Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 20:34
Data zakończenia: 22 maja 2025 20:44

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaja do inkubacji powinny być

A. świeże

B. wyczyszczone

C. jak największe

D. w kształcie kulistym

Świeżość jaj wylęgowych jest kluczowym czynnikiem wpływającym na ich zdolność do wylęgu. Jaja, które są świeże, mają wyższe prawdopodobieństwo, że będą zawierały zdrowe zarodki oraz będą miały lepsze parametry wylęgowe. W praktyce, świeżość jaj oznacza, że powinny być one zebrane w ciągu ostatnich kilku dni, najlepiej nieprzekraczających tygodnia. Warto również zwrócić uwagę na warunki przechowywania, które powinny być kontrolowane pod kątem temperatury i wilgotności, aby zminimalizować ryzyko degradacji jakości. W przypadku wylęgu drobiu, standardy branżowe, takie jak te ustalane przez Międzynarodową Organizację Pracy (ILO) oraz inne agencje, rekomendują stosowanie jaj zbieranych w świeżym stanie, które są dokładnie klasyfikowane i monitorowane. Właściwe zarządzanie świeżością jaj ma bezpośredni wpływ na efektywność hodowli oraz zdrowie przyszłych ptaków. Dlatego też, utrzymanie wysokich standardów świeżości jest kluczowe dla sukcesu w produkcji drobiu i zapewnienia jakości mięsa oraz jaj.

Pytanie 2

Przy kryciu naturalnym z udziałem człowieka

A. brak wiedzy na temat terminu pokrycia oraz brak znajomości ojcostwa nowonarodzonych zwierząt

B. możliwe jest zdefiniowanie terminu krycia oraz brak znajomości ojcostwa nowonarodzonych zwierząt

C. brak wiedzy na temat terminu pokrycia oraz znajomość ojcostwa nowonarodzonych zwierząt

D. możliwe jest zdefiniowanie terminu krycia i znajomość ojcostwa nowonarodzonych zwierząt

Odpowiedzi sugerujące brak znajomości terminu pokrycia lub ojcostwa rodzących się zwierząt wskazują na istotne braki w wiedzy z zakresu hodowli. W kryciu naturalnym, zrozumienie podstawowych terminów, takich jak krycie, reprodukcja czy cykl rui, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania hodowlą. Nieznajomość tych terminów może prowadzić do błędnych decyzji w zakresie terminu krycia, co może wpłynąć na wyniki reprodukcji. Ponadto, brak wiedzy o ojcostwie rodzących się zwierząt zubaża program hodowlany i może prowadzić do niepożądanych konsekwencji, takich jak nieodpowiednie dobieranie par czy zjawisko inbredingu. W praktyce, każda decyzja dotycząca krycia powinna być oparta na solidnych informacjach o pochodzeniu zwierząt oraz ich cechach genetycznych. Właściwe podejście do tych kwestii jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają dokładne monitorowanie cykli rozrodczych oraz prowadzenie rejestrów genealogicznych. Ignorowanie tych aspektów może skutkować obniżeniem jakości stada oraz negatywnym wpływem na zdrowie i wydajność zwierząt. Dlatego kluczowe jest, aby hodowcy posiadali wiedzę na temat terminu krycia oraz ojcostwa, co pozwoli im na podejmowanie lepszych decyzji oraz osiąganie lepszych wyników hodowlanych.

Pytanie 3

Zwierzę hodowlane nie jest zwierzęciem zwierzęciem gospodarczym, gdy

A. jego zastosowanie jest uwzględnione w programie hodowlanym realizowanym dla danej księgi hodowlanej lub rejestru

B. posiada rodowód oraz orzeczenie weterynaryjne dotyczące zdrowia i zdolności do rozrodu

C. jego przodkowie zostali zarejestrowani w księdze hodowlanej lub wpisani w tę księgę lub w rejestrze danej rasy lub ras, bądź linii hodowlanej

D. zostało wpisane, zarejestrowane lub spełnia kryteria do wpisu lub rejestracji w księdze hodowlanej lub rejestrze

Niezrozumienie, dlaczego zwierzę gospodarskie jest uznawane za niehodowlane w przypadku braku rodowodu pochodzenia i orzeczenia o zdrowiu, może prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedzi, które mówią o wpisie do księgi hodowlanej czy rejestru, nie uwzględniają istotnych aspektów zdrowotnych i genetycznych zwierząt. Wpisanie zwierzęcia do księgi hodowlanej czy rejestru może mieć miejsce z różnych powodów, ale niekoniecznie odzwierciedla rzeczywistą jakość genetyczną i zdrowotną danego osobnika. Z kolei, programy hodowlane mogą obejmować szeroki zakres zwierząt, które niekoniecznie muszą spełniać rygorystyczne wymagania zdrowotne. Ostatecznie, posiadanie rodowodu oraz potwierdzenia zdrowia jest kluczowe, aby zapewnić, że zwierzęta mogą efektywnie uczestniczyć w procesie hodowlanym, co nie tylko wpływa na ich zdrowie, ale również na dobrostan przyszłego potomstwa. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieefektywnej hodowli i zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób genetycznych w populacjach zwierząt gospodarskich.

Pytanie 4

Obecność jakiego składnika w pożywieniu wpływa na rozwój przedżołądków u cieląt?

A. białka

B. włókna

C. probiotyków

D. żelaza

Włókno pokarmowe odgrywa kluczową rolę w rozwoju przedżołądków u cieląt, ponieważ stymuluje ich rozwój i funkcjonowanie. Przedżołądki, do których zalicza się żwacz, czepiec i księgi, są odpowiedzialne za fermentację i trawienie pokarmu roślinnego, co jest istotne dla zdrowia i wzrostu zwierząt. Wprowadzenie włókna do diety cieląt pobudza ich naturalne zachowania żerowania, co z kolei prowadzi do zwiększonej produkcji śliny, niezbędnej do neutralizacji kwasów w żwaczu. Standardy żywienia wskazują, że odpowiednia ilość włókna w diecie cieląt powinna wynosić co najmniej 15-20% suchej masy. Przykłady źródeł włókna to siano, kiszonka z traw i pasze objętościowe, które powinny być wprowadzane do diety cieląt już od 3-4 tygodnia życia, aby zapewnić prawidłowy rozwój ich układu pokarmowego. Dbanie o odpowiednią ilość włókna w diecie nie tylko wspiera rozwój przedżołądków, ale także wpływa na ogólny stan zdrowia zwierząt, w tym na ich odporność na choroby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła.

Pytanie 5

Jak określa się system żywieniowy dla krów o wysokiej produkcji mleka, który polega na podawaniu mieszanki paszy pełnoporcjowej, w której składniki są starannie odmierzone i dokładnie wymieszane?

A. TMR

B. PMR

C. DLG

D. INRA

TMR, czyli Total Mixed Ration, to system żywienia, który zapewnia krowom o wysokiej wydajności mlecznej zrównoważoną i kompleksową dietę. Mieszanka ta jest starannie przygotowywana, aby zawierała wszystkie niezbędne składniki odżywcze, takie jak białko, węglowodany, witaminy oraz minerały, w odpowiednich proporcjach. Dzięki precyzyjnemu odważaniu i dokładnemu mieszaniu, TMR pozwala na lepsze wykorzystanie paszy przez bydło, co przekłada się na większą produkcję mleka oraz poprawę ogólnego stanu zdrowia zwierząt. Przykładem zastosowania TMR może być stosowanie nowoczesnych mieszalników paszowych, które automatyzują proces przygotowania mieszanki, zapewniając jednocześnie spójność i jakość. Zgodnie z zaleceniami specjalistów, wdrożenie systemu TMR w hodowli krów mlecznych przyczynia się do zwiększenia efektywności produkcji oraz redukcji kosztów związanych z żywieniem, co jest kluczowe dla rentowności gospodarstw mleczarskich.

Pytanie 6

W ekologicznej hodowli zwierząt nie używa się

A. szczepionek, które nie są wymagane przez przepisy

B. leków homeopatycznych

C. probiotyków

D. preparatów ziołowych

W ekologicznym chowie zwierząt stosowanie szczepionek niewymaganych urzędowo jest niezgodne z zasadami tego typu hodowli. Ekologia w produkcji zwierzęcej opiera się na naturalnych metodach oraz ograniczeniu stosowania substancji chemicznych i leków, które mogą wpływać na zdrowie zwierząt oraz jakość produktów. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie szczepionek zalecanych przez odpowiednie instytucje, co zapewnia ochronę zdrowia zwierząt oraz minimalizuje ryzyko szerzenia się chorób. Ekologiczny chów zwierząt dąży do tego, aby zwierzęta były hodowane w jak najbardziej naturalnych warunkach. Oprócz tego, dba się o ich dobrostan oraz zdrowie, przy jednoczesnym poszanowaniu środowiska. W związku z tym, gdy szczepionki nie są wymagane urzędowo, ich stosowanie może być uznane za zbędne i niezgodne z ideą zrównoważonego rozwoju. W praktyce hodowcy ekologiczni muszą przestrzegać ścisłych norm oraz certyfikacji, które regulują stosowanie wszelkich preparatów, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo produktów pochodzenia zwierzęcego.

Pytanie 7

Żołądek jednokomorowy jest elementem układu pokarmowego

A. królika oraz kozy

B. kota oraz psa

C. konia oraz świni

D. krowy oraz owcy

Odpowiedź dotycząca koni i świń jest prawidłowa, ponieważ oba te gatunki mają żołądek jednokomorowy, co oznacza, że ich układ pokarmowy składa się z jednej komory, w której następuje trawienie pokarmu. W przypadku koni, żołądek jest stosunkowo mały w porównaniu do reszty przewodu pokarmowego, co powoduje, że zwierzęta te wymagają częstego przyjmowania mniejszych porcji pokarmu, co jest ważne dla ich zdrowia i dobrostanu. Świnie, z kolei, również mają żołądek jednokomorowy, co czyni je bardziej elastycznymi w diecie, a ich zdolność do przetwarzania różnych rodzajów żywności sprawia, że są one często wykorzystywane w hodowli komercyjnej. Znajomość struktury układu pokarmowego i jego funkcji jest kluczowa w praktykach weterynaryjnych oraz w hodowli zwierząt, ponieważ odpowiednia dieta i zarządzanie żywieniem są istotne dla zdrowia zwierząt, ich rozwoju oraz wydajności produkcyjnej. Dobrze zbilansowane żywienie uwzględniające specyfikę gatunku to standard w hodowli, który wpływa na jakość mięsa, zdrowie i ogólną wydajność zwierząt.

Pytanie 8

Co pokrywa kość od strony zewnętrznej?

A. okostna

B. materiał gąbczasty

C. materiał zbity

D. omięsna

Istota gąbczasta, omięsna oraz istota zbita to elementy strukturalne kości, które pełnią swoje unikalne funkcje, jednak nie są odpowiedzialne za pokrycie zewnętrznej powierzchni kości. Istota gąbczasta, zlokalizowana wewnątrz kości, składa się z sieci beleczek kostnych, co sprawia, że kość jest lekka i jednocześnie mocna. Ta struktura jest odpowiedzialna za produkcję komórek krwi w szpiku kostnym, co jest kluczowe dla funkcji hematopoetycznych organizmu. Z kolei istota zbita, tworząca zewnętrzną warstwę kości, jest twardsza i bardziej zwarta, co nadaje kości jej wytrzymałość. Omięsna, będąca tkanką łączną otaczającą mięśnie, nie ma związku z pokrywaniem kości, a jej podstawową rolą jest ochrona i wsparcie dla mięśni, a także umożliwienie ich prawidłowego funkcjonowania. Typowym błędem myślowym w tej kwestii jest mylenie funkcji poszczególnych warstw kości lub tkanek, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o ich roli w anatomii. Właściwe zrozumienie różnic pomiędzy tymi tkankami jest fundamentalne w naukach medycznych oraz w kontekście leczenia kontuzji i chorób układu kostno-mięśniowego.

Pytanie 9

Co zaliczamy do produktów wytwarzanych przez pszczoły?

A. pierzga

B. kumys

C. bundz

D. smuszka

Bundz, kumys i smuszka to produkty spożywcze, ale nie mają one żadnego związku z pszczelarstwem. Bundz to tradycyjny ser owczy, który powstaje w wyniku koagulacji mleka owczego. Kumys to fermentowany napój z mleka klaczy, popularny w kulturach azjatyckich, a smuszka to regionalny produkt spożywczy, najczęściej związany z kiszonkami lub napojami fermentowanymi. Wybór tych odpowiedzi jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji produktów pszczelarskich. Pszczelarstwo koncentruje się na produktach bezpośrednio związanych z pszczołami, takich jak miód, wosk, propolis, oraz wspomniana pierzga. Błędem jest utożsamianie produktów pochodnych z mleka z produktami pszczelarskimi, co świadczy o braku zrozumienia zakresu działalności pszczelarzy oraz ich oferty. W pszczelarstwie istotna jest również wiedza na temat zdrowotnych właściwości tych produktów oraz ich zastosowania w różnych dziedzinach, od kulinarnych po medyczne. Zrozumienie różnic między tymi produktami a produktami pszczelarskimi jest kluczowe dla każdego, kto chce zgłębiać temat pszczelarstwa oraz korzystać z dobrodziejstw, jakie oferują pszczoły.

Pytanie 10

Wskaź gatunek zwierząt, który posiada kość prącia?

A. Świnia

B. Pies

C. Koń

D. Kaczka

Pies, jako przedstawiciel rzędu psowatych, wykazuje obecność kości prącia, znanej jako os penis. Ta struktura anatomiczna jest istotna dla reprodukcji, ponieważ zapewnia stabilność podczas kopulacji. Kość prącia u psów ułatwia proces zapłodnienia, co jest kluczowe w kontekście hodowli i utrzymania populacji. Obecność os penis jest charakterystyczna dla wielu gatunków ssaków, jednak nie występuje u wszystkich. W praktyce weterynaryjnej znajomość tej anatomicznej struktury ma znaczenie przy diagnostyce i leczeniu schorzeń związanych z układem rozrodczym. Na przykład, interwencje chirurgiczne, takie jak kastracja, mogą wymagać zrozumienia lokalizacji i funkcji kości prącia, a także jej wpływu na otaczające tkanki. Dodatkowo, podczas badania behawioralnego psów, anatomia układu rozrodczego może również odgrywać rolę w zrozumieniu zachowań związanych z terytorialnością i rozmnażaniem. W związku z tym, wiedza na temat kości prącia jest istotna nie tylko w kontekście anatomicznym, ale także behawioralnym oraz klinicznym.

Pytanie 11

Jakie znaczenie ma stosowanie żwirku w diecie kur?

A. Wspiera proces rozcierania karmy w mielcu

B. Dostarcza ptakom mikroelementów

C. Opóźnia opróżnianie układu pokarmowego

D. Umożliwia ptakom odczucie sytości

Choć niektóre odpowiedzi, które podpowiadają inne funkcje żwirku, mogą wydawać się sensowne, to w kontekście jedzenia kur to nie to. Żwirek nie dostarcza im składników mineralnych jak pasze z witaminami czy minerałami. Może tam być trochę minerałów, ale jego rola nie polega na wzbogacaniu diety. Mówienie, że żwirek daje ptakom uczucie sytości, też mija się z prawdą, bo to nie jest coś sycącego, tylko narzędzie do wspomagania trawienia. No i stwierdzenie, że żwirek spowalnia opróżnianie układu pokarmowego, też jest mylne. Jego główna rola to pomoc w mechanicznym rozdrabnianiu pokarmu. Tak więc, patrząc na te pomyłki, warto zrozumieć, że żwirek ma swoją specyficzną rolę w trawieniu, a nie jako dostarczyciel składników odżywczych czy coś, co działa na uczucie najedzenia.

Pytanie 12

Wskaź, który rodzaj ptaków ma samice składające największe jaja?

A. Kaczki

B. Indyki

C. Kury

D. Gęsi

Wybierając inne gatunki ptaków, można zauważyć różnice w wielkości jaj, które prowadzą do błędnych wniosków. Kury, choć powszechnie hodowane i znane ze swojego znaczenia w produkcji jaj, znoszą jaja o mniejszej wielkości w porównaniu do gęsi. Średnia waga jaja kurze wynosi około 60 gramów, co jest znacznie mniej niż jaja gęsi. Wybór kur jako największych producentów jaj jest zatem mylny, ponieważ ich jaja nie dorównują wielkością tym znoszonym przez gęsi. Kaczki, podobnie jak kury, również znoszą jajka o mniejszej wadze, wynoszącej około 70-90 gramów. Chociaż ich jaja są często cenione za smak, klasyfikują się w dalszym ciągu jako mniejsze od gęsich. Z kolei indyki, chociaż znane z produkcji dużych jaj, nie osiągają wielkości gęsi, ich jaja ważą zwykle średnio około 80-100 gramów. Wszelkie próby wyboru innego gatunku jako 'największego producenta' opierają się na powszechnym myśleniu o wielkości i znaczeniu komercyjnym, które nie uwzględniają rzeczywistych różnic biologicznych i morfologicznych. Tego typu nieporozumienia mogą prowadzić do nieefektywnych praktyk hodowlanych, a także wpływać na decyzje dotyczące zakupu czy sprzedaży produktów jajecznych.

Pytanie 13

Zgodnie z założeniami dotyczącymi hodowli stada owiec, przewidywany wskaźnik płodności maciorek w stanie początkowym oszacowany jest na 210%, a wskaźnik skutecznych pokryć wynosi 95%. Liczba maciorek na początku to 100 sztuk. Ile sztuk wyniosą przychody jagniąt "z urodzenia"?

A. 200

B. 95

C. 210

D. 100

Rozumiem, że niektórzy mogą się gubić w tym, czemu niektóre liczby, jak 100, 95 czy 210, są błędne. Odpowiedź 100 sugeruje, że każda maciorka rodzi tylko jedno jagnię, a to w hodowli to tak nie działa. Przy wskaźniku plenności 210% można spodziewać się, że każda maciorka da więcej niż jedno jagnię, co jest kluczowe w prognozach hodowlanych. Z kolei odpowiedź 95 to wynik pomyłki w rozumieniu wskaźnika skutecznych pokryć; to nie jest liczba jagniąt, tylko coś zupełnie innego. A odpowiedź 210 pomija ten wskaźnik skutecznych pokryć, co prowadzi do zawyżenia oczekiwań. W hodowli liczy się nie tylko to, co na papierze, ale też jak to zinterpretować w kontekście zarządzania owcami i planowania produkcji. Dlatego warto wiedzieć, jak te liczby naprawdę ze sobą współgrają.

Pytanie 14

Jakie akcesoria wykorzystuje się do sztucznego unasienniania jałówki?

A. kateter Gedis oraz rozwieracz pochwy

B. pipeta inseminacyjna oraz rozwieracz pochwy

C. pistolet inseminacyjny i słomka z nasieniem

D. pistolet inseminacyjny, blistry z nasieniem, rękawica inseminacyjna

Pomimo, że inne dostępne odpowiedzi zawierają narzędzia i akcesoria, które mogą być związane z procesem inseminacji, nie są one wystarczające ani nieodpowiednie do przeprowadzenia skutecznego sztucznego unasienniania jałówki. Pipeta inseminacyjna i rozwieracz pochwy mogą być używane w różnych kontekstach, lecz nie są standardowymi narzędziami w inseminacji bydła. Pipeta inseminacyjna, zazwyczaj stosowana w inseminacji innych gatunków, nie zapewnia odpowiedniej precyzji ani efektywności w przypadku bydła. Z kolei rozwieracz pochwy, choć pomocny w niektórych sytuacjach, nie jest kluczowym elementem w procesie inseminacji bydła. Kateter Gedis, mimo że jest stosowany w weterynarii, nie jest powszechnie używany w sztucznym unasiennianiu jałówek. Błędem jest również mylenie narzędzi inseminacyjnych z innymi akcesoriami, które nie mają zastosowania w tym kontekście. Tego typu nieporozumienia mogą prowadzić do niskiej skuteczności zabiegów inseminacyjnych, co jest poważnym problemem w hodowli bydła. Kluczowe jest zrozumienie, że sztuczne unasiennianie wymaga nie tylko odpowiednich narzędzi, ale też gruntownej wiedzy na temat biologii zwierząt i drogi rozrodczej, aby zapewnić sukces operacji.

Pytanie 15

Używanie ziemniaków zazieleniałych lub skiełkowanych w diecie świń jest zabronione z powodu ich toksycznego działania

A. fitazy

B. metioniny

C. solaniny

D. ligniny

Zazielenione lub skiełkowane ziemniaki zawierają substancję chemiczną znaną jako solanina, która jest toksyczna dla zwierząt, w tym świń. Solanina jest glikoalkaloidem, który powstaje w ziemniakach w wyniku działania światła na skrobię, co prowadzi do jej konwersji w toksyczne związki. Wysokie stężenia solaniny mogą powodować objawy zatrucia, takie jak wymioty, biegunka, problemy z układem nerwowym oraz silny ból brzucha. Ponadto, jej obecność w diecie trzody chlewnej może prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia zwierząt oraz obniżenia ich wydajności produkcyjnej. Dlatego zaleca się, aby przed podaniem ziemniaków świń należy upewnić się, że są one wolne od skiełkowania i zazielenienia. Praktyki rolnicze obejmują świadome wybieranie odmian ziemniaków o niskiej zawartości solaniny oraz stosowanie przechowywania, które ogranicza ekspozycję na światło, co zapobiega powstawaniu szkodliwych substancji.

Pytanie 16

Najbardziej wiarygodną metodą oceny gotowości lochy do krycia lub sztucznego unasienniania jest

A. obserwacja rui

B. sprawdzenie odruchu tolerancji

C. codzienny pomiar temperatury ciała lochy

D. wyliczenie daty zabiegu od terminu odsądzenia prosiąt

Pomiar temperatury ciała lochy, choć może być użytecznym narzędziem w ogólnej ocenie zdrowia zwierzęcia, nie jest najskuteczniejszą metodą oceny gotowości lochy do krycia. Temperatura ciała może być zmienna z różnych powodów, w tym stresu, chorób czy zmian w otoczeniu, co może prowadzić do błędnych wniosków o jej stanie reprodukcyjnym. Z kolei obserwacja rui jest ważnym elementem procesu, ale sama w sobie nie dostarcza wystarczających informacji bez dodatkowych badań interakcji lochy z samcem. Ponadto, wyliczanie terminu zabiegu od daty odsądzenia prosiąt nie uwzględnia indywidualnych cykli rui, które mogą się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak genotyp, stan zdrowia czy warunki środowiskowe. Tego rodzaju podejście może prowadzić do błędnych założeń, a w efekcie do nieefektywnego zarządzania reprodukcją. Istotne jest zrozumienie, że skuteczna hodowla trzody chlewnej opiera się na kompleksowej ocenie stanu zwierząt oraz stosowaniu odpowiednich praktyk, które łączą obserwację zachowań lochy z innymi metodami diagnostycznymi, by uzyskać najbardziej wiarygodne wyniki.

Pytanie 17

Jakie są kolejności odcinków jelita grubego u psa?

A. okrężnica, jelito ślepe, odbytnica

B. dwunastnica, jelito ślepe, okrężnica

C. dwunastnica, jelito ślepe, jelito biodrowe

D. jelito ślepe, okrężnica, odbytnica

Jelito grube psa składa się z kilku segmentów, które pełnią kluczowe funkcje w procesie trawienia i wchłaniania składników odżywczych. Kolejność jelita grubego rozpoczyna się od jelita ślepego, które jest pierwszym odcinkiem, gdzie odbywa się fermentacja resztek pokarmowych oraz wchłanianie wody i elektrolitów. Następnie następuje okrężnica, która jest odpowiedzialna za dalsze formowanie kału poprzez absorpcję płynów oraz przechowywanie go do momentu wydalenia. Ostatnim segmentem jelita grubego jest odbytnica, która pełni funkcję magazynującą i pozwala na kontrolowanie procesu defekacji. Zrozumienie tej struktury jest istotne dla diagnozowania problemów zdrowotnych, takich jak zaparcia czy biegunki, które mogą być wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania któregokolwiek z tych odcinków. Właściwa znajomość anatomii przewodu pokarmowego psa jest niezbędna dla profesjonalnych weterynarzy oraz właścicieli psów, którzy chcą zapewnić swoim pupilom odpowiednią dietę i profilaktykę zdrowotną."

Pytanie 18

Czynności związane z sztucznym unasiennianiem w ramach świadczenia usług mogą być przeprowadzane przez

A. zootechnika

B. pracownika stacji inseminacji

C. technika weterynarii

D. lekarza weterynarii

Pracownik stacji unasienniania, zootechnik oraz technik weterynarii mogą posiadać różne umiejętności i kompetencje, jednak nie są odpowiednio wykwalifikowani do przeprowadzania zabiegów sztucznego unasienniania, jeśli nie są lekarzami weterynarii. Pracownicy stacji unasienniania mogą być odpowiedzialni za zarządzanie stacją oraz wykonywanie rutynowych procedur, ale ich rola w kontekście sztucznego unasienniania jest ograniczona. Podobnie zootechnicy, choć mają wiedzę na temat hodowli zwierząt i ich genetyki, nie posiadają medycznych uprawnień, które są niezbędne do oceny zdrowia reprodukcyjnego zwierząt oraz do wykonania zabiegu. Technicy weterynarii, mimo że są przeszkoleni do asystowania lekarzom weterynarii i mogą brać udział w procedurach, również nie mogą samodzielnie przeprowadzać sztucznego unasienniania bez nadzoru lekarza weterynarii. Te ograniczenia wynikają z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa zarówno dla zwierząt, jak i dla ludzi, a także z wymogów prawnych dotyczących praktyk weterynaryjnych. Udzielając sztucznego unasienniania, lekarz weterynarii musi być w stanie zdiagnozować ewentualne problemy zdrowotne i zapobiegać powikłaniom, co jest poza możliwościami innych pracowników. W związku z tym, odpowiedzialność i kwalifikacje lekarza weterynarii są kluczowe dla skuteczności i bezpieczeństwa zabiegu.

Pytanie 19

Która z pasz charakteryzuje się najwyższą zawartością białka ogólnego?

A. Kiszonka z kukurydzy

B. Drożdże paszowe

C. Śruta z jęczmienia

D. Ziemniaki gotowane na parze

Ziemniaki parowane, mimo że mogą być traktowane jako źródło węglowodanów, nie są odpowiednie jako podstawowe źródło białka w diecie zwierząt. Zawierają jedynie około 2% białka ogólnego, co czyni je niewystarczającymi do spełnienia potrzeb białkowych zwierząt hodowlanych. Stosowanie ziemniaków jako głównego składnika paszy może prowadzić do niedoborów białka, co w konsekwencji wpływa negatywnie na wzrost, produkcję oraz zdrowie zwierząt. Śruta jęczmienna, chociaż bogatsza w białko niż ziemniaki, zawiera około 10-12% białka, co również nie jest wystarczające w kontekście intensywnej produkcji zwierzęcej, gdzie zapotrzebowanie na białko jest znacznie wyższe. Kiszonka z kukurydzy charakteryzuje się niską zawartością białka, wynoszącą jedynie około 7-8%, co dodatkowo potwierdza, że nie jest odpowiednia jako źródło białka w diecie zwierząt. Wybór odpowiednich pasz białkowych jest kluczowy dla efektywności produkcji, a nieprawidłowe podejście do bilansu składników odżywczych może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania paszy oraz obniżenia wydajności produkcji zwierzęcej. Z tego powodu istotne jest, aby hodowcy zwracali uwagę na źródła białka w diecie zwierząt, kierując się sprawdzonymi danymi i standardami żywieniowymi.

Pytanie 20

Oblicz minimalną powierzchnię utrzymania w systemie grupowym dla 12 matek, każda z dwoma jagniętami.

OWCE
Grupa zwierząt	System utrzymania
Grupa zwierząt	pojedynczo m²/szt	grupowo m²/szt
tryki > 1,5 roku życia	3	2
matki z jagnięciem	2,5 m²+0,7 m² na każde jagnię	1,5 m²+0,5 m² na każde jagnię
jagnięta do 3,5 m- ca życia	z matką
tryczki	2	1,5
skopki	0,8	0,6
jarlice, przystępki	1,5	0,8

A. 2,5 m²

B. 30,0 m²

C. 24,0 m²

D. 46,8 m²

Obliczenia dotyczące powierzchni potrzebnej dla 12 matek owiec z dwoma jagniętami są całkiem proste. Zgodnie z normami, każda matka potrzebuje 1,5 m², a na każde z dwóch jagniąt doliczamy po 0,5 m². Więc, dla jednej matki z dwoma jagniętami wychodzi 2,5 m² (1,5 m² + 2 razy 0,5 m²). Jak to przemnożymy przez 12 matek, to mamy 30,0 m² (12 razy 2,5 m²). To wszystko ma sens, bo zwierzęta muszą mieć odpowiednią przestrzeń do ruchu i dobrego samopoczucia. W sumie, przestrzeń ma duży wpływ na ich zdrowie i samą produkcję. Trzeba też pamiętać, że ta powierzchnia powinna być przystosowana do warunków otoczenia, co dodatkowo poprawia warunki ich życia.

Pytanie 21

Która z ras świń, znana jako świnia czteroszynkowa, wyróżnia się doskonałą jakością mięsa?

A. Puławska

B. Pietrain

C. Polska biała zwisłoucha

D. Złotnicka biała

Rasa świń Pietrain jest znana ze swojej wyjątkowej mięsności i charakteryzuje się dobrze rozwiniętymi mięśniami oraz niską zawartością tłuszczu. Świnie te mają wyraźnie widoczne mięśnie, co czyni je idealnym wyborem dla hodowców nastawionych na produkcję wieprzowiny o wysokiej jakości. Pietrain jest szczególnie ceniony w Europie, gdzie wykorzystywany jest do krzyżowania z innymi rasami, co pozwala na uzyskanie potomstwa o lepszych parametrach rzeźnych. Dzięki swoim cechom, takim jak szybki wzrost i efektywność paszowa, rasy czteroszynkowe, takie jak Pietrain, wprowadzają znaczące korzyści ekonomiczne dla hodowców. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, na przykład w hodowli intensywnej, Pietrain często stosuje się w programach selekcji genetycznej, aby zwiększyć wydajność produkcji. Ponadto, mięso pochodzące z tej rasy cieszy się dużym uznaniem na rynku ze względu na swoje walory smakowe i teksturę, co potwierdza jej popularność wśród konsumentów.

Pytanie 22

Pierwiastkiem, którego brak staje się istotny do uzupełnienia w początkowych dniach życia prosiąt, jest

A. wapń

B. sód

C. magnez

D. żelazo

Magnez, wapń i sód są istotnymi minerałami w diecie zwierząt, jednak ich niedobory nie są tak krytyczne w pierwszych dniach życia prosiąt jak niedobór żelaza. Magnez odgrywa ważną rolę w procesach enzymatycznych oraz w funkcjonowaniu układu nerwowego, ale jego niedobór nie prowadzi do tak drastycznych skutków, jak anemia wywołana brakiem żelaza. Wapń jest kluczowy dla prawidłowego rozwoju kości i zębów oraz dla funkcji mięśniowych, jednak jego deficyt w krótkim okresie życia prosiąt nie jest tak bezpośrednio zagrażający ich życiu. Sód jest istotny dla równowagi elektrolitowej oraz funkcji komórkowych, jednak w kontekście prosiąt, jego niedobór pojawia się rzadziej i zazwyczaj nie występuje w pierwszych dniach życia, gdyż prosięta czerpią go z mleka matki. Typowym błędem myślowym związanym z tymi odpowiedziami jest skupienie się na ogólnej istotności minerałów w diecie, zamiast na specyficznych potrzebach prosiąt w tym wczesnym okresie życia. W przypadku prosiąt, priorytetem powinno być zapewnienie im odpowiedniego poziomu żelaza, aby zapobiec anemii i wspierać ich rozwój oraz zdrowie. Ignorowanie tego kluczowego aspektu może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, które w dłuższej perspektywie wpłyną na wydajność hodowli.

Pytanie 23

Jedną z metod redukcji emisji amoniaku w chlewni jest

A. zwiększenie zawartości włókna w paszy

B. utrzymywanie w chlewni temperatury o 2 °C wyższej niż norma

C. zmniejszenie zawartości białka w paszy

D. utrzymywanie zwierząt na głębokiej ściółce

Zwiększenie poziomu włókna w paszy nie wpływa znacząco na redukcję emisji amoniaku, a jego nadmiar może nawet prowadzić do problemów z trawieniem u zwierząt. Włókno, jako składnik paszy, ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego, ale jego rola w ograniczaniu emisji amoniaku jest ograniczona. Utrzymywanie w chlewni temperatury o 2 °C powyżej normy może wpływać na samopoczucie zwierząt, co w konsekwencji może prowadzić do zwiększenia stresu i wydajności metabolicznej, co z kolei niekorzystnie wpływa na emisję amoniaku. Przegrzewanie może wywoływać reakcje obronne w organizmach zwierząt, a to może prowadzić do nadmiernej produkcji odpadów organicznych, które w rezultacie zwiększają poziom amoniaku w pomieszczeniach. Utrzymywanie zwierząt na głębokiej ściółce może poprawić komfort zwierząt i ich zdrowie, jednak nie jest to najskuteczniejsza metoda redukcji emisji amoniaku. W rzeczywistości, głęboka ściółka może przyczyniać się do gromadzenia odpadów organicznych, co może zwiększać emisje amoniaku, jeżeli nie jest odpowiednio zarządzana. W kontekście zarządzania środowiskowego w chlewniach, kluczowe jest zrozumienie, jak różne aspekty diety, środowiska i zarządzania odpadami wpływają na emisje amoniaku. Dlatego właściwe stosowanie paszy, praktyk hodowlanych oraz technologii zarządzania odpadami jest niezbędne dla minimalizacji wpływu hodowli na środowisko.

Pytanie 24

Jaką optymalną zawartość suchej masy powinna mieć skoszona trawa przeznaczona na sianokiszonkę, która będzie przechowywana w belach?

A. 45%

B. 65%

C. 20%

D. 35%

Wiele osób może mylnie sądzić, że niższa zawartość suchej masy, taka jak 20% czy 35%, jest wystarczająca do uzyskania dobrej jakości sianokiszonki. W rzeczywistości, zbyt mała zawartość suchej masy prowadzi do nadmiernej ilości soku roślinnego, co sprzyja rozwojowi niepożądanych mikroorganizmów. W takim przypadku fermentacja może przebiegać nieprawidłowo, a wynikająca z tego kiszonka może być niebezpieczna dla zwierząt gospodarskich, ponieważ może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak kwasica. Z kolei zbyt wysoka zawartość suchej masy, np. 65%, również jest niewłaściwa, ponieważ może powodować trudności w fermentacji, co skutkuje powstaniem słabej jakości kiszonki, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do pleśnienia. Te błędne przekonania wynikają często z braku zrozumienia procesów fermentacyjnych oraz z niewłaściwego podejścia do kwestii zbiorów i przechowywania paszy. Dobrą praktyką jest monitorowanie zawartości suchej masy przed zbiorami i podczas ich trwania, aby móc dostosować działania do aktualnych warunków pogodowych i stanu roślin. Zrozumienie tej zależności jest kluczowe dla produkcji wysokiej jakości paszy, która zaspokoi potrzeby żywieniowe zwierząt i przyczyni się do ich efektywności produkcyjnej.

Pytanie 25

Nerki o powierzchni powycinanej są częścią układu wydalniczego

A. krowy

B. kury

C. konia

D. królika

Wybór konia, kury lub królika jako zwierząt z pobrużdżonymi nerkami jest niepoprawny z kilku powodów. Nerki konia mają gładką, owalną strukturę, co odzwierciedla ich różne wymagania metaboliczne w porównaniu do bydła. Konie są roślinożercami, ale ich dieta i sposób trawienia nie wymagają tak rozwiniętej struktury nerek jak w przypadku przeżuwaczy. Kury, będące ptakami, mają zupełnie inny system wydalniczy oparty na wydalaniu moczu w postaci moczanów, a ich nerki są przystosowane do tej formy wydalania, co również nie wiąże się z pobrużdżeniem. Nerki królika, z kolei, również nie mają pobrużdżonej struktury, a ich metabolizm opiera się na wysokiej wydajności w wykorzystaniu pokarmu roślinnego. Ogólnie rzecz biorąc, błędem jest przypisanie cech anatomicznych nerek krowy do innych gatunków, co może wynikać z nieznajomości różnic w budowie anatomicznej i funkcjonalnej tych narządów w różnych grupach zwierząt. Każdy gatunek ma unikalne przystosowania anatomiczne, które odpowiadają jego stylowi życia oraz diecie, co jest kluczowe dla zrozumienia ich biologii i zdrowia.

Pytanie 26

Wskaż wyróżniającą się cechę anatomiczną budowy prącia knura?

A. Cewka moczowa otwiera się na końcu prącia

B. Prącie ma długość około 100 cm

C. Wyrostek cewki moczowej jest delikatnie wystający

D. Prącie ma formę korkociągu

Typowe błędy w zrozumieniu budowy anatomicznej prącia knura wynikają często z nieprecyzyjnego odczytywania cech charakterystycznych dla różnych gatunków zwierząt. Na przykład, stwierdzenie, że prącie knura ma długość około 100 cm, jest nieprawdziwe, ponieważ rzeczywista długość prącia knura mieści się w granicach 20-30 cm. Wynika to z różnic anatomicznych w porównaniu z innymi gatunkami, gdzie rozmiary mogą być znacznie większe. Ponadto, twierdzenie, że cewka moczowa uchodzi na szczycie prącia, również jest mylące, ponieważ w przypadku knura cewka moczowa jest umiejscowiona w okolicy przyrodzenia, co ma istotne znaczenie w kontekście reprodukcji. Również wyrostek cewki moczowej nie jest 'lekko wystający', a jego anatomiczna budowa jest dostosowana do specyficznych potrzeb związanych z rozrodem. Takie błędne interpretacje mogą prowadzić do mylnych wniosków w praktyce hodowlanej i weterynaryjnej, co podkreśla wagę rzetelnego zrozumienia anatomii zwierząt hodowlanych. Hodowcy i specjaliści powinni mieć świadomość tych różnic, aby poprawnie diagnozować problemy zdrowotne, które mogą wpływać na płodność i jakość reprodukcji zwierząt.

Pytanie 27

Jakie są kategorie uznawanych ras psów w Polsce?

A. pięć grup według AKC

B. dziesięć grup według FCI

C. sześć grup według FIFe

D. cztery grupy według TICA

Klasyfikacja uznanych w Polsce ras psów opiera się na standardach Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI), która wyróżnia dziesięć głównych grup psów, w tym grupy takie jak: psy pasterskie i zaganiające, psy myśliwskie, psy stróżujące, czy też psy do towarzystwa. Każda z tych grup ma swoje specyficzne cechy, które uwzględniają zarówno ich pochodzenie, jak i przeznaczenie. Na przykład, psy pasterskie są zazwyczaj hodowane do pracy z zwierzętami gospodarskimi, a ich inteligencja i zdolności do nauki czynią je doskonałymi pomocnikami. Zrozumienie tej klasyfikacji jest kluczowe dla hodowców, właścicieli oraz entuzjastów psów, ponieważ pozwala na lepsze dopasowanie rasy do potrzeb i stylu życia. Dobrze wykonana klasyfikacja ras jest także niezbędna w kontekście wystaw kynologicznych, gdzie rasy są oceniane według precyzyjnych kryteriów FCI, co zapewnia jednolitość i rzetelność ocen.

Pytanie 28

Jaką witaminę należy stosować, aby zapobiec krzywicy u zwierząt?

A. E

B. D

C. K

D. B1

Witamina K, witamina B1 oraz witamina E odgrywają różne role w organizmach zwierząt, jednak ich funkcje nie są związane bezpośrednio z zapobieganiem krzywicy. Witamina K jest kluczowa dla procesów krzepnięcia krwi i metabolizmu kości, ale nie ma bezpośredniego wpływu na mineralizację kości w kontekście krzywicy. Niedobór witaminy K może prowadzić do osłabienia kości, ale nie do krzywicy. Z kolei witamina B1, znana jako tiamina, ma zasadnicze znaczenie dla metabolizmu energetycznego i układu nerwowego, a jej niedobór może powodować choroby neurologiczne, takie jak beri-beri, jednak nie ma związku z mineralizacją kości. Witamina E jest silnym antyoksydantem, który chroni błony komórkowe przed uszkodzeniami oksydacyjnymi, ale również nie ma bezpośredniego wpływu na rozwój krzywicy. W przypadku błędnych odpowiedzi, często spotykanym błędem jest pomieszanie funkcji witamin oraz przypisywanie im ról, których nie pełnią. Wiedza na temat funkcji witamin jest kluczowa w kontekście zdrowia zwierząt, w tym ich diety, a nieprawidłowe zrozumienie tych zależności może prowadzić do niewłaściwej suplementacji lub diety, co z kolei może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Pytanie 29

Przeciętna ilość zwierząt w różnych grupach technologicznych przez rok wynosi

A. przelotowość

B. stan średnioroczny

C. obrót stada

D. bilans zwierząt

Stan średnioroczny to kluczowe pojęcie w zarządzaniu zasobami zwierzęcymi, które odnosi się do przeciętnej liczby zwierząt w danym stadzie w ciągu roku. Dzięki temu wskaźnikowi można ocenić efektywność produkcji zwierzęcej, planować zasoby paszy oraz podejmować decyzje dotyczące sprzedaży lub zakupu zwierząt. Przykładem zastosowania stanu średniorocznego jest analiza rentowności hodowli bydła, gdzie hodowcy mogą porównywać dane z różnych lat, aby ocenić wpływ zmian w zarządzaniu stadem na jego wydajność. W kontekście dobrych praktyk hodowlanych, stan średnioroczny jest często wykorzystywany w raportach okresowych i audytach, co pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem i przewidywanie potrzeb rynkowych. Ponadto, znajomość stanu średniorocznego wpływa na strategię rozwoju stada, co może prowadzić do zwiększenia efektywności produkcji i poprawy dobrostanu zwierząt.

Pytanie 30

Żel inseminacyjny stosowany jest w celu

A. poprawy żywotności spermatozoidów

B. nadania rękawicom gładkości

C. zwiększenia efektywności krycia

D. wydłużenia cyklu rujowego

Żel inseminacyjny jest preparatem, którego głównym celem jest nadanie rękawicom stosowanym w procesie inseminacji odpowiedniej śliskości. Dzięki temu, podczas procedury, możliwe jest precyzyjne i komfortowe wprowadzenie narzędzi do układu rozrodczego samicy, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka urazów tkanek oraz zapewnienia lepszego prowadzenia inseminacji. W praktyce, stosowanie żelu zwiększa skuteczność zabiegów inseminacyjnych poprzez poprawę przyczepności oraz zwiększenie mobilności plemników, co jest niezbędne w procesie zapłodnienia. Warto zauważyć, że wybór odpowiedniego żelu powinien opierać się na normach jakościowych, takich jak odpowiednia pH, osmolalność oraz brak szkodliwych substancji chemicznych, które mogłyby negatywnie wpływać na plemniki. Przykładowo, w hodowli bydła mlecznego, zastosowanie żelu o właściwej konsystencji może znacząco zwiększyć efektywność krycia, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne. W związku z tym, stosowanie odpowiednich żeli inseminacyjnych jest nie tylko kwestią komfortu, ale przede wszystkim efektywności zabiegów rozrodczych.

Pytanie 31

Pasza, która jest produktem ubocznym w procesie tłoczenia oleju rzepakowego na zimno, występująca w formie płytek i zawierająca około 30-34% białka oraz 9-13% tłuszczu, to

A. młóto

B. śruta poekstrakcyjna

C. makuchy

D. ekspelery

Śruta poekstrakcyjna to produkt uzyskiwany po ekstrakcji oleju z nasion oleistych, zazwyczaj stosowany w paszach. Charakteryzuje się ona inną zawartością składników odżywczych niż makuchy. Ekspelery są natomiast produktami uzyskiwanymi podczas tłoczenia na zimno, które zachowują więcej wartości odżywczych niż śruta poekstrakcyjna, ale ich skład białkowy i tłuszczowy różni się od makuchów. Młóto, z kolei, jest produktem powstałym w procesie warzenia piwa i stanowi zupełnie inny rodzaj paszy, z niską zawartością białka. Kluczowym błędem w pojmowaniu tych terminów jest mylenie ich zastosowania i pochodzenia. Makuchy są specyficznym rodzajem paszy, podczas gdy inne wymienione produkty mają swoje unikalne właściwości i zastosowanie w żywieniu zwierząt. Zrozumienie różnic między tymi produktami jest kluczowe dla właściwego doboru pasz w praktyce hodowlanej, a niewłaściwy wybór może prowadzić do problemów zdrowotnych u zwierząt i obniżenia efektywności produkcji zwierzęcej. Znajomość tych różnic jest niezbędna w kontekście optymalizacji żywienia zwierząt i efektywności produkcji rolniczej.

Pytanie 32

Jakie zastosowanie ma technologia GEDIS?

A. inseminacji loch

B. seksowania nasienia

C. kolczykowania świń

D. klasyfikacji tusz

Odpowiedzi dotyczące seksowania nasienia, klasyfikacji tusz oraz kolczykowania świń opierają się na mylnym zrozumieniu funkcji technologii GEDIS. Seksowanie nasienia to proces, który polega na oddzieleniu komórek jajowych męskich i żeńskich w celu zwiększenia szans na uzyskanie potomstwa o określonej płci. Choć jest to ważna technika, nie jest ona bezpośrednio związana z systemem GEDIS, który skupia się na zarządzaniu danymi genetycznymi. Z kolei klasyfikacja tusz polega na ocenie jakości mięsa zwierząt rzeźnych, co ma swoje miejsce w procesach produkcji mięsnej, ale nie ma związku z technologią inseminacji. Kolczykowanie świń to procedura identyfikacji zwierząt, która również nie jest związana z funkcjami GEDIS. W rzeczywistości, mylenie tych terminów z zastosowaniem GEDIS może prowadzić do nieefektywnego zarządzania hodowlą oraz nieoptymalnego wykorzystania zasobów genetycznych. Zrozumienie, że GEDIS koncentruje się na analizie danych genetycznych i ich zastosowaniu w celach reprodukcyjnych, jest kluczowe dla skutecznego wprowadzenia innowacji w hodowli zwierząt.

Pytanie 33

Podczas podawania drobnych buraków owcy doszło do zadławienia. Co należy zastosować w celu udzielenia pierwszej pomocy?

A. sondę

B. emaskulator

C. dekornizator

D. dutkę

Sonda jest odpowiednim narzędziem do udzielania pierwszej pomocy w przypadku zadławienia u owcy. Służy do usuwania przeszkód z dróg oddechowych, co jest kluczowe dla przywrócenia swobodnego oddychania zwierzęcia. W praktyce, sonda wprowadzana jest przez jamę ustną do przełyku, co umożliwia usunięcie zalegających resztek pokarmowych lub innych obiektów. W przypadku owiec, które mają tendencję do połykania dużych kawałków pokarmu, zastosowanie sondy jest uzasadnione, aby zapobiec poważnym komplikacjom, takim jak uduszenie. Dobrą praktyką jest również posiadanie kilku rozmiarów sond dostępnych w zestawie pierwszej pomocy dla zwierząt, co pozwala na dostosowanie narzędzia do konkretnego przypadku. Istotne jest, aby przed zastosowaniem sondy upewnić się, że zwierzę jest odpowiednio unieruchomione, aby zminimalizować ryzyko kontuzji zarówno dla owcy, jak i dla osoby udzielającej pomocy. Zgodnie z wytycznymi weterynaryjnymi, regularne szkolenie z zakresu pierwszej pomocy dla zwierząt, w tym umiejętność posługiwania się sondą w sytuacjach awaryjnych, jest zalecane dla każdego hodowcy.

Pytanie 34

Wysoka zawartość mocznika w mleku krowim wskazuje na błąd w żywieniu związany z

A. niedoborem białka w paszy

B. nadmiarem białka w paszy

C. niedoborem węglowodanów w paszy

D. nadmiarem węglowodanów w paszy

Niedobór białka w paszy nie prowadzi do wysokiego poziomu mocznika w mleku krowim. W rzeczywistości, jeśli krowy są karmione paszą ubogą w białko, ich organizm nie ma wystarczających zasobów do produkcji odpowiednich ilości białka, co skutkuje zmniejszeniem produkcji mleka oraz obniżeniem jego jakości. W przypadku niedoboru białka, organizm krowy zaczyna wykorzystywać rezerwy białkowe, co nie powoduje wzrostu poziomu mocznika, a wręcz przeciwnie, zmniejsza jego stężenie. Typowym błędem myślowym jest mylenie objawów nadmiaru i niedoboru białka, co może prowadzić do błędnych decyzji żywieniowych. Niedobór węglowodanów w paszy również nie wpływa bezpośrednio na poziom mocznika. Węglowodany są kluczowym źródłem energii, a ich niedobór może skutkować utratą masy ciała i obniżeniem wydajności mlecznej, ale nie prowadzi do podwyższenia mocznika. Z kolei nadmiar węglowodanów w paszy, mimo że może prowadzić do innych problemów zdrowotnych, nie skutkuje zwiększeniem stężenia mocznika w mleku. Każda decyzja dotycząca żywienia bydła powinna być oparta na solidnych podstawach naukowych i dostosowana do indywidualnych potrzeb zwierząt, co jest kluczowe dla optymalizacji produkcji i zdrowia stada.

Pytanie 35

W karmieniu krów mlecznych, biorąc pod uwagę jakość uzyskiwanego mleka, nie zaleca się stosowania

A. wysłodków buraczanych

B. buraków ćwikłowych

C. buraków pastewnych

D. ziemniaków

Ziemniaki, wysłodki buraczane oraz buraki pastewne, mimo że są stosowane w żywieniu krów mlecznych, mogą nie zawsze być odpowiednie w kontekście ich wpływu na jakość mleka. Ziemniaki zawierają duże ilości skrobi, co może prowadzić do problemów z trawieniem, jeśli nie są odpowiednio przygotowane. Nieodpowiednia obróbka ziemniaków, jak podawanie ich w postaci surowej, może wywoływać objawy zatrucia, co wpływa negatywnie na zdrowie krów. Wysłodki buraczane, chociaż są uznawane za wartościowy składnik paszowy, mogą zawierać dużo cukrów, co w nadmiarze również wpływa na jakość mleka. Buraki pastewne, w przeciwieństwie do buraków ćwikłowych, są bardziej akceptowalne w diecie krów, jednak ich ilość powinna być kontrolowana, aby uniknąć problemów trawiennych. Typowym błędem jest przekonanie, że wszystkie rodzaje buraków są równie korzystne w żywieniu krów mlecznych, co może prowadzić do niezdrowej diety i obniżenia jakości mleka. Kluczowe jest zatem, aby stosować pasze zgodnie z zaleceniami specjalistów w dziedzinie zootechniki oraz badań nad żywieniem bydła, co pozwala na osiągnięcie optymalnych wyników w produkcji mleka.

Pytanie 36

Jaką średnią liczba owiec przebywa w ciągu roku w różnych grupach technologicznych?

A. przelotowość

B. stan średnioroczny

C. obrót stada

D. bilans zwierząt

Przelotowość, obrót stada i bilans zwierząt to pojęcia, które są związane z hodowlą owiec, ale nie oddają tego, co naprawdę znaczy średnia liczba owiec w danym okresie. Przelotowość to liczba owiec, które wchodzą i wychodzą ze stada w danym czasie, ale nie mówi nam o stanie średniorocznym. Trzeba tu myśleć o tym, jak owce się poruszają, bo bez całorocznych danych można łatwo wpaść w pułapkę błędnych wniosków. Obrót stada mówi o rotacji zwierząt i to jest ważne dla wydajności, ale znowu, nie podaje nam średniej liczby owiec w hodowli w skali roku. Bilans zwierząt obejmuje przyrosty i ubytki, ale też nie pokazuje średniego stanu owiec. Często ludzie mylą te pojęcia, co później prowadzi do złych decyzji o paszy, opiece czy planach reprodukcyjnych. Dlatego warto umieć dobrze interpretować dane o stanie średniorocznym, bo to jest klucz do skutecznego zarządzania hodowlą owiec.

Pytanie 37

Jak długo trwa okres ciąży u klaczy?

A. 5 miesięcy

B. 10 miesięcy

C. 11 miesięcy

D. 9 miesięcy

Czas trwania ciąży u klaczy jest często mylony z czasami ciąży innych zwierząt, co może prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedzi takie jak 5, 9 czy 10 miesięcy są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki biologii koni. Przykładowo, 5 miesięcy to czas ciąży u wielu małych ssaków, ale nie u dużych zwierząt takich jak koniowate. Z kolei 9 miesięcy to typowy czas ciąży u ludzi i niektórych innych zwierząt, co może wprowadzać w błąd. Dodatkowo, 10 miesięcy jest bliską, lecz nadal niewłaściwą wartością, gdyż nie uwzględnia pełnego okresu, który wynosi średnio 11 miesięcy. Ważne jest, aby zrozumieć, że klacze mają dostosowany proces rozwoju płodowego do ich wielkości i specyficznych potrzeb. Każda niepoprawna odpowiedź prowadzi do niedoszacowania tego etapu w życiu klaczy, co może wpłynąć na decyzje hodowlane i zdrowotne. W praktyce hodowlanej, zrozumienie pełnego okresu ciąży jest kluczowe dla zapewnienia właściwej opieki i wsparcia dla klaczy, co w konsekwencji może wpłynąć na zdrowie i rozwój przyszłych źrebiąt. Błędy w oszacowaniu czasu ciąży mogą prowadzić do nieodpowiedniego planowania, co w dłuższej perspektywie może stanowić zagrożenie dla zarówno matki, jak i jej potomstwa.

Pytanie 38

Aby zapewnić właściwe warunki w kurniku, konieczne jest utrzymanie wilgotności względnej powietrza w zakresie

A. 85-95%

B. 20-30%

C. 45-55%

D. 60-70%

Odpowiedzi sugerujące wilgotność powietrza na poziomie 85-95% oraz 45-55% są nieadekwatne dla kurników. Przesadzona wilgotność powyżej 70% prowadzi do ryzyka kondensacji wody, co sprzyja rozwojowi chorób i szkodników. Wysoka wilgotność stwarza warunki idealne dla pleśni i bakterii, co może prowadzić do infekcji układu oddechowego u drobiu. Zbyt niska wilgotność, z kolei, poniżej 50%, może wywołać odwodnienie, problemy z oddychaniem oraz osłabienie układu immunologicznego. Ponadto, w przypadku wskazania wilgotności 20-30%, dochodzi do negatywnych skutków zdrowotnych, takich jak suchość śluzówek, co prowadzi do obniżenia wydajności produkcji jaj i wzrostu kosztów leczenia zwierząt. Właściwe zrozumienie i kontrolowanie poziomu wilgotności jest kluczowe w hodowli drobiu, a powszechne błędy, takie jak ignorowanie wskaźników lub poleganie na subiektywnych odczuciach, mogą prowadzić do poważnych konsekwencji ekonomicznych i zdrowotnych. Dlatego istotne jest przestrzeganie standardów branżowych i praktyk związanych z dobrostanem zwierząt, które zalecają utrzymywanie wilgotności w przedziale od 60 do 70%.

Pytanie 39

Przy wykonaniu trokarowania krowy z ostrym wzdęciem żwacza, jaki obszar należy przebić?

A. linii grzbietu

B. linii białej

C. prawego dołu głodowego

D. lewego dołu głodowego

Prawidłowa odpowiedź to lewy dół głodowy, ponieważ w przypadku ostrego wzdęcia żwacza u krowy, kluczowe jest zrozumienie anatomii i fizjologii układu pokarmowego tych zwierząt. Lewy dół głodowy jest miejscem, które należy przebić, aby odprowadzić nadmiar gazów nagromadzonych w żwaczu. Przebicie w tym obszarze pozwala na uwolnienie ciśnienia, co jest kluczowe dla ratowania zdrowia i życia zwierzęcia. Technika ta powinna być przeprowadzana zgodnie z wytycznymi weterynaryjnymi, które zalecają użycie odpowiednich narzędzi sterylnych oraz znieczulenia miejscowego, aby zminimalizować ból i stres dla krowy. W praktyce, weterynarze często korzystają z ultrasonografii do lokalizacji obszaru, co zwiększa precyzję zabiegu. Ponadto, wsparcie ze strony doświadczonego personelu oraz stosowanie ścisłych procedur aseptycznych są niezbędne, aby zminimalizować ryzyko infekcji. Umiejętność przeprowadzania tego zabiegu jest kluczowa w praktyce weterynaryjnej i powinno być regularnie ćwiczone przez specjalistów.

Pytanie 40

Makuchy, wykorzystywane jako pasza dla zwierząt, są produktem ubocznym, który powstaje podczas wytwarzania

A. piwa

B. cukru

C. mąki

D. oleju

Odpowiedzi związane z mąką, cukrem i piwem są niepoprawne, ponieważ żaden z tych procesów produkcyjnych nie generuje makuchów. Mąka powstaje głównie w wyniku zmielenia zbóż, a jej produkcja nie wiąże się z tworzeniem wartościowych produktów ubocznych w postaci makuchów. W przypadku produkcji cukru z buraków cukrowych lub trzciny cukrowej, odpady są zazwyczaj w postaci melasy czy wiórów, które są wykorzystywane w niewielkim stopniu jako pasza, lecz nie w formie, która przypomina makuchy. Proces warzenia piwa generuje inne odpady, takie jak młóto browarniane, które również różni się od makuchów, gdyż młóto nie jest produktem pochodzącym z tłoczenia jak olej, lecz jest wynikiem fermentacji. Te nieporozumienia mogą prowadzić do mylnego postrzegania, które produkty są znaczące dla przemysłu paszowego. Kluczowe jest zrozumienie, że efektywność wykorzystania produktów ubocznych w przemyśle rolno-spożywczym jest podporządkowana ich specyfice oraz procesowi produkcji, co pozwala na racjonalne i zrównoważone wykorzystanie zasobów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej