Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik przemysłu mody
Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 02:05
Data zakończenia: 4 czerwca 2025 02:28

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wybierając tkaninę do stworzenia damskiego żakietu, kluczowe jest, aby skupić się na jej estetycznych cechach takich jak

A. ścieralność, elastyczność i skurczliwość

B. śliskość, podatność na rozciąganie i strukturę powierzchni

C. układalność, gniotliwość i odporność na pilling

D. przewiewność, higroskopijność i izolacyjność cieplną

Właściwości estetyczne tkaniny to kluczowy element przy wyborze materiału do produkcji damskiego żakietu, a układalność, gniotliwość i odporność na pilling są istotnymi aspektami, które wpływają na ostateczny wygląd i trwałość odzieży. Układalność odnosi się do sposobu, w jaki tkanina przyjmuje kształt i formę, co jest szczególnie ważne w przypadku żakietów, które powinny dobrze leżeć na sylwetce. Gniotliwość ma znaczenie estetyczne, ponieważ tkaniny, które szybko się gniotą, mogą wyglądać niechlujnie, co jest niepożądane w odzieży formalnej. Odporność na pilling z kolei wpływa na długotrwały wygląd tkaniny, eliminując problem małych kulek, które mogą pojawiać się na powierzchni. Wybierając tkaniny, projektanci i producenci powinni kierować się normami jakości i trwałości, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej.

Pytanie 2

Jaką maszynę powinno się wykorzystać do oceny jakości i ilości materiału w beli przed jego podziałem?

A. Przeglądarkę.

B. Pantograf.

C. Planimeter.

D. Ploter.

Przeglądarka jest odpowiednim narzędziem do oceny jakości i ilości materiału w beli, ponieważ umożliwia precyzyjne analizowanie danych dotyczących rozkroju. Przeglądarki są projektowane z myślą o wizualizacji i analizowaniu informacji, co czyni je idealnymi do weryfikacji parametrów materiałowych przed ich obróbką. W praktyce, użycie przeglądarki do oceny materiału pozwala na szybkie sprawdzenie jego właściwości, takich jak grubość, szerokość czy długość, co jest niezbędne w procesie planowania cięcia. W branży tekstylnej i odzieżowej, gdzie jakość materiału ma kluczowe znaczenie dla ostatecznego produktu, zastosowanie przeglądarki do weryfikacji danych przed rozkrojem stanowi standardową procedurę. Dodatkowo, przeglądarki umożliwiają integrację z systemami CAD, co pozwala na jeszcze dokładniejsze analizy i lepsze zarządzanie procesem produkcyjnym.

Pytanie 3

Przy projektowaniu nowej linii odzieżowej należy przede wszystkim zacząć od

A. badania aktualnych trendów w modzie

B. preparacji dokumentacji technicznej

C. analizy zasobów przedsiębiorstwa

D. stworzenia prototypów produktów

Analiza trendów w modzie jest kluczowym krokiem w procesie tworzenia nowej kolekcji odzieżowej. Zrozumienie aktualnych i nadchodzących trendów pozwala projektantom na tworzenie produktów, które będą odpowiadały potrzebom i oczekiwaniom klientów. Przykładowo, podejmując decyzje projektowe, warto zwrócić uwagę na sezonowe zmiany w preferencjach konsumenckich, które często są kształtowane przez wydarzenia kulturowe, zmiany społeczne, a także innowacje technologiczne. Dobrym praktyka jest również przeprowadzanie badań rynkowych, które mogą dostarczyć cennych informacji na temat tego, jakie style, kolory i materiały są obecnie popularne. W branży mody, ścisłe powiązanie z aktualnymi trendami może znacznie zwiększyć szanse na sukces nowej kolekcji, ponieważ klienci są bardziej skłonni do zakupu produktów, które są zgodne z ich aktualnymi pragnieniami i oczekiwaniami. Ponadto, analiza trendów w modzie może prowadzić do innowacji, które skutkują unikalnymi projektami, wyróżniającymi markę na tle konkurencji.

Pytanie 4

Co oznacza symbol Xl w kontekście punktu pomiarowego?

A. piersiowy boczny

B. tylny boczny

C. pachowy przedni

D. pachowy tylny

Symbol Xl odnosi się do punktu pomiarowego piersiowego bocznego, który znajduje się po bokach klatki piersiowej. Jest to istotny punkt w krawiectwie i konstrukcji odzieży, ponieważ umożliwia dokładne dopasowanie ubrań do sylwetki w okolicach klatki piersiowej. Punkt Xl jest kluczowy przy projektowaniu ubrań dopasowanych do sylwetki, szczególnie w odzieży damskiej, gdzie odpowiednie ułożenie szwów w okolicy biustu wpływa na komfort i estetykę stroju.

Pytanie 5

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do poziomego transportu między wydziałami?

A. Windą towarową

B. Wózek ręczny

C. System taśmowy

D. Dysza pneumatyczna

Wybierając inne odpowiedzi, można się nieźle pogubić w tym, jak działa transport poziomy. Stół przenośnikowy, choć przydatny, jest zaprojektowany do automatycznego transportu. Nie sprawdzi się w ciasnych korytarzach ani nie przewiezie ładunków we wszystkich kierunkach. Z kolei winda towarowa służy do transportu pionowego, więc nie spełni wymagań, kiedy chodzi o transport poziomy. A co do dyszy pneumatycznej, to ona raczej transportuje lekkie materiały sypkie powietrzem, a nie w tradycyjnym sensie. Często mylimy te urządzenia, co prowadzi do nieodpowiednich wyborów w praktyce. Zrozumienie różnic między nimi jest kluczowe dla sprawnego działania logistyki i bezpieczeństwa pracy. Warto więc zwrócić uwagę na techniczne szczegóły każdego z tych sprzętów i stosować się do branżowych norm użycia.

Pytanie 6

Jaką temperaturę powinno mieć żelazko, aby prawidłowo wyprasować spódnicę z elanowełny?

A. 200°C

B. 150°C

C. 110°C

D. 180°C

Wybór wyższych temperatur, jak 180°C, 200°C czy 150°C, nie jest najlepszym pomysłem. Elanowełna, jako materiał syntetyczny, nie lubi wysokich temperatur, bo można ją łatwo uszkodzić, nawet stopić. Często ludzie myślą, że im wyższa temperatura, tym lepsze prasowanie, ale to jest błędne myślenie. Każdy materiał ma swoje wymagania, jeśli chodzi o ciepło. Przy zbyt wysokiej temperaturze tkanina może się skurczyć, co potem wpływa na wygląd i dopasowanie odzieży. A poza tym, niektóre syntetyki mogą wydzielać złe chemikalia, gdy są narażone na wysoką temperaturę, co jest niebezpieczne. Dlatego dobrze jest zawsze sprawdzić, co piszą na metkach od producenta, żeby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek i dłużej cieszyć się swoimi ubrań.

Pytanie 7

Flanela to materiał

A. miękki o powierzchni pokrytej subtelnym meszkiem

B. gładki o śliskiej i błyszczącej powierzchni

C. sztywny o drobno prążkowanej fakturze

D. chropowaty o powierzchni z wyraźną ziarnistą strukturą

Flanela to tkanina charakteryzująca się miękką powierzchnią pokrytą delikatnym meszkiem, co sprawia, że jest przyjemna w dotyku. Flanela jest często wykorzystywana do produkcji odzieży, takich jak koszule, pidżamy czy pościel, ze względu na swoje właściwości termiczne oraz komfort noszenia. Materiał ten, który najczęściej wykonuje się z bawełny, wełny lub mieszanki tych włókien, ma zdolność do zatrzymywania ciepła, co czyni go idealnym na chłodniejsze dni. W procesie produkcji flaneli, tkanina jest szczotkowana, co prowadzi do powstania charakterystycznego meszku, który zwiększa jej izolacyjność i miękkość. W dobrej praktyce produkcyjnej, ważne jest również, aby wybierać włókna o wysokiej jakości, aby zapewnić trwałość i wygodę użytkowania. Flanela może być poddawana różnym procesom, takim jak farbowanie czy nadruk, co zwiększa jej atrakcyjność estetyczną oraz funkcjonalność, znajdując zastosowanie także w dekoracjach wnętrz.

Pytanie 8

Zygzakówkę można wykorzystać do

A. szycia szwu siedzeniowego w spodniach

B. naszywania aplikacji na suknię kobiet

C. zszywania szwów barkowych w sukience z dzianiny

D. tworzenia dziurek w odzieży męskiej

Zygzakówka, czyli ścieg zygzakowy, jest szeroko stosowany w krawiectwie, szczególnie w kontekście naszywania aplikacji. Ta technika szycia charakteryzuje się zastosowaniem ściegów, które tworzą zygzakowaty wzór, co zapewnia, że krawędzie materiałów są zabezpieczone przed strzępieniem. W przypadku naszywania aplikacji na suknię damską, zygzakówka nie tylko stabilizuje materiał, ale także nadaje estetyczny wygląd. Przykładowo, przy tworzeniu sukni z ozdobnymi detalami, takim jak hafty czy aplikacje z innego materiału, użycie zygzakówki pozwala na elastyczne łączenie różnych tkanin, co jest istotne, gdyż materiały często różnią się właściwościami, takimi jak rozciągliwość czy struktura. Zgodnie z dobrymi praktykami w szyciu, ścieg zygzakowy powinien być stosowany w sytuacjach, gdy wymagana jest większa elastyczność i odporność na rozdzieranie, co czyni go idealnym rozwiązaniem w kontekście aplikacji na odzieży.

Pytanie 9

Jaki system organizacji produkcji jest najbardziej uniwersalny, ale wymaga zastosowania specjalnie przystosowanej sieci elektrycznej?

A. Synchro

B. Potok

C. Taśmowy

D. Taśmy sekcyjnej

System organizacji produkcji typu Synchro charakteryzuje się dużą elastycznością, co oznacza, że jest w stanie dostosować się do zmieniających się warunków produkcyjnych oraz różnorodnych rodzajów wyrobów. W przeciwieństwie do innych systemów, takich jak taśmowy czy potokowy, które są z reguły sztywne i skoncentrowane na masowej produkcji jednego typu produktu, Synchro pozwala na efektywne zarządzanie różnorodnymi zleceniami. Przykładem zastosowania tego systemu mogą być zakłady produkcyjne, które wytwarzają małe serie wyrobów dostosowane do specyficznych potrzeb klientów. Wymaga to zastosowania specjalnie przystosowanej sieci elektrycznej, aby umożliwić synchronizację różnych maszyn i urządzeń, co z kolei zwiększa efektywność produkcji. Zgodnie z normami ISO 9001, elastyczność produkcji jest kluczowym aspektem zapewniającym jakość i satysfakcję klientów, co sprawia, że system Synchro jest coraz chętniej wykorzystywany w nowoczesnych zakładach.

Pytanie 10

Jakiego typu klientką jest osoba, która w butiku odzieżowym na zmianę przymierza dwie sukienki w podobnych wzorach i odcieniach, jednak różnych firm, a na pytanie sprzedawcy, którą wybiera, odpowiada "nie wiem"?

A. Klient zbyt rozmowny

B. Klient niecierpliwy

C. Klient starszego pokolenia

D. Klient niezdecydowany

Klientka, która na przemian przymierza dwie sukienki o podobnych wzorach i kolorach, ale różnych marek, a następnie odpowiada "nie wiem" na pytanie sprzedawcy, jednoznacznie wskazuje na niezdecydowanie. Tego typu klienci często mają trudności w podjęciu decyzji, co jest istotnym elementem analizy zachowań zakupowych. W praktyce, niezdecydowani klienci mogą potrzebować dodatkowych informacji lub wsparcia w procesie podejmowania decyzji, co sprzedawcy mogą zrealizować poprzez zadawanie pytań dotyczących preferencji, funkcjonalności lub jakości produktu. Dobrym przykładem jest przedstawienie korzyści każdej sukienki, co może pomóc klientce w dokonaniu wyboru. W branży odzieżowej zrozumienie tego typu zachowań jest kluczowe, ponieważ niezdecydowanie może prowadzić do dłuższego czasu spędzonego w sklepie oraz zwiększenia szans na dokonanie zakupu, jeśli obsługa klienta będzie odpowiednia. Zastosowanie technik sprzedażowych, takich jak doradztwo czy oferowanie alternatywnych produktów, jest skutecznym podejściem w takich sytuacjach.

Pytanie 11

Cechami charakterystycznymi systemu typu są liniowy układ stanowisk oraz dostarczanie pełnego zestawu wykrojów jednej sztuki wyrobu na pierwsze stanowisko?

A. taśmowego

B. taśmy sekcyjnej

C. potok z synchronizowanymi grupami obróbkowymi

D. synchro

Zastosowanie synchronego systemu produkcji opiera się na wspólnym rytmie pracy, co może wprowadzać w błąd w kontekście liniowego układu stanowisk. W modelu synchronicznym, każda część procesu jest zsynchronizowana z innymi, co niekoniecznie oznacza, że dostarczanie wykrojów odbywa się w sposób płynny na pierwsze stanowisko. Może to prowadzić do sytuacji, w których niezbędne komponenty nie są dostępne w odpowiednim czasie, co z kolei może spowodować przestoje na dalszych etapach produkcji. Inny błąd myślowy dotyczy potoku z synchronizowanymi grupami obróbkowymi, który nie wykorzystuje pełnych możliwości optymalizacji czasu produkcji, gdyż wymaga większej koordynacji między grupami, co może zwiększać złożoność systemu. Taśmy sekcyjne wprowadzają jeszcze inne zmiany w organizacji, gdzie procesy są podzielone na sekcje, co w praktyce często komplikuje zarządzanie przepływem materiałów i informacji. Dlatego w kontekście efektywności produkcji ważne jest, aby stosować odpowiedni system, który nie tylko odpowiada za synchronizację, ale także za liniowy i ciągły przepływ, jak ma to miejsce w systemie taśmowym. Rozumienie różnic między tymi podejściami jest kluczowe dla optymalizacji procesów produkcyjnych w różnych branżach.

Pytanie 12

Guzik o płaskim kształcie z dwiema dziurkami jest przyszywany do wyrobu za pomocą ściegu

A. zygzaka.

B. stębnowego.

C. drabinkowego.

D. krytego.

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących właściwości różnych ściegów. Ścieg stębnowy, choć mocny, nie jest najlepszy do przyszywania guzików, bo jego prostokątna budowa nie pasuje do kształtu guzika. Może się zdarzyć, że taki ścieg będzie luźny, co prowadzi do ryzyka, że guzik odpadnie. Jak dla mnie, ścieg drabinkowy, który często używa się w dekoracyjnych pracach, też nie jest odpowiedni do guzików, bo bardziej sprawdza się w wykończeniach i nie daje wymaganej wytrzymałości tam, gdzie materiał narażony jest na intensywne użytkowanie. A ścieg kryty, znany z ukrywania nici, nie sprawdzi się tutaj, bo brakuje mu stabilności. W branży tekstylnej to naprawdę ważne, by dobierać odpowiednie ściegi do ich właściwości, bo ma to duży wpływ na jakość i trwałość wyrobów. Trzeba zrozumieć różnice między tymi ściegami, żeby unikać typowych błędów, które mogą obniżać jakość i funkcjonalność produktów.

Pytanie 13

Redukcję ilości odpadów materiałowych w procesie wytwarzania odzieży można osiągnąć poprzez zastosowanie

A. przeglądania surowca

B. układów sekcyjnych

C. krajarek przenośnych

D. warstwowania mechanicznego

Układy sekcyjne są kluczowym narzędziem w procesie produkcji odzieży, które pomagają zminimalizować ilość resztek materiału. Dzięki podziałowi tkanin na sekcje, możliwe jest efektywniejsze wykorzystanie materiału, co prowadzi do znacznego zmniejszenia odpadów. Na przykład, w praktyce produkcyjnej, podczas układania wykrojów na tkaninie, zastosowanie układów sekcyjnych pozwala na optymalizację krawędzi i konturów, co skutkuje lepszym dopasowaniem wykrojów do dostępnej powierzchni materiału. W rezultacie, mniejsze resztki materiału trafiają do kosza, co jest zgodne z ideą zrównoważonego rozwoju w przemyśle tekstylnym. Metody te są często stosowane w nowoczesnych fabrykach odzieżowych, które dążą do zmniejszenia kosztów produkcji i ograniczenia wpływu na środowisko. Warto również wspomnieć, że układy sekcyjne są zgodne z normami ISO dotyczącymi efektywności produkcji, co potwierdza ich znaczenie w branży.

Pytanie 14

W metodzie organizacji produkcji występują wyspecjalizowane miejsca pracy oraz określony rytm działań

A. grupowej

B. potokowej

C. indywidualnej

D. blokowej

Wybór metody organizacji produkcji grupowej, indywidualnej lub blokowej może być mylący, jeśli nie rozumie się fundamentalnych różnic między nimi a metodą potokową. W przypadku produkcji grupowej, zespół pracowników może wykonywać różnorodne zadania, co nie sprzyja wyspecjalizowaniu stanowisk. Taki model organizacji pracy może prowadzić do nieefektywności, ponieważ członkowie grupy mogą nie mieć czasu na doskonalenie swoich umiejętności w konkretnej dziedzinie, co zmniejsza ich wydajność. W metodyce indywidualnej, każdy pracownik wykonuje całość zadania, co wprowadza nieprzewidywalność i może prowadzić do zmniejszenia tempa produkcji, a także nieefektywnego wykorzystania zasobów. Z kolei metoda blokowa skupia się na produkcji dużych partii, co wiąże się z długimi cyklami produkcyjnymi i może generować nadmiar zapasów, a tym samym marnotrawstwo. Każda z tych metod ma swoje miejsce w strategiach produkcyjnych, jednak nie zapewniają one tak wysokiego stopnia specjalizacji i stabilności jak organizacja potokowa. Kluczowym błędem jest także mylenie tych metod z pojęciem automatyzacji, które, choć może wspierać produkcję potokową, nie jest tym samym co rytmiczna organizacja pracy. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla efektywnego zarządzania procesami produkcyjnymi.

Pytanie 15

Jakie właściwości definiują potokową metodę organizacji pracy?

A. Znaczny podział pracy i ustalony rytm pracy

B. Ustalony rytm pracy oraz podział pracy według przedmiotów

C. Podział pracy według przedmiotów oraz specjalizacja przedmiotowa

D. Przepływ produkcji oraz brak podziału pracy

Zrozumienie potokowej metody organizacji pracy wymaga uwzględnienia kluczowych zasad dotyczących podziału pracy i ustalania rytmu. Odpowiedzi sugerujące przedmiotowy podział pracy i specjalizację przedmiotową, przepływowość produkcji i brak podziału pracy, oraz wskazujące na ustalony rytm pracy, ale w kontekście braku podziału, są niepoprawne. W rzeczywistości, przedmiotowy podział pracy oraz specjalizacja są fundamentem potokowej metody, jednakże nie wystarczą, by uzasadnić jej skuteczność. Przepływowość produkcji jest istotna, ale jedynie w kontekście ściśle zorganizowanego podziału czynności. Odpowiedź sugerująca brak podziału pracy w potokowym systemie jest przeciwieństwem jego natury, ponieważ metoda ta opiera się na wyraźnym podziale zadań przypisanych do różnych pracowników. W praktyce, to właśnie wyznaczenie jasnych ról i ustalenie rytmu pozwala na efektywne zarządzanie czasem i zasobami, co przekłada się na optymalizację całego procesu produkcyjnego. Ignorowanie tych zasad prowadzi do chaosu i obniżenia efektywności, co jest typowym błędem myślowym w analizie organizacji pracy. Warto zaznaczyć, że najlepsze praktyki w zarządzaniu produkcją podkreślają znaczenie harmonizacji działań oraz redukcji czasu przestojów, co może być osiągnięte jedynie poprzez odpowiednie rozplanowanie pracy i jasno określone procedury.

Pytanie 16

Jakim urządzeniem można oznaczyć miejsce naszycia kieszeni na przodach koszul ułożonych w nakładzie jednozabiegowo?

A. igły elektrycznej

B. krajarki tarczowej

C. krajarki taśmowej

D. nożyc elektrycznych

Igła elektryczna jest urządzeniem, które umożliwia precyzyjne naszywanie kieszeni na przodach koszul w procesie produkcyjnym. Dzięki zastosowaniu igły elektrycznej, możliwe jest uzyskanie dokładnego i jednolitego ściegu, co jest kluczowe dla estetyki oraz funkcjonalności odzieży. W odzieżnictwie produkcyjnym, szczególnie w przypadku koszul, precyzyjne umiejscowienie kieszeni ma duże znaczenie, zarówno z punktu widzenia designu, jak i praktyczności. Użycie igły elektrycznej pozwala na automatyzację procesu szycia, co zwiększa wydajność oraz zmniejsza ryzyko błędów ludzkich. Standardy branżowe, takie jak ISO 20471 dotyczące odzieży odblaskowej, podkreślają znaczenie precyzyjnego wykonania i wytrzymałości szwów, co czyni igłę elektryczną idealnym narzędziem do takich zadań. Przykładem zastosowania może być produkcja serii koszul, gdzie każda kieszeń musi być naszyta w tym samym miejscu, co można łatwo osiągnąć przy użyciu regulowanych maszyn do szycia z igłą elektryczną.

Pytanie 17

Jakiej czynności nie dokonuje się podczas układania szablonów na materiale według wzorca i obrysowywania ich krawędzi na materiale?

A. Układania szablonów z zachowaniem kierunku nitki prostej

B. Przyklejania ułożonych szablonów do materiału

C. Oznaczania wielkości i numeru części konstrukcyjnej na obrysowanych elementach

D. Rozmieszczania szablonów w pewnej odległości od siebie, aby ich kontury były widoczne

Przyklejanie ułożonych szablonów do materiału jest czynnością, która nie jest wykonywana podczas rozmieszczania szablonów zgodnie z układem wzorcowym. W procesie tym najważniejsze jest precyzyjne i staranne układanie szablonów w odpowiednich odległościach, aby zapewnić widoczność ich obrysów. Zachowanie kierunku nitki prostej jest kluczowe dla późniejszego krojenia materiału, co wpływa na jakość i estetykę gotowych elementów. W praktyce, zanim przystąpi się do przyklejania, należy upewnić się, że wszystkie szablony są odpowiednio rozmieszczone i oznaczone. Taki proces jest zgodny z branżowymi standardami, które podkreślają znaczenie precyzji w rozmieszczaniu szablonów, aby uniknąć błędów w dalszych etapach produkcji. Przykładem może być odzież, w której dokładne rozmieszczenie szablonów wpływa na dopasowanie i komfort noszenia, a także na zminimalizowanie odpadów materiałowych.

Pytanie 18

Wszywka, która jest używana w odzieży, powinna być

A. umiejscowiona na przedniej stronie wyrobu

B. zamocowana ściegiem zygzakowym

C. trwale połączona z wyrobem

D. w intensywnym kolorze

Wszywka mocowana w wyrobach odzieżowych powinna być trwale związana z wyrobem, ponieważ to zapewnia jej funkcjonalność i trwałość. Trwałe przymocowanie wszywki sprawia, że jest ona odpowiednio zabezpieczona przed oderwaniem lub uszkodzeniem, co jest kluczowe w kontekście użytkowania odzieży. Przykładem może być wszywka informacyjna, która zawiera dane o składzie materiału czy instrukcje prania. Jeżeli wszywka jest dobrze przymocowana, użytkownik ma pewność, że informacje te będą dostępne przez cały okres eksploatacji odzieży. W branży tekstylnej stosuje się różne metody mocowania wszywek, jak na przykład szycie na maszynie, które zapewnia ich trwałość. Warto również wspomnieć, że standardy jakości, takie jak ISO 3758 dotyczące oznakowania odzieży, podkreślają konieczność trwałego przymocowania wszywek, co jest zgodne z dobrymi praktykami w produkcji odzieży.

Pytanie 19

Wypadki wewnętrzne to straty materiałowe, które pojawiają się w wyniku

A. nierównośc długości poszczególnych warstw materiału w nakładzie

B. dopasowywania raportu wzoru materiału w nakładzie w stykających się elementach wyrobu

C. nieprecyzyjnego przylegania konturów szablonów w układzie

D. nierównośc szerokości poszczególnych warstw materiału w nakładzie

Twoja odpowiedź na temat nieścisłego przylegania konturów szablonów w układzie jest na miejscu. Te wady mogą prowadzić do wypadów wewnętrznych, które wcale nie są łatwe do znalezienia w czasie produkcji. Wiesz, nieszczelności mogą skutkować dodatkowymi stratami materiału, co na pewno obniża jakość finalnego wyrobu. Można to zauważyć na przykład w przemyśle odzieżowym; jeśli kontury szablonów są źle dopasowane, to cięcie materiału wychodzi kiepsko i mamy odpad. Normy ISO 9001 mówią, że ważne jest, by dobrze definiować i monitorować procesy produkcyjne, bo to pozwala zredukować straty materiałowe. Warto pomyśleć o regularnych audytach oraz szkoleniach dla pracowników, żeby zapewnić dobrą jakość i precyzję.

Pytanie 20

Która z poniższych metod jest najczęściej używana do połączenia elementów odzieży wykonanych z delikatnych tkanin?

A. Szwem francuskim

B. Szwem bieliźnianym

C. Szwem łańcuszkowym

D. Szwem krytym

Szw francuski jest często wybierany do łączenia delikatnych tkanin ze względu na swoje wyjątkowe właściwości. Ta technika polega na podwójnym zszywaniu krawędzi materiału, co nie tylko zapewnia estetyczne wykończenie, ale także dodatkowo zabezpiecza materiał przed strzępieniem. Jest to szczególnie ważne w przypadku tkanin takich jak jedwab czy szyfon, które są podatne na uszkodzenia. Szw francuski jest także preferowany w produkcji odzieży dziecięcej i bieliźnianej, gdzie komfort noszenia jest kluczowy. W porównaniu do innych metod, szw francuski tworzy gładką powierzchnię, co eliminuje dyskomfort spowodowany szorstkimi krawędziami. W branży odzieżowej uznawany jest za standard wykończenia wysokiej jakości. Dodatkowo, technika ta jest bardziej czasochłonna i wymaga precyzji, co sprawia, że jest stosowana głównie w produkcji odzieży klasy premium. Dzięki temu, ubrania nie tylko wyglądają lepiej, ale także służą dłużej, co jest istotnym aspektem zrównoważonego rozwoju w modzie.

Pytanie 21

Która sekcja dokumentacji techniczno-technologicznej opisuje metodę produkcji odzieży?

A. Opis obróbki technologicznej

B. Rysunki techniczne

C. Tabela klasyfikacji rozmiarów

D. Normy i przepisy dotyczące wykonania wyrobu

Rysunki techniczne, tabela klasyfikacji wielkości oraz normy i przepisy z zakresu wykonania wyrobu, mimo że są istotnymi elementami dokumentacji techniczno-technologicznej, nie określają bezpośrednio sposobu wykonania odzieży. Rysunki techniczne przede wszystkim ilustrują formy, wymiary oraz detale konstrukcyjne, co jest kluczowe dla wizualizacji projektu, ale nie dostarczają informacji o praktycznych aspektach procesu produkcji. Ich głównym celem jest umożliwienie zrozumienia kształtu i szczegółów konstrukcyjnych odzieży, a nie procedur technologicznych. Z kolei tabela klasyfikacji wielkości stanowi narzędzie pomocnicze, które systematyzuje wymiary i ułatwia dobór odpowiednich rozmiarów, jednak nie odnosi się do metod produkcji. Normy i przepisy z zakresu wykonania wyrobu definiują ogólne standardy jakości i bezpieczeństwa, które muszą być spełnione, ale również nie mówią o konkretnych procesach technologicznych. Te odpowiedzi mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie uwzględniają różnorodności działań, które są niezbędne do prawidłowego wykonania odzieży. Zrozumienie różnicy między tymi dokumentami a opisem obróbki technologicznej jest kluczowe w kontekście efektywnej produkcji, a także w zapewnieniu jakości i satysfakcji klienta.

Pytanie 22

Jakie cechy charakteryzują sylwetkę w kształcie "gruszki"?

A. Duży biust, szerokie biodra i ramiona oraz brak wyraźnego wcięcia w talii

B. Pełne biodra i biust, wąska talia oraz szczupłe łydki

C. Ramiona i biodra o takiej samej szerokości, duży biust oraz zgrabne nogi

D. Wąskie ramiona, mały biust, masywne uda i zaokrąglone biodra

Sylwetka o kształcie 'gruszki' charakteryzuje się wąskimi ramionami oraz małym biustem, co jest kluczowym elementem tej figury. Masywne uda i zaokrąglone biodra są cechami dominującymi, co sprawia, że dolna część ciała wydaje się pełniejsza w porównaniu do górnej. W praktyce modelowanie sylwetki 'gruszki' w kontekście mody często polega na podkreślaniu talii oraz optycznym wyrównywaniu proporcji, poprzez wybór ubrań, które akcentują górną część ciała, na przykład bluzki z bufkami czy jasnymi kolorami. Ponadto, w kontekście stylizacji, zaleca się noszenie spódnic i spodni o ciemniejszych kolorach na dolnej części ciała, co wizualnie wydłuża sylwetkę. Ważne jest również, aby zrozumieć, że każda sylwetka jest unikalna i różnorodność kształtów ciała powinna być celebrowana. Projektanci mody i specjaliści od stylizacji często stosują zasady równowagi w proporcjach, aby podkreślić atuty sylwetki 'gruszki'.

Pytanie 23

Które z podanych urządzeń pozwala na wydrukowanie rysunku układu szablonów w skali 1:1 stworzonym przy użyciu systemu komputerowego wspierającego przygotowanie produkcji odzieży?

A. Digitizer

B. Skaner

C. Cutter

D. Ploter

Ploter to urządzenie, które umożliwia wydrukowanie precyzyjnych rysunków oraz schematów, w tym układów szablonów, w skali 1:1, co jest niezbędne w procesie produkcji odzieży. Wykorzystując systemy komputerowego wspomagania (CAD), ploter jest w stanie odtworzyć skomplikowane wzory z wysoką dokładnością, co minimalizuje ryzyko błędów przy cięciu materiałów. Przykłady zastosowania plotera obejmują drukowanie wykrojów odzieżowych, co pozwala na bezpośrednie przeniesienie cyfrowego projektu na materiał. Dzięki temu proces produkcji staje się bardziej efektywny, a także pozwala na szybkie wprowadzanie zmian w projektach bez konieczności fizycznego rysowania. W branży odzieżowej stosuje się różne rodzaje ploterów, w tym plotery tnące oraz drukujące, co daje możliwość tworzenia zarówno wzorów, jak i ich cięcia w jednym etapie. Stosowanie ploterów jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co potwierdzają liczne normy dotyczące jakości i precyzji produkcji.

Pytanie 24

Który z poniższych kanałów komunikacji pozwala na niedrogie i szybkie przekazanie informacji o wprowadzeniu nowej kolekcji odzieży do największej liczby potencjalnych klientów?

A. Portale społecznościowe

B. Telewizja lokalna

C. Poczta tradycyjna

D. Magazyny modowe

Portale społecznościowe stanowią niezwykle efektywny kanał komunikacji, szczególnie w kontekście promocji nowej kolekcji odzieży. Dzięki ich zasięgowi oraz możliwościom targetowania ogłoszeń, marki mogą szybko dotrzeć do dużej grupy potencjalnych klientów, co jest kluczowe w branży mody, gdzie trendy zmieniają się błyskawicznie. Użytkownicy tych platform, jak Facebook, Instagram czy TikTok, często angażują się w treści związane z modą, co sprzyja interakcji i udostępnianiu informacji. Przykładem może być kampania promocyjna, która wykorzystuje influencerów do prezentacji nowej kolekcji – ich zasięg pozwala na dotarcie do tysięcy, a nawet milionów osób w krótkim czasie. Dodatkowo, portale społecznościowe umożliwiają łatwe monitorowanie reakcji odbiorców dzięki narzędziom analitycznym, co pozwala na szybkie dostosowanie strategii marketingowej. W kontekście standardów branżowych, obecność w mediach społecznościowych stała się niezbędna dla sukcesu marki odzieżowej, co podkreślają badania mówiące o wzroście sprzedaży za pośrednictwem kampanii online.

Pytanie 25

Który typ warstwowania jest najkorzystniejszy finansowo dla gładkiej, jednokolorowej tkaniny?

A. Zygzakowy bez obcinania końców

B. Stroną prawą do prawej bez obcinania końców

C. Stroną prawą do lewej z obcinanymi końcami

D. Zygzakowy z obcinanymi końcami

Zygzakowy sposób warstwowania z odcinanymi końcami jest najbardziej ekonomiczny dla gładkiej jednobarwnej tkaniny, ponieważ minimalizuje straty materiału. Metoda ta polega na układaniu tkanin w zygzak, co pozwala na wykorzystanie maksymalnej długości materiału bez potrzeby jego cięcia. Dzięki temu można zmniejszyć ilość odpadów, co jest szczególnie istotne w produkcji odzieży, gdzie koszty surowców mają kluczowe znaczenie. W praktyce, wykorzystując tę metodę, producenci mogą zaoszczędzić zarówno na materiałach, jak i czasie produkcji. Warto także zauważyć, że zygzakowe warstwowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, które promują efektywność i zrównoważony rozwój. Dodatkowo, ta technika może być stosowana w różnych rodzajach tkanin, co czyni ją uniwersalnym rozwiązaniem. W rezultacie, wybór tej metody nie tylko zwiększa rentowność produkcji, ale również wspiera ideę zrównoważonej mody.

Pytanie 26

Jakie procesy technologiczne związane z konfekcjonowaniem męskich płaszczy wełnianych powinny być realizowane z użyciem maszyn szyjących ściegiem niewidocznym?

A. Przyszycia podkołnierza oraz wzmocnienia brzegów kieszeni

B. Pikowania klap i wykończenia dołu

C. Pikowania wyłogów i mocowania metek

D. Podszywania brzegów podszewek oraz przyszycia kołnierza spodniego

Prawidłowa odpowiedź odnosi się do pikowania klap i wykończenia dołu płaszcza, co jest kluczowym etapem w konfekcjonowaniu odzieży wełnianej. Ścieg niewidoczny jest stosowany w tych operacjach, ponieważ zapewnia estetyczne wykończenie, które jest istotne w przypadku odzieży formalnej. Pikowanie klap ma na celu nie tylko wzmocnienie struktury wyrobu, ale również nadanie mu eleganckiego wyglądu. W przypadku wykończenia dołu płaszcza, ścieg niewidoczny pozwala na ukrycie szwów, co dodatkowo wpływa na estetykę produktu końcowego. W branży odzieżowej standardem jest dbałość o szczegóły wykończeń, co ma kluczowe znaczenie dla postrzegania jakości oraz prestiżu marki. Wykorzystywanie ściegów niewidocznych nie tylko podnosi walory estetyczne, ale także chroni szwy przed przetarciem, co może być istotne w kontekście użytkowania odzieży przez dłuższy czas. Takie praktyki są zgodne z zasadami haute couture oraz z wymaganiami, jakie stawiają wielkie marki odzieżowe, które stawiają na jakość i elegancję swoich produktów.

Pytanie 27

Jaką metodę klejenia powinno się zastosować do połączenia przodu damskiego żakietu z wkładem laminatowym?

A. Klejenia wkładów sztywnikowych

B. Klejenia wkładów konstrukcyjnych

C. Klejenia małych wklejek

D. Stosowania tymczasowych połączeń klejowych

Techniki klejenia, takie jak małe wklejki, wkłady sztywnikowe oraz tymczasowe połączenia klejowe, nie są odpowiednie do łączenia przodu żakietu damskiego z wkładem laminującym, co wynika z ich specyfiki i zastosowania. Małe wklejki są zazwyczaj stosowane do drobnych poprawek i nie mają wystarczającej siły, aby utrzymać stabilność większych elementów odzieży, co może prowadzić do ich deformacji podczas noszenia. Wkłady sztywnikowe, chociaż mogą zapewniać pewną formę sztywności, nie są przeznaczone do stosowania w obszarach, które potrzebują elastyczności i dopasowania, jak przód żakietu. Użycie takich wkładów może skutkować ograniczeniem komfortu noszenia oraz niekorzystnym wyglądem odzieży. Tymczasowe połączenia klejowe z kolei, jak sama nazwa wskazuje, są przeznaczone do łączenia elementów na krótki czas i nie zapewniają trwałości, co jest niezbędne w konstrukcji odzieży. Stosowanie takich technik może prowadzić do wielu problemów, takich jak odklejanie się elementów w trakcie użytkowania, co negatywnie wpływa na jakość wyrobu końcowego. W praktyce, wybór odpowiedniej techniki klejenia jest kluczowy dla zapewnienia trwałości i estetyki odzieży, a ignorowanie najlepszych praktyk branżowych często prowadzi do niezadowolenia klientów i wysokich kosztów reklamacji.

Pytanie 28

W procesie produkcji seryjnej dla wkładu usztywniającego patki i mankiety, konieczne jest stworzenie układu szablonów

A. dwukierunkowy

B. wielokierunkowy

C. symetryczny

D. jednokierunkowy

Wybór odpowiedzi symetryczny, jednokierunkowy lub dwukierunkowy jest nieprawidłowy w kontekście produkcji wkładów usztywniających patki i mankiety. Podejście symetryczne, w którym szablony są zaprojektowane z myślą o odzwierciedleniu identycznych form po obu stronach, ogranicza możliwości dostosowywania ich do różnych rozmiarów i kształtów. W przemyśle odzieżowym, gdzie różnorodność sylwetek jest kluczowa, symetria nie jest wystarczająca. Z kolei układ jednokierunkowy zakłada, że elementy są projektowane i wykorzystywane w jednym kierunku, co uniemożliwia elastyczne dostosowanie do potrzeb zmieniającej się produkcji. To podejście może prowadzić do marnotrawstwa materiałów i czasu, ponieważ wymagane jest dodatkowe tworzenie szablonów dla różnych kierunków użycia. Natomiast dwukierunkowy układ, który może sugerować pewną elastyczność, nadal nie wystarcza do zaspokojenia potrzeb złożonych projektów, ponieważ zazwyczaj ogranicza się do dwóch form, co w przypadku wkładów, które mogą mieć różnorodne kształty, jest niewystarczające. W branży odzieżowej zaleca się stosowanie szablonów wielokierunkowych, aby umożliwić płynne przesuwanie się między projektami i adaptację do nowych wymagań, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu oraz produkcji.

Pytanie 29

Jakie cechy fasonu należy wziąć pod uwagę przy projektowaniu sukni dla kobiet niskich i o pełnych kształtach?

A. Cięcia wertykalne oraz wydłużony dekolt

B. Kloszowany dół sukienki oraz rękaw z bufką

C. Cięcie horyzontalne w talii oraz duży kołnierz

D. Marszczony dół sukienki i rękaw raglanowy

Cięcia poziome w talii oraz duży kołnierz mogą wydawać się atrakcją wizualną, jednak w przypadku kobiet o pełniejszej sylwetce i niższym wzroście ich zastosowanie jest problematyczne. Poziome cięcia w talii mają tendencję do poszerzania sylwetki, co może prowadzić do niekorzystnego efektu wizualnego, a także złamania proporcji. Duży kołnierz także może przyciągać uwagę do górnej części ciała w sposób, który niekoniecznie jest korzystny, tworząc dodatkowy efekt wizualny ciężkości. Kloszowy dół sukienki w połączeniu z rękawem z bufką również nie jest idealnym rozwiązaniem – kloszowy dół może sprawić, że figura wydaje się bardziej okrągła, a bufiaste rękawy poszerzają ramiona, co nie jest zalecane dla osób o pełniejszych kształtach. Marszczony dół oraz rękaw raglanowy nie przynoszą pożądanych rezultatów, ponieważ marszczenie może dodawać objętości i wizualnie obciążać sylwetkę. Zrozumienie zasad proporcji w modzie i ich zastosowanie w praktyce jest kluczowe, aby unikać powszechnych błędów stylistycznych, które mogą prowadzić do kształtowania negatywnego wizerunku sylwetki.

Pytanie 30

Jaką maksymalną ilość warstw, ustaloną w praktyce, przyjmuje się dla tkanin jedwabnych przeznaczonych na sukienki?

A. 120 warstw

B. 80 warstw

C. 50 warstw

D. 200 warstw

Wyniki innych odpowiedzi, takich jak 80, 200 czy 50 warstw, są błędne z kilku powodów. Odpowiedź 80 warstw jest zbyt niska, ponieważ nie uwzględnia pełnego potencjału tkanin jedwabnych, które w przypadku odpowiedniej techniki szycia i konstrukcji odzieży mogą być łączone w większe nakłady bez ryzyka ich uszkodzenia. Z drugiej strony, 200 warstw stanowi znaczne przekroczenie normy, co może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych oraz ograniczenia funkcjonalności materiału. Tkaniny jedwabne charakteryzują się specyficznymi właściwościami, które czynią je wrażliwymi na obciążenia; zbyt wiele warstw może prowadzić do ich deformacji oraz trudności w dalszej obróbce. Również opcja 50 warstw nie spełnia standardów stosowanych w przemyśle, gdzie bardziej skomplikowane projekty wymagają wyższych norm. W praktyce, błędne podejście do liczby warstw może wynikać z braku zrozumienia właściwości materiału oraz przeznaczenia końcowego produktu. Kluczowe jest zatem zastosowanie wiedzy o materiałoznawstwie i zasadach projektowania, aby uniknąć typowych pułapek, które mogą prowadzić do nieprzewidzianych problemów w produkcji odzieży.

Pytanie 31

Standardowy system komputerowego wsparcia w przygotowaniu produkcji odzieży pozwala na stworzenie koniecznych do przeprowadzenia produkcji wykrojów

A. projekcji wizualnej produktu

B. rysunku schematu szablonów

C. zestawienia konstrukcyjnych elementów wyrobu

D. rysunku modelu wyrobu

Wybór projektu plastycznego wyrobu, rysunku modelowego lub zestawienia konstrukcyjnych części wyrobu nie jest odpowiedni w kontekście przygotowania produkcji odzieży. Projekt plastyczny wyrobu koncentruje się na estetyce i wizualnym aspekcie produktu, co jest istotne, ale nie dostarcza kluczowych informacji dotyczących technicznych wymagań wykrojów. Rysunek modelowy wyrobu, choć może być przydatny w fazie koncepcyjnej, nie pokazuje szczegółowego rozmieszczenia elementów na materiale, co jest niezbędne do efektywnej produkcji. Z kolei zestawienie konstrukcyjnych części wyrobu dostarcza tylko ogólnych informacji o elementach odzieży, ale nie odnosi się do praktycznych aspektów ich rozmieszczenia na tkaninie. Typowym błędem w rozumieniu tego zagadnienia jest mylenie etapów projektowania z etapami produkcji. Właściwe przygotowanie do produkcji wymaga nie tylko kreatywności, ale przede wszystkim umiejętności technicznych związanych z optymalizacją procesu wykroju. Warto zauważyć, że zgodnie ze standardami branżowymi, takie jak ISO 14001, efektywność i zrównoważony rozwój w wykorzystaniu materiałów są kluczowe, a rysunek układu szablonów w tym kontekście odgrywa fundamentalną rolę.

Pytanie 32

Jakie są przykłady nośników statycznej reklamy zewnętrznej?

A. wywiady w mediach oraz blogi modowe

B. bilbordy i słupy reklamowe

C. broszury i katalogi

D. nadruki na autobusach oraz długopisach reklamowych

Proszekty i katalogi, wywiady w mediach oraz nadruki na autobusach i długopisach reklamowych reprezentują inne formy promocji, które nie są klasyfikowane jako nieruchoma reklama zewnętrzna. Proszekty i katalogi to materiały drukowane, które głównie służą do dystrybucji wewnętrznej lub podczas wydarzeń, co sprawia, że ich zasięg jest ograniczony i nie dociera do szerokiej grupy odbiorców w przestrzeni publicznej. Wywiady w mediach i blogi modowe mogą być skutecznymi narzędziami marketingowymi, lecz są one formą reklamy w mediach i promocji za pośrednictwem treści, a nie fizycznych nośników. Nadruki na autobusach oraz długopisach są formą reklamy mobilnej lub reklamowej, ale również nie są klasyfikowane jako nieruchoma reklama zewnętrzna. Te podejścia mogą wprowadzać w błąd, ponieważ zachęcają do myślenia o reklamie w kontekście materiałów fizycznych bez uwzględnienia ich umiejscowienia oraz struktury. W rezultacie, niepoprawne wnioski mogą prowadzić do niewłaściwego planowania kampanii reklamowych, które nie osiągają zamierzonych celów. Kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy różnymi formami reklamy, aby skutecznie dopasować strategię do oczekiwań i potrzeb rynku.

Pytanie 33

W procesie produkcji męskich płaszczy, aby zastąpić fastrygowanie, należy wykorzystać metodę

A. klejowych wkładów konstrukcyjnych

B. wkładów sztywnikowych

C. wielkopowierzchniowego klejenia

D. tymczasowych złączy klejowych

Zastosowanie tymczasowych złączy klejowych w produkcji konfekcyjnej płaszczy męskich zastępuje fastrygowanie, oferując wiele korzyści. Tymczasowe złącza klejowe są elastyczne i mogą być łatwo usunięte po zakończeniu procesu szycia, co umożliwia korekcję oraz dostosowanie elementów odzieży. W przeciwieństwie do tradycyjnego fastrygowania, które pozostawia ślady, klejenie tymczasowe nie narusza delikatnych tkanin, co jest szczególnie ważne w przypadku wysokiej jakości materiałów. Dodatkowo, ta technika przyspiesza proces produkcji, redukując czas potrzebny na ręczne fastrygowanie, co wpływa na efektywność i obniżenie kosztów produkcji. Wiele firm odzieżowych wprowadza innowacyjne metody klejenia, zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, co również zwiększa jakość końcowego produktu. Przykłady praktycznego zastosowania tej techniki można znaleźć w produkcji odzieży sportowej, gdzie szybkość działania i precyzja są kluczowe.

Pytanie 34

W zakładzie zajmującym się szyciem odzieży na miarę, podczas krojenia tkaniny uwzględnia się dodatkowe wymiary na szwy i podwinięcia do wzorów, które są zgodne z zasadami opracowywania układu kroju?

A. przykleja się do tkaniny

B. mocuje się taśmą do tkaniny

C. układa się uprzednio na tkaninie

D. przypina wzdłuż krawędzi tkaniny

Odpowiedź 'układa się uprzednio na materiale' jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami sporządzania układu kroju, dodatki na szwy i podwinięcia powinny być dodawane do form przed ich przycięciem. W praktyce oznacza to, że projektując krój odzieży, należy uwzględnić dodatkowe marginesy na szwy oraz podwinięcia, które są kluczowe dla końcowego wykończenia produktu. Przykładowo, dla odzieży typu bluzki czy spódnice, standardowe dodatki na szwy wynoszą zazwyczaj od 1 do 1.5 cm, natomiast na podwinięcia od 2 do 3 cm, co pozwala na precyzyjne wykończenie krawędzi. Ponadto, odpowiednie dodanie tych elementów na etapie kreślenia form jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, co wpływa na jakość i trwałość finalnego produktu. Umożliwia to również uniknięcie problemów związanych z niewystarczającymi marginesami, które mogłyby prowadzić do uszkodzeń tkaniny podczas szycia. Właściwe planowanie dodatków jest również istotne w kontekście estetyki oraz funkcjonalności odzieży.

Pytanie 35

Jaką metodę warstwowania powinno się wykorzystać dla materiału typu aksamit?

A. Warstwowanie prawą stroną do prawej

B. Warstwowanie prawą stroną do lewej

C. Warstwowanie wahadłowe

D. Warstwowanie w układzie zygzakowym

Wybór nieprawidłowych metod warstwowania dla tkaniny aksamitnej może prowadzić do poważnych problemów podczas szycia i wykończenia. Warstwowanie w układzie zygzakowatym nie jest odpowiednie dla aksamitu, ponieważ taka technika może spowodować nierównomierne rozłożenie napięcia w szwach, co skutkuje deformacją tkaniny. Z kolei warstwowanie wahadłowe, które polega na przeplataniu warstw, jest niewłaściwe dla aksamitu, ponieważ jego delikatna struktura nie znosi intensywnego przekształcania, a może to doprowadzić do zmechacenia i uszkodzenia powierzchni. Warstwowanie prawą stroną do prawej z kolei może prowadzić do zarysowań i zniszczeń, ponieważ aksamit, mając miękką warstwę wierzchnią, łatwo ulega uszkodzeniom w kontakcie ze sobą. Takie błędne podejścia do warstwowania mogą wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki tkaniny oraz jej właściwości, co jest kluczowym czynnikiem przy wyborze techniki szycia. Przy pracy z aksamitem, istotne jest także zrozumienie, że jego włókna wymagają szczególnej troski, a nieprawidłowe warstwowanie może wpłynąć nie tylko na estetykę, ale również na trwałość i funkcjonalność końcowego produktu.

Pytanie 36

Określ sekwencję działań, które należy wykonać w krojowni przed rozkrojem materiałów?

A. Zorganizowanie materiału, zaznajomienie się z dokumentacją technologiczną, weryfikacja szablonów, pobranie zlecenia, sporządzenie rysunku układu szablonów według wzorca

B. Pobranie zlecenia, zorganizowanie materiału z magazynu, zaznajomienie się z dokumentacją techniczną, weryfikacja szablonów, ułożenie szablonów na pierwszej warstwie nakładu

C. Zaznajomienie się z dokumentacją technologiczną, weryfikacja szablonów, pobranie zlecenia, zorganizowanie materiału, sporządzenie rysunku układu szablonów według wzorca

D. Zaznajomienie się z dokumentacją techniczną, zorganizowanie materiału, pobranie zlecenia, sporządzenie rysunku układu szablonów według wzorca, weryfikacja szablonów

Widzę, że zaznaczyłeś właściwą odpowiedź! To super, bo kolejność czynności w krojowni jest naprawdę istotna, jeśli mówimy o produkcji odzieży. Na początku musimy zawsze wziąć zlecenie, żeby wiedzieć, co właściwie szyjemy. Potem, jak już mamy zlecenie, to bierzemy materiał z magazynu, żeby mieć odpowiednie tkaniny. Nie możemy zapomnieć o dokumentacji technicznej, to ona mówi nam, jakie materiały i technologie wykorzystać, co ma wpływ na końcowy efekt. Później sprawdzamy szablony - ważne, żeby wszystko się zgadzało z projektem. A na końcu układamy szablony na pierwszej warstwie nakładu, żeby cięcia były dokładne. Jak to wszystko robimy w dobrej kolejności, ma to ogromne znaczenie, bo dzięki temu unikamy błędów i marnotrawstwa, co zgadza się z zasadami Lean Manufacturing i Six Sigma. Takie podejście pozwala nam działać efektywnie i z jakością na pierwszym miejscu.

Pytanie 37

Jaką dokumentację stosuje się bezpośrednio w krojowni?

A. Formy odzieżowe, rysunki techniczne

B. Szablony odzieżowe, zestawy szablonów

C. Zestawy szablonów, formy odzieżowe

D. Zestawy szablonów, rysunki modelowe

Odpowiedzi, które nie uwzględniają szablonów odzieżowych i układów szablonów, pomijają istotne aspekty związane z procesem przygotowania produkcji w krojowni. Formy odzieżowe, które można znaleźć w niektórych proponowanych odpowiedziach, często są mylone z szablonami. Formy odzieżowe, jako dokumenty techniczne, mogą zawierać ogólne wskazówki dotyczące konstrukcji odzieży, ale nie dostarczają konkretnych wymiarów ani szczegółowych informacji do krojenia materiału. Rysunki techniczne, choć również ważne w procesie projektowania, nie są stosowane bezpośrednio w krojowni, ponieważ ich głównym celem jest przedstawienie wizualnego obrazu projektu, a nie instrukcji do cięcia materiałów. Wiele osób myśli, że wystarczy postawić na rysunki techniczne, zapominając, że dokładne instrukcje do krojenia pochodzą z dobrze przygotowanych szablonów. W efekcie, bez użycia szablonów odzieżowych i układów szablonów, proces krojenia staje się chaotyczny i nieefektywny, co prowadzi do wzrostu kosztów oraz marnotrawstwa materiałów. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć różnicę między tymi pojęciami oraz ich rolę w branży odzieżowej.

Pytanie 38

Metodą zgrzewania należy zestawić elementy

A. płaszcza z materiału powlekanego

B. bluzy z przędzy dwuskładnikowej

C. wdzianka z dzianiny laminowanej

D. peleryny z folii PVC

Zgrzewanie jest techniką, która umożliwia trwałe łączenie elementów wykonanych z tworzyw sztucznych, w tym folii polichlorowinylowej (PVC). W przypadku peleryny z folii PVC, proces zgrzewania pozwala na uzyskanie wysokiej odporności na wodę i zapewnia hermetyczność, co jest kluczowe w odzieży przeciwdeszczowej. Przykładowo, w produkcji odzieży roboczej i turystycznej z folii PVC, zgrzewanie stosuje się do łączenia paneli materiału, co eliminuje konieczność używania dodatków, takich jak szwy czy kleje, które mogą osłabiać konstrukcję. W praktyce, zgrzewanie odbywa się za pomocą specjalnych urządzeń, które podgrzewają materiał do temperatury topnienia, a następnie przy użyciu ciśnienia łączą elementy. Ważne jest również, aby zastosować odpowiednie temperatury i czasy zgrzewania, zgodnie z wytycznymi producentów folii PVC, aby zapewnić wysoką jakość łączeń oraz ich trwałość. Z tego powodu, technika zgrzewania jest szeroko stosowana w przemyśle odzieżowym, szczególnie w produkcji odzieży wodoodpornej i akcesoriów, takich jak namioty czy torby.

Pytanie 39

Nie wolno używać maszyny pokazanej do warstwowania materiałów odzieżowych

A. na ilustracji 1

B. na ilustracji 2

C. na ilustracji 4

D. na ilustracji 3

Ilustracja 2 przedstawia urządzenie, które prawdopodobnie jest ploterem tnącym lub drukarką wielkoformatową. Tego typu maszyny nie są przeznaczone do warstwowania materiałów odzieżowych, ponieważ ich główną funkcją jest przenoszenie wzorów na materiał lub cięcie arkuszy papieru bądź folii. W kontekście przemysłu odzieżowego, warstwowanie materiałów polega na układaniu kilku warstw tkaniny jedna na drugiej, co jest niezbędne w procesie przygotowania do krojenia. Maszyny do warstwowania są specjalnie zaprojektowane, aby zapewnić równomierne i precyzyjne układanie tkanin, co wpływa na jakość i efektywność dalszego procesu produkcji. Mogą one mieć automatyczne mechanizmy do rozwijania i układania tkanin, regulację napięcia materiału oraz funkcje minimalizujące straty. Ważne jest, aby stosować odpowiednie maszyny do specyficznych zadań w procesie produkcji odzieży, co zapewnia zgodność z branżowymi standardami i optymalizuje produkcję.

Pytanie 40

Jakiego rodzaju metoda kontroli jakości jest wykorzystywana w produkcji odzieży w trakcie klejenia elementów wyrobów tekstylnych?

A. Kontrola losowa, laboratoryjna

B. Kontrola losowa, organoleptyczna

C. Kontrola całkowita, organoleptyczna

D. Kontrola całkowita, laboratoryjna

Wybór metody kontroli jakości w produkcji konfekcyjnej wymaga zrozumienia specyfiki procesów oraz celów, jakie mają być osiągnięte. Kontrola pełna, laboratoryjna, choć teoretycznie wydaje się skuteczna, w praktyce jest mało efektywna w kontekście produkcji odzieżowej. Tego typu kontrola zakłada badanie wszystkich wyrobów, co nie tylko generuje wysokie koszty, ale również wydłuża czas realizacji zamówień. Dodatkowo, wyniki laboratoryjne mogą nie oddawać rzeczywistych warunków użytkowania odzieży, co sprawia, że taka metoda nie jest zalecana w praktyce. Z kolei kontrola wyrywkowa, laboratoryjna również posiada swoje ograniczenia. Mimo że pozwala na badanie próbek, laboratoryjne metody analizy często skupiają się na aspektach technicznych, takich jak wytrzymałość materiałów, a nie uwzględniają oceny wizualnej czy funkcjonalnej, co jest kluczowe w branży odzieżowej. Kontrola pełna, organoleptyczna, chociaż może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, jest również wadliwa, ponieważ oceny ludzkie mogą być subiektywne i różnić się w zależności od doświadczenia oceniającego. Zrozumienie, że skuteczna kontrola jakości w produkcji konfekcyjnej musi uwzględniać zarówno aspekty techniczne, jak i estetyczne, jest kluczowe dla zapewnienia wysokiego standardu produktów. Dlatego, stosowanie metody kontroli wyrywkowej, organoleptycznej, które łączy zalety obu podejść, jest najbardziej efektywnym sposobem na zapewnienie jakości wyrobów odzieżowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej