobne do innych rodzajów DVI, ale różni się układem pinów, co pozwala na przesyłanie wyłącznie sygnałów analogowych. Pomimo rosnącej popularności sygnałów cyfrowych, DVI-A nadal znajduje zastosowanie w systemach, gdzie wymagane jest połączenie z urządzeniami analogowymi. Dbałość o odpowiedni dobór kabli i złączek jest istotna, aby uniknąć zakłóceń sygnału i zapewnić optymalną jakość obrazu. W kontekście praktycznych zastosowań, znajomość standardu DVI-A może być kluczowa dla specjalistów zajmujących się modernizacją i konserwacją starszych systemów wizyjnych, w których zastosowanie znajdują rozwiązania analogowe. Standardy takie jak DVI-A są przykładem na ciągłą potrzebę znajomości różnych technologii wideo w dynamicznie zmieniającym się świecie cyfrowym.
Pytanie 8

Jaką topologię fizyczną sieci komputerowej przedstawia rysunek?

Ilustracja do pytania
A. Siatki
B. Pierścienia
C. Gwiazd
D. Magistrali
Topologia siatki jest jedną z najbardziej rozbudowanych form organizacji sieci komputerowych. Charakteryzuje się tym, że każdy węzeł sieci jest połączony bezpośrednio z wieloma innymi węzłami, co zapewnia wysoki poziom redundancji i niezawodności. Dzięki temu, w przypadku awarii jednego z połączeń lub urządzeń, dane mogą być przesyłane alternatywnymi trasami, co zwiększa odporność sieci na uszkodzenia. Topologia siatki jest często stosowana w środowiskach, gdzie niezawodność i dostępność sieci są krytyczne, na przykład w centrach danych czy sieciach operatorskich. Standardy takie jak IEEE 802.11s definiują sposób wdrażania topologii siatki w sieciach bezprzewodowych, co umożliwia tworzenie rozległych, samokonfigurowalnych sieci. W praktyce, mimo że topologia ta wiąże się z wyższymi kosztami związanymi z większą liczbą połączeń i skomplikowaną konfiguracją, oferuje niezrównane korzyści w kontekście wydajności i niezawodności, które często przeważają nad wadami, szczególnie w krytycznych aplikacjach biznesowych.
Pytanie 9

Aby zrealizować aktualizację zainstalowanego systemu operacyjnego Linux Ubuntu, należy wykonać polecenie

A. yum upgrade
B. kernel update
C. system update
D. apt-get upgrade
Polecenie 'apt-get upgrade' jest standardowym narzędziem używanym w systemach opartych na Debianie, w tym w Ubuntu, do aktualizacji zainstalowanych pakietów oprogramowania. Umożliwia ono pobranie i zainstalowanie nowszych wersji pakietów, które są już zainstalowane w systemie, zachowując istniejące zależności. Przykładowo, po wydaniu polecenia, system skanuje dostępne repozytoria w poszukiwaniu aktualizacji, a następnie wyświetla listę pakietów, które mogą być zaktualizowane. Użytkownik ma możliwość zaakceptowania lub odrzucenia tych aktualizacji. Dobre praktyki wskazują na regularne aktualizowanie systemu operacyjnego, aby zapewnić bezpieczeństwo i stabilność systemu. W przypadku Ubuntu, rekomenduje się również użycie polecenia 'apt-get update' przed 'apt-get upgrade', aby upewnić się, że lista pakietów jest aktualna. Dzięki systematycznym aktualizacjom, użytkownicy mogą korzystać z najnowszych funkcji i poprawek błędów, co jest kluczowe dla utrzymania infrastruktury IT w dobrym stanie.
Pytanie 10

Aby zminimalizować główne zagrożenia dotyczące bezpieczeństwa podczas pracy na komputerze podłączonym do sieci Internet, najpierw należy

A. ustawić komputer z dala od źródeł ciepła, nie zgniatać kabli zasilających komputera i urządzeń peryferyjnych
B. zainstalować program antywirusowy, zaktualizować bazy danych wirusów, uruchomić zaporę sieciową i przeprowadzić aktualizację systemu
C. wyczyścić wnętrze obudowy komputera, nie spożywać posiłków ani napojów w pobliżu komputera oraz nie dzielić się swoim hasłem z innymi użytkownikami
D. zmierzyć temperaturę komponentów, podłączyć komputer do zasilacza UPS oraz unikać wchodzenia na podejrzane strony internetowe
Aby skutecznie zabezpieczyć komputer przed zagrożeniami z sieci, kluczowe jest wdrożenie odpowiednich środków ochrony, takich jak programy antywirusowe, firewalle oraz regularne aktualizacje systemu operacyjnego i baz wirusów. Program antywirusowy działa jak tarcza, identyfikując i neutralizując złośliwe oprogramowanie, zanim zdoła ono wyrządzić szkody. Aktualizacja oprogramowania jest istotna, ponieważ dostarcza najnowsze łaty bezpieczeństwa, które eliminują znane luki i zapobiegają wykorzystaniu ich przez cyberprzestępców. Włączenie firewalla tworzy barierę między komputerem a potencjalnymi zagrożeniami z zewnątrz, filtrując niepożądany ruch sieciowy. Przykładem może być ustawienie zapory systemowej Windows, która domyślnie blokuje nieautoryzowane połączenia. Stosowanie tych praktyk nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale również współczesne standardy dotyczące ochrony danych, takie jak ISO 27001, zalecają regularne audyty i aktualizacje systemów jako kluczowe elementy zarządzania bezpieczeństwem informacji. Dzięki wdrożeniu takich działań użytkownicy mogą znacząco zredukować ryzyko włamań oraz utraty danych, co jest fundamentalnym aspektem odpowiedzialnego korzystania z technologii.
Pytanie 11

W nagłówku ramki standardu IEEE 802.3 w warstwie łącza danych znajduje się

A. adres IP
B. numer portu
C. adres MAC
D. parametr TTL
Adres IP, numer portu oraz parametr TTL to elementy i koncepcje związane z innymi warstwami modelu OSI, a nie warstwą łącza danych, do której odnosi się pytanie. Adres IP jest używany w warstwie sieciowej i odpowiada za identyfikację urządzeń w sieci globalnej, takich jak Internet. Jest to logiczny adres, który nie jest związany z fizycznym interfejsem urządzenia i może zmieniać się w zależności od miejsca, w którym urządzenie jest podłączone. Numery portów są integralną częścią protokołu transportowego, takiego jak TCP czy UDP, i służą do identyfikacji konkretnych aplikacji lub usług działających na urządzeniu. Parametr TTL (Time to Live) jest używany w protokole IP i określa maksymalny czas, przez jaki pakiet może krążyć w sieci, zanim zostanie odrzucony. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami a adresem MAC jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania sieci oraz dla umiejętności diagnozowania problemów sieciowych. Wiele osób myli te różne elementy, co prowadzi do nieporozumień w kontekście ich zastosowania w projektowaniu i zarządzaniu sieciami komputerowymi.
Pytanie 12

Aby aktywować lub dezaktywować usługi w zainstalowanej wersji systemu operacyjnego Windows, należy wykorzystać narzędzie

A. lusrmgr.msc
B. dfsgui.msc
C. services.msc
D. dcpol.msc
Odpowiedź 'services.msc' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie w systemie Windows, które umożliwia zarządzanie usługami systemowymi. Usługi w Windows to w tle działające procesy, które wspierają różne funkcje systemu operacyjnego oraz aplikacji. Używając przystawki 'services.msc', użytkownicy mogą łatwo włączać lub wyłączać usługi, a także zmieniać ich ustawienia, takie jak typ uruchamiania (automatyczny, ręczny lub wyłączony). Przykładem praktycznego zastosowania tego narzędzia jest zarządzanie usługą Windows Update, co pozwala na kontrolowanie aktualizacji systemu. Z perspektywy bezpieczeństwa i wydajności, właściwe zarządzanie usługami jest kluczowe, aby minimalizować ryzyko ataków i zapewniać optymalne wykorzystanie zasobów systemowych. W ramach dobrych praktyk zaleca się monitorowanie, które usługi są uruchamiane i ich wpływ na system, co można zrealizować właśnie za pomocą 'services.msc'. Podsumowując, 'services.msc' jest niezbędnym narzędziem dla administratorów systemów Windows, którzy dążą do utrzymania stabilności i bezpieczeństwa środowiska operacyjnego.
Pytanie 13

Jaki typ zabezpieczeń w sieciach WiFi oferuje najwyższy poziom ochrony?

A. WPA2
B. WEP
C. NTFS
D. WPA
WPA2 (Wi-Fi Protected Access 2) to protokół zabezpieczeń, który oferuje znacznie wyższy poziom ochrony niż jego poprzednicy, WEP i WPA. Wprowadza szyfrowanie AES (Advanced Encryption Standard), które jest obecnie uważane za jeden z najbezpieczniejszych algorytmów szyfrowania dostępnych w technologii sieciowej. WEP (Wired Equivalent Privacy) korzysta z algorytmu RC4, który ma liczne słabości i można go łatwo złamać. WPA, będąc przejściowym rozwiązaniem, oferuje poprawę bezpieczeństwa w stosunku do WEP, ale wciąż nie dorównuje WPA2. W praktyce, wiele domowych i biurowych routerów WiFi domyślnie oferuje WPA2 jako standardowy wybór, co czyni go najczęściej stosowanym typem zabezpieczeń. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że WPA3, jako nowsza generacja zabezpieczeń, zaczyna zyskiwać na popularności, jednak WPA2 wciąż pozostaje powszechnym i skutecznym rozwiązaniem do zabezpieczania sieci bezprzewodowych.
Pytanie 14

Jakim modułem pamięci RAM, który jest zgodny z płytą główną GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING/ X99/8xDDR4 2133, ECC, maksymalnie 128GB/ 4x PCI-E 16x/ RAID/ USB 3.1/ S-2011-V3/ATX, jest pamięć?

A. HPE 32GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3L-10600R (DDR3-1333) Registered CAS-9, Non-ECC
B. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC
C. HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R (DDR3-1866) Registered CAS-13 Memory Kit
D. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L (DDR3-1866 Load Reduced CAS-13 Memory Kit)
HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC to poprawna odpowiedź, ponieważ spełnia wszystkie wymagania techniczne płyty głównej GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING. Płyta ta obsługuje pamięci DDR4, a wspomniana pamięć ma pełną zgodność z jej specyfikacją, oferując standardową prędkość 2133 MHz. Pamięć ECC (Error-Correcting Code) jest istotna w zastosowaniach krytycznych, takich jak serwery lub stacje robocze, ponieważ umożliwia wykrywanie i korekcję błędów w pamięci, co zwiększa stabilność systemu. Dodatkowo, zastosowanie pamięci w konfiguracji Quad Rank pozwala na lepszą wydajność w porównaniu do pamięci Dual Rank, zwłaszcza w aplikacjach wymagających dużej przepustowości. W praktyce, tak skonfigurowany system będzie bardziej odporny na błędy i lepiej radzi sobie z zasobami pamięciowymi, co jest kluczowe w środowiskach intensywnie wykorzystujących pamięć.
Pytanie 15

Która z usług umożliwia rejestrowanie oraz identyfikowanie nazw NetBIOS jako adresów IP wykorzystywanych w sieci?

A. HTTPS
B. WINS
C. DHCP
D. WAS
Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych funkcji oferowanych przez różne usługi sieciowe. WAS (Windows Process Activation Service) jest związany z aktywacją procesów w aplikacjach webowych, a więc nie ma związku z rozpoznawaniem nazw NetBIOS ani z przekształcaniem ich na adresy IP. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem odpowiedzialnym za dynamiczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci. Choć DHCP może również rejestrować nazwy hostów, jego głównym celem jest zarządzanie adresami IP, a nie ich rozpoznawanie w kontekście nazw NetBIOS. Ponadto, HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure) to protokół zapewniający bezpieczną komunikację przez sieć, który dotyczy przesyłania danych, a nie zarządzania nazwami w sieci. Często błędem jest mylenie funkcji serwisów i protokołów, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, jakie zadania pełnią te usługi oraz ich zastosowanie w praktyce. W sieciach złożonych, takich jak te stosowane w dużych organizacjach, istotne jest wdrożenie odpowiednich rozwiązań, które będą odpowiednio zarządzać komunikacją między urządzeniami, co w przypadku rozpoznawania nazw NetBIOS najlepiej realizuje właśnie WINS.
Pytanie 16

W przedsiębiorstwie zastosowano adres klasy B do podziału na 100 podsieci, z maksymalnie 510 dostępnymi adresami IP w każdej z nich. Jaka maska została użyta do utworzenia tych podsieci?

A. 255.255.240.0
B. 255.255.254.0
C. 255.255.248.0
D. 255.255.224.0
Wybrane odpowiedzi, takie jak 255.255.224.0, 255.255.240.0 oraz 255.255.248.0, są nieodpowiednie z punktu widzenia wymagań podziału na 100 podsieci z maksymalnie 510 adresami IP dla każdej z nich. Maska 255.255.224.0 (czyli /19) pozwala na jedynie 8 podsieci, co jest niewystarczające w kontekście zadanych wymagań. Ta maska zapewnia 8192 adresy, ale jedynie 4094 z nich może być użyte dla hostów po odjęciu adresu sieciowego i rozgłoszeniowego, co nie spełnia wymogu 100 podsieci. Maska 255.255.240.0 (czyli /20) również nie jest adekwatna, ponieważ daje jedynie 16 podsieci z 4094 adresami hostów w każdej z nich. Maska 255.255.248.0 (czyli /21) oferuje 32 podsieci, ale także nie spełnia wymogu 100 podsieci, przy tym zapewniając 2046 adresów w każdej podsieci. Błędem jest zakładanie, że większa liczba adresów w danej podsieci może zrekompensować mniejszą ich liczbę w podsieciach. Istotne jest zrozumienie, że liczba wymaganych podsieci i liczba dostępnych adresów w każdej z nich są kluczowymi czynnikami przy wyborze odpowiedniej maski podsieci. Aby właściwie podejść do podziału sieci, należy stosować metodyki projektowania sieci, takie jak VLSM (Variable Length Subnet Masking), aby zaspokoić zarówno wymagania dotyczące podsieci, jak i hostów.
Pytanie 17

W jakiej warstwie modelu ISO/OSI wykorzystywane są adresy logiczne?

A. Warstwie transportowej
B. Warstwie fizycznej
C. Warstwie sieciowej
D. Warstwie łącza danych
Odpowiedź 'Sieciowa' jest zdecydowanie trafna. W modelu ISO/OSI warstwa sieciowa ma za zadanie trasować i przesyłać pakiety między różnymi sieciami. Używamy tu adresów IP, żeby móc rozpoznać urządzenia w sieci i sprawnie się komunikować. Kiedy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia, to właśnie adres IP wskazuje, gdzie te dane mają trafić. Protokół IP działa na tej warstwie, co jest super ważne, bo dzięki temu dane mogą być efektywnie kierowane między różnymi sieciami. Fajnie też pomyśleć o używaniu zarówno adresów IP wersji 4, jak i 6, bo to zapewnia lepszą kompatybilność w różnych środowiskach sieciowych. No i nie zapominajmy, że warstwa sieciowa współpracuje z transportową, co w praktyce oznacza, że odpowiednio zarządza sesjami komunikacyjnymi, dbając o to, żeby dane były przesyłane rzetelnie i w dobrym porządku.
Pytanie 18

Która z możliwości konfiguracji ustawień dla użytkownika z ograniczonymi uprawnieniami w systemie Windows jest oferowana przez przystawkę secpol?

A. Usunięcie historii ostatnio otwartych dokumentów
B. Odebranie prawa do zapisu na płytach CD
C. Zezwolenie na modyfikację czasu systemowego
D. Blokada wybranych elementów w panelu sterowania
Co do innych opcji, które wybierasz, to chciałbym zaznaczyć, że odebranie możliwości zapisu na płytach CD nie jest regulowane przez przystawkę secpol.msc. To są inne polityki grupowe, które dotyczą zarządzania nośnikami. Moim zdaniem, może to prowadzić do zamieszania, bo te ograniczenia są bardziej związane z kontrolą dostępu do sprzętu, a nie z zasadami bezpieczeństwa. Blokowanie elementów w panelu sterowania również nie jest funkcją edytora zasad zabezpieczeń, bo te ustawienia dotyczą bardziej lokalnych polityk użytkowników i nie wpływają bezpośrednio na zarządzanie uprawnieniami, co jest kluczowe w kontekście secpol. Czynności związane z czyszczeniem historii dokumentów można ustawić w opcjach prywatności systemu, ale to też nie jest tematem dla secpol. Wiele nieporozumień dotyczących edytora lokalnych zasad zabezpieczeń wynika z braku pełnego zrozumienia, do czego on służy i jakie ma uprawnienia. Znalezienie różnicy między tym, co można kontrolować przez secpol, a tym, co nie, jest istotne dla efektywnego zarządzania politykami bezpieczeństwa w Windows. Użytkownicy powinni pamiętać, że każda z funkcji systemowych ma swoje miejsce w zarządzaniu zabezpieczeniami i czasem trzeba korzystać z rozwiązań systemowych, jak polityki grupowe.
Pytanie 19

Według normy JEDEC, standardowe napięcie zasilające dla modułów pamięci RAM DDR3L o niskim napięciu wynosi

A. 1.20 V
B. 1.65 V
C. 1.35 V
D. 1.50 V
Odpowiedź 1.35 V jest prawidłowa, ponieważ jest to standardowe napięcie zasilania dla modułów pamięci RAM DDR3L, które zostało określone przez organizację JEDEC. DDR3L (Double Data Rate 3 Low Voltage) to technologia pamięci zaprojektowana z myślą o obniżonym zużyciu energii przy jednoczesnym zachowaniu wysokiej wydajności. Napięcie 1.35 V w porównaniu do tradycyjnego DDR3, które działa przy napięciu 1.5 V, pozwala na zmniejszenie poboru energii, co jest szczególnie istotne w urządzeniach mobilnych oraz w zastosowaniach serwerowych, gdzie efektywność energetyczna jest kluczowa. Dzięki zastosowaniu DDR3L możliwe jest zwiększenie czasu pracy na baterii w laptopach oraz zmniejszenie kosztów operacyjnych serwerów. Warto również zauważyć, że pamięci DDR3L są kompatybilne z standardowymi modułami DDR3, co pozwala na ich wykorzystanie w różnych systemach komputerowych.
Pytanie 20

W systemie Linux komenda usermod -s umożliwia dla danego użytkownika

A. zmianę jego katalogu domowego
B. zmianę jego powłoki systemowej
C. zablokowanie jego konta
D. przypisanie go do innej grupy
Polecenie usermod -s w systemie Linux służy do zmiany powłoki systemowej użytkownika. Powłoka systemowa to interfejs, który umożliwia komunikację między użytkownikiem a systemem operacyjnym. Domyślnie użytkownicy mogą korzystać z różnych powłok, takich jak bash, zsh czy sh. Zmiana powłoki może być istotna w kontekście dostępu do specyficznych funkcji lub programów, które są dostępne tylko w danej powłoce. Na przykład, jeśli użytkownik korzysta z zaawansowanych skryptów bash, zmiana powłoki na bash może ułatwić pracę. W praktyce, aby zmienić powłokę, administrator może wykorzystać polecenie: usermod -s /bin/bash nazwa_użytkownika, co przypisuje powłokę bash do określonego użytkownika. Kluczowe jest, aby administratorzy byli świadomi, jak różne powłoki wpływają na środowisko użytkownika, a także jakie są ich funkcjonalności i ograniczenia. Dobre praktyki sugerują, aby użytkownicy mieli przypisaną odpowiednią powłokę zgodnie z ich potrzebami oraz zadaniami, które wykonują.
Pytanie 21

Aby procesor działał poprawnie, konieczne jest podłączenie złącza zasilania 4-stykowego lub 8-stykowego o napięciu

A. 24 V
B. 3,3 V
C. 12 V
D. 7 V
Zasilanie komponentów komputerowych jest kluczowym elementem zapewniającym stabilność i wydajność całego systemu. Stosowanie napięć niezgodnych z wymaganiami sprzętowymi może prowadzić do poważnych problemów, takich jak niestabilne działanie, uszkodzenie komponentów, a nawet całkowita awaria systemu. Napięcie 3,3 V jest typowe dla niektórych elementów elektronicznych, takich jak pamięci RAM czy układy logiczne, ale nie jest wystarczające dla procesorów. Z kolei napięcie 24 V używane jest w niektórych zastosowaniach przemysłowych, ale nie w standardowych komputerach osobistych. Tego rodzaju napięcia mogą prowadzić do uszkodzenia sprzętu, ponieważ procesory projektowane są do pracy z 12 V, co jest zgodne z obowiązującymi standardami ATX. Zastosowanie 7 V również nie jest odpowiednie, ponieważ nie dostarcza wystarczającej mocy dla zaawansowanych procesorów i może prowadzić do ich nieprawidłowego działania. Wybór niewłaściwego napięcia wynika często z braku zrozumienia specyfikacji technicznych komponentów oraz ich wymagań energetycznych. Warto zatem zawsze odwoływać się do dokumentacji technicznej i standardów branżowych, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo systemu komputerowego.
Pytanie 22

Który standard IEEE 802.3 powinien być użyty w sytuacji z zakłóceniami elektromagnetycznymi, jeżeli odległość między punktem dystrybucyjnym a punktem abonenckim wynosi 200 m?

A. 100BaseFX
B. 10Base2
C. 1000BaseTX
D. 100BaseT
Wybór nieodpowiednich standardów Ethernet może prowadzić do problemów z jakością połączenia, zwłaszcza w środowiskach z zakłóceniami elektromagnetycznymi. Standard 1000BaseTX, który wykorzystuje miedź, ma zasięg do 100 m i jest bardziej podatny na zakłócenia, co czyni go nieodpowiednim w przypadku 200 m. Ponadto, 100BaseT również operuje na miedzi i ma podobne ograniczenia, co sprawia, że nie zapewni stabilnego połączenia w trudnych warunkach. Z kolei 10Base2, będący standardem z lat 90., oparty na współdzielonej sieci miedzianej, charakteryzuje się niską przepustowością (10 Mbps) i też nie jest odporny na zakłócenia, co czyni go przestarzałym i nieefektywnym w nowoczesnych aplikacjach. Wybierając niewłaściwy standard, można napotkać problemy z prędkością transferu danych oraz stabilnością połączenia, a także zwiększone ryzyko utraty pakietów. W praktyce, aby zapewnić niezawodne połączenie w warunkach narażonych na zakłócenia, należy skupić się na technologiach, które wykorzystują włókna optyczne, co przewiduje najlepsze praktyki w projektowaniu nowoczesnych sieci.
Pytanie 23

Po zainstalowaniu systemu z domyślnymi parametrami, Windows XP nie obsługuje tego systemu plików.

A. EXT
B. FAT16
C. FAT32
D. NTFS
Wszystkie inne odpowiedzi wskazują na systemy plików, które są rzeczywiście obsługiwane przez system Windows XP. NTFS to nowoczesny system plików, który oferuje zaawansowane funkcje zarządzania danymi, takie jak uprawnienia do plików, kompresja czy szyfrowanie. Jest to zalecany wybór dla współczesnych instalacji systemów Windows, zwłaszcza dla systemów operacyjnych powyżej XP. FAT16 i FAT32 to starsze systemy plików, które były powszechnie używane w wcześniejszych wersjach Windows i są nadal wykorzystywane w niektórych urządzeniach przenośnych oraz do obsługi rozruchowych nośników USB. FAT32 ma ograniczenia dotyczące maksymalnego rozmiaru pliku (do 4 GB), dlatego w przypadku zarządzania dużymi zasobami danych lepszym wyborem byłby NTFS. Typowym błędem w rozumieniu systemów plików jest mylenie ich z ich zastosowaniami i funkcjonalnościami. Warto pamiętać, że wybór systemu plików powinien być uzależniony od wymagań użytkownika oraz środowiska, w którym system operacyjny będzie funkcjonował, a nie tylko od popularności danej technologii. System EXT, który jest wspierany przez wiele dystrybucji Linuksa, nie ma zastosowania w kontekście systemu Windows, co pokazuje, że kluczowe jest rozumienie, do jakiego systemu operacyjnego dany system plików jest dedykowany.
Pytanie 24

Natychmiast po dostrzeżeniu utraty istotnych plików na dysku twardym, użytkownik powinien

A. wykonać test S.M.A.R.T. tego dysku
B. zainstalować narzędzie diagnostyczne
C. przeprowadzić defragmentację dysku
D. uchronić dysk przed zapisaniem nowych danych
Przeprowadzenie testu S.M.A.R.T. na dysku twardym jest istotne, ale nie jest pierwszym krokiem, który należy wykonać po wykryciu utraty plików. S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology) to technologia, która monitoruje stan dysku w celu przewidywania potencjalnych awarii. Choć test ten może dostarczyć cennych informacji o kondycji dysku, jego wyniki nie mają wpływu na odzyskiwanie danych. W przypadku utraty plików, kluczowe jest ich zabezpieczenie przed nadpisywaniem, a nie diagnozowanie stanu sprzętu. Właściwe postępowanie powinno skupić się na wykorzystaniu narzędzi do odzyskiwania danych, które mogą zminimalizować ryzyko utraty informacji. Instalacja oprogramowania diagnostycznego również nie jest priorytetem, ponieważ w momencie, gdy zauważasz utratę plików, najważniejsze jest ich zabezpieczenie. Defragmentacja dysku z kolei jest procesem, który służy do optymalizacji wydajności dysku poprzez organizację fragmentów plików, ale w przypadku utraty danych jest całkowicie nieodpowiednia. Defragmentacja może prowadzić do nadpisania obszarów, gdzie znajdowały się utracone pliki, co czyni ten krok jeszcze bardziej ryzykownym. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami obejmują skupienie się na diagnostyce sprzętu zamiast na ochronie danych oraz niewłaściwe zrozumienie, jakie czynności są krytyczne w sytuacjach awaryjnych związanych z danymi.
Pytanie 25

Aby naprawić wskazaną awarię, należy

  • Dwa komputery pracują w sieci lokalnej.
  • Mają skonfigurowane protokoły TCP/IP.
  • Jednemu z nich przypisano numer IP 192.168.1.1, drugiemu – 192.168.2.1.
  • Komputery „widzą się" w otoczeniu sieciowym, natomiast próba połączenia się z wykorzystaniem protokołu TCP/IP kończy się niepowodzeniem, np. wynik polecenie ping jest negatywny.

A. sprawdzić, czy PROXY jest włączone i ewentualnie je aktywować
B. wyłączyć system NetBIOS przez TCP/IP w zaawansowanych opcjach TCP/IP kart sieciowych
C. zmienić ustawienia adresów IP i/lub masek podsieci odpowiadających im w taki sposób, aby oba komputery były w tej samej podsieci
D. dezaktywować system NetBIOS NWLink w ustawieniach połączeń LAN komputerów
Aby komputery mogły się komunikować w sieci lokalnej, muszą znajdować się w tej samej podsieci. Podsieć jest częścią sieci IP, której identyfikator jest określany przez maskę podsieci. W przypadku adresów IP 192.168.1.1 oraz 192.168.2.1, jeśli używana jest maska podsieci 255.255.255.0, oznacza to, że komputery są w różnych podsieciach, co uniemożliwia ich komunikację przez protokół TCP/IP. Aby rozwiązać ten problem, należy zmienić konfigurację adresów IP lub masek podsieci tak, aby oba komputery znalazły się w tej samej podsieci, na przykład zmieniając adres IP drugiego komputera na 192.168.1.x z maską 255.255.255.0. Dzięki temu adresy IP będą miały ten sam identyfikator sieciowy, co umożliwi skuteczne przesyłanie pakietów TCP/IP między nimi. Taka konfiguracja jest zgodna z dobrą praktyką projektowania sieci lokalnych, gdzie segmentacja sieci odbywa się zgodnie z potrzebami organizacyjnymi i funkcjonalnymi. Ponadto, właściwa konfiguracja podsieci ułatwia zarządzanie ruchem sieciowym i zwiększa jej wydajność.
Pytanie 26

Użytkownik systemu Windows doświadcza problemów z niewystarczającą pamięcią wirtualną. Jak można temu zaradzić?

A. powiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys
B. zwiększenie pamięci RAM
C. dostosowanie dodatkowego dysku
D. dodanie kolejnej pamięci cache procesora
Zamontowanie dodatkowej pamięci cache procesora nie rozwiązuje problemu z pamięcią wirtualną, ponieważ pamięć cache jest używana przez procesor do przechowywania najczęściej używanych danych, aby przyspieszyć ich dostęp. Choć pamięć cache ma kluczowe znaczenie w wydajności procesora, to nie bezpośrednio wpływa na ilość dostępnej pamięci wirtualnej. Zwiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys, czyli pliku wymiany, może wydawać się sensownym rozwiązaniem, ale w praktyce nie eliminuje problemu z brakiem pamięci RAM. Plik wymiany znajduje się na dysku, co oznacza, że dostęp do niego jest znacznie wolniejszy niż do fizycznej pamięci RAM. Zwiększenie jego rozmiaru może jedynie opóźnić wystąpienie problemu, ale nie jest to długoterminowe rozwiązanie. Montaż dodatkowego dysku również nie jest odpowiedni, ponieważ nie wpływa na ilość pamięci RAM, a jedynie na przestrzeń na pliki. Typowym błędem myślowym jest założenie, że zwiększenie zasobów dyskowych czy pamięci podręcznej rozwiąże problemy związane z brakiem pamięci operacyjnej. W rzeczywistości, aby skutecznie rozwiązać problemy z pamięcią wirtualną, konieczne jest zwiększenie pamięci RAM, co zapewnia lepszą wydajność systemu i aplikacji.
Pytanie 27

Jakim procesem jest nieodwracalne usunięcie możliwości odzyskania danych z hard dysku?

A. uszkodzenie łożyska dysku
B. zalanie dysku
C. zerowanie dysku
D. niezamierzone skasowanie plików
Każda z pozostałych odpowiedzi na to pytanie odnosi się do sytuacji, które mogą prowadzić do utraty danych, jednak nie są one procesami całkowicie nieodwracalnymi. Przypadkowe usunięcie plików to powszechny problem, z którym borykają się użytkownicy komputerów. Wiele systemów operacyjnych oferuje możliwość przywracania skasowanych plików, przynajmniej do momentu, w którym nie zostaną nadpisane nowymi danymi. W przypadku zatarcia łożyska dysku, uszkodzenie mechaniczne może prowadzić do utraty dostępu do danych, jednak w wielu przypadkach specjalistyczne laboratoria są w stanie przeprowadzić odzyskiwanie danych z uszkodzonych dysków. Z kolei zalanie dysku stwardnionym ciałem obcym może wpłynąć na jego działanie, ale nie zawsze oznacza całkowitą utratę danych. W zależności od stopnia uszkodzeń oraz zastosowanych technik odzyskiwania, niektóre dane mogą być uratowane. Kluczowym błędem jest zatem myślenie, że wszystkie te sytuacje są równoznaczne z całkowitą utratą danych. W praktyce, zrozumienie różnic między tymi sytuacjami może pomóc w podjęciu odpowiednich kroków w przypadku awarii i zastosowaniu działań naprawczych. Zamiast tego, kluczowe jest regularne wykonywanie kopii zapasowych, co pozwala na minimalizowanie ryzyka utraty cennych informacji.
Pytanie 28

Jakie zdanie charakteryzuje SSH Secure Shell?

A. Sesje SSH nie umożliwiają stwierdzenia, czy punkty końcowe są autentyczne
B. Bezpieczny protokół terminalowy oferujący usługi szyfrowania połączenia
C. Sesje SSH powodują wysłanie zwykłego tekstu, niezaszyfrowanych danych
D. Protokół do pracy zdalnej na odległym komputerze, który nie zapewnia kodowania transmisji
SSH, czyli Secure Shell, to protokół, który umożliwia bezpieczne zdalne połączenie z innymi komputerami w sieci. Jego główną funkcją jest zapewnienie poufności i integralności danych przesyłanych przez sieć poprzez szyfrowanie połączenia. Dzięki temu, nawet jeśli ktoś przechwyci dane, będą one dla niego nieczytelne. Protokół ten jest niezbędny w zarządzaniu serwerami i urządzeniami sieciowymi, gdzie administratorzy często muszą się łączyć z systemami znajdującymi się w innych lokalizacjach. Przykładem zastosowania SSH może być logowanie się do serwera Linux z lokalnego komputera przy użyciu terminala. W praktyce, SSH jest standardem w branży IT, a wiele organizacji stosuje go jako część swojej polityki bezpieczeństwa, aby chronić komunikację wewnętrzną oraz zdalny dostęp do zasobów. Istotne jest również, że SSH pozwala na autoryzację użytkowników za pomocą kluczy publicznych i prywatnych, co zwiększa bezpieczeństwo i eliminuje potrzebę przesyłania haseł w postaci tekstu jawnego.
Pytanie 29

Element funkcjonalny opisany jako DSP w załączonym diagramie blokowym to

Ilustracja do pytania
A. przetwornik ADC z pamięcią RAM
B. mikroprocesor systemu audio
C. pamięć RAM
D. przetwornik DAC z pamięcią RAM
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji poszczególnych komponentów karty dźwiękowej. Bufor RAM jest używany do tymczasowego przechowywania danych, ale nie pełni funkcji przetwarzania danych, jak robi to DSP. Przetwornik cyfrowo-analogowy z pamięcią RAM to komponent, który konwertuje sygnały cyfrowe na analogowe, umożliwiając ich odtwarzanie na urządzeniach audio. Jednak jego rolą nie jest przetwarzanie sygnałów w czasie rzeczywistym, co jest kluczowym zadaniem DSP. Przetwornik analogowo-cyfrowy z pamięcią RAM działa odwrotnie do DAC, konwertując sygnały analogowe na cyfrowe, co jest pierwszym krokiem w cyfrowym przetwarzaniu dźwięku. Choć oba te komponenty są niezbędne do konwersji sygnałów, nie zastępują funkcji przetwarzania DSP. Typowe błędy wynikają z przypisywania funkcji przetwarzania niewłaściwym komponentom wskutek mylnego rozumienia ich roli w systemie. W kontekście egzaminu zawodowego ważne jest zrozumienie, że DSP jako mikroprocesor karty dźwiękowej wykonuje złożone operacje matematyczne na sygnałach audio, co umożliwia ich dalsze przesyłanie lub modyfikowanie. Dobre zrozumienie funkcji DSP i innych komponentów jest kluczowe dla efektywnego projektowania i diagnozowania systemów dźwiękowych.
Pytanie 30

Komputer jest połączony z myszą bezprzewodową, a kursor w trakcie używania nie porusza się płynnie, tylko "skacze" po ekranie. Możliwą przyczyną awarii urządzenia może być

A. uszkodzenie mikroprzełącznika
B. brak akumulatora
C. wyczerpywanie się akumulatora zasilającego
D. uszkodzenie przycisku lewego
Wyczerpywanie się baterii zasilającej to najczęstsza przyczyna problemów z działaniem myszek bezprzewodowych, co potwierdzają liczne badania dotyczące ergonomii i funkcjonalności urządzeń peryferyjnych. Gdy bateria w myszce zaczyna się wyczerpywać, sygnał wysyłany do odbiornika staje się niestabilny, co objawia się "skakaniem" kursora na ekranie. W praktyce, regularne sprawdzanie stanu baterii oraz ich wymiana co kilka miesięcy, zwłaszcza w przypadku intensywnego użytkowania, są kluczowymi elementami w dbaniu o sprawność urządzenia. Aby zapobiec takim problemom, warto zaopatrzyć się w myszki z funkcją automatycznego uśpienia lub z wskaźnikiem stanu naładowania baterii. Ponadto, standardy Ergonomics of Human-Computer Interaction, które sugerują optymalne warunki pracy z urządzeniami peryferyjnymi, podkreślają znaczenie dobrego stanu sprzętu, w tym zasilania. Utrzymując baterie w dobrej kondycji, można znacząco poprawić komfort pracy oraz wydajność komputerową.
Pytanie 31

Tworzenie obrazu dysku ma na celu

A. zabezpieczenie systemu, aplikacji oraz danych przed poważną awarią komputera
B. przyspieszenie pracy z wybranymi plikami znajdującymi się na tym dysku
C. ochronę aplikacji przed nieuprawnionymi użytkownikami
D. ochronę danych przed nieuprawnionym dostępem
Zrozumienie roli obrazu dysku w kontekście zabezpieczania danych często prowadzi do błędnych wniosków. Niektóre podejścia skupiają się jedynie na przyspieszaniu pracy z plikami, co jest mylnym założeniem. Obraz dysku nie jest zaprojektowany do poprawy wydajności dostępu do plików, lecz raczej do ich zabezpieczenia. Próba ochrony danych przed nieupoważnionymi użytkownikami na poziomie plików, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, również nie jest adekwatna. Właściwe zabezpieczenie danych powinno angażować zarówno aspekty fizyczne, jak i systemowe, a nie tylko na poziomie dostępu do plików. Ponadto odpowiedzi sugerujące zabezpieczenie aplikacji przed nieupoważnionymi użytkownikami pomijają kontekst, w którym obrazy dysku są stosowane. Obraz dysku służy jako kompleksowe narzędzie do przyszłej odbudowy całego systemu, a nie jedynie jako bariera dostępu do pojedynczych aplikacji. Często spotykane jest również myślenie, że wystarczy zabezpieczyć aplikacje bądź pliki, aby chronić cały system. Jest to błędne, ponieważ awarie mogą prowadzić do utraty danych w całym systemie, co sprawia, że kluczowym jest posiadanie pełnego obrazu systemu, który obejmuje wszystkie komponenty. Dlatego też, aby skutecznie zarządzać ryzykiem utraty danych, konieczne jest podejście całościowe, które uwzględnia tworzenie obrazów dysków, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi i ciągłości działania.
Pytanie 32

Minimalna odległość toru nieekranowanego kabla sieciowego od instalacji oświetleniowej powinna wynosić

A. 50cm
B. 40cm
C. 20cm
D. 30cm
Wybór odległości mniejszej od 30 cm, takiej jak 20 cm, 40 cm czy 50 cm, nie uwzględnia kluczowych aspektów związanych z zakłóceniami elektromagnetycznymi oraz kompatybilnością elektromagnetyczną (EMC). Zbyt mała odległość, na przykład 20 cm, może prowadzić do znacznych zakłóceń sygnału, co jest szczególnie problematyczne w nowoczesnych instalacjach, gdzie przesył danych jest często realizowany na wyższych częstotliwościach. W praktyce oznacza to, że takie połączenia mogą być bardziej podatne na błędy transmisji, co z kolei wpływa na wydajność sieci. Z kolei wybór zbyt dużej odległości, jak 50 cm, może być niepraktyczny w warunkach ograniczonej przestrzeni, jednak nie jest to podejście zalecane z punktu widzenia efektywności wykorzystania przestrzeni instalacyjnej. Kluczowym błędem myślowym w tym kontekście jest niedocenianie wpływu, jaki bliskość kabli energetycznych ma na jakość sygnałów w przesyłach danych. Osoby planujące instalacje powinny ściśle przestrzegać wytycznych dotyczących odległości, aby zapewnić optymalne działanie systemu i zminimalizować potencjalne problemy z zakłóceniami. Właściwe stosowanie standardów, takich jak PN-EN 50174-2, jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i niezawodności instalacji telekomunikacyjnych.
Pytanie 33

Jakie oprogramowanie opisuje najnowsza wersja wieloplatformowego klienta, który cieszy się popularnością wśród użytkowników na całym świecie, oferującego wirtualną sieć prywatną do nawiązywania połączenia pomiędzy hostem a lokalnym komputerem, obsługującego uwierzytelnianie z wykorzystaniem kluczy, certyfikatów, nazwy użytkownika i hasła, a także dodatkowych kart w wersji dla Windows?

A. OpenVPN
B. Ethereal
C. Putty
D. TightVNC
OpenVPN to jeden z najpopularniejszych klientów dla wirtualnych sieci prywatnych (VPN), który wspiera wiele platform, w tym Windows, Linux i macOS. Jego główną cechą jest możliwość korzystania z różnych metod uwierzytelniania, takich jak klucze prywatne, certyfikaty oraz tradycyjne nazwy użytkownika i hasła. OpenVPN stosuje złożone algorytmy szyfrowania, co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa danych przesyłanych przez niezabezpieczone sieci, takie jak Internet. Użytkownicy często wykorzystują OpenVPN do bezpiecznego łączenia się z sieciami firmowymi zdalnie, co stało się szczególnie istotne w dobie pracy zdalnej. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której pracownik łączy się z firmowym serwerem, aby uzyskać dostęp do zasobów niedostępnych w publicznej sieci. Dzięki OpenVPN, dane przesyłane są szyfrowane, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo i prywatność. Dodatkowo, OpenVPN jest zgodny z różnymi standardami bezpieczeństwa, takimi jak IETF RFC 5280, co czyni go zgodnym z aktualnymi praktykami branżowymi w obszarze ochrony danych.
Pytanie 34

Kabel typu skrętka, w którym pojedyncza para żył jest pokryta folią, a całość kabla jest osłonięta ekranem z folii i siatki, oznacza się symbolem

A. U/UTP
B. U/FTP
C. SF/FTP
D. SF/UTP
Dobór niewłaściwych symboli kabli, takich jak U/UTP, SF/UTP, czy U/FTP, może prowadzić do nieporozumień i błędnych decyzji dotyczących wyboru odpowiedniego okablowania dla danego zastosowania. U/UTP oznacza kabel typu skrętka nieekranowaną, co sprawia, że jest bardziej podatny na zakłócenia elektromagnetyczne. Taki kabel może być odpowiedni w środowiskach o niskim natężeniu zakłóceń, jednak w miejscach z intensywnymi źródłami interferencji nie zapewnia wystarczającego poziomu ochrony sygnału. W przypadku SF/UTP, ekranowane są tylko pojedyncze pary żył, a nie cały kabel, co ogranicza ochronę przed zakłóceniami zewnętrznymi. Taki typ kabla może być wystarczający w niektórych scenariuszach, ale w warunkach o wysokim poziomie zakłóceń nie zagwarantuje stabilności sygnału. Z kolei U/FTP oznacza, że każda para żył jest ekranowana, jednak brak ekranowania całego kabla pozostawia otwartą możliwość dla zakłóceń z zewnątrz. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi typami kabli oraz ich zastosowań zgodnie z aktualnymi standardami, co pozwoli na właściwe dobranie okablowania w zależności od specyficznych warunków instalacji.
Pytanie 35

Rejestry procesora są resetowane poprzez

A. wyzerowanie bitów rejestru flag
B. użycie sygnału RESET
C. konfigurację parametru w BIOS-ie
D. ustawienie licznika rozkazów na adres zerowy
Użycie sygnału RESET jest kluczowym procesem w architekturze komputerowej, który pozwala na zainicjowanie stanu początkowego rejestrów procesora. Sygnał ten uruchamia rutynę resetującą, która ustawia wszystkie rejestry w procesorze na wartości domyślne, co najczęściej oznacza zera. Reset procesora jest niezwykle istotny w kontekście uruchamiania systemu operacyjnego, ponieważ zapewnia, że nie będą one zawierały przypadkowych danych, które mogłyby wpłynąć na działanie systemu. Na przykład, w komputerach osobistych, proces resetowania może być wywoływany poprzez przyciśnięcie przycisku reset, co skutkuje ponownym uruchomieniem systemu oraz wyczyszczeniem stanu rejestrów. W zastosowaniach wbudowanych, takich jak mikrokontrolery, sygnał RESET może być używany do restartowania urządzenia w przypadku wystąpienia błędu. Kluczowym standardem dotyczącym tego procesu jest architektura von Neumanna, która podkreśla znaczenie resetowania w kontekście organizacji pamięci i przetwarzania instrukcji. Właściwe użycie sygnału RESET jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, zapewniającymi niezawodność i stabilność systemów komputerowych.
Pytanie 36

W systemie operacyjnym Linux, do konfigurowania sieci VLAN wykorzystuje się polecenie

A. ip address
B. ip link
C. ip neighbour
D. ip route
Odpowiedzi takie jak 'ip neighbour', 'ip route' oraz 'ip address' są związane z zarządzaniem sieciami w systemie Linux, jednak nie odpowiadają na pytanie dotyczące tworzenia VLAN. 'ip neighbour' służy do zarządzania tablicą sąsiedztwa, co jest istotne dla wydajnej komunikacji w sieci, jednak nie ma zastosowania w kontekście tworzenia i zarządzania VLAN. 'ip route' dotyczy zarządzania trasami w sieci, co jest ważne dla kierowania pakietów między różnymi sieciami, ale nie ma bezpośredniego związku z tworzeniem wirtualnych interfejsów sieciowych. Z kolei 'ip address' jest używane do przypisywania adresów IP do interfejsów, ale również nie dotyczy bezpośrednio procesu tworzenia VLAN. Kluczowym błędem myślowym jest traktowanie tych poleceń jako równorzędnych w kontekście VLAN, co prowadzi do nieporozumień. Aby poprawnie zrozumieć zarządzanie siecią w Linuxie, niezbędne jest dokładne zapoznanie się z funkcjonalnością każdego z tych poleceń oraz ich zastosowaniem w praktyce. Segmentacja sieci oraz zarządzanie wirtualnymi interfejsami wymaga zrozumienia nie tylko składni poleceń, ale również ogólnych zasad działania sieci, aby skutecznie projektować i wdrażać rozwiązania sieciowe.
Pytanie 37

Pamięć Intel® Smart Cache, która jest wbudowana w procesory o wielu rdzeniach, takie jak Intel® Core TM Duo, to pamięć

A. Cache L2 lub Cache L3, dzielona równo między rdzeniami
B. Cache L2 lub Cache L3, współdzielona przez wszystkie rdzenie
C. Cache L1 współdzielona przez wszystkie rdzenie
D. Cache L1 dzielona równo między rdzeniami
Wybór opcji dotyczącej Cache L1, zarówno w kontekście podziału, jak i współdzielenia, jest merytorycznie błędny, ponieważ architektura pamięci podręcznej w procesorach Intel® nie przewiduje współdzielenia Cache L1 pomiędzy rdzeniami. Cache L1 jest z reguły dedykowana dla każdego rdzenia z osobna, co oznacza, że każdy rdzeń ma swoją niezależną pamięć L1, co skutkuje wyższymi prędkościami dostępu, ale ogranicza możliwości dzielenia zasobów. Opcje dotyczące Cache L2 jako podzielonej równo pomiędzy rdzenie również są mylące, ponieważ w modernych procesorach, zwłaszcza tych z architekturą Intel®, najczęściej Cache L2 jest również dedykowana dla poszczególnych rdzeni. Tylko Cache L3 jest typowo współdzielona pomiędzy wszystkie rdzenie, co zapewnia efektywne wykorzystanie przestrzeni pamięci i zmniejsza opóźnienia. W praktyce, niezrozumienie tego podziału często prowadzi do błędnych wniosków dotyczących wydajności w zastosowaniach wielordzeniowych, co może wpływać na wybór sprzętu i optymalizację oprogramowania. Właściwa znajomość struktury pamięci cache oraz jej wpływu na wydajność systemu jest kluczowa w projektowaniu i ocenie systemów komputerowych.
Pytanie 38

Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 roku dotycząca odpadów zobowiązuje

A. przechowywanie odpadów maksymalnie przez rok
B. spalanie odpadów w jak najwyższej temperaturze
C. poddanie odpadów przede wszystkim odzyskowi
D. neutralizację odpadów w sposób dowolny w możliwie najkrótszym czasie
Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 roku o odpadach kładzie szczególny nacisk na hierarchię postępowania z odpadami, w której odzysk zajmuje priorytetową pozycję. To oznacza, że odpady powinny być poddawane odzyskowi, co może obejmować recykling, kompostowanie czy inne formy ponownego wykorzystania materiałów. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w programach segregacji odpadów, które wdrażane są w wielu gminach i przedsiębiorstwach. Odpowiednie wdrożenie procedur odzysku nie tylko przyczynia się do ograniczenia ilości odpadów kierowanych na składowisko, ale także sprzyja zrównoważonemu rozwojowi i oszczędności surowców naturalnych. Na przykład, w przypadku odpadów papierowych, ich recykling pozwala na zmniejszenie zużycia drzew oraz energii potrzebnej do produkcji nowego papieru. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, kluczowe jest podejście oparte na zasadzie „zero waste”, które promuje maksymalne wykorzystanie zasobów i minimalizowanie ich odpadów, co jest zgodne z dyrektywami Unii Europejskiej w zakresie gospodarki odpadami.
Pytanie 39

Standardowe napięcie zasilające dla modułów pamięci RAM DDR4 wynosi

A. 1,65 V
B. 1,5 V
C. 1,2 V
D. 1,35 V
Wybór napięcia zasilania 1,5 V, 1,65 V lub 1,35 V dla modułów pamięci RAM DDR4 jest błędny, ponieważ napięcia te odpowiadają starym standardom lub innym technologiom pamięci. Napięcie 1,5 V jest charakterystyczne dla pamięci RAM DDR3, która była powszechnie stosowana przed wprowadzeniem DDR4. Przy pracy na wyższym napięciu, DDR3 generuje więcej ciepła, co prowadzi do obniżenia efektywności energetycznej systemu. Z kolei napięcie 1,65 V często jest związane z pamięcią RAM działającą na wyższych częstotliwościach, ale nie jest zgodne z DDR4. Używanie modułów z takimi specyfikacjami zasilania w systemach zaprojektowanych pod kątem DDR4 może prowadzić do uszkodzenia pamięci lub niestabilności systemu. Napięcie 1,35 V, choć jest stosowane w niektórych wariantach DDR4 (np. Low Voltage DDR4), nie jest standardowym napięciem dla ogólnych zastosowań DDR4. W praktyce, wybór niewłaściwego napięcia może prowadzić do problemów z kompatybilnością, co jest powszechnym błędem wśród użytkowników, którzy nie są świadomi różnic między wersjami pamięci. Kluczowe jest, aby przy projektowaniu i budowie systemów komputerowych przestrzegać specyfikacji JEDEC oraz stosować komponenty zgodne z tymi standardami, co zapewnia nie tylko stabilność, ale i wydajność sprzętu.
Pytanie 40

W systemie Linux komenda ifconfig odnosi się do

A. narzędzia, które umożliwia wyświetlenie informacji o interfejsach sieciowych
B. użycia protokołów TCP/IP do oceny stanu zdalnego hosta
C. narzędzia do weryfikacji znanych adresów MAC/IP
D. określenia karty sieciowej
Odpowiedź wskazująca, że ifconfig to narzędzie umożliwiające wyświetlenie stanu interfejsów sieciowych jest jak najbardziej prawidłowa. W systemie Linux, ifconfig jest używane do konfigurowania, kontrolowania oraz wyświetlania informacji o interfejsach sieciowych. Dzięki temu narzędziu administratorzy mogą uzyskać szczegółowe dane dotyczące adresów IP, maski podsieci, a także statusu interfejsów (np. czy są one aktywne). Przykładowe użycie to polecenie 'ifconfig eth0', które wyświetli informacje o interfejsie o nazwie eth0. Dodatkowo, ifconfig może być używane do przypisywania adresów IP oraz aktywacji lub dezaktywacji interfejsów. Narzędzie to jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią i jest standardowym elementem wielu skryptów administracyjnych, co czyni je niezbędnym w codziennej pracy specjalistów IT. Warto również zaznaczyć, że ifconfig jest często zastępowane przez nowsze narzędzia, takie jak 'ip' z pakietu iproute2, które oferują bardziej rozbudowane możliwości konfiguracyjne i diagnostyczne.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej