Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 2 czerwca 2025 02:42
Data zakończenia: 2 czerwca 2025 02:49

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie parametry otrzyma interfejs sieciowy eth0 po wykonaniu poniższych poleceń w systemie Linux?

ifconfig eth0 10.0.0.100
 netmask 255.255.255.0
 broadcast 10.0.0.255 up
 route add default gw 10.0.0.10

A. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255

B. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10

C. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100

D. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10

Dobra robota! Odpowiedź, którą wybrałeś, dobrze określa, jak wygląda konfiguracja sieci w tym przypadku. Interfejs eth0 dostaje adres IP 10.0.0.100 oraz maskę podsieci /24, co oznacza, że mamy do czynienia z 255.255.255.0. To całkiem standardowe ustawienie dla wielu lokalnych sieci. Z pomocą komendy ifconfig ustalamy nasz adres IP i maskę dla interfejsu. Fajnie, że to wiesz. A co do polecenia route – dodaje ono bramę domyślną, przez którą przechodzą pakiety, gdy chcą wyjść z naszej lokalnej sieci. To wszystko jest bardzo istotne dla administratorów sieci, bo często zdarza się, że muszą oni wszystko ustawiać ręcznie. Automatyczne przypisywanie przez DHCP nie zawsze wystarcza, więc manualna konfiguracja daje pełną kontrolę nad tym, co się dzieje w sieci.

Pytanie 2

Jakie medium transmisyjne jest związane z adapterem przedstawionym na ilustracji?

A. Z przewodem UTP

B. Z przewodem FTP

C. Z przewodem koncentrycznym

D. Ze światłowodem

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego rodzaju medium transmisyjnego do którego przeznaczone jest złącze pokazane na rysunku. Przewody FTP i UTP to typy kabli miedzianych używanych w sieciach Ethernet które przenoszą sygnały elektryczne. Są one szeroko stosowane w lokalnych sieciach komputerowych (LAN) gdzie wymagane są niższe przepustowości i krótsze odległości transmisji. Ich izolacja zapewnia ochronę przed zakłóceniami elektromagnetycznymi jednak nie mogą one konkurować z możliwościami światłowodów w zakresie prędkości i zasięgu. Przewód koncentryczny chociaż posiada pewne właściwości chroniące przed zakłóceniami jest używany głównie w systemach telewizji kablowej lub do łączenia anten z odbiornikami. Koncentracja na przewodach miedzianych pomija znaczące zalety światłowodów które są niezbędne w kontekście dużych odległości i wysokiej przepustowości danych. Światłowody nie tylko eliminują wpływ zakłóceń zewnętrznych ale także obsługują znacznie większą przepustowość co czyni je niezastąpionymi w nowoczesnych sieciach telekomunikacyjnych. Wybór medium transmisyjnego jest kluczowy dla osiągnięcia optymalnej wydajności i niezawodności co czyni światłowody najlepszym wyborem dla zaawansowanej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 3

Industry Standard Architecture to norma magistrali, według której szerokość szyny danych wynosi

A. 16 bitów

B. 32 bitów

C. 64 bitów

D. 128 bitów

Twoja odpowiedź o 16 bitach jest na miejscu, bo odnosi się do architektury ISA, która była mega popularna w komputerach w latach 80. i 90. XX wieku. Szerokość szyny danych w ISA to właśnie 16 bitów, co oznacza, że w jednym cyklu zegara można przesłać 16 bitów informacji. To ograniczenie miało spory wpływ na to, jak wydajne były procesory oraz ile danych dało się przetwarzać naraz. Na przykład, komputery działające na tej architekturze mogły obsługiwać do 64 KB pamięci RAM, co było standardem dla większości aplikacji w tamtym czasie. Fajnie jest znać takie standardy jak ISA, bo pokazują, jak rozwijały się kolejne architektury, jak PCI, które miały już 32 i 64 bity, a to znacznie podniosło wydajność komputerów.

Pytanie 4

Który z podanych adresów IP jest adresem publicznym?

A. 10.99.15.16

B. 192.168.168.16

C. 172.168.0.16

D. 172.18.0.16

Adres IP 172.168.0.16 jest adresem publicznym, ponieważ nie należy do zarezerwowanych zakresów adresów prywatnych, które są definiowane w standardzie RFC 1918. Przypomnę, że adresy prywatne to 10.0.0.0 do 10.255.255.255, 172.16.0.0 do 172.31.255.255 oraz 192.168.0.0 do 192.168.255.255. Adres 172.168.0.16 znajduje się poza tym zakresem i jest dostępny w Internecie. Publiczne adresy IP są używane do identyfikacji urządzeń w sieci globalnej i są niezbędne w przypadku, gdy urządzenie musi być dostępne z zewnątrz, na przykład serwery internetowe, które wymagają unikalnego adresu w Internecie. W praktyce, organizacje często muszą zarezerwować publiczne adresy IP od dostawców usług internetowych (ISP), aby umożliwić dostęp do ich zasobów. Warto również zauważyć, że użycie publicznych adresów IP wiąże się z dodatkowymi obowiązkami, takimi jak odpowiednia konfiguracja zabezpieczeń, aby chronić urządzenia przed nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 5

Jakie informacje można uzyskać za pomocą polecenia uname -s w systemie Linux?

A. stanu aktywnych interfejsów sieciowych.

B. nazwa jądra systemu operacyjnego.

C. wolnego miejsca na dyskach twardych.

D. ilości dostępnej pamięci.

Polecenie uname -s w systemie Linux pokazuje nam nazwę jądra. To jakby szybki sposób na dowiedzenie się, z jakiego rdzenia korzysta nasz system. Używa się go często wśród administratorów, żeby wiedzieć, jakie jądro jest zainstalowane, co jest ważne przy aktualizacjach, czy przy instalowaniu nowych programów. Z mojego doświadczenia, czasami warto sprawdzić, jakie jądro mamy, bo to może wpłynąć na to, czy nowy sterownik działa, czy nie. Regularne sprawdzanie wersji jądra to dobry pomysł, żeby utrzymać system stabilnym i bezpiecznym. Zresztą, różne wersje jądra mogą różnie reagować na sprzęt, a to z kolei wpływa na wydajność całego systemu.

Pytanie 6

Jakie urządzenie powinno się zastosować do podłączenia żył kabla skrętki do gniazda Ethernet?

A. Zaciskarkę BNC

B. Zaciskarkę RJ-11

C. Wciskacz LSA

D. Zaciskarkę RJ-45

Zaciskarka BNC, RJ-45 i RJ-11 to narzędzia, które są niby do różnych zastosowań w telekomunikacji i nie da się ich użyć do podłączania żył kabli skrętki do gniazd Ethernet. Zaciskarka BNC jest głównie do kabli koncentrycznych, które są używane w systemach CCTV i do przesyłania sygnałów wideo. Nie zadziała z Ethernetem, bo nie obsługuje transmisji danych tak, jak skrętka. Zaciskarka RJ-45, mimo że wygląda na odpowiednią, nie jest do wciśnięcia żył w LSA, a to jest kluczowe dla jakości połączenia. Co do zaciskarki RJ-11, ona działa z cieńszymi kablami telefonicznymi, które mają inną konfigurację żył. Jak użyjesz tych narzędzi w niewłaściwy sposób, to możesz mieć problemy z połączeniem, takie jak utraty pakietów czy niska przepustowość. Ci, co zajmują się instalacją sieci, muszą pamiętać, że używanie odpowiednich narzędzi jest istotne, żeby mieć dobrze działającą infrastrukturę telekomunikacyjną. Wiedza o tym, jak i gdzie używać tych narzędzi, pozwala uniknąć typowych błędów, które mogą powodować poważne kłopoty w działaniu sieci.

Pytanie 7

Która edycja systemu operacyjnego Windows Server 2008 charakteryzuje się najuboższym interfejsem graficznym?

A. Standard Edition

B. Enterprise

C. Server Core

D. Datacenter

Server Core to minimalna wersja systemu operacyjnego Windows Server 2008, która oferuje znacznie ograniczony interfejs graficzny w porównaniu do innych edycji, takich jak Standard Edition, Enterprise czy Datacenter. Została zaprojektowana z myślą o maksymalnej wydajności i bezpieczeństwie, eliminując zbędne komponenty graficzne i funkcje interfejsu użytkownika, co pozwala na zmniejszenie powierzchni ataku oraz minimalizację zużycia zasobów systemowych. Dzięki temu Administratorzy mogą skoncentrować się na zarządzaniu serwerem za pomocą poleceń PowerShell oraz zdalnych narzędzi administracyjnych, co jest zgodne z nowoczesnymi praktykami w zakresie zarządzania serwerami. Przykładowe zastosowanie Server Core znajduje się w kontekście serwerów webowych, baz danych czy aplikacji wysokodostępnych, gdzie maksymalna stabilność i wydajność są kluczowe. Dobrą praktyką jest również stosowanie tego trybu w środowiskach wirtualnych, gdzie ograniczenie zasobów jest istotne dla efektywności operacyjnej.

Pytanie 8

Aby wymusić na użytkownikach lokalnych systemów z rodziny Windows Server regularną zmianę haseł oraz stosowanie haseł o odpowiedniej długości, które spełniają kryteria złożoności, należy ustawić

A. zasady haseł w lokalnych zasadach zabezpieczeń

B. zasady blokady konta w zasadach grupowych

C. parametry konta użytkownika w narzędziu zarządzania komputerem

D. konta użytkowników w Ustawieniach

Odpowiedź "zasady haseł w zasadach zabezpieczeń lokalnych" jest poprawna, ponieważ to w tym miejscu można skonfigurować wymogi dotyczące złożoności haseł oraz okresowej zmiany haseł dla kont użytkowników w systemach Windows Server. Umożliwia to administratorom kontrolowanie polityki haseł, co jest kluczowym elementem zabezpieczeń w środowiskach IT. Przykładowo, można ustalić minimalną długość hasła, wymusić użycie znaków specjalnych, cyfr oraz wielkich liter, co znacząco zwiększa odporność na ataki brute-force. W dobrych praktykach bezpieczeństwa IT, takich jak standardy NIST, podkreśla się znaczenie silnych haseł oraz regularnej ich zmiany. Dzięki odpowiednim ustawieniom w zasadach zabezpieczeń lokalnych można również wprowadzić blokady konta po kilku nieudanych próbach logowania, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo. To podejście jest zgodne z politykami bezpieczeństwa wielu organizacji, które mają na celu minimalizację ryzyka naruszeń danych.

Pytanie 9

Kluczowy sposób zabezpieczenia danych w sieci komputerowej przed nieautoryzowanym dostępem to

A. autoryzacja dostępu do zasobów serwera

B. realizacja kopii danych

C. tworzenie sum kontrolnych plików

D. użycie macierzy dyskowych

Autoryzacja dostępu do zasobów serwera jest kluczowym mechanizmem ochrony danych w sieci komputerowej, ponieważ zapewnia, że tylko uprawnione osoby mogą uzyskać dostęp do wrażliwych informacji i systemów. Proces ten polega na weryfikacji tożsamości użytkowników oraz przypisywaniu im odpowiednich uprawnień do korzystania z zasobów. W praktyce, autoryzacja często wykorzystuje różne metody, takie jak hasła, kody PIN, tokeny czy biometrię. Na przykład, w wielu organizacjach stosuje się systemy zarządzania tożsamością (IAM), które centralizują proces autoryzacji, umożliwiając kontrolę nad dostępem do różnych systemów i aplikacji. Dobre praktyki branżowe, takie jak stosowanie minimalnych uprawnień (principle of least privilege), pomagają ograniczyć ryzyko nieautoryzowanego dostępu oraz naruszenia danych. Standardy, takie jak ISO/IEC 27001, podkreślają znaczenie zarządzania dostępem w kontekście ogólnej strategii ochrony information security.

Pytanie 10

Polecenie tar w systemie Linux służy do

A. kompresji danych

B. wyszukiwania danych w pliku

C. archiwizacji danych

D. porównywania danych z dwóch plików

Kompresja danych, porównanie danych z dwóch plików oraz wyszukiwanie danych w pliku to procesy, które nie są bezpośrednio związane z funkcją archiwizacji, jaką oferuje tar. Kompresja to proces redukcji rozmiaru plików, co można osiągnąć za pomocą innych narzędzi, jak gzip czy bzip2, które mogą być używane w połączeniu z tar, ale same w sobie nie są funkcją tar. Porównanie danych z dwóch plików dotyczy analizy różnic między nimi i jest realizowane przez narzędzia takie jak diff, które zestawiają zawartość plików linia po linii, a nie przez tar, który nie analizuje zawartości plików, lecz jedynie je zbiera w archiwum. W kontekście wyszukiwania danych, użytkownicy mogą korzystać z narzędzi takich jak grep, które pozwalają na przeszukiwanie zawartości plików w poszukiwaniu określonych wzorców tekstowych. Powszechnym błędem jest mylenie funkcji archiwizacji z procesami kompresji oraz operacjami na danych, które mają inny cel i zastosowanie. Zrozumienie różnicy między archiwizacją a innymi procesami zarządzania danymi jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania narzędzi dostępnych w systemie Linux, a także dla poprawnego planowania strategii zarządzania danymi, co jest istotnym elementem pracy w środowisku IT.

Pytanie 11

Poprzez polecenie dxdiag uruchomione w wierszu poleceń Windows można

A. zeskanować dysk twardy pod kątem błędów

B. sprawdzić prędkość zapisu i odczytu napędów DVD

C. sprawdzić parametry karty graficznej

D. przeprowadzić pełną diagnozę karty sieciowej

Analizując inne odpowiedzi, dostrzegamy, że wiele z nich opiera się na mylnych założeniach dotyczących funkcji narzędzi diagnostycznych w systemie Windows. Chociaż diagnostyka karty sieciowej jest istotnym aspektem zarządzania sprzętem, dxdiag nie jest narzędziem służącym do jej przeprowadzania. Do tego celu można wykorzystać takie narzędzia jak 'ipconfig' czy 'ping', które pozwalają na ocenę stanu połączenia sieciowego, ale nie dxdiag. Ponadto, przeskanowanie dysku twardego w poszukiwaniu błędów to funkcjonalność, którą zapewnia narzędzie 'chkdsk', a nie dxdiag. Skany dysków twardych wymagają innego podejścia, które koncentruje się na analizie systemu plików, a nie na parametrach sprzętowych. Jeżeli chodzi o weryfikację prędkości zapisu i odczytu napędów DVD, to również nie jest zadaniem dxdiag. Optymalne testy wydajności nośników optycznych przeprowadza się przy użyciu specjalistycznych programów, takich jak CrystalDiskMark. Właściwe zrozumienie funkcji narzędzi diagnostycznych i ich zastosowań w systemie Windows jest kluczowe dla efektywnego rozwiązywania problemów i prawidłowej konfiguracji sprzętu.

Pytanie 12

Urządzenie pokazane na ilustracji jest przeznaczone do

A. sprawdzania długości przewodów sieciowych

B. organizacji przewodów wewnątrz jednostki centralnej

C. zmierzenia wartości napięcia dostarczanego przez zasilacz komputerowy

D. odczytywania kodów POST z płyty głównej

Multimetr to narzędzie szeroko stosowane w elektronice i elektrotechnice do pomiaru różnych parametrów elektrycznych w tym napięcia prądu przemiennego i stałego. W kontekście zasilaczy komputerowych multimetr jest kluczowy do oceny czy napięcia dostarczane do komponentów komputera mieszczą się w zalecanych zakresach. Przykładowo zasilacze komputerowe ATX mają specyficzne linie napięciowe takie jak 3.3V 5V i 12V które muszą być utrzymywane w ramach określonych tolerancji aby zapewnić stabilne i niezawodne działanie systemu. Używając multimetru technik może łatwo zmierzyć napięcie na złączu zasilacza wychodzącym do płyty głównej lub innych komponentów. To pozwala na szybkie wykrycie nieprawidłowości takich jak spadek napięcia który mógłby wskazywać na uszkodzenie zasilacza lub przeciążenie linii. Dobre praktyki obejmują regularne sprawdzanie napięć zwłaszcza w systemach o wysokiej wydajności gdzie stabilne napięcie ma kluczowe znaczenie dla długowieczności i wydajności komponentów.

Pytanie 13

Druk z drukarki igłowej realizowany jest z wykorzystaniem zestawu stalowych igieł w liczbie

A. 6,9 lub 15

B. 10,20 lub 30

C. 9,24 lub 48

D. 9,15 lub 45

Wybór odpowiedzi z zestawów igieł 6, 9 lub 15 oraz 10, 20 lub 30 jest błędny, ponieważ te konfiguracje igieł są rzadko spotykane w kontekście drukarek igłowych. W przypadku 6 igieł nie jest to standardowa liczba, co może skutkować ograniczeniami w jakości druku, szczególnie przy wymagających zadaniach. Liczba 10, 20 lub 30 igieł również nie odpowiada powszechnie stosowanym praktykom, ponieważ większość drukarek igłowych operuje na liczbach, które pozwalają na lepsze przeniesienie obrazu na papier. Typowym błędem podczas wyboru drukarki jest mylenie igieł z innymi technologiami, takimi jak drukarki atramentowe czy laserowe, które nie opierają się na mechanizmach igłowych. Poprzez zrozumienie, że to liczby 9, 24 lub 48 są standardem w branży, można uniknąć zakupu nieodpowiednich urządzeń. Wiedza na temat tego, jak liczba igieł wpływa na jakość druku, również jest istotna. Zbyt mała liczba igieł może prowadzić do problemów z odwzorowaniem szczegółów, a także do wydłużenia czasu druku. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze drukarki igłowej kierować się informacjami branżowymi oraz analizować, jakie wymagania będzie miało dane środowisko pracy.

Pytanie 14

Jak wielu hostów można maksymalnie zaadresować w sieci lokalnej, mając do dyspozycji jeden blok adresów klasy C protokołu IPv4?

A. 512

B. 255

C. 254

D. 510

Odpowiedź 254 jest prawidłowa, ponieważ w klasie C adresów IPv4 mamy 256 możliwych adresów (od 0 do 255). Jednak dwa z tych adresów są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci (adres, w którym wszystkie bity hosta są ustawione na 0) oraz jeden dla adresu rozgłoszeniowego (adres, w którym wszystkie bity hosta są ustawione na 1). Dlatego maksymalna liczba hostów, które można zaadresować w sieci lokalnej z wykorzystaniem tej klasy, wynosi 254. W praktyce oznacza to, że w typowej sieci lokalnej, takiej jak w biurze czy w domu, administratorzy mogą przydzielić adresy IP do 254 różnych urządzeń, takich jak komputery, drukarki, smartfony czy inne urządzenia IoT. Zgodnie z najlepszymi praktykami sieciowymi, zarządzanie adresacją IP w klasie C jest powszechnie stosowane w małych i średnich sieciach, co pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnych zasobów adresowych. Dodatkowo, przy planowaniu sieci, warto uwzględnić rezerwacje adresów dla urządzeń serwisowych, co jeszcze bardziej podkreśla znaczenie dokładnego obliczania dostępnych adresów.

Pytanie 15

Co należy zrobić, gdy podczas uruchamiania komputera procedura POST sygnalizuje błąd odczytu lub zapisu pamięci CMOS?

A. wymienić baterię układu lub przeprowadzić wymianę płyty głównej

B. przywrócić domyślne ustawienia w BIOS Setup

C. wyjąć moduł pamięci RAM, oczyścić styki modułu i ponownie zamontować pamięć

D. zapisać nowe dane w pamięci EEPROM płyty głównej

W przypadku sygnalizacji błędu odczytu/zapisu pamięci CMOS podczas procedury POST, właściwym krokiem jest wymiana baterii układu lub ewentualna wymiana płyty głównej. Bateria CMOS odpowiada za przechowywanie ustawień BIOS, które są kluczowe dla uruchamiania systemu. Kiedy bateria jest słaba lub rozładowana, ustawienia te mogą zostać utracone, co skutkuje błędem przy starcie komputera. W praktyce oznacza to, że po wymianie baterii komputer zazwyczaj wraca do normalnego działania, pozwalając na poprawne odczytanie i zapis konfiguracji. W przypadku, gdy wymiana baterii nie przynosi efektu, konieczne może być rozważenie wymiany płyty głównej, zwłaszcza jeśli inne komponenty są w dobrym stanie. Standardy branżowe zalecają regularne monitorowanie stanu baterii CMOS, a dla użytkowników domowych czy firmowych warto wypracować procedury konserwacyjne, które zapewnią ciągłość pracy urządzeń.

Pytanie 16

W systemie Linux wykonanie polecenia chmod 321 start spowoduje przyznanie następujących uprawnień plikowi start:

A. czytanie, zapis i wykonanie dla właściciela pliku, zapis i wykonanie dla grupy i czytanie dla pozostałych

B. pełna kontrola dla użytkownika root, zapis i odczyt dla użytkownika standardowego, odczyt dla pozostałych

C. zapis, odczyt i wykonanie dla użytkownika root, odczyt i wykonanie dla użytkownika standardowego, odczyt dla pozostałych

D. wykonanie i zapis dla właściciela pliku, zapis dla grupy, wykonanie dla pozostałych

Odpowiedź, która wskazuje na nadanie uprawnień wykonania i zapisu dla właściciela pliku, zapisu dla grupy oraz wykonania dla pozostałych użytkowników jest poprawna. W systemie Linux uprawnienia są reprezentowane przez trzy grupy: właściciel pliku, grupa i inni użytkownicy. Wartości w systemie chmod są określane w formacie oktalnym, gdzie każda cyfra reprezentuje poziom dostępu dla odpowiedniej grupy. W przypadku chmod 321 pierwsza cyfra '3' oznacza, że właściciel pliku ma uprawnienia do zapisu (2) i wykonania (1), co w sumie daje 3. Druga cyfra '2' wskazuje, że grupa ma jedynie prawo do zapisu, a ostatnia cyfra '1' oznacza, że pozostali użytkownicy mają uprawnienie do wykonania pliku. Takie ustawienia są często stosowane w sytuacjach, gdzie pliki muszą być edytowane przez określoną grupę użytkowników, podczas gdy inni mogą je jedynie uruchamiać. Przykładem może być skrypt wykonywalny, który użytkownicy mogą uruchamiać, ale tylko wybrana grupa ma możliwość jego edytowania.

Pytanie 17

Jednym z rezultatów realizacji podanego polecenia jest

sudo passwd -n 1 -x 5 test

A. wymuszenie konieczności tworzenia haseł o minimalnej długości pięciu znaków

B. zmiana hasła aktualnego użytkownika na test

C. automatyczne zablokowanie konta użytkownika test po pięciokrotnym błędnym wprowadzeniu hasła

D. ustawienie możliwości zmiany hasła po upływie jednego dnia

Opcja zmiany hasła bieżącego użytkownika na test nie wynika z przedstawionego polecenia, które koncentruje się na zarządzaniu wiekiem hasła. Takie działanie wymagałoby bezpośredniego podania nowego hasła lub interakcji z użytkownikiem w celu jego ustawienia. Wymuszenie tworzenia haseł minimum pięcioznakowych jest związane z polityką długości haseł, które zwykle są konfigurowane w innych lokalizacjach systemowych, takich jak pliki konfiguracyjne PAM lub ustawienia polityki bezpieczeństwa systemu operacyjnego. Polecenie passwd nie obsługuje bezpośrednio takich wymagań. Automatyczna blokada konta po błędnym podaniu hasła to funkcja związana z polityką blokad kont użytkowników, która jest implementowana poprzez konfigurację modułów zabezpieczeń, takich jak pam_tally2 lub pam_faillock, które monitorują błędne próby logowań. Takie ustawienia wspierają ochronę przed atakami siłowymi, ale nie są częścią standardowych operacji polecenia passwd. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla zapewnienia integralności i dostępności kont użytkowników oraz ochrony przed nieautoryzowanym dostępem. Właściwa konfiguracja polityk bezpieczeństwa wymaga analizy ryzyka oraz dostosowania ustawień do specyfiki środowiska operacyjnego i wymogów ochrony danych.

Pytanie 18

Która z usług serwerowych oferuje automatyczne ustawienie parametrów sieciowych dla stacji roboczych?

A. NAT

B. DNS

C. WINS

D. DHCP

DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, to protokół, który automatycznie konfiguruje parametry sieciowe dla stacji roboczych, takie jak adres IP, maska podsieci, brama domyślna oraz serwery DNS. Użycie DHCP w sieciach komputerowych znacznie upraszcza proces zarządzania adresami IP, eliminując konieczność ręcznej konfiguracji każdego urządzenia w sieci. Dzięki DHCP, administratorzy mogą łatwo zarządzać pulą dostępnych adresów IP oraz wprowadzać zmiany w konfiguracji sieci bez konieczności bezpośredniego dostępu do każdego urządzenia. Na przykład, w typowej sieci biurowej, gdy nowe urządzenia są podłączane do sieci, automatycznie otrzymują odpowiednie parametry konfiguracyjne, co pozwala na szybkie i efektywne włączenie ich do infrastruktury sieciowej. Zgodnie z najlepszymi praktykami, stosowanie DHCP jest zalecane w sieciach o dużej liczbie urządzeń, gdzie ręczna konfiguracja byłaby czasochłonna i podatna na błędy. Protokół DHCP jest również zgodny z różnymi standardami IETF, co zapewnia jego niezawodność i szeroką kompatybilność.

Pytanie 19

W systemie Windows aktualne ustawienia użytkownika komputera przechowywane są w gałęzi rejestru o skrócie

A. HKLM

B. HKCU

C. HKCC

D. HKCR

Odpowiedź HKCU, co oznacza HKEY_CURRENT_USER, jest poprawna, ponieważ ta gałęź rejestru w systemie Windows przechowuje ustawienia konfiguracyjne bieżącego użytkownika. Wszelkie preferencje dotyczące aplikacji, ustawienia pulpitu, a także informacje o profilach użytkowników są gromadzone w tej sekcji. Przykłady obejmują zapamiętane hasła w przeglądarkach, zmiany ustawień kolorów i czcionek, preferencje dotyczące motywów systemowych oraz inne spersonalizowane ustawienia. W praktyce, zarządzanie tymi ustawieniami odbywa się najczęściej za pośrednictwem Panelu sterowania lub aplikacji Ustawienia, które w rzeczywistości modyfikują wartości w rejestrze w gałęzi HKCU. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa i zarządzania systemem, które zalecają, aby każdy użytkownik miał swoją własną przestrzeń konfiguracyjną, niezależnie od innych użytkowników na tym samym komputerze.

Pytanie 20

Wykonanie polecenia fsck w systemie Linux spowoduje

A. znalezienie pliku

B. zweryfikowanie integralności systemu plików

C. zmianę uprawnień dostępu do plików

D. prezentację parametrów plików

Odpowiedzi takie jak wyświetlenie parametrów plików, zmiana praw dostępu do plików czy odszukanie pliku są typowymi nieporozumieniami związanymi z funkcjonalnością polecenia fsck. Wyświetlanie parametrów plików, które można osiągnąć za pomocą poleceń takich jak 'ls -l', dotyczy jedynie prezentacji atrybutów plików, a nie sprawdzania ich integralności. Z kolei zmiana praw dostępu do plików obsługiwana jest przez polecenia takie jak 'chmod' i 'chown', które umożliwiają modyfikację uprawnień, ale nie mają nic wspólnego z analizą stanu systemu plików. Co więcej, odszukiwanie pliku realizowane jest przez takie narzędzia jak 'find' czy 'locate', które służą do lokalizacji plików w systemie, a nie do weryfikacji ich integralności. Te błędne podejścia mogą prowadzić do przekonań, że fsck pełni funkcje, które są zarezerwowane dla innych narzędzi w systemie. Warto zauważyć, że nieprawidłowe rozumienie ról poszczególnych poleceń w systemie Linux może prowadzić do chaosu w administracji systemem, a także do potencjalnych problemów z bezpieczeństwem danych. Zrozumienie właściwego kontekstu użycia narzędzi jest niezbędne do skutecznego zarządzania systemem i ochrony danych.

Pytanie 21

Jeśli sieć 172.16.6.0/26 zostanie podzielona na dwie równe podsieci, to ile adresowalnych hostów będzie w każdej z nich?

A. 32 hosty

B. 30 hostów

C. 29 hostów

D. 28 hostów

Odpowiedź 30 hostów jest prawidłowa, ponieważ sieć 172.16.6.0/26 posiada 64 adresy IP (od 172.16.6.0 do 172.16.6.63), gdzie pierwszy adres jest adresem sieci, a ostatni jest adresem rozgłoszeniowym (broadcast). Oznacza to, że 62 adresy mogą być użyte do adresowania hostów. Podzielając tę sieć na dwie równe podsieci, otrzymujemy dwie podsieci o prefiksie /27, co daje 32 adresy IP w każdej z nich. Z tych 32 adresów, jeden jest adresem sieci, a drugi adresem rozgłoszeniowym, co pozwala nam na skuteczne zaadresowanie 30 hostów. Tego typu podziały są powszechnie stosowane w inżynierii sieciowej, aby efektywnie zarządzać adresowaniem IP i minimalizować marnotrawstwo dostępnych adresów. Dobrą praktyką jest planowanie podsieci z odpowiednim marginesem, aby uniknąć problemów w przyszłości związanych z rozbudową sieci.

Pytanie 22

Na zdjęciu widać

A. wtyk światłowodu

B. wtyk audio

C. wtyk kabla koncentrycznego

D. przedłużacz kabla UTP

Przedłużacz kabla UTP to element stosowany w sieciach lokalnych (LAN) wykonanych z kabli kategorii UTP (Unshielded Twisted Pair). Tego typu kable służą do przesyłania sygnałów elektrycznych w sieciach komputerowych i telekomunikacyjnych. W odróżnieniu od światłowodów kable UTP są bardziej podatne na zakłócenia elektromagnetyczne i mają mniejszą przepustowość. Wtyk audio służy do przesyłania analogowych sygnałów dźwiękowych. Jest to komponent powszechnie używany w sprzęcie audio i nie ma zastosowania w dziedzinie transmisji danych na duże odległości. Wtyki tego typu nie spełniają wymagań technicznych w zakresie szybkości i stabilności transmisji danych jakie są konieczne we współczesnych systemach informatycznych. Wtyk kabla koncentrycznego to kolejny typ złącza używany głównie w telewizji kablowej i systemach antenowych. Kable koncentryczne przesyłają sygnały elektryczne z zastosowaniem wideo i transmisji radiowej ale nie są przystosowane do nowoczesnych wymagań sieciowych w zakresie przepustowości i odległości. Typowe błędy przy wyborze pomiędzy tymi komponentami wynikają z niedopasowania ich właściwości technicznych do zastosowania oraz z nieznajomości specyfikacji takich jak impedancja czy tłumienność. Wybór odpowiednich elementów sieciowych wymaga zrozumienia specyfiki transmisji danych i dopasowania do specyficznych potrzeb projektu zgodnie z obowiązującymi standardami technicznymi i dobrymi praktykami branżowymi co zapewnia optymalizację wydajności i stabilności systemu.

Pytanie 23

Jaki adres IP został przypisany do hosta na interfejsie sieciowym eth0?

A. 00:A0:c9:89:02:F8

B. 128.171.104.26

C. 128.171.104.255

D. 255.255.255.0

Adres IP 128.171.104.26 jest właściwie skonfigurowany na karcie sieciowej eth0, co można zweryfikować poprzez polecenie ifconfig w systemie Linux. Adresy IP są podstawowymi elementami identyfikującymi urządzenia w sieci i każde urządzenie musi mieć unikalny adres IP w danej podsieci. W tym przypadku, adres 128.171.104.26 jest adresem klasy B, co oznacza, że jego zakres to od 128.0.0.0 do 191.255.255.255. Adresy klasy B mają maskę podsieci domyślną 255.255.0.0, ale tutaj widzimy niestandardową maskę 255.255.255.0, co oznacza, że używana jest podsieć o mniejszych rozmiarach. W praktyce, takie adresowanie może być użyte do organizacji sieci firmowych, gdzie większe sieci są dzielone na mniejsze segmenty w celu lepszego zarządzania ruchem. Zasady dobrych praktyk zalecają, aby zawsze używać poprawnych adresów IP i masek podsieci, aby uniknąć konfliktów adresów i zapewnić prawidłowe przekazywanie danych w sieci. Zrozumienie tych podstawowych koncepcji jest kluczowe dla każdego administratora sieci.

Pytanie 24

Jakie polecenie należy użyć w systemie Windows, aby przeprowadzić śledzenie trasy pakietów do serwera internetowego?

A. ping

B. iproute

C. netstat

D. tracert

Odpowiedź 'tracert' jest prawidłowa, ponieważ to polecenie służy do śledzenia trasy, jaką pokonują pakiety danych w sieci, docierając do określonego serwera. Umożliwia to identyfikację wszystkich punktów, przez które przechodzą pakiety, co jest niezwykle przydatne w diagnostyce problemów z łącznością. Dzięki 'tracert' możemy zobaczyć czas opóźnienia dla każdego przeskoku, co pozwala na lokalizację wąskich gardeł lub problemów z wydajnością w sieci. Przykładem zastosowania 'tracert' może być sytuacja, w której użytkownik ma problemy z dostępem do strony internetowej. Wykonując polecenie 'tracert www.przyklad.pl', użytkownik może zobaczyć, jakie routery są wykorzystywane w trasie do serwera oraz jakie czasy odpowiedzi są związane z każdym z nich. W kontekście dobrych praktyk, regularne monitorowanie tras połączeń sieciowych za pomocą 'tracert' może pomóc w optymalizacji i zarządzaniu zasobami sieciowymi, a także w weryfikacji konfiguracji urządzeń sieciowych oraz diagnostyce awarii.

Pytanie 25

Który z adresów IPv4 jest odpowiedni do ustawienia interfejsu serwera DNS zarejestrowanego w lokalnych domenach?

A. 111.16.10.1

B. 172.16.7.126

C. 240.100.255.254

D. 192.168.15.165

Adresy IPv4, takie jak 192.168.15.165, 240.100.255.254 oraz 172.16.7.126, nie nadają się do konfiguracji publicznego serwera DNS, co wynika z ich specyficznych właściwości. Adres 192.168.15.165 jest adresem prywatnym, co oznacza, że jest przeznaczony do użytku w zamkniętych sieciach, takich jak sieci lokalne w domach czy biurach. Nie jest on routowalny w Internecie, dlatego serwery DNS skonfigurowane z takim adresem nie będą mogły odbierać zapytań spoza lokalnej sieci. Adres 172.16.7.126 również należy do zakresu adresów prywatnych, co ogranicza jego użycie tylko do lokalnych aplikacji. Z kolei adres 240.100.255.254, chociaż jest w zakresie adresów publicznych, jest częścią zarezerwowanej przestrzeni adresowej i nie jest dostępny do użycia w Internecie. W praktyce, aby serwer DNS mógł skutecznie odpowiadać na zapytania z sieci globalnej, musi być skonfigurowany z poprawnym, publicznie routowalnym adresem IP. Często pojawiające się nieporozumienia dotyczące wyboru adresów IP do serwerów DNS wynikają z braku zrozumienia różnicy między adresami publicznymi a prywatnymi oraz z mylnego założenia, że każdy adres publiczny może być użyty. Warto pamiętać, że konfiguracja serwera DNS wymaga również uwzględnienia dobrych praktyk w zakresie zabezpieczeń oraz zarządzania ruchem sieciowym, co dodatkowo podkreśla znaczenie wyboru odpowiedniego adresu IP.

Pytanie 26

Na przedstawionym zdjęciu złącza pozwalają na

A. zapewnienie dodatkowego zasilania dla kart graficznych

B. zapewnienie zasilania dla urządzeń PATA

C. zapewnienie zasilania dla urządzeń SATA

D. zapewnienie zasilania dla urządzeń ATA

Złącza przedstawione na fotografii to standardowe złącza zasilania SATA. SATA (Serial ATA) to popularny interfejs używany do podłączania dysków twardych i napędów optycznych w komputerach. Złącza zasilania SATA charakteryzują się trzema napięciami: 3,3 V 5 V i 12 V co umożliwia zasilanie różnorodnych urządzeń. Standard SATA jest używany w większości nowoczesnych komputerów ze względu na szybki transfer danych oraz łatwość instalacji i konserwacji. Zasilanie SATA zapewnia stabilną i efektywną dystrybucję energii do dysków co jest kluczowe dla ich niezawodnej pracy. Dodatkowym atutem jest kompaktowy design złącza które ułatwia zarządzanie przewodami w obudowie komputera co jest istotne dla przepływu powietrza i chłodzenia. Przy projektowaniu systemów komputerowych zaleca się zwracanie uwagi na jakość kabli zasilających aby zapewnić długowieczność i stabilność podłączonych urządzeń. Wybierając zasilacz komputerowy warto upewnić się że posiada on wystarczającą ilość złącz SATA co pozwoli na przyszłą rozbudowę systemu o dodatkowe napędy czy dyski.

Pytanie 27

Podaj standard interfejsu wykorzystywanego do przewodowego łączenia dwóch urządzeń.

A. IrDA

B. IEEE 802.15.1

C. IEEE 1394

D. WiMAX

Wybór odpowiedzi innych niż IEEE 1394 świadczy o nieporozumieniu dotyczącym standardów komunikacji przewodowej. IrDA to interfejs oparty na technologii podczerwonej, który służy głównie do krótkozasięgowej komunikacji bezprzewodowej, a nie przewodowej. Chociaż jest użyteczny w niektórych zastosowaniach, takich jak przesyłanie danych między urządzeniami mobilnymi, nie jest on odpowiedni do łączenia urządzeń poprzez przewody. WiMAX, z kolei, jest technologią przeznaczoną do bezprzewodowej komunikacji szerokopasmowej na dużą odległość, co również wyklucza jego zastosowanie w kontekście połączeń przewodowych. Może być używany do dostarczania szerokopasmowego internetu, ale nie jest standardem interfejsu wykorzystywanym do podłączania urządzeń bezpośrednio. IEEE 802.15.1, znany jako Bluetooth, to standard przeznaczony do komunikacji bezprzewodowej na krótkie odległości, co również czyni go nieadekwatnym w kontekście przewodowych połączeń. Rozumienie, jakie zastosowanie mają poszczególne standardy, jest kluczowe w ich odpowiednim wykorzystaniu. Niepoprawny wybór może wynikać z powszechnej mylnej opinii, że każdy z tych standardów może być stosowany zamiennie, co jest niezgodne z ich specyfikacją i przeznaczeniem.

Pytanie 28

Na ilustracji zaprezentowano zrzut ekranu z ustawień DMZ na routerze. Aktywacja opcji "Enable DMZ" spowoduje, że komputer o adresie IP 192.168.0.106

A. będzie zabezpieczony przez firewalla

B. zostanie schowany w sieci lokalnej

C. utraci możliwość dostępu do internetu

D. będzie widoczny publicznie w Internecie

Włączenie opcji DMZ na routerze powoduje, że komputer o wskazanym adresie IP staje się publicznie widoczny w Internecie. DMZ czyli Demilitarized Zone to strefa sieciowa, która jest oddzielona od wewnętrznej sieci lokalnej, a jej głównym celem jest udostępnienie zasobów lokalnych hostów dla użytkowników zewnętrznych. W praktyce oznacza to, że komputer w DMZ nie jest chroniony przez standardowe reguły zapory sieciowej NAT, co umożliwia bezpośredni dostęp z Internetu. Zastosowanie DMZ jest powszechne w przypadku hostowania serwerów gier, serwisów WWW czy serwerów pocztowych, gdzie niektóre aplikacje wymagają pełnego dostępu do sieci zewnętrznej. Jednak umieszczenie urządzenia w DMZ niesie ze sobą ryzyko podatności na ataki, dlatego ważne jest zastosowanie dodatkowych środków bezpieczeństwa jak firewall na samym urządzeniu czy regularne aktualizacje oprogramowania. DMZ stosuje się jako rozwiązanie tymczasowe, gdy bardziej bezpieczna konfiguracja za pomocą przekierowania portów jest niewystarczająca lub niemożliwa do zastosowania. Praktyką branżową jest minimalizowanie czasu, przez który urządzenie znajduje się w DMZ, aby ograniczyć ryzyko ewentualnych ataków.

Pytanie 29

Aby skonfigurować wolumin RAID 5 w serwerze, wymagane jest co najmniej

A. 5 dysków

B. 4 dyski

C. 2 dyski

D. 3 dyski

Twierdzenie, że do utworzenia woluminu RAID 5 potrzeba mniejszej liczby dysków, takich jak dwa, jest błędne z powodu fundamentalnych zasad działania macierzy RAID. RAID 5 polega na rozpraszaniu danych oraz informacji parzystości między co najmniej trzema dyskami, co jest kluczowe dla zapewnienia odporności na awarie. Użycie dwóch dysków nie tylko uniemożliwia realizację parzystości, ale również naraża system na większe ryzyko utraty danych, gdyż w przypadku awarii jednego z dysków, wszystkie dane mogą zostać utracone. Kolejnym błędnym założeniem jest myślenie o RAID jako o prostym rozwiązaniu, które można łatwo wdrożyć bez pełnego zrozumienia jego architektury. Użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że RAID 5 wymaga dodatkowych zasobów obliczeniowych do obliczenia parzystości, co w przypadku niewłaściwej konfiguracji może prowadzić do spadku wydajności. Ostatecznie, wybór liczby dysków w RAID powinien być podyktowany nie tylko wymaganiami dotyczącymi wydajności, ale także potrzebami w zakresie bezpieczeństwa danych oraz architekturą systemu. Myślenie o RAID jako o sposobie na minimalizację kosztów poprzez użycie mniejszej liczby dysków może prowadzić do błędnych decyzji i zwiększonego ryzyka awarii systemu.

Pytanie 30

Na rysunku przedstawiono konfigurację urządzenia WiFi. Wskaż, które z poniższych stwierdzeń dotyczących tej konfiguracji jest poprawne?

A. Dostęp do sieci bezprzewodowej jest możliwy tylko dla siedmiu urządzeń

B. Filtrowanie adresów MAC jest wyłączone

C. W tej chwili w sieci WiFi pracuje 7 urządzeń

D. Urządzenia w sieci mają adresy klasy A

Filtrowanie adresów MAC jest mechanizmem bezpieczeństwa stosowanym w sieciach bezprzewodowych w celu ograniczenia dostępu do sieci na podstawie unikalnych adresów MAC urządzeń. W konfiguracji przedstawionej na rysunku opcja filtrowania adresów MAC jest wyłączona co oznacza że każde urządzenie które zna dane sieci takie jak nazwa sieci SSID i hasło może się do niej podłączyć bez dodatkowej autoryzacji. Wyłączenie filtrowania może być celowe w środowiskach gdzie wiele urządzeń musi mieć szybki i nieskrępowany dostęp do sieci co jest często spotykane w miejscach publicznych czy dużych biurach. Praktyka ta jest jednak uważana za mniej bezpieczną gdyż każdy kto zna dane dostępowe może połączyć się z siecią. Z tego powodu w środowiskach wymagających wysokiego poziomu bezpieczeństwa zaleca się włączenie filtrowania adresów MAC jako dodatkowy środek kontroli dostępu obok innych metod takich jak WPA3 czy uwierzytelnianie użytkowników przez serwery RADIUS. Filtrowanie adresów MAC można łatwo skonfigurować w panelu administracyjnym routera co pozwala na precyzyjne kontrolowanie które urządzenia mogą łączyć się z siecią.

Pytanie 31

Wartość liczby 1100112 zapisanej w systemie dziesiętnym wynosi

A. 50

B. 53

C. 51

D. 52

Liczba 1100112 w systemie dziesiętnym odpowiada wartości 51, co wynika z jej konwersji z systemu dwójkowego. Aby to obliczyć, musimy zrozumieć, jak działa system binarny. Każda cyfra w liczbie binarnej reprezentuje potęgę liczby 2. W przypadku liczby 1100112, odczytując ją od prawej do lewej, mamy: 1*2^6 + 1*2^5 + 0*2^4 + 0*2^3 + 1*2^2 + 1*2^1 + 0*2^0. Obliczając to, otrzymujemy: 64 + 32 + 0 + 0 + 4 + 2 + 0 = 102. Zauważmy jednak, że musimy skorygować nasze myślenie o systemach liczbowych. Wartości w systemie binarnym mogą być mylone z ich reprezentacjami w systemie dziesiętnym, co prowadzi do błędnych wniosków. Zrozumienie konwersji między systemami jest kluczowe w informatyce, szczególnie w kontekście programowania i analizy danych. Dobre praktyki obejmują umiejętność konwersji i zrozumienia reprezentacji liczbowych, co jest niezbędne w wielu dziedzinach, od projektowania algorytmów po konstruowanie baz danych.

Pytanie 32

Aby uporządkować dane pliku na dysku twardym, zapisane w klastrach, które nie sąsiadują ze sobą, tak aby znajdowały się w sąsiadujących klastrach, należy przeprowadzić

A. oczyszczanie dysku

B. program scandisk

C. program chkdsk

D. defragmentację dysku

Defragmentacja dysku to proces, który reorganizuje dane na dysku twardym w taki sposób, aby pliki zajmowały sąsiadujące ze sobą klastrów, co znacząco zwiększa wydajność systemu. W miarę jak pliki są tworzone, modyfikowane i usuwane, mogą one być zapisywane w różnych, niesąsiadujących ze sobą lokalizacjach. To prowadzi do fragmentacji, co z kolei powoduje, że głowica dysku musi przemieszczać się w różne miejsca, aby odczytać pełny plik. Defragmentacja eliminuje ten problem, co skutkuje szybszym dostępem do danych. Przykładowo, regularne przeprowadzanie defragmentacji na komputerach z systemem Windows, zwłaszcza na dyskach HDD, może poprawić czas ładowania aplikacji i systemu operacyjnego, jak również zwiększyć ogólną responsywność laptopa lub komputera stacjonarnego. Warto pamiętać, że w przypadku dysków SSD defragmentacja nie jest zalecana z powodu innej architektury działania, która nie wymaga reorganizacji danych w celu poprawy wydajności. Zamiast tego, w SSD stosuje się technologię TRIM, która zarządza danymi w inny sposób.

Pytanie 33

Ile elektronów jest zgromadzonych w matrycy LCD?

A. 1

B. 0

C. 3

D. 2

Zrozumienie, iż matryca LCD nie posiada dział elektronowych, jest kluczowe dla prawidłowego pojmowania jej działania. W odpowiedziach sugerujących, że matryca LCD ma przynajmniej jedno działko elektronowe, występuje mylne przekonanie, że technologia LCD operuje na zasadzie tradycyjnych systemów elektronicznych, które rzeczywiście wykorzystują takie elementy jak katody czy anody, by emitować elektryczność i wytwarzać obraz. Jednak w rzeczywistości matryce LCD opierają się na działaniu ciekłych kryształów, które zmieniają swoje właściwości optyczne w odpowiedzi na przyłożone pole elektryczne. To prowadzi do błędnych koncepcji, iż jeden czy więcej dział elektronowych miałoby bezpośredni wpływ na działanie wyświetlaczy LCD. Takie założenia mogą wynikać z nieznajomości podstawowych zasad funkcjonowania urządzeń opartych na ciekłych kryształach. W rzeczywistości, zamiast dział elektronowych, w matrycach LCD używane są cienkowarstwowe tranzystory (TFT), które zamiast emitować elektrony, kontrolują przepływ sygnału w pikselach. To podejście jest bardziej efektywne i umożliwia bardziej precyzyjne sterowanie obrazem. Warto zauważyć, że w kontekście wyświetlaczy, kluczowym aspektem jest również ich zdolność do wyświetlania obrazów o wysokiej jakości, co jest osiągane dzięki technologii TFT, a nie poprzez jakiekolwiek działka elektronowe. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do fundamentalnych błędów w zrozumieniu nowoczesnych technologii wyświetlania, a ich znajomość jest niezbędna, aby skutecznie projektować i rozwijać innowacyjne rozwiązania w tej dziedzinie.

Pytanie 34

Jak nazywa się jednostka przeprowadzająca obliczenia stałoprzecinkowe?

A. ALU

B. RPU

C. FPU

D. AND

ALU, czyli jednostka arytmetyczno-logiczna, jest kluczowym komponentem w architekturze komputerowej, odpowiedzialnym za wykonywanie operacji matematycznych oraz logicznych. W kontekście obliczeń stałoprzecinkowych, ALU wykonuje operacje takie jak dodawanie, odejmowanie, mnożenie oraz dzielenie na liczbach całkowitych, co jest istotne w aplikacjach wymagających dużej wydajności obliczeniowej, jak grafika komputerowa czy przetwarzanie sygnałów. ALU jest integralną częścią CPU, a jej efektywność ma znaczący wpływ na ogólne osiągi systemu. Dobrą praktyką w projektowaniu systemów jest optymalizacja działania ALU poprzez zastosowanie technologii takich jak pipelining, co pozwala na równoległe wykonywanie wielu operacji. Ponadto, ALU może współpracować z innymi jednostkami, takimi jak FPU (jednostka zmiennoprzecinkowa) dla bardziej złożonych obliczeń, co ilustruje elastyczność i wszechstronność tej jednostki w różnych zastosowaniach obliczeniowych.

Pytanie 35

Ile bajtów odpowiada jednemu terabajtowi?

A. 10^12 bajtów

B. 10^10 bajtów

C. 10^14 bajtów

D. 10^8 bajtów

Odpowiedź 10^12 bajtów jest prawidłowa, ponieważ jeden terabajt (TB) w standardzie międzynarodowym odpowiada 1 000 000 000 000 bajtów, co można zapisać jako 10^12. W praktyce oznacza to, że terabajt to jednostka miary powszechnie stosowana w informatyce i technologii komputerowej do określania pojemności pamięci, zarówno w dyskach twardych, jak i w pamięciach flash. Warto zaznaczyć, że w niektórych kontekstach terabajt jest używany w odniesieniu do systemu binarnego, gdzie 1 TB równoważy się z 2^40 bajtów, co daje 1 099 511 627 776 bajtów. Zrozumienie różnicy między tymi systemami jest istotne, szczególnie przy planowaniu przestrzeni dyskowej i zarządzaniu danymi. Przykładowo, zakup dysku twardego o pojemności 1 TB oznacza, że możemy przechować około 250 000 zdjęć, 250 000 utworów muzycznych lub od 300 do 600 godzin filmów w jakości standardowej, co ilustruje praktyczne zastosowanie tej jednostki. W branży technologicznej standardy jednostek miary są kluczowe dla zapewnienia zgodności i zrozumienia pomiędzy różnymi systemami i produktami.

Pytanie 36

Drukarka do zdjęć ma mocno zabrudzoną obudowę oraz ekran. Aby oczyścić zanieczyszczenia bez ryzyka ich uszkodzenia, należy zastosować

A. mokrą chusteczkę oraz sprężone powietrze z rurką wydłużającą zasięg

B. ściereczkę nasączoną IPA oraz środek smarujący

C. wilgotną ściereczkę oraz piankę do czyszczenia plastiku

D. suchą chusteczkę oraz patyczki do czyszczenia

Użycie suchej chusteczki oraz patyczków do czyszczenia jest nieodpowiednie, ponieważ takie metody mogą prowadzić do zarysowań oraz uszkodzeń delikatnych powierzchni. Suche chusteczki często zawierają włókna, które mogą zarysować ekran lub obudowę, a patyczki mogą nie dotrzeć do trudno dostępnych miejsc, co skutkuje niewłaściwym czyszczeniem. W przypadku mokrej chusteczki oraz sprężonego powietrza z rurką zwiększającą zasięg, istnieje ryzyko, że nadmiar wilgoci z chusteczki może przedostać się do wnętrza urządzenia, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń elektronicznych. Dodatkowo sprężone powietrze w nieodpowiednich warunkach może wprawić zanieczyszczenia w ruch, a nie je usunąć, co może jeszcze bardziej zanieczyścić sprzęt. Z kolei ściereczka nasączona IPA (izopropanol) oraz środkiem smarującym są również niewłaściwym wyborem. Izopropanol, choć skuteczny jako środek czyszczący, może zniekształcić niektóre powłoki ochronne na ekranach, a środki smarujące mogą pozostawiać resztki, które są trudne do usunięcia i mogą przyciągać kurz. Kluczowe jest więc korzystanie z dedykowanych produktów czyszczących, które są zgodne z zaleceniami producentów oraz standardami branżowymi, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność czyszczenia sprzętu fotograficznego.

Pytanie 37

DB-25 służy jako złącze

A. portu RS-422A

B. GamePort

C. VGA, SVGA i XGA

D. portu równoległego LPT

DB-25 to standardowe złącze o 25 pinach, które jest często wykorzystywane jako port równoległy LPT (Line Printer Terminal). Port LPT był powszechnie stosowany w komputerach osobistych lat 80. i 90. do podłączania drukarek i innych urządzeń peryferyjnych. Dzięki swojemu protemjawiającemu się, pozwalał na przesyłanie danych równolegle, co zwiększało szybkość transmisji w porównaniu do portów szeregowych. Oprócz zastosowania w drukarkach, porty LPT były wykorzystywane do podłączania skanerów oraz innych urządzeń, które wymagały dużej przepustowości. W kontekście standardów, LPT opiera się na specyfikacji IEEE 1284, która definiuje mechanizmy komunikacji oraz tryby pracy portu. Dzięki temu port równoległy może być używany w różnych trybach, takich jak nibble mode, byte mode i ECP (Enhanced Capabilities Port). Współczesne technologie zdominowały interfejsy USB i sieciowe, ale złącza DB-25 pozostają ważnym elementem historii technologii komputerowej oraz wciąż są spotykane w niektórych zastosowaniach przemysłowych.

Pytanie 38

Interfejs SLI (ang. Scalable Link Interface) jest używany do łączenia

A. czytnika kart z płytą główną

B. karty graficznej z odbiornikiem TV

C. dwóch kart graficznych

D. napędu Blu-Ray z kartą dźwiękową

Interfejs SLI (Scalable Link Interface) to technologia opracowana przez firmę NVIDIA, która umożliwia połączenie dwóch lub więcej kart graficznych w celu zwiększenia mocy obliczeniowej i wydajności renderowania grafiki. Dzięki zastosowaniu SLI, użytkownicy mogą cieszyć się wyższymi klatkowymi w grze oraz lepszą jakością wizualną, co jest szczególnie istotne w przypadku zaawansowanych gier komputerowych oraz aplikacji do obróbki grafiki. Aby skorzystać z SLI, system operacyjny oraz aplikacje muszą być odpowiednio skonfigurowane do współpracy z tą technologią. W praktyce, użytkownicy często wybierają SLI w kontekście zestawów komputerowych przeznaczonych do gier, gdzie wymagania dotyczące wydajności są wysokie. Kluczowym aspektem SLI jest również konieczność posiadania odpowiedniej płyty głównej, która obsługuje tę technologię, a także zasilacza o wystarczającej mocy, aby zasilić obie karty graficzne. Dodatkowo, warto pamiętać, że nie wszystkie gry i aplikacje wspierają SLI, dlatego przed podjęciem decyzji o jego zastosowaniu, warto sprawdzić ich kompatybilność.

Pytanie 39

Po przeanalizowaniu wyników testu dysku twardego, jakie czynności powinny zostać wykonane, aby zwiększyć jego wydajność?

Wolumin (C:)
Rozmiar woluminu	=	39,06 GB
Rozmiar klastra	=	4 KB
Zajęte miejsce	=	27,48 GB
Wolne miejsce	=	11,58 GB
Procent wolnego miejsca	=	29 %
Fragmentacja woluminu
Fragmentacja całkowita	=	15 %
Fragmentacja plików	=	31 %
Fragmentacja wolnego miejsca	=	0 %

A. Przeprowadź formatowanie dysku

B. Usuń niepotrzebne pliki z dysku

C. Zdefragmentuj dysk

D. Rozdziel dysk na różne partycje

Zdefragmentowanie dysku to proces reorganizacji rozproszonych fragmentów plików aby były zapisane w sposób ciągły na powierzchni dysku twardego. Fragmentacja plików wynosząca 31% oznacza że wiele plików jest podzielonych i zapisanych w różnych miejscach na dysku co może znacząco spowolnić odczyt i zapis danych. Zdefragmentowanie dysku pomoże w zoptymalizowaniu jego wydajności skracając czas dostępu do danych i poprawiając ogólną sprawność operacyjną systemu operacyjnego. Proces ten jest szczególnie istotny w przypadku dysków HDD gdzie mechaniczne ramię musi fizycznie przesuwać się w celu odczytywania danych. Warto regularnie przeprowadzać defragmentację jako część rutynowej konserwacji systemu komputerowego co jest zalecane w branżowych standardach zarządzania infrastrukturą IT. W nowoczesnych systemach operacyjnych dostępne są narzędzia które automatyzują ten proces co można skonfigurować aby odbywał się w regularnych odstępach czasu. Zdefragmentowanie dysku nie tylko poprawi szybkość działania systemu ale również może przedłużyć żywotność samego dysku dzięki mniejszemu zużyciu mechanicznemu.

Pytanie 40

Zamiana koncentratorów na switch'e w sieci Ethernet doprowadzi do

A. zmiany struktury sieci

B. redukcji liczby kolizji

C. powiększenia domeny rozgłoszeniowej

D. konieczności modyfikacji adresów IP

Wymiana koncentratorów na przełączniki w sieci Ethernet rzeczywiście prowadzi do zmniejszenia ilości kolizji. Koncentratory (huby) działają na poziomie fizycznym modelu OSI i po prostu transmitują dane do wszystkich portów, co powoduje, że urządzenia w sieci mogą jednocześnie nadawać dane, co skutkuje kolizjami. Przełączniki (switches) operują na poziomie drugiego poziomu OSI, czyli warstwie łącza danych, i inteligentnie zarządzają ruchem, kierując ramki tylko do docelowego portu. Dzięki temu, gdy jedno urządzenie nadaje, inne mogą odbierać, co eliminuje kolizje. Praktycznie oznacza to, że sieci oparte na przełącznikach mogą obsługiwać wyższe prędkości przesyłania danych oraz większą liczbę urządzeń, co jest kluczowe w nowoczesnych środowiskach pracy, gdzie wymagana jest wysoka wydajność przesyłu danych. Warto również wspomnieć o standardzie IEEE 802.3, który określa zasady działania sieci Ethernet i wprowadza różne techniki, jak pełnodupleksowy tryb pracy, który dodatkowo minimalizuje kolizje.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej