Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Asystentka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
  • Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 21:02
  • Data zakończenia: 30 maja 2025 21:21

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Promieniowanie UV, które wydobywa się z lampy bakteriobójczej, powinno być używane w metodzie dezynfekcji

A. chemicznej
B. mechanicznej
C. biologicznej
D. fizycznej
Wybór odpowiedzi związanej z metodą mechaniczną, chemiczną lub biologiczną w kontekście dezynfekcji lampą bakteriobójczą jest błędny, ponieważ każda z tych metod ma swoje specyficzne mechanizmy działania, które nie są odpowiednie w kontekście promieniowania UV. Metoda mechaniczna polega na usuwaniu zanieczyszczeń przez filtrację lub inne fizyczne procesy, które nie inaktywują mikroorganizmy, a jedynie je zatrzymują. Z kolei metoda chemiczna polega na stosowaniu substancji chemicznych, takich jak detergenty czy środki dezynfekcyjne, które mogą wprowadzać dodatkowe ryzyko dla zdrowia, niektóre z nich mogą także prowadzić do powstawania oporności wśród patogenów. Metoda biologiczna, opierająca się na wykorzystaniu mikroorganizmów do eliminacji innych patogenów, jest mało efektywna w przypadku natychmiastowej dezynfekcji, jaką zapewniają lampy UV. Promieniowanie UV działa na zasadzie zniszczenia struktury genetycznej mikroorganizmów, co sprawia, że nie tylko są one inaktywowane, ale również nie mają możliwości reprodukcji. Z tego powodu, takie podejścia, jak chemiczne czy biologiczne, mogą być niewystarczające w sytuacjach wymagających szybkiej i skutecznej dezynfekcji, zwłaszcza w warunkach szpitalnych, gdzie ryzyko zakażeń szpitalnych jest podwyższone. Dlatego promieniowanie UV jako metoda fizyczna pozostaje jedną z najskuteczniejszych form dezynfekcji w nowoczesnych systemach sanitarnych.
Pytanie 2

Która gałąź stomatologii zajmuje się rehabilitacją układu żucia oraz przywracaniem prawidłowej funkcji po zabiegach ekstrakcji?

A. Chirurgia szczękowo-twarzowa
B. Ortopedia szczękowa
C. Protetyka
D. Endodoncja
Endodoncja, czyli dziedzina stomatologii zajmująca się diagnostyką i leczeniem chorób miazgi zębowej, koncentruje się głównie na zachowaniu naturalnych zębów poprzez procesy takie jak leczenie kanałowe. Chociaż ma na celu przywrócenie funkcji zęba, nie jest odpowiedzialna za rehabilitację narządu żucia po ekstrakcji. Często mylnie łączy się endodoncję z protetyką, jednak ich funkcje są zupełnie różne. Ortopedia szczękowa, z kolei, odnosi się do ortopedycznego leczenia wad zgryzu i nieprawidłowości w rozwoju szczęk, a nie bezpośrednio do rehabilitacji po ekstrakcji. Chociaż ortopedia szczękowa może mieć wpływ na ogólną funkcjonalność narządu żucia, nie jest głównym narzędziem w przywracaniu go do stanu sprzed ekstrakcji. Chirurgia szczękowo-twarzowa dotyczy bardziej zaawansowanych zabiegów chirurgicznych związanych z urazami i patologiami jamy ustnej oraz twarzoczaszki, a niekoniecznie rehabilitacji funkcji żucia po usunięciu zębów. Warto zrozumieć, że wybór odpowiedniej dziedziny stomatologii do rehabilitacji narządu żucia powinien opierać się na wiedzy o specyfice każdej z nich oraz na ich celach terapeutycznych. Błędem jest mylenie tych specjalizacji i ich zakresu działania, co może prowadzić do nieefektywnego leczenia i niezaspokojenia potrzeb pacjenta.
Pytanie 3

Po tym jak lekarz usunie wypełnienie amalgamatowe, asystentka powinna je umieścić

A. w koszu na odpady ogólne
B. w spluwaczce
C. w żółtym worku jednorazowym
D. w czerwonym worku jednorazowym
Umieszczanie odpadów amalgamatowych w koszu na odpady komunalne jest nieodpowiednie, ponieważ odpady te zawierają rtęć, która jest substancją niebezpieczną. Tego rodzaju odpady powinny być traktowane jako niebezpieczne i podlegać szczególnym regulacjom. Kosze na odpady komunalne są przeznaczone do gromadzenia odpadów, które nie mają takiego potencjalnego zagrożenia dla zdrowia publicznego oraz środowiska. W przypadku worków jednorazowych czerwonych, są one zazwyczaj stosowane do odpadów medycznych, ale niekoniecznie tych związanych z rtęcią. Odpady stomatologiczne powinny być klasyfikowane zgodnie z ich rodzajem, a nie wszystkie odpady medyczne są zagrożeniem w takim samym stopniu. Umieszczanie ich w spluwaczce również jest niewłaściwe, ponieważ nie zapewnia to odpowiedniego zabezpieczenia przed ich szkodliwością oraz nie spełnia standardów ochrony środowiska. Takie działania mogą prowadzić do zanieczyszczenia i stanowią naruszenie przepisów dotyczących ochrony zdrowia oraz środowiska. Należy pamiętać, że każdy pracownik gabinetu stomatologicznego powinien być świadomy zasad dotyczących segregacji i utylizacji odpadów, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz zgodności z regulacjami prawnymi. Właściwe postępowanie z odpadami niebezpiecznymi jest fundamentalnym elementem profesjonalizmu w branży stomatologicznej.
Pytanie 4

Który z materiałów przygotowuje się w ten sposób: należy nałożyć proszek na bloczek woskowany, podzielić go na dwie części, dodać odpowiednią ilość kropel płynu, zmieszać jedną część proszku z płynem i energicznie miksować szpatułką przez około 10 sekund, wytrzeć szpatułkę do czysta o płytkę, następnie dodać pozostały proszek i kontynuować mieszanie przez około 30 sekund?

A. Amalgamat
B. Wodorotlenek wapnia
C. Cement polikarboksylowy
D. Lakier podkładowy
Cement polikarboksylowy jest materiałem, który wymaga szczególnej metody mieszania, aby uzyskać optymalne właściwości mechaniczne i estetyczne. Proces opisany w pytaniu, polegający na nałożeniu proszku na bloczek woskowany i następnie połączeniu go z płynem, jest zgodny z zaleceniami producentów cementów polikarboksylowych. Mieszanie energiczne przez około 10 sekund umożliwia prawidłowe połączenie składników, co jest kluczowe dla uzyskania jednorodnej konsystencji. Po dodaniu pozostałej części proszku i kontynuowaniu mieszania, uzyskujemy cement, który charakteryzuje się doskonałymi właściwościami adhezyjnymi i wytrzymałościowymi. Cement polikarboksylowy jest często stosowany w stomatologii jako materiał wiążący do cementowania wkładów, koron oraz mostów zębnych. Jego właściwości biokompatybilne oraz zdolność do wchłaniania niewielkich ilości wody sprawiają, że jest idealny do zastosowań w obszarze stomatologii zachowawczej, gdzie wymagane są wysokie standardy estetyki i trwałości. Przykłady zastosowania to cementowanie koron porcelanowych, gdzie estetyka i funkcjonalność są kluczowe dla zadowolenia pacjenta.
Pytanie 5

Jakie urządzenie powinno być przygotowane do zabiegu periopolishingu?

A. Piaskarkę z dyszą perio i proszkiem na bazie glicyny.
B. Mikrosilnik z kątnicą profin.
C. Kauter.
D. Skaler ultradźwiękowy.
Piaskarka z dyszą perio i proszkiem na bazie glicyny jest kluczowym urządzeniem w zabiegu periopolishingu, ponieważ umożliwia skuteczne usuwanie osadów z powierzchni zębów oraz tkanek miękkich w obrębie jamy ustnej. Proszek na bazie glicyny jest preferowany ze względu na swoją delikatność i skuteczność w redukcji biofilmu bakteryjnego, co jest istotne dla utrzymania zdrowia przyzębia. Glicyna, jako substancja nieabrazyjna, minimalizuje ryzyko uszkodzenia szkliwa zębowego oraz tkanek miękkich, co czyni ją idealnym wyborem w przypadkach wymagających szczególnej ostrożności. Przykładowo, w leczeniu pacjentów z chorobami przyzębia, periopolishing może być stosowany jako uzupełnienie skalingu, aby wygładzić powierzchnię zębów i poprawić ich estetykę. Dobrą praktyką jest również stosowanie piaskarek w ramach profilaktyki, aby zapobiegać akumulacji osadów, co przekłada się na zdrowie jamy ustnej i komfort pacjenta. W związku z tym, piaskarka z dyszą perio i proszkiem glicynowym jest standardowym narzędziem w nowoczesnej perio- oraz stomatologii zachowawczej.
Pytanie 6

Kleszcze Bertena ze względu na swoją konstrukcję

A. posiadają szeroki rozstaw uchwytów i działają z dużą mocą
B. to trzy typy kleszczy różniące się szerokością końcówek
C. mają zagięcia w miejscu łączenia i mogą mieć trzpień na końcach
D. są podzielone na dwie dźwignie
Wybór odpowiedzi wskazującej na szeroko rozstawiony uchwyt i dużą siłę działania nie jest adekwatny, ponieważ kleszcze Bertena nie są zaprojektowane z myślą o takich parametrach. W rzeczywistości, ich architektura koncentruje się na precyzji i kontroli, a nie wyłącznie na sile. Uchwyt tych kleszczy jest dostosowany do wygodnego chwytania niewielkich elementów, co sprawia, że nie jest on 'szeroko rozstawiony' w tradycyjnym sensie. Opcja zakładająca możliwość rozłożenia kleszczy na dwie dźwignie jest myląca, ponieważ kleszcze Bertena nie działają na zasadzie dźwigni, lecz wykorzystują mechanizm zamka, co ogranicza ich funkcje do klasycznego chwytania. Ponadto, stwierdzenie, że kleszcze te stanowią trzy różne rodzaje o szerokości dziobów, nie uwzględnia ich specyficznej budowy ani zastosowania. Kleszcze Bertena występują w różnych wariantach, ale ich kluczową cechą jest zagięcie i opcjonalny trzpień, co sprawia, że takie ujęcie nie oddaje istoty ich konstrukcji i zastosowania. W praktyce, niepoprawne odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia funkcji i budowy narzędzi, co może prowadzić do błędnych wniosków przy wyborze odpowiednich narzędzi do konkretnych zadań.
Pytanie 7

Nieprawidłowość związana z zwarciem polegająca na tym, że guzki bliższe policzkowe pierwszych trzonowców górnych znajdują się przód względem bruzdy międzyguzkowej policzkowej pierwszych trzonowców dolnych lub dostają się do przestrzeni między drugimi przedtrzonowcami a pierwszymi trzonowcami dolnymi stałymi, a żuchwa jest w tyle w stosunku do szczęki, określa się jako

A. III klasa Angle'a
B. 0 klasa Angle'a
C. II klasa Angle'a
D. I klasa Angle'a
II klasa Angle'a odnosi się do sytuacji, w której zęby dolne, a zwłaszcza pierwsze trzonowce dolne, są ustawione w stosunku do zębów górnych w sposób, który wskazuje na ich cofnięcie. W przypadku II klasy Angle'a guzki bliższe policzkowe pierwszych trzonowców górnych znajdują się przed bruzdą międzyguzkową policzkową pierwszych trzonowców dolnych, co sugeruje, że żuchwa jest cofnięta względem szczęki. Takie ustawienie jest nieprawidłowe i może prowadzić do problemów z funkcją żucia oraz estetyką uśmiechu. W praktyce ortodontycznej, leczenie pacjentów z II klasą Angle'a może obejmować różnorodne metody, takie jak aparaty stałe czy ruchome, a czasami nawet interwencje chirurgiczne, w zależności od stopnia zaawansowania wady. Ważne jest, aby podczas diagnozowania stosować odpowiednie narzędzia, takie jak zdjęcia RTG czy skany 3D, co umożliwia precyzyjne planowanie leczenia. W standardach ortodontycznych, II klasa Angle'a jest jednym z kluczowych typów klasyfikacji, co czyni ją istotnym zagadnieniem w edukacji stomatologicznej i praktyce klinicznej.
Pytanie 8

W amerykańskim systemie oznaczania zębów, stały siekacz oznaczany jest cyfrą 9

A. przyśrodkowy po prawej stronie w szczęce
B. przyśrodkowy po lewej stronie w szczęce
C. boczny po prawej stronie w żuchwie
D. boczny po lewej stronie w żuchwie
Odpowiedź przyśrodkowy strony lewej w szczęce jest poprawna, ponieważ w amerykańskim systemie oznaczania zębów, zęby stałe są klasyfikowane według konkretnej numeracji. Cyfra 9 odnosi się do przyśrodkowego siekacza górnego po stronie lewej. System ten jest szeroko stosowany w stomatologii, a znajomość tej numeracji jest kluczowa dla precyzyjnego określenia lokalizacji zębów podczas diagnostyki i leczenia. Na przykład, podczas planowania zabiegów ortodontycznych czy protetycznych, lekarze muszą dokładnie wiedzieć, które zęby są zaangażowane, aby uniknąć błędów w procedurach. Dodatkowo, zrozumienie tej klasyfikacji jest niezbędne w komunikacji między specjalistami, co pozwala na efektywniejsze podejście do leczenia pacjentów. Dlatego ważne jest, aby każdy stomatolog był dobrze zaznajomiony z tą numeryczną metodą oznaczania zębów, co wspiera standardy praktyki klinicznej i zapewnia bezpieczeństwo pacjentów.
Pytanie 9

Podczas zabiegu usunięcia zęba 47 lekarzowi należy dostarczyć kleszcze Tomesa-Bertena

A. z zamkiem w linii prostej z rękojeścią oraz dziobami bez trzpieni zgiętymi na prostą
B. o szerokich dziobach ustawionych w przedłużeniu ramion, wyposażonych w trzpienie
C. o szerokich dziobach ustawionych w przedłużeniu ramion z trzpieniem na dziobie bocznym
D. o szerokich dziobach zgiętych pod kątem prostym względem rękojeści, wyposażonych w trzpienie
Kleszcze Tomesa-Bertena, które są zgięte w stosunku do rękojeści pod kątem prostym i zaopatrzone w trzpienie, są kluczowym narzędziem wykorzystywanym podczas ekstrakcji zębów, szczególnie w przypadku zębów trzonowych, takich jak ząb 47. Ich unikalna konstrukcja pozwala na łatwiejsze chwycenie i stabilne trzymanie korony zęba, co jest niezwykle istotne w minimalizacji urazów otaczających tkanek. Dzięki szerokim dziobom, kleszcze te zapewniają efektywną dźwignię, co redukuje potrzebną siłę podczas zabiegu oraz zwiększa precyzję działania. W praktyce, zastosowanie kleszczy o takim kształcie minimalizuje ryzyko złamania zęba lub uszkodzenia kości szczęki. Warto przypomnieć, że zgodnie z wytycznymi American Dental Association, prawidłowe dobranie narzędzi do konkretnego zabiegu jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjenta oraz sukcesu terapii. Dobrze dobrane narzędzia, takie jak kleszcze Tomesa-Bertena, są więc nie tylko sprawdzonymi pomocnikami w praktyce stomatologicznej, ale również elementami, które mogą znacząco wpłynąć na komfort pacjenta oraz efektywność zabiegu.
Pytanie 10

Jakie środki stosuje się do dezynfekcji kanałów korzeniowych?

A. tymol
B. kamfokrezol
C. podchloryn sodu
D. rezoform
Podchloryn sodu jest uznawany za standardowy środek do odkażania kanałów korzeniowych w endodoncji ze względu na swoje silne właściwości antyseptyczne. Działa poprzez denaturację białek oraz niszczenie bakterii, co jest kluczowe w leczeniu zainfekowanych kanałów. Jego skuteczność w eliminacji biofilmu bakteryjnego oraz materiały organicznego sprawia, że jest pierwszym wyborem w wielu protokołach leczenia. W praktyce, podchloryn sodu stosuje się w różnych stężeniach, najczęściej od 0,5% do 5%, w zależności od etapu leczenia i charakterystyki infekcji. Dodatkowo, jego zdolność do rozpuszczania tkanki martwej oraz resztek organicznych czyni go niezastąpionym narzędziem w procedurach endodontycznych. Warto również zaznaczyć, że stosowanie podchlorynu sodu powinno być zgodne z zaleceniami i protokołami klinicznymi, aby maksymalizować efekty terapeutyczne oraz minimalizować ryzyko powikłań.
Pytanie 11

Przechowywanie odpadów medycznych oznaczonych kodem 18 01 04 może trwać maksymalnie zgodnie z ich właściwościami, jednak nie dłużej niż

A. 20 dni
B. 15 dni
C. 10 dni
D. 30 dni
Odpowiedź 30 dni jest zgodna z regulacjami dotyczącymi zarządzania odpadami medycznymi, w tym z przepisami wynikającymi z Ustawy o odpadach oraz Dyrektywy Unii Europejskiej 2008/98/WE. W przypadku odpadów medycznych o kodzie 18 01 04, które są klasyfikowane jako odpady zakaźne, ich magazynowanie powinno odbywać się w sposób zabezpieczający zdrowie ludzi i środowisko. Właściwy czas przechowywania wynoszący 30 dni jest ustalony w celu minimalizacji ryzyka związane z ich przechowywaniem oraz transportem. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy oznacza, że placówki medyczne muszą mieć opracowane odpowiednie procedury magazynowania i transportu tych odpadów, które uwzględniają nie tylko czas przechowywania, ale również warunki sanitarno-epidemiologiczne i bezpieczeństwo. Przykładowo, odpady powinny być przechowywane w odpowiednich pojemnikach, które są odporne na działanie substancji niebezpiecznych, a także w pomieszczeniach, które są regularnie dezynfekowane. Przestrzeganie tych zasad zapewnia, że odpady medyczne są zarządzane w sposób zgodny z obowiązującymi normami oraz ochroną zdrowia publicznego.
Pytanie 12

Z jakiej odległości od ust pacjenta asystentka stomatologiczna powinna trzymać narzędzie w gotowości do przejęcia przez lekarza podczas realizacji procedury w technice czterech rąk?

A. 30 - 35 cm
B. 5 - 10 cm
C. 20 - 25 cm
D. 10 - 15 cm
Wybór odległości 30 - 35 cm, 10 - 15 cm lub 5 - 10 cm jako odpowiedzi na pytanie o optymalną odległość narzędzia od jamy ustnej pacjenta wskazuje na niezrozumienie zasad ergonomii i efektywności pracy w stomatologii. Utrzymywanie narzędzi w zbyt dużej odległości, jak 30 - 35 cm, może prowadzić do opóźnienia w ich przekazywaniu, co skutkuje wydłużeniem czasu zabiegu. W praktyce stomatologicznej kluczowe jest, aby asystentka była w stanie szybko i sprawnie przekazać potrzebne narzędzie, co w tym przypadku jest niemożliwe w tak dużej odległości. Z kolei zbyt bliska odległość, jak 5 - 10 cm, może stwarzać ryzyko przypadkowego kontaktu narzędzia z pacjentem lub ograniczać swobodę ruchów operatora, co jest niebezpieczne w kontekście przeprowadzania zabiegów stomatologicznych. Ponadto, nieprawidłowe odległości mogą wpływać na komfort pacjenta, który może odczuwać stres związany z bliskością narzędzi. Warto pamiętać, że w pracy asystenckiej na pierwszym miejscu powinno stać zapewnienie bezpieczeństwa i komfortu zarówno operatorowi, jak i pacjentowi, dlatego znajomość odpowiednich standardów dotyczących odległości jest kluczowa dla jakości świadczonych usług.
Pytanie 13

Narzędziem stosowanym do identyfikacji kanału korzeniowego jest

A. H-File
B. S-Finder
C. K-Reamer
D. plugger
H-File, plugger i K-Reamer to narzędzia, które mają swoje zastosowania w stomatologii, ale nie nadają się do lokalizacji kanałów korzeniowych. H-File to ręczne narzędzie, które służy do poszerzania kanałów i usuwania zanieczyszczeń. Choć może pomóc w zidentyfikowaniu kanałów, jego główną rolą jest raczej mechaniczne usuwanie tkanki, a nie lokalizacja. Z kolei plugger jest do kondensacji materiałów wypełniających, a nie do odnajdywania kanałów. Użycie pluggera do lokalizacji byłoby pomyłką, bo stosuje się go na końcu leczenia, a nie na początku. K-Reamer też nie jest dobrym narzędziem do lokalizacji, bo służy do opracowywania kanałów. Niewłaściwy dobór narzędzi do lokalizacji kanałów może prowadzić do poważnych błędów, jak złe opracowanie kanałów, co negatywnie wpłynie na leczenie endodontyczne. I w praktyce, wybór niewłaściwego narzędzia może prowadzić do komplikacji, co podkreśla, jak ważne jest, by używać odpowiednich narzędzi do konkretnego zadania.
Pytanie 14

Który z wymienionych rodzajów cementów stomatologicznych powinien przygotować asystentka do nałożenia podkładu?

A. Cynkowo-siarczanowy
B. Prowizoryczny
C. Fosforanowy
D. Krzemowy
Cement krzemowy jako podkład to nie jest najlepszy wybór. W stomatologii raczej nie wykorzystuje się go do podkładów, bo ma inne przeznaczenie, na przykład do cementowania koron. Moim zdaniem, ten materiał nie ochroni miazgi zęba, co jest kluczowe w przypadku podkładów. A cement prowizoryczny? No, on jest stworzony na krótkotrwałe użytkowanie, więc nie jest odpowiedni do stałych podkładów. Jeśli chodzi o cement cynkowo-siarczanowy, to też nie jest rewelacyjny wybór, bo ma swoje ograniczenia biozgodne i może podrażniać miazgę. Warto mieć na uwadze, że wybór materiałów podkładowych wymaga solidnej wiedzy na temat różnorodnych cementów i ich zastosowań. Najlepiej podejmować decyzje w oparciu o doświadczenie, badania i standardy branżowe, żeby uniknąć błędów w stosowaniu materiałów.
Pytanie 15

Jakim narzędziem dokonuje się pomiaru szerokości łuków zębowych?

A. przyrząd Willisa
B. cyrkiel ortodontyczny
C. dozymetr
D. negatoskop
Cyrkiel ortodontyczny jest specjalistycznym narzędziem wykorzystywanym w ortodoncji do precyzyjnego pomiaru szerokości łuków zębowych. Jego konstrukcja pozwala na dokładne dopasowanie do kształtu łuku, co jest kluczowe w procesie planowania leczenia ortodontycznego. Przykładowo, podczas diagnozowania i projektowania aparatu ortodontycznego, specjalista może użyć cyrkiela do zmierzenia odległości między punktami kontaktowymi zębów, co umożliwia lepsze dopasowanie aparatu do indywidualnych potrzeb pacjenta. W praktyce, dokładne pomiary przy użyciu cyrkiela ortodontycznego są niezbędne, aby zapewnić skuteczność leczenia oraz komfort pacjenta. Standardy branżowe, takie jak wytyczne Amerykańskiego Towarzystwa Ortodontycznego, podkreślają istotność precyzyjnego pomiaru łuków zębowych, co czyni cyrkiel ortodontyczny niezastąpionym narzędziem w pracy ortodonty.
Pytanie 16

Z dokumentacji medycznej pacjenta wynika, że podczas wizyty planowany jest zabieg redukcji nadwrażliwości zębów. Asystentka powinna przygotować dla tego pacjenta lakier

A. fluorkowy
B. chlorowy
C. fosforanowy
D. triklosanowy
Lakier fluorkowy jest powszechnie stosowany w stomatologii w celu zapobiegania próchnicy oraz wzmacniania szkliwa zębów. Jego działanie opiera się na dostarczaniu jonów fluoru, które przyczyniają się do remineralizacji zębów oraz zwiększenia ich odporności na działanie kwasów. W przypadku nadwrażliwości zębów, lakier fluorkowy nie tylko pomaga w ochronie szkliwa, ale także działa łagodząco na objawy nadwrażliwości, tworząc barierę na powierzchni zębów. W praktyce stomatologicznej, aplikacja lakieru fluorkowego jest prostym zabiegiem, który można szybko przeprowadzić w gabinecie. Zaleca się stosowanie tego typu lakierów szczególnie u pacjentów z podwyższonym ryzykiem wystąpienia próchnicy oraz u osób z nadwrażliwością zębów. Warto również zwrócić uwagę, że stosowanie lakierów fluorkowych jest zgodne z wytycznymi organizacji takich jak Amerykańska Akademia Stomatologiczna, która rekomenduje ich użycie jako skuteczną metodę prewencji w stomatologii.
Pytanie 17

Podczas zszywania niezanieczyszczonej rany lekarz wykorzystał jedynie krótki kawałek nici. Jakie powinno być prawidłowe postępowanie z pozostałym odcinkiem nici wraz z igłą?

A. Zamknięcie w oryginalnym opakowaniu foliowym i umieszczenie w pojemniku na odpady medyczne zakaźne
B. Starannie zamknięcie w opakowaniu fabrycznym i umieszczenie w pojemniku na odpady komunalne, wyłożonym czerwonym workiem
C. Umieszczenie w pojemniku na odpady medyczne zakaźne o sztywnych ściankach bez dodatkowego przygotowania
D. Umieszczenie w pojemniku do wstępnej dezynfekcji oraz przygotowanie do ponownej sterylizacji
Włożenie pozostałego fragmentu nici do pojemnika na odpady medyczne zakaźne z twardymi ściankami to dokładnie to, co powinno się robić. Takie pojemniki są zaprojektowane, żeby bezpiecznie przechowywać rzeczy, które mogą być niebezpieczne, zwłaszcza w kontekście zdrowia. Nici chirurgiczne mogą mieć kontakt z krwią, więc ich odpowiednie składowanie jest istotne, żeby zminimalizować ryzyko zakażenia dla personelu i innych pacjentów. W praktyce powinno to być standardem w każdym szpitalu. Zgodnie z wytycznymi WHO i lokalnymi przepisami odpady medyczne muszą być dobrze segregowane, co pozwala na ich bezpieczną obróbkę później, jak spalanie czy inna utylizacja, nie szkodząc przy tym środowisku. Nie zapominaj, że każdy pracownik medyczny musi wiedzieć, jak postępować z odpadami, bo to wpływa na bezpieczeństwo w całej placówce.
Pytanie 18

Aby uzyskać wycisk, który będzie podstawą do stworzenia aparatu ortodontycznego, asystentka stomatologiczna na zlecenie lekarza przygotuje i poda na łyżce wyciskowej masę

A. agarową
B. stentsową
C. alginatową
D. silikonową
Masa alginatowa to naprawdę popularny materiał do robienia wycisków w stomatologii, szczególnie w ortodoncji. Jest prosta w przygotowaniu i bardzo elastyczna, co pozwala świetnie odwzorować zęby i wszystkie te miękkie tkanki. Używa się jej w różnych sytuacjach, na przykład do tworzenia modeli diagnostycznych albo planowania leczenia ortodontycznego. Dzięki jej właściwościom można ładnie uchwycić detale anatomiczne – to jest kluczowe, gdy chcemy dobrze dopasować aparaty ortodontyczne. Kiedy robimy wyciski do aparatów stałych albo ruchomych, alginat zapewnia też stabilność w krawędziach, co jest ważne dla uzyskania trwałych modeli. Przygotowując alginat, warto pamiętać o odpowiednich proporcjach wody i masy, bo to wpływa na jakość wycisku. Nie zapominajmy, że wyciśnięty materiał trzeba od razu umieścić w odpowiednich warunkach, żeby uniknąć odkształceń.
Pytanie 19

Aby przeprowadzić zabieg wypełniania kanałów korzeniowych zęba, należy przygotować odpowiednią igłę

A. Druxa, upychadło kanałowe i poszerzacze kanałowe
B. Lentulo i upychadło do ćwieków gutaperkowych
C. Lentulo, miazgociągi oraz upychadło kanałowe
D. Millera, poszerzacze kanałowe oraz upychadło kulkowe
Odpowiedź wskazująca na zastosowanie igły Lentulo oraz upychadła do ćwieków gutaperkowych jest prawidłowa, ponieważ te narzędzia są kluczowe w procesie wypełniania kanałów korzeniowych. Igła Lentulo, dzięki swojej spiralnej budowie, umożliwia precyzyjne i efektywne wprowadzenie materiału wypełniającego, jakim jest gutaperka, do kanałów korzeniowych. Umożliwia to równomierne pokrycie ścianek kanału, co jest niezbędne dla prawidłowego uszczelnienia i zapobiegania późniejszym infekcjom. Upychadło do ćwieków gutaperkowych z kolei służy do dokładnego wprowadzenia i dociśnięcia ćwieków do miejsca, co zapewnia ich stabilność oraz szczelność wypełnienia. W zgodzie z obowiązującymi standardami, właściwe przygotowanie narzędzi i ich zastosowanie w praktyce stomatologicznej jest kluczowe dla sukcesu całego zabiegu. W sytuacjach klinicznych, skuteczność tych narzędzi potwierdzają liczne badania, które wskazują na ich wpływ na długoterminowe wyniki leczenia endodontycznego.
Pytanie 20

Jakiego odcienia jest uchwyt pilnika endodontycznego typu H o numerze 40?

A. Zielony
B. Niebieski
C. Czarny
D. Biały
Uchwyt pilnika endodontycznego typu H o rozmiarze 40 charakteryzuje się kolorem czarnym, co jest zgodne ze standardami w branży stomatologicznej. Kolory uchwytów pilników endodontycznych są standaryzowane, co ułatwia identyfikację ich rozmiarów i typów. W przypadku pilników o rozmiarze 40 kolor czarny jest jednoznacznie przypisany, co pozwala dentystom na ich szybkie i bezbłędne rozróżnianie w trakcie zabiegu. Odpowiedni dobór pilnika jest kluczowy dla skuteczności leczenia kanałowego, ponieważ różne rozmiary i kształty narzędzi są zaprojektowane do pracy w różnych warunkach anatomicznych. W praktyce, pilniki endodontyczne są wykorzystywane do mechanicznego opracowania kanałów korzeniowych, a ich efektywność w dużej mierze zależy od precyzyjnego dobrania narzędzi, co z kolei wymaga znajomości ich właściwości, takich jak kolor na uchwycie. Zrozumienie systemu kolorystycznego pilników endodontycznych jest więc niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości opieki dentystycznej.
Pytanie 21

Lampy bakteriobójcze emitują promieniowanie UV, które należy wykorzystać w metodzie dezynfekcji

A. fizycznej
B. chemicznej
C. biologicznej
D. mechanicznej
Zastosowanie promieniowania UV w dezynfekcji nie powinno być klasyfikowane jako metoda mechaniczna, chemiczna ani biologiczna, ponieważ każda z tych kategorii opiera się na zupełnie innych zasadach działania. Metoda mechaniczna polega na usuwaniu zanieczyszczeń przez filtrację lub inne fizyczne procesy, które nie wpływają na mikroorganizmy w sposób, w jaki robi to promieniowanie UV. Niezrozumienie tej różnicy może prowadzić do błędnych wniosków o efektywności dezynfekcji, gdzie pomija się istotę usuwania zarazków poprzez ich eliminację na poziomie molekularnym. Metody chemiczne z kolei wykorzystują różnego rodzaju środki dezynfekujące, które mogą reagować z mikroorganizmami, ale ich skuteczność bywa ograniczona przez czynniki takie jak stężenie, czas kontaktu czy obecność innych substancji. Wybór dezynfekcji biologicznej, jak na przykład wykorzystanie mikroorganizmów do eliminacji patogenów, jest również niewłaściwy w kontekście promieniowania UV, które działa w całkowicie odmienny sposób, skoncentrowany na bezpośrednim uszkodzeniu DNA. Dobre praktyki w dziedzinie dezynfekcji uwzględniają zrozumienie tych podstawowych różnic oraz umiejętność doboru odpowiedniej metody w zależności od specyficznych potrzeb danego środowiska.
Pytanie 22

Kleszcze Meissnera znajdują zastosowanie w gabinecie

A. profilaktyki stomatologicznej
B. periodontologicznej
C. ortodontycznej
D. chirurgii stomatologicznej
Kleszcze Meissnera, czyli te fajne narzędzia chirurgiczne, są naprawdę ważne w stomatologii. Używa się ich głównie do usuwania zębów i w różnych zabiegach rekonstrukcyjnych. Ich kształt jest super – łatwo się nimi operuje w wąskich przestrzeniach jamy ustnej. Dzięki nim można precyzyjnie chwycić tkanki, co jest kluczowe przy takich operacjach. W stomatologii są niezastąpione, zwłaszcza przy usuwaniu fragmentów zębów i pracy z dziąsłami. Używanie kleszczy Meissnera to naprawdę dobra praktyka, bo pomaga zminimalizować ryzyko urazów i sprawić, że wszystko idzie sprawnie. Dobrze jest też pamiętać, że stosowanie tych narzędzi jest zgodne z aktualnymi standardami A. D. A., więc można być pewnym, że są one istotne w tej dziedzinie medycyny.
Pytanie 23

Na pojawienie się nabytych wad zgryzu może wpływać

A. eksponowanie na promieniowanie rentgenowskie w czasie ciąży
B. terapia protetyczna w trakcie rozwoju
C. próchnica zębów i jej skutki
D. czynnik dziedziczny
Naświetlanie w okresie ciąży promieniami rentgenowskimi, czynnik genetyczny oraz leczenie protetyczne w okresie rozwojowym, choć mogą mieć wpływ na ogólny stan zdrowia zębów i zgryzu, nie są bezpośrednio odpowiedzialne za powstawanie nabytych wad zgryzu w taki sposób, jak próchnica. Naświetlanie, o ile jest stosowane w kontrolowanych dawkach i z uzasadnieniem medycznym, nie powinno prowadzić do rozwoju wad zgryzu, ponieważ promieniowanie ma na celu jedynie diagnostykę i nie wpływa bezpośrednio na struktury zębowo-szczękowe. Czynnik genetyczny odegrałby rolę w predyspozycjach do wad zgryzu, ale nie jest czynnikiem nabytym. Genotyp pacjenta może wpływać na kształt i rozwój zębów, aczkolwiek wady zgryzu są zazwyczaj wynikiem interakcji czynników zewnętrznych, jak np. wpływ środowiska, a nie wyłącznie genotypowych. Leczenie protetyczne może z kolei być konieczne w przypadku już istniejących wad zgryzu i nie jest przyczyną ich powstawania. Często niepoprawne wnioski wynikają z mylenia przyczyn z konsekwencjami oraz braku zrozumienia, jak różnorodne czynniki oddziałują na zdrowie jamy ustnej.
Pytanie 24

Tkanka zęba, która składa się w 95% z substancji mineralnych i w 5% z substancji organicznych, to

A. zębina
B. miazga
C. cement korzeniowy
D. szkliwo
Szkliwo jest najtwardszą tkanką w organizmie człowieka, składającą się w około 95% z substancji mineralnych, głównie hydroksyapatytu, co czyni je niezwykle odpornym na działanie kwasów i mechaniczne uszkodzenia. Pozostałe 5% to substancje organiczne oraz wodę. Szkliwo pokrywa koronę zęba, chroniąc go przed uszkodzeniami, próchnicą i innymi działaniami szkodliwymi. W praktyce stomatologicznej, znajomość składu szkliwa jest kluczowa dla zapobiegania chorobom zębów, a także przy planowaniu leczenia. Na przykład, w przypadku erozji szkliwa, lekarze zalecają stosowanie past wybielających wzbogaconych w fluor, co pomaga w remineralizacji szkliwa oraz przywróceniu jego naturalnej struktury. Utrzymanie zdrowego szkliwa jest również często tematem edukacyjnym w profilaktyce stomatologicznej, gdzie zwraca się uwagę na znaczenie ograniczenia spożycia kwasów oraz odpowiedniej higieny jamy ustnej.
Pytanie 25

Odgryzacz kostny Luera jest elementem wyposażenia gabinetu

A. protetycznego
B. endodontycznego
C. ortodontycznego
D. chirurgicznego
Odgryzacz kostny Luera jest narzędziem wykorzystywanym głównie w endodoncji, dziedzinie stomatologii zajmującej się diagnostyką i leczeniem chorób miazgi zębowej oraz tkanek okołowierzchołkowych. Jego specyficzna konstrukcja pozwala na precyzyjne usuwanie zainfekowanej miazgi oraz preparację kanałów korzeniowych. W praktyce, odgryzacz kostny Luera służy do przerywania i modelowania tkanki, co jest kluczowe w procesie leczenia kanałowego. Dzięki zastosowaniu tego narzędzia, lekarze mogą zminimalizować ryzyko uszkodzenia zdrowych tkanek zęba oraz zapewnić lepszą kontrolę nad przebiegiem leczenia. W standardach dobrych praktyk endodontycznych, efektywne wykorzystanie odpowiednich narzędzi, w tym odgryzacza kostnego, jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości wyników terapeutycznych. To narzędzie jest również przydatne w sytuacjach, gdy konieczne jest usunięcie zębów o złożonej anatomii korzeniowej, co zwiększa szanse na sukces leczenia. Warto dodać, że odpowiednie szkolenie i doświadczenie w stosowaniu odgryzacza kostnego są kluczowe dla skuteczności endodontycznych procedur.
Pytanie 26

Który z preparatów wspomaga usuwanie past endodontycznych z kanału i udrażnia go?

A. Kamfenol
B. Endosolv
C. Cresophen
D. Endosal
Endosolv to preparat stosowany w endodoncji, który efektywnie ułatwia usuwanie past endodontycznych z kanału korzeniowego oraz jego udrażnianie. Działa na zasadzie rozpuszczania i zmiękczania materiałów wypełniających, co jest kluczowe w przypadkach, gdy potrzebna jest rewizja kanałów z powodu niepowodzenia pierwotnego leczenia. Jego skład chemiczny sprawia, że jest skuteczny w rozkładaniu zarówno past na bazie masy gutaperkowej, jak i innych materiałów używanych w endodoncji. Dobrą praktyką jest stosowanie Endosolv w połączeniu z mechanicznym oczyszczaniem kanałów, co zapewnia lepsze efekty terapeutyczne. Badania kliniczne wykazały, że preparat ten zwiększa skuteczność usuwania past, co może prowadzić do lepszych wyników leczenia i mniejszych odsetków niepowodzeń. W przypadkach, gdy kanały są trudnodostępne, Endosolv może być podawany bezpośrednio do kanałów w celu osiągnięcia optymalnej penetracji.
Pytanie 27

W metodzie pracy na cztery ręce do zadań asysty należy przekazanie kalki okluzyjnej. Jej wręczenie lekarzowi odbywa się w obszarze

A. pracy asysty
B. transferowej
C. operacyjnej
D. statycznej
Odpowiedź 'transferowej' jest poprawna, ponieważ w kontekście techniki pracy na cztery ręce, strefa transferowa odnosi się do obszaru, w którym odbywa się wymiana narzędzi oraz materiałów pomiędzy asystą a lekarzem. W tej strefie asysta przekazuje kalkę okluzyjną, co jest kluczowym elementem w procesie diagnostycznym i terapeutycznym. Kalki okluzyjne są używane do oceny kontaktu zębów oraz planowania leczenia, dlatego ich prawidłowe i szybkie podanie jest niezwykle istotne. W praktyce, efektywna komunikacja i odpowiednia organizacja pracy w strefie transferowej przyczyniają się do zwiększenia efektywności zabiegu oraz komfortu pacjenta. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi organizacji pracy w gabinetach stomatologicznych, należy dążyć do jak największej płynności w wymianie materiałów oraz narzędzi, co jest niezwykle ważne dla zachowania ciągłości pracy i zapewnienia wysokiej jakości usług stomatologicznych.
Pytanie 28

W metodzie 'przekaż - odbierz' transferu narzędzi funkcja odbierająca wykonuje palce

A. 3,4,5
B. 4,5
C. 1,2
D. 1,2,3
W metodzie 'podaj - przejmij' to zrozumienie, które palce są te odpowiedzialne za przejmowanie, jest naprawdę ważne. Jeśli chodzi o odpowiedzi 4 i 5, mówimy o palcach cztery i pięć, które pomagają w chwytaniu instrumentu, zwłaszcza gdy potrzebna jest precyzja i stabilność. Dobrze to widać, kiedy uczysz się grać na instrumentach strunowych – stosowanie tych palców ma ogromne znaczenie dla czystego brzmienia i poprawnej intonacji. Dzięki użyciu palców 4 i 5 można lepiej wyważyć siłę, jaką przykłada się do strun, co jest zgodne z zasadami ergonomii w graniu. Fajną praktyką jest ćwiczenie przejścia z 'podaj' do 'przejmij' z tymi palcami regularnie, a to naprawdę pomaga. A tak na marginesie, techniki takie jak legato czy staccato są łatwiejsze do osiągnięcia, gdy palce 4 i 5 biorą udział w chwytaniu i puszczaniu dźwięków.
Pytanie 29

Czynnikiem wywołującym zapalenie dziąseł i przyzębia są

A. drożdże.
B. bakterie.
C. wirusy.
D. grzyby.
Wybór drożdży jako przyczyny zapalenia dziąseł i przyzębia jest nieadekwatny, ponieważ drożdże, będące grzybami, nie są odpowiedzialne za tego typu stany zapalne. Grzyby mogą powodować inne infekcje, takie jak kandydoza, ale nie są kluczowym czynnikiem w upośledzeniu zdrowia przyzębia. Wirusy, mimo że mogą wpływać na stan zdrowia jamy ustnej, są bardziej odpowiedzialne za choroby wirusowe, takie jak opryszczka, ale nie prowadzą do zapalenia dziąseł i przyzębia w sposób bezpośredni. Ta nieprawidłowa interpretacja wynika często z mylnego przekonania, że wszystkie patogeny są równie niebezpieczne dla jamy ustnej. Należy zrozumieć, że bakterie, zwłaszcza te z grupy Streptococcus, Porphyromonas i Treponema, są czynnikiem patogennym w chorobach przyzębia. Przywiązanie do niewłaściwych przyczyn może prowadzić do błędnych praktyk w zakresie higieny jamy ustnej oraz leczenia, co z kolei przyczynia się do postępu chorób przyzębia. Dobrą praktyką jest regularne kontrolowanie stanu zdrowia jamy ustnej przez dentystów oraz stosowanie się do zaleceń dotyczących zapobiegania chorobom bakteryjnym, co jest zgodne z zasadami profilaktyki stomatologicznej.
Pytanie 30

Podczas wspierania praworęcznego operatora, druga asysta ustawia narzędzia do przewidzianego zabiegu z kierunku

A. lewej do prawej, według kolejności użycia przez operatora
B. prawej do lewej, według kolejności użycia przez operatora
C. prawej do lewej, według częstotliwości użycia przez operatora
D. lewej do prawej, według częstotliwości użycia przez operatora
Wybór odpowiedzi, że narzędzia układa się od lewej do prawej, a także według częstotliwości użycia, jest błędny i może prowadzić do poważnych komplikacji w trakcie zabiegu. W chirurgii, zwłaszcza gdy operatorem jest osoba praworęczna, naturalnym jest, że preferuje ona narzędzia po prawej stronie. Ułożenie od lewej do prawej narzędzi, które są rzadziej używane, może prowadzić do wydłużenia czasu zabiegu oraz do wzrostu ryzyka błędów. Takie podejście nie uwzględnia również ergonomii środowiska pracy, co jest kluczowe dla komfortu operatora i jakości wykonywanych czynności. Układ narzędzi powinien być tak zaplanowany, aby minimalizować niepotrzebne ruchy, co jest standardem w praktykach chirurgicznych. Ponadto, kategoryzowanie narzędzi według częstotliwości użycia zamiast ich kolejności najpierw, może prowadzić do sytuacji, w której kluczowe narzędzia będą mniej dostępne, gdy będą najbardziej potrzebne. Ta nieefektywność to typowy błąd w myśleniu, który może wynikać z niezrozumienia procesu pracy w sali operacyjnej oraz znaczenia płynnej współpracy między operatorem a asystentem. W efekcie, brak właściwego układu narzędzi może wpływać na wynik operacji oraz na bezpieczeństwo pacjenta.
Pytanie 31

Na jakiej wysokości od ust pacjenta asystentka stomatologiczna powinna trzymać instrument w gotowości, aby mógł go przejąć operator podczas pracy w metodzie na cztery ręce?

A. 10÷15 cm
B. 20÷25 cm
C. 30÷35 cm
D. 5÷10 cm
Odpowiedzi 10÷15 cm, 5÷10 cm oraz 30÷35 cm nie są poprawne, ponieważ nie uwzględniają istotnych zasad ergonomii oraz efektywności w pracy zespołowej w stomatologii. Odpowiednia odległość trzymania narzędzi w metodzie na cztery ręce powinna być dostosowana do komfortu zarówno asystentki, jak i operatora. W przypadku pierwszych dwóch odpowiedzi, zbyt mała odległość (10÷15 cm i 5÷10 cm) może prowadzić do sytuacji, w której asystentka będzie musiała się zbytnio nachylać lub przesuwać ręce, co nie tylko zwiększa ryzyko kontuzji, ale może również zakłócać pracę operatora, ograniczając jego pole widzenia i dostęp do narzędzi. Z kolei zbyt duża odległość, jak w przypadku 30÷35 cm, sprawia, że przekazanie narzędzia staje się niewygodne i czasochłonne, co może prowadzić do opóźnień w procedurze oraz zwiększenia stresu zarówno dla pacjenta, jak i zespołu stomatologicznego. Właściwa odległość 20÷25 cm pozwala na dynamiczną i płynną współpracę, co jest kluczowe w kontekście optymalizacji czasowej zabiegów stomatologicznych. Warto również podkreślić, że nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do frustracji i obniżenia jakości świadczonych usług, co odbija się na zadowoleniu pacjentów. Dlatego tak ważne jest, aby asystentki stomatologiczne były odpowiednio przeszkolone i miały świadomość znaczenia ergonomii w swojej pracy.
Pytanie 32

W sytuacji wystąpienia wstrząsu insulinowego podczas operacji, jakie kroki należy podjąć, by zaprzestać wszystkich działań oraz

A. zdjąć ciasne elementy odzieży pacjenta i umożliwić mu picie wody
B. położyć pacjenta na płasko i zapewnić drożność dróg oddechowych
C. zdjąć ciasne elementy odzieży pacjenta i podać tlen przez maseczkę
D. podać mu doustnie glukozę lub zwykły cukier, jeśli pacjent jest przytomny
Doustne podanie glukozy lub zwykłego cukru pacjentowi przytomnemu w przypadku wstrząsu insulinowego jest kluczowym działaniem, które ma na celu szybkie podniesienie poziomu glukozy we krwi. Wstrząs insulinowy, znany również jako hipoglikemia, występuje, gdy poziom glukozy we krwi spada poniżej normy, co może prowadzić do objawów takich jak drżenie, potliwość, dezorientacja, a w cięższych przypadkach do utraty przytomności. Podawanie glukozy w formie doustnej jest szybko działającym sposobem na złagodzenie objawów hipoglikemii, ponieważ glukoza dostaje się do krwiobiegu w krótkim czasie. Zgodnie z wytycznymi American Diabetes Association, w przypadku pacjentów, którzy są przytomni i zdolni do połykania, należy podać 15–20 gramów węglowodanów prostych, co odpowiada około 3–4 łyżeczkom cukru. Tego typu interwencje są zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu hipoglikemią w warunkach klinicznych oraz w sytuacjach nagłych, co podkreśla ich znaczenie w codziennej praktyce medycznej.
Pytanie 33

W systemie Viohla ząb stały oznaczany jest numerem 27

A. górny drugi trzonowiec lewy
B. górny drugi przedtrzonowiec prawy
C. dolny drugi trzonowiec prawy
D. dolny drugi przedtrzonowiec prawy
Odpowiedź górny drugi trzonowiec lewy (numer 27 w systemie Viohla) jest poprawna, ponieważ zgodnie z klasyfikacją zębów stałych w tym systemie, zęby trzonowe oznaczone są w zależności od ich lokalizacji w jamie ustnej. System Viohla jest stosowany w stomatologii do precyzyjnego identyfikowania i klasyfikacji zębów, co jest niezwykle istotne w planowaniu leczenia stomatologicznego oraz w prowadzeniu dokumentacji medycznej. Ząb numer 27 to górny drugi trzonowiec lewy, który znajduje się w górnej lewej ćwiartce jamy ustnej. Dobrą praktyką w stomatologii jest stosowanie uznawanych międzynarodowych standardów, takich jak klasyfikacja FDI lub system Viohla, ponieważ pozwala to na jednoznaczne porozumiewanie się między specjalistami. Umożliwia to również pacjentom lepsze zrozumienie ich stanu zdrowia oraz planu leczenia, co zwiększa ich zaangażowanie i współpracę. W kontekście leczenia ortodontycznego czy protetycznego, precyzyjne oznaczenie zębów ma kluczowe znaczenie dla sukcesu terapii.
Pytanie 34

U pacjenta przewidziano realizację protez pełnych. Po ustaleniu zwarcia centralnego przy pomocy wzorników, w dokumentacji laboratoryjnej należy skierować prośbę do technika dentystycznego, aby na kolejną wizytę przygotował

A. modele orientacyjne
B. łyżki indywidualne
C. gotowe protezy akrylowe
D. protezy w fazie wosku
Wybór protez w fazie wosku jako etapu w procesie tworzenia protez całkowitych jest kluczowy pod względem technicznym i klinicznym. Protezy w fazie wosku są niezbędnym krokiem w celu dokładnej oceny estetyki, funkcji oraz komfortu pacjenta przed ostatecznym wykonaniem gotowych protez akrylowych. Dzięki możliwości wykonania próbnych protez z wosku, dentysta ma szansę na ocenę occlusji, zaznaczenie punktów stycznych oraz wprowadzenie ewentualnych poprawek. To podejście pozwala na symulację ostatecznego efektu, co zwiększa satysfakcję pacjenta oraz redukuje ryzyko konieczności późniejszych korekt. Standardy branżowe, takie jak te promowane przez American Dental Association, sugerują, że etapy protetyczne powinny być dobrze zorganizowane, a każda faza powinna być starannie zaplanowana z uwzględnieniem potrzeb pacjenta. Przygotowanie protez w fazie wosku pozwala również na lepszą współpracę z technikiem dentystycznym, co przyczynia się do szybszego i bardziej efektywnego procesu produkcyjnego.
Pytanie 35

Jaką metodę podania leku wskazuje skrót umieszczony na recepcie "p.o."?

A. Dożylną
B. Doustną
C. Dojelitową
D. Domięśniową
Skrót "p.o." pochodzi od łacińskiego terminu "per os", co oznacza podanie doustne. Przy tej drodze podania leku substancje czynne są wchłaniane przez układ pokarmowy. Jest to najczęściej stosowana forma podania leków, zarówno w terapii przewlekłych schorzeń, jak i w przypadku krótkotrwałych interwencji medycznych. W praktyce klinicznej, leki podawane doustnie są dostępne w różnych formach, takich jak tabletki, kapsułki, syropy czy zawiesiny. Wybór tej metody podania jest zazwyczaj korzystny ze względu na łatwość stosowania, możliwość samodzielnego podawania przez pacjenta oraz względnie niskie koszty. Zgodnie z wytycznymi WHO, leki doustne są preferowane tam, gdzie skuteczność jest wystarczająca, co czyni tę drogę podania pierwszym wyborem w wielu przypadkach, o ile nie ma przeciwwskazań, takich jak choroby przewodu pokarmowego. Zrozumienie tego skrótu i związanych z nim praktyk jest kluczowe dla prawidłowego stosowania farmakoterapii.
Pytanie 36

W trakcie przygotowywania ubytku doszło do uszkodzenia miazgi. Asystentka stomatologiczna powinna na polecenie lekarza przyrządzić i podać Alcaliner przygotowany na sterylnej płytce sterylnej.

A. szpatułką agatową
B. szpatułką plastikową
C. szpatułką metalową
D. szpatułką drewnianą
Użycie metalowej szpatułki do przygotowania i podania Alcalinera jest uzasadnione z kilku powodów. Metalowe szpatułki są preferowane w stomatologii ze względu na ich trwałość, odporność na wysokie temperatury oraz łatwość w utrzymaniu sterylności. Stosując metalową szpatułkę, asystentka stomatologiczna ma pewność, że materiał nie wchodzi w reakcje chemiczne z produktami wykorzystywanymi w trakcie zabiegu, co jest kluczowe w kontekście zachowania ich skuteczności i bezpieczeństwa. Dodatkowo, metalowa szpatułka umożliwia precyzyjne dozowanie i mieszanie materiałów, co jest istotne podczas pracy z substancjami takimi jak Alcaliner, który może być stosowany do ochrony miazgi zęba. Stosowanie metalowych narzędzi jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi praktyk chirurgicznych, co podkreśla ich znaczenie w zapewnieniu wysokiej jakości opieki stomatologicznej. Warto również zauważyć, że metalowe narzędzia można łatwo poddać procesowi sterylizacji, co dodatkowo zmniejsza ryzyko zakażeń podczas zabiegów dentystycznych.
Pytanie 37

Który środek używany do dezynfekcji kanałów korzeniowych w trakcie terapii endodontycznej powinien być uwzględniony w zamówieniu przygotowanym przez asystentkę stomatologiczną?

A. Podchloryn sodu
B. Eugenol
C. Preparat ochronny
D. Środek trawiący
Podchloryn sodu jest najczęściej stosowanym środkiem odkażającym w endodoncji, szczególnie podczas leczenia kanałów korzeniowych. Jego skuteczność w niszczeniu bakterii oraz usuwaniu zanieczyszczeń organicznych czyni go niezastąpionym narzędziem w procesie leczenia. Podchloryn sodu działa poprzez utlenianie, co prowadzi do denaturacji białek i zniszczenia drobnoustrojów. W praktyce, stosowanie podchlorynu sodu pozwala na uzyskanie lepszej sterylizacji kanałów, co z kolei zwiększa szanse na sukces leczenia endodontycznego. Ważne jest również, aby zachować odpowiednie stężenie (najczęściej 0,5-5,25%) oraz technikę aplikacji, aby nie uszkodzić tkanek okołowierzchołkowych. Standardy kliniczne rekomendują zastosowanie podchlorynu sodu w połączeniu z mechanicznym oczyszczaniem kanału, co daje najlepsze rezultaty. Warto również pamiętać o monitorowaniu pacjenta po aplikacji, aby zminimalizować ewentualne powikłania związane z reakcjami alergicznymi lub podrażnieniami chemicznymi.
Pytanie 38

Wskaż substancje (leki), które nie są używane w endodoncji?

A. Optosil, Impregnum
B. AH-26, AH-Plus
C. Dexadent, Metronidazol
D. Largal Ultra, File Eze
Wszystkie materiały, które wybrałeś w pozostałych odpowiedziach, są stosowane w endodoncji, co może prowadzić do niejasności co do ich roli. AH-26 i AH-Plus to znane uszczelniacze do wypełniania kanałów korzeniowych, a ich biokompatybilność jest mega ważna dla długotrwałej szczelności. Dexadent to lek na stany zapalne, a Metronidazol to antybiotyk, który można użyć w przypadku infekcji w leczeniu kanałowym, ale powiem ci szczerze, powinien być stosowany ostrożnie, bo trzeba zawsze ocenić stan pacjenta, żeby nie stosować niepotrzebnej antybiotykoterapii. Largal Ultra i File Eze to także materiały, które można wykorzystać w endodoncji jako środki pomocnicze. Często myli się różne kategorie materiałów i ich użycie, co prowadzi do złych decyzji w terapii endodontycznej. Ważne jest, żeby znać właściwości materiałów i wiedzieć, jak je zastosować w danej sytuacji klinicznej. Edukacja i ciągłe doskonalenie w tej dziedzinie są tutaj kluczowe.
Pytanie 39

Zabieg przeprowadzany po około 3 tygodniach od nałożenia wypełnienia kompozytowego, polegający na ponownym pokryciu jego krawędzi w celu usunięcia nieszczelności pierwotnej, to

A. coupling
B. adhesive
C. rebonding
D. etching
Rebonding, czyli powtórne pokrycie obrzeża wypełnienia kompozytowego, to kluczowy krok w zapewnieniu długowieczności i prawidłowego funkcjonowania wypełnienia. Proces ten jest zalecany około 3 tygodnie po założeniu wypełnienia, aby zminimalizować ryzyko nieszczelności, które może prowadzić do problemów z próchnicą i utraty integralności zęba. W trakcie rebondingu, dentysta stosuje specjalne materiały adhezyjne, które mają na celu wzmocnienie połączenia pomiędzy istniejącym kompozytem a nowym materiałem. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie dokładnej oceny stanu wypełnienia przed przystąpieniem do tego zabiegu, aby upewnić się, że nie ma innych problemów, które mogłyby wpływać na wynik. Zabieg ten jest zgodny z aktualnymi standardami dentystycznymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnej pracy oraz stosowania sprawdzonych technik, aby zapewnić pacjentowi maksymalne bezpieczeństwo i komfort. Rebonding jest szczególnie ważny w przypadku wypełnień w obszarach narażonych na dużą siłę żucia, gdzie ryzyko uszkodzenia jest znaczące.
Pytanie 40

Jaką cyfrą według FDI oznaczany jest prawy dolny kwadrant dla zębów mlecznych?

A. 4
B. 5
C. 8
D. 3
Prawy dolny kwadrant zębów mlecznych oznaczany jest cyfrą 8 zgodnie z systemem numeracji FDI (Fédération Dentaire Internationale). W ramach tej klasyfikacji, zęby mleczne od 1 do 5 są przypisane do kwadrantów w sposób określony przez ich położenie w jamie ustnej. Cyfra 8 odnosi się do dolnego prawego kwadrantu, co oznacza, że obejmuje zęby mleczne w tej okolicy, w tym dolne prawy siekacz, dolne prawy kieł, dolne prawe zęby przedtrzonowe oraz dolne prawe zęby trzonowe. W praktyce znajomość tej klasyfikacji jest kluczowa w stomatologii dziecięcej, zwłaszcza podczas diagnozowania i leczenia problemów z uzębieniem. Dobrze zrozumiana klasyfikacja zębów mlecznych umożliwia lekarzom precyzyjne i skuteczne planowanie leczenia oraz komunikację z pacjentami i innymi specjalistami. Warto również zaznaczyć, że poprawne oznaczenie zębów mlecznych jest istotne przy ich ekstrakcji oraz w przypadku leczenia ortodontycznego, aby zapewnić prawidłowy rozwój szczęki i zgryzu u dzieci.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej