Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 9 czerwca 2025 09:26
  • Data zakończenia: 9 czerwca 2025 09:31

Egzamin niezdany

Wynik: 7/40 punktów (17,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Ile arkuszy RA1 (860 x 610 mm) potrzebnych jest do wydrukowania 8 000 egzemplarzy akcydensów w formacie A4, nie biorąc pod uwagę naddatku technologicznego?

A. 900
B. 1 100
C. 1 000
D. 800
Wybór niewłaściwej liczby arkuszy do wydrukowania 8 000 sztuk formatu A4 często wynika z błędnych założeń dotyczących efektywności zadrukowania arkuszy. Na przykład, wskazanie liczby 900 arkuszy sugeruje, że są one w stanie pomieścić ponad 8 000 sztuk, co jest niemożliwe z uwagi na fakt, że jeden arkusz RA1 daje jedynie 6 arkuszy A4. Kolejną powszechną pomyłką jest uwzględnianie naddatku technologicznego w obliczeniach, co może prowadzić do niedoszacowania potrzebnej ilości materiału. Często zdarza się, że osoby zajmujące się przygotowaniem produkcji nie uwzględniają strat materiałowych, które występują podczas cięcia arkuszy. Właściwe podejście powinno obejmować zrozumienie, że podczas zadruku i cięcia, nie wszystkie obszary arkusza mogą być w pełni wykorzystane, co skutkuje koniecznością zakupu dodatkowych arkuszy. Standardy w druku zalecają, aby w planowaniu produkcji uwzględniać co najmniej 10-20% naddatku w celu pokrycia ewentualnych strat, co oznacza, że przy 1 334 arkuszach RA1, można by pomyśleć o zamówieniu 1 500 arkuszy, a nie 900. Ważne jest, aby przy obliczeniach posługiwać się dokładnymi wymiarami i analizować możliwości produkcyjne, aby uniknąć niedoborów materiałowych i strat finansowych.
Pytanie 2

Jaką długość drutu introligatorskiego należy przygotować do produkcji 6 000 broszur zszywanych przy użyciu trzech zszywek o długości 20 mm?

A. 360 m
B. 600 m
C. 240 m
D. 120 m
Jak wybierzesz złą ilość drutu, to można się łatwo pomylić w obliczeniach. Na przykład, odpowiedzi jak 600 m, 240 m czy 120 m to najczęściej wynik błędnych kalkulacji albo pominięcia istotnych danych. Przy 600 m ktoś mógł myśleć, że potrzebuje więcej materiału niż to, co faktycznie jest potrzebne. A z kolei 240 m czy 120 m to może sugerować, że uwzględniono za mało zszywek lub za krótki ich rozmiar, co pokazuje, że coś poszło nie tak. W introligatorstwie trzeba też zrozumieć, że każda zszywka to nie tylko długość drutu, ale też, jak ułożymy materiały, co może wpłynąć na całkowite zużycie. Takie błędy to po prostu typowe nieporozumienia przy prostych obliczeniach – czasem nie zwraca się uwagi na każdy detal. Dlatego warto dokładnie sprawdzać, co jest potrzebne w każdym projekcie i stosować standardowe metody liczenia oraz uczyć się dobrych praktyk w tej branży.
Pytanie 3

Jaką maksymalną liczbę użytków można umieścić na arkuszu B2, biorąc pod uwagę montaż zaproszeń w formacie 102 x 213 mm z uwzględnieniem spadów wynoszących 3 mm?

A. 6
B. 12
C. 24
D. 9
W kontekście obliczeń dotyczących rozkładu użytków na arkuszu B2, można spotkać różne błędne podejścia, które prowadzą do niepoprawnych wniosków. Na przykład, wybierając 9 jako odpowiedź, można popełnić zasadniczy błąd w obliczeniach wymiarów zaproszeń. Często pomija się fakt, że należy uwzględnić spady, co w tym przypadku wynosi 3 mm z każdej strony. W rezultacie, nieprawidłowe wymiary zaproszenia prowadzą do błędnych wyników. Podobnie, odpowiedzi takie jak 6 i 24 mogą wynikać z nieprawidłowego postrzegania układu, gdzie nie uwzględnia się rzeczywistych wymiarów oraz marginesów. W druku ważne jest, aby dokładnie obliczać zarówno wymiary użytków, jak i marginesy, aby uniknąć sytuacji, w której finalny produkt nie spełnia standardów jakości. Pominięcie spadów i przyjęcie niepoprawnych wymiarów użytku skutkuje niewłaściwym obliczeniem liczby, co może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji i marnotrawstwa materiału. Praktyki branżowe wskazują, że zawsze należy dokładnie analizować wszystkie wymiary oraz spady, aby zoptymalizować proces produkcji. Kluczowym elementem jest również planowanie, które powinno uwzględniać rzeczywiste wymiary z marginesami, co pozwala na zwiększenie efektywności całego procesu drukarskiego.
Pytanie 4

Nieprawidłowe ustawienie kątów rastra prowadzi do występowania na wydrukach zjawiska

A. zamazania
B. smożenia
C. rozmazania
D. mory
Smużenie odnosi się do rozmycia obrazu, które może wystąpić w wyniku złej jakości druku, użycia niewłaściwych atramentów lub problemów z ustawieniem głowic drukujących. Choć smużenie jest niepożądanym zjawiskiem w druku, nie jest związane z kątami rastrowania, lecz z innymi aspektami technologicznymi, takimi jak mechanika drukarki czy jakość podłoża. Rozmazanie to zjawisko, które może wystąpić w wyniku nadmiernego nałożenia atramentu lub błędów w procesie suszenia, co również nie ma bezpośredniego związku z ustawieniami kątów rastrowania. Zamazanie zazwyczaj wynika z niskiej rozdzielczości obrazu lub niewłaściwego skalowania, co może prowadzić do utraty detali, ale nie dotyczy problemu mory. Przyczyną błędnych odpowiedzi jest często mylenie różnych zjawisk związanych z jakością druku. Odpowiednie zrozumienie różnic między tymi terminami wymaga znajomości procesów druku i technologii, które wpływają na ostateczny efekt. Aby uniknąć tych błędów, warto zaznajomić się z zasadami jakości druku oraz przepisami technologicznymi, które szczegółowo opisują różne zjawiska oraz metody ich eliminacji.
Pytanie 5

Jaką wartość ma koszt jednostkowy druku kalendarzyków, jeśli drukarnia oszacowała wydruk 300 kalendarzyków listkowych o rozmiarze 85 x 55 mm na arkuszach A3+ na kwotę 120,00 zł?

A. 55 gr
B. 30 gr
C. 25 gr
D. 40 gr
Obliczanie kosztu jednostkowego druku kalendarzyka wymaga znajomości kilku podstawowych zasad matematycznych i ekonomicznych. Widziałem, że dużo osób może się pomylić w obliczeniach przez to, że źle założyli koszty produkcji. Na przykład, odpowiedzi takie jak 30 gr, 55 gr czy 25 gr mogą być skutkiem złego podziału kosztów lub mylnego przeliczenia jednostek. Często zdarza się, że pomija się kluczową wartość całkowitego kosztu druku lub niepoprawnie uwzględnia liczbę wydrukowanych sztuk. Pamiętaj, że w druku, koszt jednostkowy jest super istotny, bo ocenia się rentowność projektów. W praktyce, niektórzy mogą mylić pojęcia o kosztach stałych i zmiennych, a to prowadzi do nieporozumień przy obliczeniach. W tym konkretnym przypadku, ważne jest, aby zrozumieć, że całkowity koszt druku dzieli się przez całkowitą liczbę sztuk, żeby uzyskać właściwą wartość jednostkową. Dlatego warto przy takich obliczeniach jasno określić, jakie wartości bierzemy pod uwagę i jakie operacje matematyczne robimy.
Pytanie 6

Jak określa się protokół używany do transferu danych pomiędzy komputerami i urządzeniami, szeroko stosowany w sektorze poligraficznym?

A. DTP
B. CTP
C. CTF
D. FTP
Protokół CTP (Computer-to-Plate) odnosi się do technologii, w której obrazy są przesyłane bezpośrednio z komputera na płytę drukarską. Choć jest to kluczowy proces w poligrafii, nie jest to protokół przesyłania danych w kontekście komunikacji między urządzeniami, lecz raczej technologia produkcyjna. CTF (Computer-to-Film) to proces, który z kolei polega na przesyłaniu grafik do formatu filmowego, co również nie odpowiada definicji protokołu. DTP (Desktop Publishing) to termin odnoszący się do tworzenia publikacji na komputerze i nie jest to protokół przesyłania danych. Często można spotkać błędne założenie, że terminologia związana z produkcją poligraficzną odnosi się bezpośrednio do protokołów komunikacyjnych. Kluczowe jest zrozumienie, że protokoły, takie jak FTP, są zaprojektowane specjalnie do efektywnego przesyłania danych, a ich zastosowanie w poligrafii opiera się na potrzebie szybkiej i bezpiecznej wymiany plików. Myląc różne pojęcia, można stracić orientację w zakresie standardów pracy, co może prowadzić do nieefektywności w procesach produkcyjnych.
Pytanie 7

W jaki sposób zmieni się koszt jednostkowy produkcji katalogów na maszynie rotograwiury, jeśli nakład zostanie zwiększony o 15%?

A. wzrośnie proporcjonalnie do zwiększenia nakładu
B. pozostanie taki sam z powodu stosunkowo niewielkiej zmiany wzrostu nakładu
C. zmniejszy się, z uwagi na wzrost nakładu drukowanego z tych samych form drukowych
D. wzrośnie w wyniku konieczności zapłaty za nadgodziny pracy drukarza
Pojęcie wzrostu kosztu jednostkowego przy zwiększonym nakładzie wydaje się intuicyjne, ale w kontekście druku rotograwirowego jest to błędne rozumowanie. Zwiększenie nakładu nie prowadzi automatycznie do wzrostu kosztów jednostkowych, ponieważ wiele kosztów produkcji jest stałych. W przypadku rotograwiury, kluczowym aspektem jest to, że maszyny te są projektowane do pracy z dużymi nakładami, co pozwala na maksymalne wykorzystanie zasobów. Pojęcia takie jak nadgodziny pracy drukarza czy proporcjonalny wzrost kosztów są mylące, ponieważ w praktyce większa produkcja nie zawsze wiąże się z dodatkowymi kosztami robocizny. W rzeczywistości, może się zdarzyć, że w przypadku zwiększonego nakładu, produkcja odbywa się w szybszym tempie, co przekłada się na niższe koszty jednostkowe. Typowe błędy myślowe obejmują założenie, że każdy wzrost produkcji automatycznie zwiększa koszty lub że wszystkie aspekty produkcji są zmienne. Wprowadzenie do kalkulacji stałych kosztów produkcji oraz zrozumienie, jak różne systemy produkcyjne oddziałują na koszty, jest istotne dla prawidłowego podejmowania decyzji w obszarze druku.
Pytanie 8

Układ użytków na arkuszu drukarskim to

A. impozycja
B. rasteryzacja
C. pasowanie
D. pozycjonowanie
Impozycja to kluczowy proces w druku, który polega na rozmieszczaniu użytków na arkuszu drukarskim w sposób optymalny, aby maksymalizować wykorzystanie materiału oraz zminimalizować straty. W praktyce impozycja obejmuje określenie układu grafik, tekstów i innych elementów na arkuszu, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności produkcji. Przykładem zastosowania impozycji może być przygotowanie projektu książki, gdzie odpowiednie rozmieszczenie stron na arkuszu A1 (lub innym formacie) pozwala na uzyskanie gotowych arkuszy po złożeniu. Zastosowanie impozycji zgodnie z zasadami sztuki drukarskiej nie tylko zwiększa wydajność, ale także wpływa na jakość finalnego produktu, zapewniając, że wszystkie elementy są odpowiednio wyważone i estetyczne. Dobre praktyki w zakresie impozycji obejmują również używanie oprogramowania do impozycji, które automatycznie optymalizuje rozmieszczenie użytków, co przyspiesza proces produkcji i redukuje błędy. Zrozumienie impozycji jest niezbędne dla profesjonalistów w branży poligraficznej, ponieważ jest to fundament efektywnego i jakościowego druku.
Pytanie 9

Czym są elementy, które bezpośrednio pozwalają na modyfikację kształtu obiektów wektorowych?

A. punkty kontrolne, ścieżki
B. wypełnienia, grupy ścieżek
C. warstwy, grupy ścieżek
D. obrys, ścieżki przycinania
Wszystkie przedstawione odpowiedzi zawierają elementy, które są istotne w pracy z grafiką wektorową, jednakże żaden z nich nie odpowiada na pytanie o elementy bezpośrednio umożliwiające zmianę kształtu obiektów. Warstwy i grupy ścieżek, chociaż są kluczowe dla organizacji projektów graficznych, nie mają bezpośredniego wpływu na kształt obiektów. Warstwy służą do zarządzania różnymi elementami projektu w sposób hierarchiczny, co ułatwia edytowanie i organizowanie, natomiast grupy ścieżek pozwalają na zgrupowanie kilku ścieżek, ale same w sobie nie zmieniają kształtu. Wypełnienia i obrys są związane z estetyką obiektów, a nie ich kształtem – wypełnienie dotyczy koloru wewnętrznego, a obrys to kolor i grubość konturu. Ścieżki przycinania są narzędziem do zarządzania widocznością elementów, a nie do ich transformacji. Typowym błędem myślowym jest błędne utożsamienie organizacji i stylizacji obiektów z ich kształtem. W rzeczywistości, aby skutecznie zmieniać kształty w grafice wektorowej, należy skupić się na manipulacji punktami kontrolnymi oraz ścieżkami, co zapewnia pełną kontrolę nad formą grafiki.
Pytanie 10

W trakcie przygotowań do drukowania broszury ośmiostronicowej, w etapie procesów wstępnych (prepress) dokonuje się

A. zalewkowania, technicznej adiustacji, barwnej korekty i narzędzia drukarskiego
B. technicznej adiustacji, graficznej obróbki plików, łamania i impozycji
C. graficznej obróbki plików, naświetlania płyty, impozycji oraz narzędzia drukarskiego
D. przygotowania pliku PDF, formy drukowej oraz łamania
Wybór odpowiedzi dotyczącej adiustacji technicznej, obróbki graficznej plików, łamania i impozycji jest właściwy, ponieważ te procesy są kluczowe w fazie przygotowawczej do druku. Adiustacja techniczna polega na dostosowywaniu parametrów technicznych, takich jak rozdzielczość, wielkość plików oraz ich właściwości kolorystyczne, co zapewnia odpowiednią jakość finalnego materiału. Obróbka graficzna plików obejmuje korekcję kolorów, retusz i przygotowanie bitmap, co jest niezbędne do uzyskania wizualnie atrakcyjnego produktu. Łamanie to proces układania treści na stronach, w tym określenie rozkładu tekstu i grafiki, co wpływa na estetykę i czytelność broszury. Impozycja to natomiast proces rozmieszczania stron na arkuszu papieru w taki sposób, aby po złożeniu broszury strony były ułożone w odpowiedniej kolejności. Przykładem zastosowania tych procesów jest tworzenie broszur reklamowych, gdzie estetyka i jasność komunikatu są kluczowe. Przestrzeganie dobrych praktyk w tych obszarach zapewnia wysoką jakość druku oraz zadowolenie klientów.
Pytanie 11

Ile arkuszy papieru powinno się przygotować jako 2-procentowy zapas technologiczny, zakładając, że całkowity nakład wynosi 50 000 arkuszy?

A. 200 arkuszy
B. 100 arkuszy
C. 1 000 arkuszy
D. 2 000 arkuszy
Jak się myśli o tym naddatku technologicznym, to czasem wkradają się różne nieporozumienia związane z procentami. Odpowiedzi typu 2 000 arkuszy, 200 arkuszy czy 100 arkuszy mogą wydawać się sensowne, ale każda z nich ma swoje błędy. Na przykład, 2 000 arkuszy to tak, jakby ktoś pomnożył nakład przez 4%, co nie pasuje do pytania. Z kolei 200 arkuszy to zaledwie 0,4% całego nakładu, więc to też nie spełnia wymogu 2%. Jeśli chodzi o 100 arkuszy, to jest to zupełnie niezgodne z obliczeniami i prawdopodobnie wynika z tego, że nie uwzględniono odpowiedniego przelicznika procentowego. Takie błędy myślowe mogą prowadzić do złych wniosków, bo niektórzy mogą źle zrozumieć, jak właściwie działa procentowanie przy takich obliczeniach w produkcji. Ogólnie rzecz biorąc, umiejętność dobrze obliczać naddatek technologiczny jest mega ważna, żeby produkcja szła płynnie i żeby to, co robimy, miało wysoką jakość, co w dzisiejszym konkurencyjnym świecie ma ogromne znaczenie.
Pytanie 12

Jaki znak należy umieścić pomiędzy członami słowa "polsko-angielski"?

A. Myślnik
B. Półpauzę
C. Minus
D. Dywiz
Stosowanie myślnika jako znaku oddzielającego człony wyrazu "polsko-angielski" jest błędne, ponieważ myślnik pełni inną funkcję w polskiej ortografii. Jest używany głównie do oddzielania wtrąceń lub zaznaczania pauz w zdaniach, co wprowadza niepotrzebne zamieszanie w kontekście tworzenia wyrazów złożonych. Również użycie terminu "minus" jest niewłaściwe, ponieważ w języku polskim nie ma takiej konwencji, by używać znaku minus do łączenia wyrazów. Minus to znak matematyczny, który oznacza odejmowanie i nie ma zastosowania w ortografii wyrazów. Co więcej, dywiz, który jest kluczowym elementem w pisowni wyrazów złożonych, jest często mylony z półpauzą. Półpauza, z kolei, jest używana w kontekście interpunkcji, aby dzielić część zdania lub wprowadzać dodatkowe informacje, co również nie ma zastosowania w przypadku pisania wyrazów złożonych. Warto zrozumieć, że błędna interpretacja tych znaków prowadzi do niejasności w komunikacji, a znajomość zasad ortograficznych jest kluczowa w profesjonalnym pisaniu. Dlatego istotne jest, aby zwracać szczególną uwagę na właściwe stosowanie dywizu w kontekście terminów złożonych, co zapewnia jasność i precyzję przekazu.
Pytanie 13

Cyfrowy system produkcji web-to-print umożliwia

A. przeprowadzanie automatycznych impozycji publikacji książkowych
B. organizowanie grup dyskusyjnych dotyczących druku cyfrowego
C. automatyczne tworzenie zalewek oraz spadów w projektach graficznych
D. realizację zamówień oraz sprzedaż produktów drukarni online
Zrozumienie roli cyfrowego systemu produkcyjnego web-to-print wymaga zwrócenia uwagi na to, co system ten rzeczywiście oferuje. Odpowiedzi, które sugerują wykonywanie automatycznych impozycji publikacji książkowych, automatyczne tworzenie zalewek i spadów w projektach graficznych czy tworzenie grup dyskusyjnych, nie odzwierciedlają głównego celu systemu W2P. Automatyczne impozycje są bardziej związane z procesem przygotowania do druku, który ma miejsce po złożeniu zamówienia, a nie z jego realizacją. Z kolei tworzenie zalewek i spadów jest technicznym aspektem przygotowania plików do druku, który nie jest bezpośrednio związany z procesem sprzedaży i zamówień. Co więcej, tworzenie grup dyskusyjnych nie ma związku z funkcjami, jakie oferuje system W2P, gdyż nie jest to platforma społecznościowa, ale narzędzie do sprzedaży i obsługi zamówień. Takie podejście może prowadzić do mylnych wniosków i rozumienia funkcjonalności systemu, co jest nie tylko nieefektywne, ale również może wpłynąć na decyzje biznesowe. Kluczowe jest zrozumienie, że system W2P koncentruje się na ułatwieniu procesu zamawiania i automatyzacji obsługi klienta, co znacząco zwiększa konkurencyjność drukarni na rynku.
Pytanie 14

Jakie są wymiary arkusza papieru formatu A1?

A. 841 x 1189 mm
B. 420 x 594 mm
C. 707 x 1000 mm
D. 594 x 841 mm
W przypadku błędnych odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na nieporozumienia związane z rozmiarami papieru. Odpowiedzi 420 x 594 mm i 707 x 1000 mm nie odpowiadają żadnym standardowym formatom określonym przez ISO 216, co może prowadzić do nieprawidłowej identyfikacji rozmiarów papieru. Na przykład, odpowiedź 420 x 594 mm to rozmiar A3, który jest znacznie mniejszy od A1. W kontekście takich formatów, nieprawidłowe zrozumienie skali może prowadzić do wyboru papieru niewłaściwego do specyficznych zastosowań, na przykład w druku plakatów, gdzie potrzebna jest większa przestrzeń na grafikę. Z kolei odpowiedź 841 x 1189 mm wskazuje na format A0, który jest jeszcze większy od A1 i pełni odmienne funkcje, głównie w zastosowaniach wymagających jeszcze bardziej rozbudowanej prezentacji wizualnej. Typowym błędem jest założenie, że formaty papieru mają liniową strukturę wymiarów, jednak w rzeczywistości wymiary są zdefiniowane na podstawie proporcji, co prowadzi do pomylenia rozmiarów w hierarchii formatów A. Zrozumienie tej struktury jest kluczowe dla właściwego wyboru formatu papieru, co ma istotne znaczenie w profesjonalnym kontekście, takim jak przygotowanie dokumentacji technicznej czy artystycznej.
Pytanie 15

Ile separacji kolorystycznych powinno się przygotować do druku offsetowego w systemie 2+4?

A. 2
B. 8
C. 6
D. 3
W druku offsetowym, kolorystyka 2+4 odnosi się do zastosowania dwóch kolorów z palety podstawowej oraz czterech kolorów specjalnych. W praktyce oznacza to, że do przygotowania separacji barwnych trzeba uwzględnić kolory CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Black), co daje nam cztery separacje, oraz dodatkowe kolory specjalne, które są najczęściej wykorzystywane w przypadku konkretnych projektów graficznych, takich jak PMS (Pantone Matching System). Zatem, przygotowanie sześciu oddzielnych separacji barwnych jest poprawne, ponieważ uwzględnia zarówno podstawowe kolory CMYK, jak i dodatkowe kolory, które mogą być zastosowane w projekcie. W praktyce, stosowanie dodatkowych kolorów specjalnych pozwala na uzyskanie szerszej gamy barw oraz lepszej jakości druku, co jest niezwykle ważne w przypadku materiałów marketingowych, gdzie precyzja koloru jest kluczowa. Poznanie odpowiedniego procesu separacji barwnej w druku offsetowym i umiejętność jego zastosowania są niezbędne dla każdego profesjonalisty w branży graficznej.
Pytanie 16

Który rodzaj pudła z katalogu standardów FEFCO przestawiono na rysunku?

Ilustracja do pytania
A. Klapowe.
B. Wsuwane.
C. Jednoczęściowe.
D. Teleskopowe.
Wybór innej odpowiedzi może być wynikiem nieporozumienia w zakresie klasyfikacji różnych typów pudełek. Pudełka wsuwane, chociaż również składają się z dwóch części, różnią się od teleskopowych tym, że jedynie jedna z części jest ruchoma, a sama konstrukcja zapewnia mniejszą stabilność w przypadku dłuższych przedmiotów. Z kolei pudełka jednoczęściowe, jak sama nazwa wskazuje, tworzone są jako jeden kawałek kartonu, co nie pozwala na efektywne dopasowanie do różnych wymiarów produktów. Warto również zauważyć, że pudełka klapowe, które w wielu przypadkach są bardziej powszechne, otwierają się z góry i są stosowane w sytuacjach, gdzie łatwy dostęp do zawartości jest kluczowy. Typowym błędem przy wyborze odpowiedzi jest zatem mylenie cech konstrukcyjnych różnych rodzajów pudełek i niewłaściwe interpretowanie grafiki, która jasno przedstawia mechanizm teleskopowy. Kluczowe jest zrozumienie, że standardy FEFCO precyzują różnice między tymi typami, co potwierdza istotność znajomości tych norm dla efektywnego i poprawnego pakowania produktów.
Pytanie 17

Dokument tekstowy zawierający 120 000 znaków typograficznych oraz 6 000 cm2 powierzchni obrazów odpowiada

A. 3 arkuszom wydawniczym
B. 6 arkuszom wydawniczym
C. 4 arkuszom wydawniczym
D. 5 arkuszom wydawniczym
Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego koncepcji arkusza wydawniczego oraz sposobu obliczania wymagań dotyczących druku. Często zdarza się, że osoby nieznające się na standardach typograficznych i wydawniczych pomijają istotne aspekty związane z powierzchnią tekstu i ilustracji. Na przykład, biorąc pod uwagę tylko znaki typograficzne, można błędnie założyć, że 120000 znaków odpowiada mniejszej liczbie arkuszy, co jest mylące. Należy pamiętać, że przy obliczeniach nie można pominąć powierzchni ilustracji, która w tym przypadku wynosi 6000 cm2 i przekłada się na dodatkowe zapotrzebowanie na papier. Kolejnym typowym błędem jest nieumiejętność zaokrąglania wartości w kontekście produkcji, co wprowadza dodatkowe nieporozumienia. Proces wydawniczy wymaga precyzyjnych obliczeń, a nie uwzględnienie ilustracji w obliczeniach może prowadzić do zaniżenia szacunków. Właściwe podejście do obliczeń, w tym stosowanie odpowiednich norm i praktyk, jest kluczowe, aby unikać błędów i nieefektywności, które mogą wpłynąć na całkowity koszt produkcji i termin realizacji.
Pytanie 18

Ile maksymalnie z wymienionych użytków ulotek reklamowych w formacie A6 można umieścić na papierze SRA3?

A. 4 użytki
B. 2 użytki
C. 8 użytków
D. 6 użytków
Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia zasad rozmieszczania formatu A6 na papierze SRA3. Odpowiedzi takie jak 4, 2 czy 6 użytków sugerują błędne obliczenia lub nieprawidłowe podejście do podziału przestrzeni. Na przykład, wybierając 4 użytki, można błędnie przyjąć, że w jednym wymiarze mieści się tylko jedna ulotka A6, co jest niezgodne z faktami. Przy założeniu, że maksymalnie wykorzystujemy wszystkie dostępne wymiary papieru, należy uwzględnić zarówno długość, jak i szerokość, co pozwala na poprawne oszacowanie liczby ulotek. Często popełnianym błędem jest także nieumiejętność wizualizacji, jak ulotki powinny być ułożone, co prowadzi do niewłaściwego podziału. W poligrafii istotne jest także przestrzeganie norm dotyczących marginesów i odstępów, co może wpłynąć na finalny wynik. Ostatecznie, analiza wymiarów i sposób ich rozmieszczenia są kluczowe dla efektywności druku, co jest podstawą przy podejmowaniu decyzji o formacie zlecenia.
Pytanie 19

Ile form drukarskich trzeba przygotować do wydrukowania ulotki w formacie A4 z kolorystyką 4 + 3 na maszynie drukującej w półformacie?

A. 8 form.
B. 7 form.
C. 2 formy.
D. 5 form.
Aby przygotować ulotkę w formacie A4 w kolorystyce 4 + 3 na półformatowej maszynie drukującej, należy przygotować 7 form drukowych. To oznacza, że do wydruku kolorowego wykorzystamy cztery podstawowe kolory: cyjan, magentę, żółty i czarny (CMYK), a dodatkowo dla jednej z kolorów (np. Pantone) potrzebna jest jeszcze jedna forma, co daje łącznie 5 form. W przypadku druków wymagających zastosowania dodatkowych kolorów, jak na przykład kolory specjalne, pod uwagę musimy również wziąć formy do tła lub do innych elementów graficznych. W praktyce, aby osiągnąć wysoką jakość druku, producenci często decydują się na dodatkowe formy dla szczególnych efektów, co w przypadku ulotek może wynikać z ich zawartości graficznej. Stąd też suma osiąga 7 form drukowych. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami przemysłu poligraficznego, gdzie dążenie do jak najwyższej jakości produktów końcowych wymaga precyzyjnych kalkulacji i staranności na etapie przygotowania form.
Pytanie 20

Funkcja automatycznego ustawiania użytków na arkuszu drukowania pozwala na

A. Blender
B. Audacity
C. Artioscad
D. Impozycjoner
Wyboru błędnych odpowiedzi można dokonać z błędnym zrozumieniem roli poszczególnych narzędzi w procesie przygotowania do druku. Audacity to program do edycji dźwięku, który nie ma związku z obróbką graficzną ani z procesem druku. Zastosowanie go w kontekście rozmieszczenia użytków jest nieadekwatne, ponieważ jego funkcje skupiają się na audio, a nie na wizualnych aspektach produkcji drukowanej. Blender, z kolei, to program do modelowania i renderowania grafiki 3D, który również nie ma zastosowania w kontekście drukowania użytków. Choć oferuje zaawansowane możliwości wizualizacji, jego narzędzia nie są przystosowane do efektywnego zarządzania arkuszami papieru. Artioscad to program służący do projektowania opakowań i tektur, który może wspierać procesy produkcyjne, ale nie jest bezpośrednio narzędziem do impozycjonowania. W przypadku wyboru tej opcji można pomylić jego funkcje projektowe z procesem rozmieszczania użytków. Kluczowym błędem jest niezrozumienie, że skuteczne rozmieszczenie użytków wymaga specjalistycznych narzędzi, które automatyzują i optymalizują ten proces, a nie narzędzi ogólnych, które skupiają się na innych aspektach produkcji graficznej. Właściwe zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla efektywnej pracy w branży poligraficznej i zajmowania się przygotowaniem do druku.
Pytanie 21

Które z poniżej wymienionych urządzeń stanowią cyfrowe wyjścia używane w poligrafii?

A. Analogowe kamery, drukarki laserowe, proofery cyfrowe
B. Drukarki, plotery wielkoformatowe, naświetlarki CtF
C. Skanery, naświetlarki CtF, kopiarki stykowe
D. Cyfrowe kamery, naświetlarki CtP, kopioramy
W tych odpowiedziach widać różne urządzenia, ale nie wszystkie z nich są cyfrowymi urządzeniami wyjścia w poligrafii. Cyfrowe aparaty i kopiarki mają swoje miejsce, ale nie są urządzeniami wyjścia, bo głównie służą do rejestrowania obrazów, a nie do drukowania na finalnym produkcie. Skanery czy kopiarki stykowe też raczej się w to nie wpisują, bo ich główną rolą jest skanowanie lub kopiowanie, a nie bezpośredni druk. Naświetlarki CtF to z kolei trochę inny temat, bo one naświetlają filmy do druku offsetowego, ale nie drukują bezpośrednio na papierze. Podobnie z analogowymi aparatami czy drukarkami laserowymi – one działają na innych zasadach. Warto więc te różnice chyba dobrze zrozumieć, żeby móc dobrać odpowiednie technologie do konkretnego projektu.
Pytanie 22

Żywa pagina to informacja umieszczona

A. na spuszczonych kolumnach.
B. na tytułach czterech i dwóch.
C. na stronach z wolnymi miejscami.
D. w pojedynczym wierszu na górze strony.
W kontekście umieszczania żywej paginy, błędne odpowiedzi sugerują nieodpowiednie lokalizacje informacji, co może prowadzić do dezorientacji czytelników. Umieszczenie żywej paginy na czwórkach i dwójkach tytułowych nie jest powszechnie stosowaną praktyką, ponieważ te miejsca są zazwyczaj zajęte przez inne kluczowe elementy, takie jak spis treści, tytuł czy informacje o autorze. Podobnie, umieszczanie informacji na kolumnach spuszczonych nieefektywnie wykorzystuje przestrzeń, ograniczając widoczność i dostępność żywej paginy dla czytelnika. Warto również zauważyć, że strony wakatowe, które zazwyczaj zawierają puste lub nieużywane miejsce, nie są odpowiednie do umieszczania istotnych informacji, gdyż ich funkcja polega na oddzielaniu treści oraz dawanie przestrzeni wizualnej. Ostatecznie, umieszczanie informacji w jednym wierszu u góry strony jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ zapewnia optymalne wykorzystanie przestrzeni oraz zwiększa szansę na zauważenie kluczowych informacji przez odbiorcę. Zrozumienie tych praktyk i standardów w publikacji jest kluczowe dla efektywnego przekazywania treści i zapewnienia ich dostępności dla użytkowników.
Pytanie 23

Projekty graficzne, które mają być drukowane metodą offsetową, powinny być opracowywane w przestrzeni kolorystycznej

A. HSV
B. CMYK
C. LAB
D. HSB
Przestrzenie barwne LAB, HSB i HSV nie są odpowiednie do przygotowywania projektów graficznych do druku offsetowego, ponieważ są one głównie stosowane w kontekście wyświetlania i edycji kolorów na ekranach. Przestrzeń LAB jest oparta na modelu, który stara się oddać postrzeganie kolorów przez ludzkie oko, co sprawia, że jest bardziej przydatna w kolorystycznej analityce i porównaniach, ale nie ma zastosowania w druku. Z kolei HSB i HSV to modele barwne, które skupiają się na odcieniu, nasyceniu i jasności. Te przestrzenie są często używane w programach graficznych do dostosowywania kolorów, ponieważ pozwalają na intuicyjne manipulowanie kolorami w kontekście cyfrowym. Jednakże, ponieważ nie odpowiadają one rzeczywistym procesom druku, mogą prowadzić do poważnych rozbieżności w rezultatach końcowych. Często, projektanci mylą te przestrzenie z CMYK, sądząc, że kolory, które widzą na ekranie, będą identyczne po wydrukowaniu. To podejście jest błędne, ponieważ ekran emituje światło i używa innego modelu kolorów (RGB), który nie jest w stanie dokładnie oddać kolorów uzyskiwanych z atramentów w druku offsetowym. Z tego powodu, kluczowe jest, aby każdy projekt przeznaczony do druku był zawsze przygotowany z użyciem przestrzeni CMYK, co zapewnia spójność i dokładność kolorów w ostatecznym produkcie.
Pytanie 24

Który z parametrów skanera wpływa na jakość oraz precyzję odwzorowanych detali w zeskanowanych obrazach?

A. Rodzaj monitora
B. Typ pliku
C. Tempo skanowania
D. Rozdzielczość
Wybór parametrów skanera oparty na prędkości skanowania, formacie lub rodzaju wyświetlacza prowadzi do pomyłek w ocenie jakości skanowanych obrazów. Prędkość skanowania, choć istotna w kontekście efektywności procesu, nie ma bezpośredniego wpływu na jakość odwzorowywanych detali. Często pojawia się błędne założenie, że szybsze skanowanie automatycznie przynosi lepsze efekty, co może prowadzić do kompromisów na rzecz szybkości kosztem jakości. Z kolei format skanowanego pliku, chociaż istotny dla późniejszego wykorzystania obrazu, nie wpływa na jakość samego skanowania, lecz na to, jak dane zostaną zapisane i przetwarzane. Wiele osób myli również znaczenie rodzaju wyświetlacza, zakładając, że lepszy wyświetlacz poprawi jakość skanowanego obrazu. Jednak to, co widzimy na ekranie, to już przetworzony obraz, który zależy od jakości skanera, a nie od samego wyświetlacza. Właściwe zrozumienie roli rozdzielczości w kontekście skanowania jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości obrazów, a ignorowanie tego parametru może prowadzić do nieporozumień i niezadowolenia z efektów pracy.
Pytanie 25

Którego modelu kolorów powinno się używać w materiałach przeznaczonych do druku offsetowego?

A. LAB
B. CMYK
C. RGB
D. HSB
Wybór niewłaściwego modelu barw do druku offsetowego, takiego jak HSB, LAB czy RGB, wynika z podstawowych różnic w sposobie, w jaki te modele reprezentują kolory. Model HSB (Hue, Saturation, Brightness) jest użyteczny w kontekście cyfrowej edycji zdjęć i projektowania ze względu na intuicyjny sposób opisywania kolorów, jednak nie jest to model, który może być bezpośrednio zastosowany w druku. Jego przydatność w druku jest ograniczona, ponieważ nie oddaje on rzeczywistego sposobu mieszania atramentów. Z kolei model LAB, który jest bardziej zaawansowany i uwzględnia percepcję kolorów przez ludzkie oko, również nie jest przeznaczony do druku. Służy on głównie do dokładnego odwzorowywania kolorów w cyfrowych systemach, co czyni go bardziej odpowiednim do procesów kalibracji, a nie do samego druku. Model RGB (Red, Green, Blue) jest modelem addytywnym używanym w monitorach i ekranach, co oznacza, że kolory są tworzone przez dodawanie różnych ilości światła czerwonego, zielonego i niebieskiego. Ponieważ druk offsetowy polega na procesie subtraktywnym, gdzie kolory są tworzone poprzez odejmowanie światła od białego papieru, model RGB nie jest odpowiedni do tego celu. W rezultacie korzystanie z tych modeli w kontekście druku prowadzi do nieprzewidywalnych efektów kolorystycznych i może znacząco ухудшить jakość końcowego produktu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi modelami a CMYK, aby uniknąć błędów i zapewnić wysoką jakość druku.
Pytanie 26

Jaki typ formatu zapisu pozwala na uzyskanie największej wierności odwzorowania zdjęcia podczas fotografowania?

A. PXR
B. JPG
C. PPM
D. RAW
Format JPG jest jednym z najpopularniejszych formatów zdjęć, jednak jego główną wadą jest kompresja stratna, co oznacza, że część informacji o obrazie jest tracona podczas zapisu. To prowadzi do obniżenia jakości zdjęć, zwłaszcza w obszarach o dużym kontraście, gdzie mogą pojawić się artefakty. Z kolei PPM to format bitmapowy, który również nie jest najlepszym wyborem w kontekście zachowania wierności obrazu, ponieważ zajmuje znacznie więcej miejsca i jest rzadziej używany w praktyce. PXR jest natomiast formatem stosowanym w niektórych aplikacjach i nie jest powszechnie uznawany za standard w fotografii. Użycie tych formatów w profesjonalnej fotografii może prowadzić do utraty cennych detali i możliwości edycyjnych, co jest istotne w kontekście wysokiej jakości obrazów. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że popularność danego formatu jest równoznaczna z jego jakością. W rzeczywistości, fotografowie wybierający JPG czy inne skompresowane formaty mogą napotkać trudności przy późniejszej obróbce zdjęć, co z kolei wpływa na końcowy efekt ich pracy. Dlatego wybór formatu zapisu ma kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnej jakości obrazów.
Pytanie 27

Który akronim nie jest związany z farbami procesowymi?

A. CMYKOG
B. RGBA
C. CMYK
D. CMY
Wybór CMY, CMYK oraz CMYKOG wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące klasyfikacji modeli kolorów. CMY to model, który opiera się na procesie subtraktywnym, w którym kolory są tworzone przez absorpcję światła przy użyciu trzech podstawowych barw: cyjan, magenta i żółty. CMYK rozszerza ten model o czarny, co jest standardem w druku offsetowym, aby poprawić głębię oraz jakość ciemnych odcieni. Z kolei CMYKOG to rozszerzenie, które dodaje odcienie pomarańczowego i zielonego, co może być stosowane w bardziej zaawansowanych procesach druku, aby uzyskać szerszą gamę kolorów. W przeciwieństwie do tego, RGBA nie jest akronimem związanym z farbami procesowymi, lecz z kolorami w kontekście cyfrowym. Typowym błędem jest mylenie zastosowań kolorów w druku oraz w grafice cyfrowej. Warto również zauważyć, że każdy z tych modeli ma swoje specyficzne zastosowania oraz ograniczenia, które są ważne w kontekście pracy kreatywnej. Na przykład, w projektach drukowanych istotne jest zrozumienie, jak różne kolory mogą reagować ze sobą, co może wpływać na ostateczny efekt wizualny. Pomocne jest więc bieżące śledzenie standardów branżowych, aby poprawić jakość i dokładność odwzorowania kolorów w różnych mediach.
Pytanie 28

Do kosztów produkcji billboardu nie wlicza się wydatków

A. kleju dyspersyjnego
B. podłoża do druku
C. amortyzacji urządzenia do druku
D. atramentu solwentowego
Podłoża drukowe, amortyzacja plotera oraz atrament solwentowy są kluczowymi składnikami kosztów wytworzenia billboardów i ich uwzględnienie jest zgodne z powszechnie przyjętymi praktykami w branży. Podłoże drukowe jest podstawą, na której realizowany jest projekt graficzny, dlatego jego koszt jest niezbędny do kalkulacji całkowitych wydatków na produkcję. Amortyzacja plotera, czyli proces rozliczania wartości sprzętu, który jest wykorzystywany w produkcji, również powinna być uwzględniana, ponieważ sprzęt ten ma istotny wpływ na jakość i efektywność produkcji. Atrament solwentowy, z kolei, jest bezpośrednim materiałem eksploatacyjnym, który wpływa na finalny efekt wizualny billboardu. Ignorowanie tych kosztów prowadzi do niepełnego obrazu finansowego projektu, co może skutkować błędnymi decyzjami menedżerskimi. Często popełniane błędy dotyczące kalkulacji kosztów wytworzenia wynikają z pomylenia kosztów produkcyjnych z kosztami operacyjnymi, co może zniekształcać rzeczywisty koszt realizacji projektu oraz wpływać na rentowność działalności. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami produkcyjnymi w branży reklamowej.
Pytanie 29

Jakie będą koszty wykonania druku folderu w formacie A3 w technologii 4 + 4 z użyciem czterokolorowej maszyny drukarskiej, stosując metodę odwracania przez margines, w zestawieniu z maszyną posiadającą osiem zespołów drukujących?

A. wzrośnie z powodu większej liczby arkuszy do druku
B. spadnie z powodu mniejszej liczby form drukowych
C. spadnie z powodu mniejszej liczby arkuszy do druku
D. wzrośnie z powodu większej liczby form drukowych
Wybór odpowiedzi sugerujących wzrost kosztów druku z powodu zwiększonej liczby form lub arkuszy do drukowania nie uwzględnia zasadniczej różnicy w technologii druku oraz procesie produkcyjnym. Zwiększona liczba form drukowych prowadziłaby do wyższych kosztów przygotowawczych, co jest sprzeczne z praktyką druku cyfrowego oraz offsetowego, które dążą do minimalizacji tego aspektu. Drukowanie w kolorze 4 + 4 na maszynach z ośmioma zespołami drukującymi efektywnie redukuje liczbę wymaganych form do zaledwie dwóch, co jest argumentem na rzecz obniżenia kosztów. Ponadto, nie uwzględnienie metody odwracania przez margines, która pozwala na jednoczesne drukowanie obu stron arkusza, może prowadzić do nieprawidłowych wniosków o konieczności zwiększenia liczby arkuszy. W rzeczywistości, odpowiednia organizacja pracy na maszynach drukarskich pod względem efektywności oraz skrócenia czasu realizacji zleceń, prowadzi do optymalizacji całego procesu, co jest kluczowe w konkurencyjnej branży poligraficznej. Typowe błędy myślowe obejmują także nieprawidłowe porównania kosztów drukowania bez uwzględnienia wszystkich istotnych czynników, takich jak rodzaj zastosowanej technologii, proces przygotowania oraz potencjalne oszczędności wynikające z automatyzacji.
Pytanie 30

Który z formatów graficznych ma charakter zamknięty i umożliwia zapisanie pracy graficznej w aktualnym standardzie druku?

A. TIFF
B. RAW
C. PSD
D. PDF
Wybór formatu RAW do zapisywania prac graficznych w kontekście druku jest niewłaściwy. Format RAW jest przeznaczony głównie do obróbki zdjęć wykonanych aparatami cyfrowymi i charakteryzuje się tym, że przechowuje dane w najczystszej formie, nieprzetworzonej przez aparat. Ze względu na swoją naturę, pliki RAW nie są odpowiednie do bezpośredniego użytku w druku, ponieważ nie zawierają informacji o kolorach według standardów CMYK, które są niezbędne do prawidłowego odwzorowania w druku. PSD, format natywny programu Adobe Photoshop, umożliwia edycję warstw i zachowanie pełnej struktury projektu, jednak nie jest idealnym rozwiązaniem do finalnego zapisu przed drukiem. Wysyłanie plików PSD do drukarni niewłaściwie zdefiniuje kolory i może skutkować nieprzewidywalnym efektem końcowym. Format TIFF, choć popularny w niektórych przypadkach, nie jest standardem w druku, a jego pliki mogą mieć znaczne rozmiary i nie zawsze zapewniają stabilność layoutu na różnych urządzeniach. W związku z tym, osoby przygotowujące materiały do druku powinny unikać korzystania z formatów, które nie są dostosowane do tego celu, a zamiast tego wybierać format PDF, który odpowiada standardom branżowym i zapewnia najwyższą jakość wydruku.
Pytanie 31

Celem wykonania odbitki proof jest jej sprawdzenie pod względem

A. pasowania kolorów
B. kolorystyki druku
C. liniatury rastra
D. wymiarów podłoża
Wybór odpowiedzi dotyczącej liniatury rastra, wymiarów podłoża czy pasowania kolorów wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące roli, jaką pełni odbitka proof w procesie druku. Liniatura rastra, czyli gęstość punktów na jednostkę powierzchni, ma wpływ na jakość druku, ale nie jest bezpośrednio weryfikowana przy pomocy odbitki proof. Weryfikacja liniatury jest bardziej związana z ustawieniami technicznymi maszyny drukarskiej i przygotowaniem matryc, a nie z kolorami, które są odwzorowywane na odbitce. W kontekście wymiarów podłoża, odbitka proof nie jest narzędziem do oceny rozmiarów papieru; to zadanie należy do procesu przygotowawczego, w którym ustalamy parametry druku. Ponadto, pasowanie kolorów, które odnosi się do procesu zgodności między różnymi kolorami w wielokolorowych projektach, jest aspektem, który można analizować w kontekście proofów, ale to kolorystyka druku pozostaje głównym celem odbitki proof. Typowym błędem jest mylenie różnych etapów produkcji i roli, jaką odgrywają różne narzędzia w tym procesie. Właściwe zrozumienie znaczenia odbitki proof polega na świadomości, że jest to kluczowy element zapewniający zatwierdzenie kolorystyczne przed rozpoczęciem właściwego druku, a nie narzędzie do weryfikacji technicznych parametrów druku.
Pytanie 32

W trakcie realizacji wysokiej jakości druku na podłożach powlekanych, wartość liniatury rastra na formie drukowej powinna wynosić

A. 600 lpi
B. 100 lpi
C. 170 lpi
D. 900 lpi
Wybór liniatury rastra w druku musi być starannie przemyślany, ponieważ niewłaściwie dobrana wartość może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu. Na przykład, liniatura 900 lpi jest ekstremalnie wysoka i w większości zastosowań przekracza wymogi detali, prowadząc do zjawiska zwanego moiré, które jest niepożądane w druku. Wysoka liniatura nie zawsze przekłada się na wyższą jakość, zwłaszcza na papierach powlekanych, gdzie zbyt gęsty rastr może ograniczać przepuszczalność atramentu, co z kolei prowadzi do nieestetycznych efektów. Z kolei liniatura 100 lpi, będąca zbyt niską, może skutkować utratą detali oraz niewyraźnym obrazem, szczególnie w przypadku bardziej skomplikowanych grafiki. Ostatnia z proponowanych wartości, 600 lpi, podczas gdy może być użyteczna w wyspecjalizowanych zastosowaniach, również nie jest odpowiednia dla większości standardowych prac drukarskich, gdzie 170 lpi stanowi uniwersalne rozwiązanie. Wybór niewłaściwej liniatury często wynika z nieporozumień dotyczących technologii druku oraz efektywności zastosowanych materiałów, co prowadzi do błędnych założeń o ich wydajności czy jakości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki danego projektu oraz technologii druku, aby dokonać najlepszego wyboru w kontekście uzyskania optymalnego efektu wizualnego.
Pytanie 33

Podaj wymiary brutto dla listu gratulacyjnego, gdy format netto to A4, a spady wynoszą 2 mm?

A. 214 × 301 mm
B. 216 × 303 mm
C. 214 × 297 mm
D. 210 × 297 mm
Właściwy format brutto listu gratulacyjnego, gdy format A4 jest formatem netto z spadami wynoszącymi 2 mm, to 214 × 301 mm. Format A4 ma wymiary 210 × 297 mm. Aby uzyskać format brutto, należy dodać spady do wymiarów netto. Spady to dodatkowy margines, który jest dodawany do projektu w celu zapewnienia, że żadne istotne elementy graficzne nie zostaną ucięte podczas procesu cięcia. W przypadku spadów wynoszących 2 mm, należy dodać 4 mm do każdej z wymiarów (2 mm z każdej strony). Dlatego 210 mm + 4 mm = 214 mm, a 297 mm + 4 mm = 301 mm. Znajomość obliczeń związanych z formatami wykorzystywanymi w druku jest kluczowa, zwłaszcza w kontekście przygotowań do projektów graficznych, które muszą być zgodne z wymaganiami drukarni. Praktyka ta jest zgodna z branżowymi standardami, które podkreślają znaczenie spadów w projektowaniu graficznym, aby zapewnić profesjonalny wygląd finalnego produktu.
Pytanie 34

Tworzenie obiektu wektorowego z kształtów bitmapowych odbywa się przy użyciu narzędzia, które w programach Adobe nosi nazwę

A. stempla
B. pędzla
C. ołówka
D. pióra
Wybór stempli, pędzli lub ołówków jako narzędzi do odrysowywania kształtów z bitmapy w kontekście tworzenia obiektów wektorowych jest nieodpowiedni. Stempel, który zazwyczaj służy do powielania wzorów lub tekstur, nie pozwala na precyzyjne odwzorowanie kształtów, co jest kluczowe w pracy z grafiką wektorową. Użycie pędzla, z kolei, jest bardziej związane z technikami malarskimi i tworzeniem tekstur, a nie z precyzyjnym rysowaniem konturów. Ołówek, mimo że może być użyty do rysowania, również nie oferuje takich możliwości edycyjnych jak narzędzie pióra. Często mylone jest pojęcie rysowania z malowaniem, co prowadzi do wyboru niewłaściwych narzędzi do zadań wymagających dużej precyzji. W kontekście projektowania graficznego, kluczowe jest zrozumienie, że narzędzia muszą być dostosowane do specyfiki zadań. W przypadku pracy z grafiką wektorową, pióro jest narzędziem, które pozwala na kontrolę nad każdym punktem i krzywą, podczas gdy inne narzędzia mają swoje ograniczenia, które mogą wpływać na jakość i precyzję projektu. Z tego względu, wybór odpowiedniego narzędzia jest fundamentalny dla sukcesu w każdym projekcie graficznym.
Pytanie 35

System produkcyjny CIP 3 pozwala w drukarni na

A. zarządzanie przepływem treści witryn internetowych klientów
B. przesył informacji o realizowanej pracy z naświetlarki bezpośrednio do maszyny drukarskiej
C. kalibrację barw monitorów grafików w sieci
D. komputerowe przygotowanie materiałów do druku
Analizując niepoprawne odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na ich merytoryczne podstawy. Kalibracja kolorystyczna monitorów grafików, mimo że istotna w procesie przygotowania materiałów do druku, nie jest bezpośrednio związana z systemem CIP 3, który koncentruje się na przepływie danych między naświetlarką a maszyną drukarską. Kalibracja monitorów ma na celu zapewnienie zgodności kolorów w projektach graficznych, co jest ważne, ale nie jest funkcjonalnością CIP 3. Komputerowe przygotowanie publikacji do druku, także istotne, dotyczy procesów przedprodukcyjnych, które są oddzielne od przepływu informacji w systemie CIP 3. Natomiast zarządzanie przepływem treści stron internetowych klientów to zupełnie inny obszar, związany z marketingiem i publikacją treści online, nie mający związku z procesami druku. Typowym błędem myślowym, który może prowadzić do wskazania tych nieprawidłowych odpowiedzi, jest mylenie procesów pre- i postdruku. Zrozumienie, że CIP 3 odpowiada głównie za automatyzację i integrację w fazie druku, a nie w przygotowaniach czy w obszarze digital marketingu, jest kluczowe dla prawidłowego pojmowania jego zastosowania.
Pytanie 36

Aby ocenić projekt graficzny pod kątem kolorystyki, przed rozpoczęciem produkcji należy wykonać

A. plik impozycyjny
B. odbitkę próbną (proof)
C. formy drukowe
D. narząd drukarski
Odbitka próbna, znana również jako proof, jest kluczowym etapem w procesie przygotowania do druku, szczególnie w kontekście oceny projektu graficznego pod względem kolorystycznym. Odbitki próbne są wykonywane na specjalnych urządzeniach, które odwzorowują kolory i detale finalnego produktu, co pozwala na weryfikację, czy kolory oraz układ graficzny zgadzają się z oczekiwaniami klienta. Przykładowo, w branży drukarskiej często korzysta się z systemów takich jak Fogra, które definiują standardy jakości dla odbitek próbnych. Te standardy umożliwiają uzyskanie precyzyjnych i powtarzalnych rezultatów, co jest kluczowe, aby uniknąć kosztownych błędów produkcyjnych. Odbitki próbne są także wykorzystywane do oceny zgodności kolorystycznej między różnymi mediami, co jest istotne w przypadku projektów, które mają być realizowane na różnych materiałach. Użycie odbitek próbnych pozwala na wprowadzenie ewentualnych korekt jeszcze przed rozpoczęciem właściwego druku, co zwiększa efektywność produkcji oraz zadowolenie klienta.
Pytanie 37

Zidentyfikuj format plakatu o wymiarach 420 × 594 mm.

A. A1
B. B2
C. B1
D. A2
Odpowiedzi B1, B2 i A1 są nieprawidłowe z kilku kluczowych powodów. Format B1, wymiary 707 × 1000 mm, jest znacznie większy niż A2. Użytkownicy mogą pomylić te formaty, myśląc, że 'B' odnosi się do większych rozmiarów, co jest mylące, gdyż system B ma inne zastosowania, np. w branży wydawniczej, gdzie większy format jest przydatny do bardziej szczegółowych ilustracji. Podobnie, B2 (500 × 707 mm) również nie spełnia wymagania 420 × 594 mm, ponieważ jest to standard, który znajduje zastosowanie w mniej typowych projektach, jak publikacje lub plakaty, które nie są tak powszechne jak formaty A. Odpowiedź A1 (594 × 841 mm) również jest nieprawidłowa, ponieważ jest to rozmiar A1, znacznie większy niż wymagany A2. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich pomyłek, obejmują nieznajomość systemu ISO 216 oraz zrozumienie, że każdy z formatów jest zaprojektowany do specyficznych zastosowań, a niektóre z nich są bardziej popularne w określonych branżach. Kluczowe jest, aby przy wyborze formatu papieru kierować się jego zastosowaniem oraz rozmiarem, co znacznie ułatwia skuteczne projektowanie i produkcję materiałów graficznych.
Pytanie 38

Podstawowym formatem aplikacji Adobe InDesign jest format

A. DOC
B. CDR
C. INDD
D. AI
Wybór formatów CDR, AI oraz DOC jako odpowiedzi na pytanie dotyczące macierzystego formatu programu Adobe InDesign jest niepoprawny z kilku powodów. Format CDR to natywny plik programu CorelDRAW, który jest używany głównie do grafiki wektorowej, a nie do składu publikacji. Oznacza to, że nie oferuje on tych samych funkcji zarządzania wielostronicowymi dokumentami, jakie są dostępne w InDesign. Z kolei AI to format stworzony przez Adobe Illustrator, również przeznaczony do grafiki wektorowej, a nie do składu tekstu i układów stron. Chociaż Illustrator jest potężnym narzędziem do tworzenia ilustracji i grafiki, nie jest on zoptymalizowany do kompleksowych projektów wydawniczych. Format DOC to z kolei format używany przez Microsoft Word, który jest przeznaczony do edycji tekstów, a nie do profesjonalnego składu. Wybór DOC często prowadzi do problemów z układem i formatowaniem, które są kluczowe w projektowaniu publikacji. W branży graficznej, zrozumienie różnic między tymi formatami jest kluczowe, aby prawidłowo dobierać narzędzia do specyficznych zadań i projektów. Często mylące jest używanie formatów nieprzeznaczonych do składu w kontekście programów takich jak InDesign, co prowadzi do niedoskonałości w ostatecznym produkcie i rozczarowania związanego z niewłaściwym doborem narzędzi.
Pytanie 39

Jakie składniki są kluczowe w pliku PDF przeznaczonym do druku cyfrowego?

A. Typ oprawy
B. Pasery
C. Znaczniki cięcia
D. Dane dotyczące pliku
Przygotowując plik PDF do druku cyfrowego, niektóre elementy mogą wydawać się istotne, jednak nie wszystkie z nich są niezbędne. Informacje o pliku, choć mogą być użyteczne w kontekście identyfikacji i organizacji dokumentów, nie wpływają bezpośrednio na jakość druku. W rzeczywistości, drukarnie często nie potrzebują szczegółowych opisów plików, skupiając się bardziej na konkretnych parametrach technicznych, takich jak rozdzielczość czy przestrzeń kolorów. Rodzaj oprawy, chociaż istotny w kontekście końcowego produktu, nie jest elementem, który musi znajdować się w samym pliku PDF. Oprawa jest zazwyczaj ustalana na etapie planowania projektu i nie wpływa na proces drukowania w sposób techniczny. Pasery, które są pomocne przy dokładnym dopasowywaniu elementów, również nie są obowiązkowe, zwłaszcza w nowoczesnych technologiach druku, gdzie precyzja maszyn często eliminuje potrzebę ich użycia. W praktyce, wiele osób często myli znaczenie tych elementów, uważając je za kluczowe, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie przygotowania plików do druku. Właściwe zrozumienie, które elementy są faktycznie wymagane, jest kluczowe dla efektywnego i profesjonalnego procesu drukowania.
Pytanie 40

Klient złożył zamówienie na 20 000 ulotek w kolorystyce 4+4 oraz formacie A6. W specyfikacji zaznaczył, że ulotki mają być pakowane w zestawy po 250 sztuk. Ile zestawów z ulotkami zostanie dostarczonych do klienta?

A. 40
B. 20
C. 80
D. 60
Odpowiedź 80 jest poprawna, ponieważ obliczamy liczbę paczek, dzieląc całkowitą liczbę ulotek przez liczbę ulotek w jednej paczce. Klient zamówił 20 000 ulotek, a każda paczka zawiera 250 sztuk. Wykonując obliczenia: 20 000 ÷ 250 = 80. Oznacza to, że do klienta zostanie wysłanych dokładnie 80 paczek. W praktyce, taka procedura pakowania jest standardem w branży poligraficznej, co pozwala na efektywne zarządzanie zamówieniami oraz ich transportem. Warto również zauważyć, że stosowanie paczek o stałej liczbie ulotek ułatwia nie tylko logistykę, ale także kontrolę jakości, ponieważ mniejsze jednostki pakowe są łatwiejsze do monitorowania pod względem zgodności z zamówieniem. Dobrą praktyką jest również informowanie klientów o szczegółach dotyczących pakowania, co zwiększa ich zadowolenie oraz pozwala na sprawniejsze odbieranie przesyłek.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej