Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 29 maja 2025 23:08
Data zakończenia: 29 maja 2025 23:22

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Technik serwisowy, po przeprowadzeniu testu na serwerze NetWare, otrzymał informację, że obiekt dysponuje prawem

A. porównania swoich atrybutów

B. odczytywania swoich atrybutów

C. dodawania swoich atrybutów

D. dodawania lub usuwania swoich atrybutów

W systemach operacyjnych NetWare prawa dostępu do obiektów są kluczowym elementem zarządzania zasobami sieciowymi. Poprawna odpowiedź wskazuje na prawo do dodawania lub usuwania właściwości obiektu, co oznacza, że użytkownik z tym uprawnieniem może modyfikować metadane obiektu. W praktyce oznacza to możliwość dynamicznego zarządzania strukturą danych w katalogu. Na przykład administrator może dodać nowe atrybuty do konta użytkownika, takie jak dodatkowe informacje kontaktowe, lub usunąć przestarzałe dane. Takie działania są zgodne z dobrymi praktykami zarządzania katalogami, które zalecają regularne aktualizowanie danych w celu utrzymania ich aktualności i użyteczności. Prawo do modyfikacji atrybutów jest istotne w kontekście elastycznego zarządzania uprawnieniami i personalizacji ustawień użytkowników. Podejście to jest również zgodne z zasadami zarządzania zmianą, które podkreślają znaczenie kontrolowanego wprowadzania zmian w systemach IT, co pozwala na zachowanie spójności i integralności danych.

Pytanie 2

Na schemacie przedstawiono podstawowe informacje dotyczące ustawień karty sieciowej. Do jakiej klasy należy adres IP przypisany do tej karty?

A. Klasa B

B. Klasa A

C. Klasa C

D. Klasa D

Adres IP 192.168.56.1 należy do klasy C co wynika z jego pierwszego oktetu który mieści się w zakresie od 192 do 223 Adresy klasy C są szeroko stosowane w małych sieciach lokalnych ze względu na możliwość posiadania do 254 hostów w jednej podsieci co jest idealne dla wielu przedsiębiorstw i organizacji o umiarkowanej wielkości Klasa C jest częścią standardowego modelu klasowego IP opracowanego w celu uproszczenia rozdzielania adresów IP Przez wyznaczenie większej liczby adresów sieciowych z mniejszą liczbą hostów Klasa C odpowiada na potrzeby mniejszych sieci co jest korzystne dla firm które nie potrzebują dużego zakresu adresów IP Dodatkowo adresy z puli 192.168.x.x są częścią zarezerwowanej przestrzeni adresowej dla sieci prywatnych co oznacza że nie są routowane w Internecie Zgodność z tym standardem zapewnia stosowanie odpowiednich praktyk zarządzania adresacją IP oraz bezpieczeństwa sieciowego dzięki czemu sieci prywatne mogą być bezpiecznie używane bez ryzyka kolizji z publicznymi adresami IP

Pytanie 3

Najskuteczniejszym sposobem na codzienną archiwizację pojedynczego pliku o objętości 4,8 GB, na jednym komputerze bez dostępu do sieci, jest

A. zastosowaniem pamięci USB z systemem plików NTFS

B. nagraniem na płytę DVD-5 w formacie ISO

C. spakowaniem i umieszczeniem w lokalizacji sieciowej

D. zastosowaniem pamięci USB z systemem plików FAT

Użycie pamięci USB z systemem plików NTFS to najbardziej efektywny sposób archiwizacji pliku o rozmiarze 4,8 GB. System plików NTFS obsługuje pliki większe niż 4 GB, co jest kluczowe w tej sytuacji, ponieważ rozmiar pliku przekracza limit systemu plików FAT32, który wynosi 4 GB. NTFS oferuje również dodatkowe funkcje, takie jak zarządzanie uprawnieniami, kompresję danych oraz wsparcie dla dużych partycji, co czyni go bardziej elastycznym i bezpiecznym rozwiązaniem w porównaniu do FAT32. Przykładowo, podczas przenoszenia plików multimedialnych o dużych rozmiarach, użytkownicy mogą polegać na NTFS, aby uniknąć problemów z ograniczeniami rozmiaru pliku. Warto również zauważyć, że NTFS jest standardem w systemach Windows, co sprawia, że jest to naturalny wybór dla użytkowników tych systemów operacyjnych. Dobre praktyki zalecają korzystanie z NTFS w sytuacjach, gdzie wymagana jest archiwizacja dużych plików, aby zapewnić ich integralność i dostępność.

Pytanie 4

Który z protokołów umożliwia bezpieczne połączenie klienta z zachowaniem anonimowości z witryną internetową banku?

A. SFTP (SSH File Transfer Protocol)

B. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

C. HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure)

D. FTPS (File Transfer Protocol Secure)

SFTP (SSH File Transfer Protocol), HTTP (Hypertext Transfer Protocol) oraz FTPS (File Transfer Protocol Secure) to protokoły, które mają różne zastosowania i zabezpieczenia, ale nie są odpowiednie do zapewnienia pełnego bezpieczeństwa w kontekście komunikacji z witrynami bankowymi. SFTP, mimo że wykorzystywany do przesyłania plików, nie jest przeznaczony do komunikacji z przeglądarką internetową. Jego głównym celem jest bezpieczny transfer plików w sieciach, co sprawia, że nie jest on odpowiednią opcją do łączenia z serwisami, które wymagają szyfrowania informacji osobistych, jak banki. HTTP, choć jest powszechnie używany do przesyłania danych w Internecie, nie oferuje żadnego szyfrowania, co czyni go podatnym na różne ataki, w tym przechwytywanie danych. Ta otwartość stanowi poważne zagrożenie dla prywatności użytkowników, szczególnie w kontekście wrażliwych informacji finansowych. FTPS, z kolei, jest protokołem, który również zapewnia pewne zabezpieczenia, ale jest bardziej skomplikowany w konfiguracji i nie zawsze wspierany przez wszystkie serwery. Dodatkowo, FTPS może być podatny na problemy związane z zaporami sieciowymi. Użytkownicy często mylą te protokoły, nie zdając sobie sprawy, że nie każdy z nich jest skuteczny w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa danych finansowych w Internecie. Właściwe zrozumienie różnic między nimi jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji dotyczących ochrony prywatności w sieci.

Pytanie 5

Narzędzie chroniące przed nieautoryzowanym dostępem do lokalnej sieci, to

A. analizator sieciowy

B. analizator pakietów

C. zapora sieciowa

D. oprogramowanie antywirusowe

Zapora sieciowa, znana również jako firewall, to kluczowe narzędzie zabezpieczające, które kontroluje ruch sieciowy między zewnętrznym światem a lokalną siecią. Działa poprzez definiowanie reguł, które decydują, które pakiety danych mają być zablokowane, a które przepuszczone. Zapory sieciowe mogą być sprzętowe lub programowe, a ich zastosowanie jest szerokie, od ochrony małych sieci domowych po zabezpieczenie dużych infrastruktur korporacyjnych. Na przykład, w przypadku organizacji, zapora sieciowa może chronić wrażliwe dane przed nieautoryzowanym dostępem, blokując połączenia z nieznanych adresów IP lub ograniczając dostęp do określonych portów. Dobrze skonfigurowana zapora jest zgodna ze standardami branżowymi, takimi jak ISO/IEC 27001, które podkreślają znaczenie zarządzania bezpieczeństwem informacji. Współczesne zapory często wykorzystują technologie takie jak inspekcja głębokich pakietów (DPI) oraz analitykę behawioralną, co zwiększa ich efektywność w wykrywaniu i zapobieganiu zagrożeniom.

Pytanie 6

Jaki protokół do obsługi poczty elektronicznej pozwala na przykład na przechowywanie odebranych e-maili na serwerze, zarządzanie różnymi folderami, usuwanie wiadomości oraz przenoszenie ich pomiędzy folderami?

A. Post Office Protocol (POP)

B. Multipurpose Internet Mail Extensions (MIME)

C. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

D. Internet Message Access Protocol (IMAP)

Post Office Protocol (POP) jest to protokół pocztowy, który działa na zasadzie pobierania wiadomości e-mail z serwera na lokalne urządzenie użytkownika. Główną jego wadą jest to, że po pobraniu wiadomości są one zazwyczaj usuwane z serwera, co uniemożliwia ich późniejszy dostęp z innych urządzeń. Użytkownik, który korzysta z POP, może napotkać problemy związane z brakiem synchronizacji między różnymi urządzeniami, co w dzisiejszym zdalnym świecie staje się coraz bardziej problematyczne. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) to z kolei protokół, który służy do wysyłania wiadomości e-mail, a nie ich odbierania czy przechowywania. SMTP jest odpowiedzialny za przesyłanie wiadomości między serwerami, ale nie oferuje funkcjonalności związanej z zarządzaniem wiadomościami na serwerze. Z kolei Multipurpose Internet Mail Extensions (MIME) to zestaw standardów, który pozwala na przesyłanie różnorodnych formatów danych przez e-mail, jak obrazy czy pliki audio, ale nie jest protokołem pocztowym. Wszystkie te odpowiedzi prowadzą do typowych błędów myślowych, takich jak mylenie protokołów do wysyłania e-maili z tymi do ich zarządzania lub przechowywania. Kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego protokołu oraz ich zastosowania w kontekście dzisiejszej komunikacji internetowej.

Pytanie 7

Po podłączeniu działającej klawiatury do jednego z portów USB nie ma możliwości wyboru awaryjnego trybu uruchamiania systemu Windows. Klawiatura działa prawidłowo dopiero po wystartowaniu systemu w trybie standardowym. Co to sugeruje?

A. uszkodzony kontroler klawiatury

B. nieprawidłowe ustawienia BIOS-u

C. uszkodzone porty USB

D. uszkodzony zasilacz

Analizując niepoprawne odpowiedzi, warto zauważyć, że uszkodzony kontroler klawiatury stanowi mało prawdopodobną przyczynę problemów, jeśli klawiatura działa w trybie normalnym. Kontroler odpowiada za komunikację pomiędzy klawiaturą a systemem operacyjnym, a jeśli klawiatura działa po uruchomieniu systemu, kontroler jest prawdopodobnie sprawny. Przechodząc do uszkodzonych portów USB, ich uszkodzenie mogłoby skutkować brakiem możliwości korzystania z klawiatury w ogóle, co jest sprzeczne z danymi przedstawionymi w pytaniu. Wreszcie, kwestia uszkodzonego zasilacza wydaje się być nieadekwatna, ponieważ nieprawidłowe działanie zasilacza zwykle prowadzi do większych problemów, takich jak niestabilność systemu czy problemy z uruchamianiem, a nie do specyficznych problemów z klawiaturą w trybie awaryjnym. Użytkownicy często mylą objawy i przyczyny, co prowadzi do niewłaściwej diagnozy. Kluczowe jest, aby nie tylko identyfikować problemy sprzętowe, ale również brać pod uwagę zmienne konfiguracyjne, takie jak ustawienia BIOS-u, które mogą mieć kluczowy wpływ na funkcjonalność urządzeń peryferyjnych podczas uruchamiania systemu. Ważne jest zrozumienie, że system BIOS jest pierwszym interfejsem, który komunikuje się z dostępnym sprzętem, dlatego niewłaściwe ustawienia mogą blokować rozpoznawanie urządzeń, nawet gdy są one sprawne.

Pytanie 8

W systemie binarnym liczba 51(10) przyjmuje formę

A. 110111

B. 101001

C. 110011

D. 101011

Wybór innych odpowiedzi wynika z błędnych założeń dotyczących konwersji liczb pomiędzy systemami liczbowymi. Odpowiedzi takie jak 101011, 101001 oraz 110111 nie odzwierciedlają poprawnego przekształcenia liczby 51 na system binarny. Często popełnianym błędem jest nieprawidłowe obliczanie reszt z dzielenia lub błędna kolejność zapisywania ich. Na przykład, odpowiedź 101011 sugeruje, że liczba 51 miałaby inną wartość dziesiętną, co jest nieścisłe, ponieważ 101011 w systemie binarnym to 43. Tak samo, 101001 odpowiada 41, a 110111 to 55. Użytkownicy mogą również mylić się, zakładając, że wystarczy konwersja częściowa lub wybór losowej kombinacji bitów, co prowadzi do błędów w obliczeniach. Kluczowe jest zrozumienie zasady działania poszczególnych pozycji bitowych w systemie binarnym, gdzie każda cyfra reprezentuje moc liczby 2, co wymaga staranności przy każdej konwersji. Dlatego zaleca się praktykę poprzez ćwiczenia z różnymi liczbami, aby lepiej zrozumieć proces konwersji oraz uniknąć najczęstszych pułapek.

Pytanie 9

Złącze SC powinno być zainstalowane na przewodzie

A. koncentrycznym

B. telefonicznym

C. światłowodowym

D. typu skrętka

Złącze SC (Subscriber Connector) to rodzaj złącza stosowanego w technologii światłowodowej. Jest to złącze typu push-pull, co oznacza, że jego instalacja i demontaż są bardzo proste, a także zapewniają dobre parametry optyczne. Montaż złącza SC na kablu światłowodowym jest kluczowy dla uzyskania optymalnej wydajności systemów telekomunikacyjnych oraz transmisji danych. Złącza SC charakteryzują się niskim tłumieniem sygnału, co sprawia, że są szeroko stosowane w sieciach lokalnych (LAN), sieciach rozległych (WAN) oraz w aplikacjach telekomunikacyjnych. Przykładem praktycznego zastosowania mogą być instalacje sieciowe w biurach, gdzie wymagana jest wysoka przepustowość i niskie opóźnienia. Zgodność z międzynarodowymi standardami (np. IEC 61754-4) zapewnia, że złącza te są wykorzystywane w różnych systemach, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w infrastrukturze światłowodowej.

Pytanie 10

Jaką najwyższą liczbę urządzeń można przypisać w sieci z adresacją IPv4 klasy C?

A. 2024

B. 65534

C. 126

D. 254

Odpowiedź 254 jest poprawna, ponieważ w sieci IPv4 klasy C możliwe jest zaadresowanie 256 adresów IP. Klasa C ma zakres adresów od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, co oznacza, że ostatni bajt adresu jest używany do identyfikacji hostów. Z tych 256 adresów, jeden jest zarezerwowany jako adres sieci (w przypadku np. 192.168.1.0) i jeden jako adres rozgłoszeniowy (np. 192.168.1.255). To pozostawia 254 dostępne adresy do użycia dla urządzeń, takich jak komputery, drukarki czy routery. W praktyce, znajomość tej liczby jest istotna przy projektowaniu małych sieci lokalnych, gdzie klasy C są często wykorzystywane, szczególnie w biurach czy domowych sieciach. Dobrą praktyką jest również korzystanie z DHCP, co umożliwia dynamiczne przydzielanie adresów IP, a tym samym efektywne zarządzanie dostępnością adresów. Warto także zwrócić uwagę na możliwość korzystania z NAT, co pozwala na wykorzystanie prywatnych adresów IP w sieciach lokalnych, zapewniając jednocześnie komunikację z internetem.

Pytanie 11

Na ilustracji zaprezentowano kabel

A. F/STP

B. U/UTP

C. U/FTP

D. S/FTP

Jak się przyjrzymy różnym typom kabli, to widzimy, że ekranowanie ma spore znaczenie dla ich właściwości. Wybierając inne opcje jak U/UTP, F/STP czy U/FTP możemy się pomylić przez to, że nie rozumiemy dobrze ich budowy. U/UTP jest nieekranowany, więc jest bardziej narażony na zakłócenia elektromagnetyczne, co w miejscach, gdzie jest dużo sprzętu, może naprawdę pogorszyć jakość sygnału. F/STP ma ekran folii wokół każdej pary przewodów i jeszcze ogólny ekran z siatki, co daje mu jakiś poziom ochrony, ale i tak nie jest tak skuteczny jak S/FTP. U/FTP z kolei ma tylko folię wokół par, co czyni go nieco gorszym wyborem, gdyż w sytuacjach z silnymi zakłóceniami może nie spełnić oczekiwań. Wybierając kabel, warto zapamiętać, że zły wybór może prowadzić do problemów z jakością transmisji i niezawodnością sieci. Zrozumienie różnic w konstrukcji i ekranowaniu jest kluczowe, aby dobrze dopasować rozwiązania kablowe do wymagań środowiska.

Pytanie 12

Prezentowany kod zawiera instrukcje pozwalające na

A. wyłączenie portów 0 i 1 przełącznika z sieci vlan

B. utworzenie wirtualnej sieci lokalnej o nazwie vlan 10 w przełączniku

C. zmianę parametrów prędkości dla portu 0/1 na fastethernet

D. przypisanie nazwy fastEthernet dla pierwszych dziesięciu portów przełącznika

Zgłoszone odpowiedzi są błędne i opierają się na nieporozumieniach dotyczących działania i konfiguracji przełączników oraz VLAN-ów. Usunięcie portów 0 i 1 z sieci VLAN nie jest możliwe za pomocą przedstawionych komend, ponieważ polecenie 'switchport access vlan 10' jedynie przypisuje porty do konkretnego VLAN-u, a nie usuwa ich z istniejącej konfiguracji. Ponadto, zmiana ustawienia prędkości dla portu 0/1 na fastethernet jest związana z innym procesem konfiguracji i nie pojawia się w tym kontekście, ponieważ listing nie zawiera polecenia zmiany prędkości. Ustawienie nazwy fastEthernet dla portów również jest mylne; 'fastEthernet' to jedynie rodzaj interfejsu, a nie jego nazwa. Użytkownicy mogą mieć trudności w interpretacji, jeśli nie rozumieją podstawowej koncepcji VLAN-ów, które są logicznymi segmentami sieci, a nie fizycznymi portami. Dlatego ważne jest, aby podczas konfigurowania przełączników zrozumieć różnicę między różnymi typami ustawień oraz ich wpływem na infrastrukturę sieciową. Ignorowanie tych podstawowych zasad może prowadzić do nieefektywnej konfiguracji i problemów z zarządzaniem oraz bezpieczeństwem sieci.

Pytanie 13

Aktywacja opcji OCR w procesie ustawiania skanera umożliwia

A. przekształcenie zeskanowanego obrazu w edytowalny dokument tekstowy

B. zmianę głębi ostrości

C. podniesienie jego rozdzielczości optycznej

D. uzyskanie szerszej gamy kolorów

Włączenie opcji OCR (Optical Character Recognition) podczas konfiguracji skanera umożliwia zamianę zeskanowanego obrazu na edytowalny dokument tekstowy. Technologia OCR wykorzystuje algorytmy rozpoznawania wzorców, aby analizować kontury liter i znaków w zeskanowanym obrazie, a następnie przekształca je w tekst, który można edytować w programach do edycji tekstu. Przykładem zastosowania OCR jest skanowanie dokumentów papierowych, które następnie można przekształcić w pliki PDF z możliwością wyszukiwania lub edytowalnych dokumentów Word. Jest to niezwykle przydatne w biurach oraz w archiwizacji, gdzie wiele dokumentów jest w formie papierowej i potrzebne jest ich digitalizowanie. Standardy branżowe, takie jak ISO 19005-1, określają wymagania dotyczące długoterminowego przechowywania dokumentów elektronicznych, co czyni technologię OCR kluczowym narzędziem umożliwiającym efektywne zarządzanie dokumentacją. Dodatkowo, wykorzystanie OCR może zwiększyć efektywność operacyjną, redukując czas potrzebny na ręczne wprowadzanie danych oraz eliminując błędy związane z tym procesem.

Pytanie 14

GRUB, LILO oraz NTLDR to:

A. wersje podstawowego interfejsu sieciowego

B. programy rozruchowe

C. programy do aktualizacji BIOS-u

D. oprogramowanie dla dysku sieciowego

GRUB (GRand Unified Bootloader), LILO (LInux LOader) oraz NTLDR (NT Loader) to przykłady programów rozruchowych, które pełnią kluczową rolę w procesie uruchamiania systemów operacyjnych na komputerach. Programy te są odpowiedzialne za inicjowanie i kierowanie procesem ładowania systemu operacyjnego, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń. GRUB jest popularnym bootloaderem w systemach Linux, umożliwiającym uruchamianie różnych systemów operacyjnych z jednego menu. LILO, chociaż coraz mniej używany, również jest bootloaderem dla systemów Linux, jednak jego konfiguracja i obsługa są mniej elastyczne w porównaniu z GRUB. NTLDR z kolei jest bootloaderem dla systemów Windows NT i jego następnych wersji, odpowiedzialnym za załadowanie jądra systemu oraz wywołanie menedżera rozruchu. Znajomość tych programów jest istotna, szczególnie w kontekście zarządzania systemami operacyjnymi oraz diagnozowania problemów z uruchamianiem. W praktyce, administratorzy systemów często muszą konfigurować bootloadery, aby dostosować środowisko uruchomieniowe do potrzeb użytkowników oraz zapewnić zgodność z różnymi systemami operacyjnymi.

Pytanie 15

Oprogramowanie, które pozwala na interakcję pomiędzy kartą sieciową a systemem operacyjnym, to

A. rozmówca

B. sterownik

C. middleware

D. analyzer

Sterownik to kluczowy komponent w architekturze systemów operacyjnych, który pełni rolę pośrednika między sprzętem a oprogramowaniem. W kontekście komunikacji z kartą sieciową, sterownik umożliwia systemowi operacyjnemu korzystanie z funkcji i możliwości dostarczanych przez kartę sieciową. Dzięki sterownikom, system operacyjny może wysyłać i odbierać dane, monitorować stan połączenia sieciowego oraz zarządzać różnymi protokołami komunikacyjnymi. Przykładowo, w środowisku Windows, sterowniki sieciowe są dostępne w formie plików .sys, które są ładowane przez system podczas uruchamiania. Dobrym przykładem zastosowania sterownika jest sposób, w jaki komputer łączy się z siecią Wi-Fi – sterownik odpowiada za negocjowanie parametrów połączenia oraz komunikację z punktem dostępowym, co jest zgodne z ogólnymi zasadami projektowania systemów operacyjnych, w tym z zasadą separacji interfejsów. Dobrze zaprojektowane sterowniki poprawiają nie tylko wydajność, ale także stabilność systemu, co jest kluczowe w środowiskach produkcyjnych.

Pytanie 16

Aby przygotować ikony zaprezentowane na załączonym obrazku do wyświetlania na Pasku zadań w systemie Windows, należy skonfigurować

A. funkcję Snap i Peek

B. funkcję Pokaż pulpit

C. obszar Action Center

D. obszar powiadomień

Obszar powiadomień w systemie Windows, znany również jako zasobnik systemowy, jest częścią paska zadań, która wyświetla ikony dla uruchomionych aplikacji działających w tle oraz dostarcza użytkownikom istotnych informacji dotyczących systemu. W jego skład wchodzą między innymi ikony dotyczące ustawień sieciowych, głośności, zasilania i innych usług systemowych. Aby dostosować jego zawartość, użytkownik może przejść do ustawień paska zadań i skonfigurować, które ikony mają być widoczne. Takie podejście stanowi dobrą praktykę, ponieważ pozwala na szybki dostęp do często używanych funkcji i zwiększa efektywność pracy. Obszar powiadomień umożliwia również otrzymywanie powiadomień w czasie rzeczywistym, co jest szczególnie istotne w środowisku biznesowym, gdzie szybki dostęp do informacji jest kluczowy. Dodatkowo, możliwość dostosowania tego obszaru do indywidualnych potrzeb użytkownika jest zgodna ze współczesnymi standardami personalizacji w systemach operacyjnych, co daje większą kontrolę nad środowiskiem pracy.

Pytanie 17

Podane dane katalogowe odnoszą się do routera z wbudowaną pamięcią masową

CPU	AtherosAR7161 680MHz
Memory	32MB DDR SDRAM onboard memory
Boot loader	RouterBOOT
Data storage	64MB onboard NAND memory chip
Ethernet	One 10/100 Mbit/s Fast Ethernet port with Auto-MDI/X
miniPCI	One MiniPCI Type IIIA/IIIB slot One MiniPCIe slot for 3G modem only (onboard SIM connector)
Wireless	Built in AR2417 802. 11 b/g wireless, 1x MMCX connector
Expansion	One USB 2.0 ports (without powering, needs power adapter, available separately)
Serial port	One DB9 RS232C asynchronous serial port
LEDs	Power, NAND activity, 5 user LEDs
Power options	Power over Ethernet: 10..28V DC (except power over datalines). Power jack: 10..28V DC. Includes voltage monitor
Dimensions	105 mm x 105 mm, Weight: 82 g
Power consumption	Up to 5W with wireless at full activity
Operating System	MikroTik RouterOS v3, Level4 license

A. 32 MB

B. 64 MB

C. 680 MB

D. 3 MB

Pamięć masowa w routerach to naprawdę ważny element, który odpowiada za przechowywanie systemu operacyjnego, konfiguracji i różnych dzienników. W tym routerze mamy do czynienia z pamięcią 64 MB NAND, co jest całkiem typowe, zwłaszcza w sprzęcie, który ma być niezawodny. Wybór NAND jest zasłużony, bo jest nie tylko w miarę tani, ale i sprawdza się tam, gdzie nie ma potrzeby ciągłego zapisywania danych. Routery z takim wyposażeniem świetnie nadają się dla małych i średnich firm, gdzie liczy się elastyczność oraz niezawodność. Mimo że 64 MB nie jest jakoś dużo, to jednak starcza na podstawowe funkcje, jak filtrowanie pakietów czy trzymanie krótkoterminowych logów i backupów. Takie rozwiązanie umożliwia korzystanie z systemu MikroTik RouterOS, co daje sporo możliwości w konfigurowaniu i zarządzaniu siecią, jeśli tylko trzyma się standardów branżowych.

Pytanie 18

Termin gorącego podłączenia (hot-plug) wskazuje, że podłączane urządzenie działa

A. zgodne z komputerem

B. poprawnie od razu po podłączeniu, bez potrzeby wyłączania czy restartowania systemu

C. kontrolowane przez temperaturę

D. sprawne po zainstalowaniu odpowiednich sterowników

Gorące podłączenie (hot-plug) to technika, która pozwala na podłączanie i odłączanie urządzeń z systemem komputerowym bez potrzeby jego wyłączania. Oznacza to, że po podłączeniu urządzenie jest natychmiast dostępne do użycia, co znacząco poprawia efektywność pracy, zwłaszcza w środowiskach wymagających ciągłej dostępności. Przykłady zastosowania to dyski zewnętrzne USB, karty graficzne w systemach serwerowych oraz niektóre urządzenia peryferyjne, jak drukarki czy skanery. W przypadku systemów operacyjnych, takich jak Windows czy Linux, gorące podłączenie jest standardem, który wspiera użytkowników w elastycznym zarządzaniu sprzętem. Dobre praktyki związane z gorącym podłączaniem obejmują jednak upewnienie się, że urządzenia są zgodne z odpowiednimi standardami, takimi jak USB lub PCIe, które są projektowane z myślą o tej funkcji, zapewniając tym samym stabilność i bezpieczeństwo operacji.

Pytanie 19

W jakim gnieździe należy umieścić procesor INTEL CORE i3-4350- 3.60 GHz, x2/4, 4MB, 54W, HD 4600, BOX, s-1150?

A. rys. B

B. rys. A

C. rys. D

D. rys. C

Procesor Intel Core i3-4350 wykorzystuje gniazdo LGA 1150 znane również jako Socket H3. Jest to standardowe gniazdo używane przez Intel dla mikroprocesorów z serii Haswell. Gniazdo LGA 1150 charakteryzuje się specyficznym wzorem pinów i mechanizmem zabezpieczającym który jest kluczowy dla prawidłowego umieszczenia i funkcjonowania procesora w płycie głównej. Wybór odpowiedniego gniazda jest kluczowy ponieważ tylko prawidłowe dopasowanie zapewnia bezpieczne połączenie elektryczne i optymalną wydajność. Standard LGA 1150 wspiera cechy takie jak zintegrowana grafika co jest ważne dla użytkowników chcących korzystać z wbudowanej karty graficznej procesora Intel HD Graphics 4600. Dodatkowo właściwe gniazdo zapewnia kompatybilność z systemami chłodzenia i innymi komponentami płyty głównej. Montaż w odpowiednim gnieździe minimalizuje ryzyko uszkodzeń fizycznych zarówno procesora jak i płyty co jest kluczowe dla zachowania stabilności systemu i długowieczności sprzętu.

Pytanie 20

Zestaw narzędzi do instalacji okablowania miedzianego typu "skrętka" w sieci komputerowej powinien obejmować:

A. narzędzie uderzeniowe, nóż monterski, spawarkę światłowodową, tester okablowania

B. zaciskarkę złączy modularnych, ściągacz izolacji, narzędzie uderzeniowe, tester okablowania

C. komplet wkrętaków, narzędzie uderzeniowe, tester okablowania, lutownicę

D. ściągacz izolacji, zaciskarkę złączy modularnych, nóż monterski, miernik uniwersalny

Zestaw narzędzi do montażu okablowania miedzianego typu "skrętka" w sieci lokalnej powinien obowiązkowo zawierać zaciskarkę złączy modularnych, ściągacz izolacji, narzędzie uderzeniowe oraz tester okablowania. Zaciskarka służy do precyzyjnego zakładania złączy RJ-45 na końcach przewodów, co jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci. Użycie ściągacza izolacji pozwala na bezpieczne usunięcie izolacji z przewodów bez ich uszkodzenia, co jest niezbędne przed ich zaciśnięciem. Narzędzie uderzeniowe jest używane do zakończenia przewodów w panelach krosowych lub gniazdkach, co jest częścią standardowego procesu instalacji. Tester okablowania umożliwia sprawdzenie poprawności połączeń, co zapewnia, że sieć działa zgodnie z wymaganiami technicznymi. Stosowanie tych narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co podkreśla ich znaczenie w każdym projekcie związanym z montażem sieci lokalnych. Na przykład, w przypadku sieci biurowej, prawidłowe zakończenie przewodów może zapobiec problemom z transmisją danych i zakłóceniami sygnału.

Pytanie 21

Określenie najbardziej efektywnej trasy dla połączenia w sieci to

A. conntrack

B. routing

C. sniffing

D. tracking

Routing, czyli wyznaczanie optymalnej trasy dla połączenia sieciowego, jest kluczowym procesem w zarządzaniu ruchu w sieciach komputerowych. Proces ten polega na określaniu najefektywniejszej drogi, jaką dane powinny przejść od nadawcy do odbiorcy. Przykładem zastosowania routingu jest sieć Internet, gdzie różne protokoły, takie jak OSPF (Open Shortest Path First) czy BGP (Border Gateway Protocol), umożliwiają dynamiczne wyznaczanie tras w zależności od aktualnych warunków sieciowych. Routing nie tylko zwiększa efektywność przesyłania danych, ale także wpływa na niezawodność i wydajność całej infrastruktury sieciowej. Dobrym przykładem praktycznym jest sytuacja, gdy jedna z tras do serwera staje się niedostępna; protokoły routingu automatycznie aktualizują tablice routingu, aby znaleźć alternatywne połączenie. Zrozumienie koncepcji routingu oraz jego implementacji jest niezbędne dla każdego specjalisty w dziedzinie sieci komputerowych, a znajomość standardów branżowych, takich jak IETF, jest kluczowa dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 22

Wynikiem przeprowadzenia polecenia arp -a 192.168.1.1 w systemie MS Windows jest pokazanie

A. listy bieżących połączeń sieciowych

B. sprawdzenia połączenia z komputerem o wskazanym IP

C. adresu MAC urządzenia o określonym IP

D. ustawień protokołu TCP/IP interfejsu sieciowego

Odpowiedź "adresu fizycznego urządzenia o podanym IP" jest prawidłowa, ponieważ polecenie arp -a wyświetla zawartość tablicy ARP (Address Resolution Protocol), która jest używana do mapowania adresów IP na adresy MAC (Media Access Control). Kiedy wpisujemy polecenie arp -a z określonym adresem IP, system operacyjny przeszukuje swoją tablicę ARP w celu znalezienia odpowiadającego adresu MAC. Jest to kluczowe w kontekście komunikacji w sieciach lokalnych, gdzie urządzenia muszą znać zarówno adresy IP, jak i MAC, aby poprawnie przesyłać dane. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest widoczne przy rozwiązywaniu problemów z połączeniami sieciowymi. Na przykład, jeśli podejrzewasz, że istnieje konflikt adresów IP w sieci, używając polecenia arp -a, możesz zidentyfikować, które urządzenia są przypisane do określonych adresów MAC, co może pomóc w diagnozowaniu problemu. Zrozumienie działania ARP jest istotne w kontekście bezpieczeństwa sieci, ponieważ pozwala również na wykrywanie potencjalnych zagrożeń, takich jak ataki typu ARP spoofing, gdzie nieautoryzowane urządzenia próbują podszyć się pod legalne adresy IP.

Pytanie 23

W systemie Windows przypadkowo zlikwidowano konto użytkownika, lecz katalog domowy pozostał nietknięty. Czy możliwe jest odzyskanie nieszyfrowanych danych z katalogu domowego tego użytkownika?

A. to niemożliwe, dane są trwale utracone wraz z kontem

B. to możliwe za pośrednictwem konta z uprawnieniami administratorskimi

C. to osiągalne tylko przy pomocy oprogramowania typu recovery

D. to niemożliwe, gdyż zabezpieczenia systemowe uniemożliwiają dostęp do danych

Odzyskanie danych z katalogu domowego użytkownika w systemie Windows jest możliwe, gdy mamy dostęp do konta z uprawnieniami administratorskimi. Konto to daje nam możliwość zmiany ustawień oraz przywracania plików. Katalog domowy użytkownika zawiera wiele istotnych danych, takich jak dokumenty, zdjęcia czy ustawienia aplikacji, które nie są automatycznie usuwane przy usunięciu konta użytkownika. Dzięki uprawnieniom administracyjnym możemy uzyskać dostęp do tych danych, przeglądać zawartość katalogu oraz kopiować pliki na inne konto lub nośnik. W praktyce, administratorzy często wykonują takie operacje, aby zminimalizować utratę danych w przypadku nieprzewidzianych okoliczności. Dobre praktyki sugerują regularne tworzenie kopii zapasowych, aby zabezpieczyć dane przed ewentualnym usunięciem konta lub awarią systemu. Warto również zaznaczyć, że odzyskiwanie danych powinno być przeprowadzane zgodnie z politykami bezpieczeństwa organizacji, aby zapewnić integralność oraz poufność informacji.

Pytanie 24

Na podstawie analizy pakietów sieciowych, określ adres IP oraz numer portu, z którego urządzenie otrzymuje odpowiedź?

A. 46.28.247.123:51383

B. 192.168.0.13:80

C. 192.168.0.13:51383

D. 46.28.247.123:80

Odpowiedź 46.28.247.123:80 jest prawidłowa, ponieważ adres IP 46.28.247.123 oraz port 80 wskazują na serwer, który standardowo obsługuje usługi HTTP, co jest potwierdzone w nagłówku TCP jako źródłowy port 80. Analiza ruchu sieciowego pokazuje, że dane są wysyłane do hosta z tego właśnie adresu i portu, co świadczy o typowej komunikacji klient-serwer w sieci webowej. W kontekście protokołu TCP/IP, adres IP identyfikuje urządzenie w sieci, a numer portu wskazuje na konkretną usługę lub proces działający na urządzeniu. Port 80 jest standardowym portem dla protokołu HTTP, co czyni go powszechnym wyborem dla serwerów internetowych. W praktyce oznacza to, że kiedy przeglądarka internetowa (klient) nawiązuje połączenie z serwerem, zazwyczaj używa portu 80 do przesyłania i odbierania danych HTML. Dobre praktyki zalecają korzystanie z domyślnych portów dla standardowych usług, co ułatwia zarządzanie i konfigurowanie środowisk sieciowych oraz pozwala na łatwiejsze rozwiązywanie problemów związanych z połączeniami sieciowymi. Zrozumienie mechanizmów działania portów i adresów IP jest kluczowe dla administratorów sieci w celu zapewnienia właściwej konfiguracji i bezpieczeństwa sieciowego.

Pytanie 25

Który z poniższych programów nie jest wykorzystywany do zdalnego administrowania komputerami w sieci?

A. UltraVNC

B. Virtualbox

C. Team Viewer

D. Rdesktop

VirtualBox to oprogramowanie służące do wirtualizacji, które pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. W odróżnieniu od programów do zdalnego zarządzania, takich jak TeamViewer, UltraVNC czy Rdesktop, które umożliwiają zdalny dostęp do już działających systemów, VirtualBox tworzy wirtualne maszyny. W praktyce oznacza to, że użytkownik może testować różne systemy operacyjne lub oprogramowanie w zamkniętym środowisku, co jest szczególnie przydatne w programowaniu, testowaniu oprogramowania, a także w edukacji, gdzie studenci mogą eksperymentować bez wpływu na główny system. Wirtualizacja staje się kluczowym elementem w infrastrukturze IT, pozwalając na efektywne wykorzystanie zasobów sprzętowych, zgodnie z zasadami zarządzania zasobami w środowiskach chmurowych. Warto zaznaczyć, że standardy takie jak ISO/IEC 27001 kładą nacisk na bezpieczeństwo i zarządzanie danymi, co w kontekście wirtualizacji również ma swoje znaczenie.

Pytanie 26

Program iftop działający w systemie Linux ma na celu

A. prezentowanie bieżącej prędkości zapisu w pamięci operacyjnej

B. monitorowanie aktywności połączeń sieciowych

C. ustawianie parametrów interfejsu graficznego

D. kończenie procesu, który zużywa najwięcej zasobów procesora

Program iftop jest narzędziem służącym do monitorowania połączeń sieciowych w systemie Linux. Jego główną funkcjonalnością jest wyświetlanie danych dotyczących aktywności sieciowej w czasie rzeczywistym. Użytkownik może zobaczyć, które adresy IP są najbardziej aktywne, jak również ilość przesyłanych danych w określonym czasie. Dzięki temu administratorzy sieci mogą szybko identyfikować potencjalne problemy, takie jak nadmierne obciążenie sieci, działania złośliwe lub błędy konfiguracyjne. Dodatkowo, iftop umożliwia filtrowanie wyników według interfejsów sieciowych oraz protokołów, co zwiększa jego użyteczność w bardziej złożonych środowiskach. W praktyce, narzędzie to jest często wykorzystywane w połączeniu z innymi narzędziami do monitorowania sieci, takimi jak Wireshark, aby uzyskać pełniejszy obraz stanu infrastruktury sieciowej. Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej o monitoringach sieciowych, warto zaznajomić się z protokołem SNMP oraz narzędziami do jego implementacji.

Pytanie 27

Skaner antywirusowy zidentyfikował niechciane oprogramowanie. Z opisu wynika, że jest to dialer, który pozostawiony w systemie

A. zaatakuje sektor rozruchowy dysku

B. połączy się z płatnymi numerami telefonicznymi przy użyciu modemu

C. zainfekuje załączniki wiadomości email

D. uzyska pełną kontrolę nad komputerem

Niektóre z zaproponowanych odpowiedzi są mylące i nie oddają rzeczywistych zagrożeń związanych z dialerami. Pierwsza z błędnych odpowiedzi sugeruje, że dialer zaatakuje rekord startowy dysku. To nie jest prawidłowe, ponieważ dialery nie ingerują w struktury systemowe, takie jak rekord startowy dysku. Rekord startowy dysku jest kluczowym elementem, który pozwala systemowi operacyjnemu na uruchomienie, a jego usunięcie prowadziłoby do całkowitego zablokowania systemu, co nie jest celem dialerów. Kolejna odpowiedź zakłada, że dialer zainfekuje załączniki poczty internetowej, co również jest niepoprawne, ponieważ dialery nie działają poprzez e-maile, lecz bezpośrednio łączą się z siecią telefoniczną. Inna z propozycji mówi o przejęciu pełnej kontroli nad komputerem. Chociaż złośliwe oprogramowanie może mieć takie zdolności, dialery są specyficznie skoncentrowane na generowaniu kosztów poprzez połączenia telefoniczne, a nie na kradzieży danych czy przejmowaniu kontroli nad systemem. Takie myślenie, że dialery są kompleksowymi narzędziami do ataku na systemy komputerowe, wprowadza w błąd i może prowadzić do bagatelizowania zagrożenia. Ważne jest, aby zrozumieć specyfikę zagrożeń i stosować odpowiednie środki zapobiegawcze, aby skutecznie chronić się przed dialerami oraz innymi rodzajami złośliwego oprogramowania.

Pytanie 28

Jakim interfejsem można uzyskać transmisję danych o maksymalnej przepustowości 6 Gb/s?

A. SATA 3

B. USB 3.0

C. SATA 2

D. USB 2.0

Interfejs SATA 3 (Serial ATA III) rzeczywiście umożliwia transmisję danych z maksymalną przepustowością wynoszącą 6 Gb/s. Jest to standard, który zapewnia znaczną poprawę wydajności w porównaniu do jego poprzednika, SATA 2, który obsługuje maksymalną przepustowość na poziomie 3 Gb/s. SATA 3 jest powszechnie używany w nowoczesnych dyskach twardych i dyskach SSD, co umożliwia szybsze przesyłanie danych i lepszą responsywność systemu. Praktyczne zastosowanie tego standardu można zaobserwować w komputerach osobistych, serwerach oraz systemach NAS, gdzie wymagania dotyczące przepustowości są szczególnie wysokie, zwłaszcza w kontekście obsługi dużych zbiorów danych oraz intensywnego korzystania z aplikacji wymagających szybkiego dostępu do pamięci masowej. Warto również zauważyć, że SATA 3 jest wstecznie kompatybilny z wcześniejszymi wersjami SATA, co oznacza, że można używać go z urządzeniami obsługującymi starsze standardy, co jest korzystne dla użytkowników, którzy chcą zaktualizować swoje systemy bez konieczności wymiany wszystkich komponentów.

Pytanie 29

Kabel pokazany na ilustracji może być zastosowany do realizacji okablowania sieci o standardzie

A. 10Base-T

B. 100Base-SX

C. 100Base-TX

D. 10Base2

Kabel przedstawiony na rysunku to światłowód, który jest używany w standardzie 100Base-SX. Standard ten jest częścią rodziny Fast Ethernet i wykorzystuje światłowody do transmisji danych. 100Base-SX jest powszechnie stosowany w sieciach lokalnych na krótkie dystanse, zazwyczaj w obrębie budynków biurowych, gdzie światłowody oferują lepszą wydajność w porównaniu do miedzianego okablowania. Światłowody są odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co czyni je idealnym rozwiązaniem w środowiskach z wysokim poziomem zakłóceń elektronicznych. Dodatkowo, światłowody charakteryzują się większą przepustowością i mogą obsługiwać większe odległości bez utraty jakości sygnału. W praktyce oznacza to, że sieci wykorzystujące 100Base-SX mogą być bardziej niezawodne i efektywne, co jest szczególnie ważne w krytycznych aplikacjach biznesowych. Warto również zauważyć, że instalacja światłowodów staje się coraz bardziej powszechna ze względu na spadek kosztów i rosnącą potrzebę na szybkie i stabilne połączenia sieciowe.

Pytanie 30

W usłudze Active Directory, konfigurację składającą się z jednej lub więcej domen, które dzielą wspólny schemat i globalny wykaz, nazywamy

A. gwiazdą

B. siatką

C. liściem

D. lasem

Odpowiedź 'lasem' jest poprawna, ponieważ w kontekście Active Directory termin 'las' odnosi się do struktury składającej się z jednej lub więcej domen, które dzielą wspólny schemat i globalny wykaz. Las jest fundamentalnym elementem architektury Active Directory, który umożliwia zarządzanie różnymi domenami w zintegrowany sposób. Przykładem zastosowania może być organizacja, która posiada różne oddziały w różnych lokalizacjach geograficznych; każda z tych lokalizacji może stanowić odrębną domenę w ramach tego samego lasu. Dzięki temu, administratorzy mogą centralnie zarządzać kontami użytkowników i zasobami w całej organizacji. Dobrą praktyką jest zapewnienie, aby wszystkie domeny w lesie miały odpowiednie relacje zaufania, co pozwala na efektywne udostępnianie zasobów oraz usług. Ponadto, lasy mogą być wykorzystywane do implementacji polityk Group Policy, co umożliwia egzekwowanie zasad bezpieczeństwa i konfiguracji na poziomie całej organizacji.

Pytanie 31

Jakie narzędzie służy do obserwacji zdarzeń w systemie Windows?

A. tsmmc.msc

B. eventvwr.msc

C. gpedit.msc

D. dfrg.msc

Odpowiedzi tsmmc.msc, gpedit.msc oraz dfrg.msc są błędne z kilku powodów. Tsmmc.msc odnosi się do narzędzia Microsoft Terminal Services Manager, które jest używane do zarządzania sesjami zdalnymi i nie ma związku z monitorowaniem zdarzeń. Gpedit.msc to edytor zasad grupy, który pozwala na zarządzanie politykami zabezpieczeń w systemie Windows, ale nie oferuje funkcji monitorowania zdarzeń. Dfrg.msc to narzędzie do defragmentacji dysków, które również nie ma związku z rejestrowaniem czy analizowaniem zdarzeń systemowych. Użytkownicy często mylą te narzędzia ze względu na ich techniczne nazewnictwo, co prowadzi do nieporozumień w kontekście ich zastosowania. Kluczowe jest, aby zrozumieć, które narzędzia odpowiadają za konkretne funkcje w systemie operacyjnym, co jest niezbędne w kontekście efektywnego zarządzania i zabezpieczania środowiska IT. Wiedza o tym, jakie narzędzia służą do monitorowania, a jakie do zarządzania lub konfiguracji, jest fundamentalna dla administratorów systemów, a jej brak może skutkować poważnymi lukami w bezpieczeństwie lub nieefektywnym zarządzaniem zasobami.

Pytanie 32

Na ilustracji pokazano wynik pomiaru okablowania. Jaką interpretację można nadać temu wynikowi?

A. Błąd zwarcia

B. Zamiana pary

C. Podział pary

D. Błąd rozwarcia

Rozdzielenie pary oznacza sytuację, w której przewody w kablu są źle sparowane co skutkuje zakłóceniem przesyłu sygnału. Mogłoby to prowadzić do spadku jakości transmisji lub całkowitego jej braku, co jest jednak innym problemem niż zwarcie. Jest to częsty błąd przy zarabianiu końcówek RJ-45, gdzie niewłaściwe sparowanie przewodów może prowadzić do problemów z przesyłem danych zgodnie ze standardami takimi jak TIA-568. Odwrócenie pary odnosi się do sytuacji, w której kolejność przewodów jest zamieniona. Tego typu problem powoduje niepoprawną komunikację w sieci, ale nie jest to zwarcie, gdzie przewody są fizycznie połączone w niewłaściwy sposób. Taki błąd może wystąpić podczas instalacji patch paneli lub wtyków, jeśli schemat okablowania nie jest ściśle przestrzegany. Błąd rozwarcia to stan, w którym sygnał nie dociera do końca przewodu, co może być wynikiem przerwania w okablowaniu. Rozwarcie skutkuje całkowitym brakiem połączenia elektrycznego między punktami, co różni się od zwarcia. Rozpoznanie różnych typów błędów w okablowaniu wymaga dokładnego zrozumienia schematów sieciowych i standardów okablowania, oraz stosowania odpowiednich narzędzi diagnostycznych w celu zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania. Poprawne diagnozowanie i naprawa błędów w okablowaniu jest kluczowym elementem utrzymania stabilności i wydajności sieci komputerowych.

Pytanie 33

Jaką wartość ma moc wyjściowa (ciągła) zasilacza według parametrów przedstawionych w tabeli?

Napięcie wyjściowe	+5 V	+3.3 V	+12 V1	+12 V2	-12 V	+5 VSB
Prąd wyjściowy	18,0 A	22,0 A	18,0 A	17,0 A	0,3 A	2,5 A
Moc wyjściowa	120 W	336W	3,6 W	12,5 W

A. 336,0 W

B. 456,0 W

C. 472,1 W

D. 576,0 W

Poprawna odpowiedź wynika z sumowania mocy wyjściowych poszczególnych linii zasilania. Nominalna moc wyjściowa zasilacza jest obliczana jako suma mocy, które mogą być dostarczone przez różne linie napięciowe. W tym przypadku sumujemy moc wszystkich linii: 120 W dla +5 V, 336 W dla +3.3 V, 216 W dla +12 V (sumując +12 V1 i +12 V2), 3.6 W dla +12 V1, 12.5 W dla +12 V2, oraz uwzględniając moc dla +5 VSB. Łączna moc wyjściowa wynosi 472.1 W. W praktyce znajomość mocy wyjściowej jest kluczowa w projektowaniu systemów komputerowych oraz innych urządzeń elektronicznych, gdzie stabilne i odpowiednie zasilanie ma bezpośredni wpływ na funkcjonowanie systemu. Dobre praktyki branżowe zakładają zapewnienie marginesu bezpieczeństwa, aby zasilacz nie pracował na granicy swojej mocy nominalnej, co mogłoby prowadzić do niestabilności lub awarii systemu. Dodatkowo, wybór zasilacza o odpowiedniej mocy jest kluczowy dla efektywności energetycznej, co przekłada się na mniejsze zużycie energii i obniżenie kosztów eksploatacyjnych.

Pytanie 34

Który z poniższych protokołów funkcjonuje w warstwie aplikacji?

A. TCP

B. UDP

C. ARP

D. FTP

UDP (User Datagram Protocol), ARP (Address Resolution Protocol) oraz TCP (Transmission Control Protocol) są protokołami, które działają w warstwie transportowej i warstwie linku, a nie w warstwie aplikacji. UDP jest protokołem bezpołączeniowym, co oznacza, że nie ustanawia połączenia przed wysłaniem danych, co może prowadzić do utraty pakietów, ale jest wydajny w aplikacjach, gdzie szybkość jest kluczowa, takich jak transmisje wideo czy gry online. Z kolei TCP jest protokołem połączeniowym, który zapewnia niezawodne przesyłanie danych poprzez potwierdzenia i retransmisję w przypadku utraty pakietów, co czyni go idealnym dla aplikacji wymagających dokładności, jak przeglądanie stron internetowych czy poczta elektroniczna. ARP z kolei jest protokołem warstwy linku, odpowiedzialnym za mapowanie adresów IP na adresy MAC w lokalnej sieci, co jest kluczowe dla komunikacji w sieciach Ethernet. Typowym błędem myślowym jest mylenie warstw modelu OSI i przypisywanie protokołów do niewłaściwych warstw, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście ich funkcji i zastosowania. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania rozwiązań sieciowych oraz dla bezproblemowej komunikacji między różnymi systemami.

Pytanie 35

W celu kontrolowania przepustowości sieci, administrator powinien zastosować aplikację typu

A. task manager

B. package manager

C. quality manager

D. bandwidth manager

Odpowiedź 'bandwidth manager' jest poprawna, ponieważ narzędzia tego typu są zaprojektowane specjalnie do zarządzania przepustowością sieci. Bandwidth manager pozwala administratorom monitorować i kontrolować ilość danych przesyłanych przez sieć w danym czasie, co jest kluczowe w środowiskach, gdzie istnieje wiele aplikacji i użytkowników korzystających z zasobów sieciowych. Przykłady zastosowania obejmują sytuacje, w których administratorzy muszą ograniczyć przepustowość dla mniej istotnych aplikacji lub użytkowników, aby zapewnić odpowiednie zasoby dla krytycznych procesów, takich jak VoIP czy transmisje wideo. Dobre praktyki sugerują stosowanie bandwidth managerów w celu uniknięcia problemów z opóźnieniem i przeciążeniem sieci, co ma bezpośredni wpływ na jakość usług w organizacji. Narzędzia te często oferują funkcje analityczne, które pomagają administratorom w podejmowaniu decyzji dotyczących priorytetyzacji ruchu w sieci, co jest zgodne z podejściem do zarządzania jakością usług (QoS).

Pytanie 36

W systemie Windows przy użyciu polecenia assoc można

A. zmieniać powiązania z rozszerzeniami plików

B. zmienić listę kontroli dostępu do plików

C. zobaczyć atrybuty plików

D. sprawdzić zawartość dwóch plików

Polecenie 'assoc' w systemie Windows służy do zarządzania skojarzeniami rozszerzeń plików z odpowiednimi typami plików. Oznacza to, że za jego pomocą można przypisać konkretne rozszerzenia plików do programów, które mają je otwierać. Na przykład, możemy zmienić skojarzenie dla plików .txt tak, aby były otwierane przez edytor Notepad++ zamiast domyślnego Notatnika. Użycie tego polecenia jest kluczowe w kontekście personalizacji środowiska pracy w systemie Windows, co przyczynia się do zwiększenia efektywności użytkowników. W praktyce, aby zmienić skojarzenie, wystarczy użyć polecenia w wierszu polecenia, na przykład: 'assoc .txt=Notepad++'. Dobre praktyki sugerują, aby przed wprowadzeniem zmian w skojarzeniach plików, zapoznać się z domyślnymi ustawieniami oraz zrozumieć, które programy najlepiej nadają się do otwierania danych typów plików. Warto również korzystać z dokumentacji Microsoftu dotyczącej typów plików i ich skojarzeń, aby mieć pełną kontrolę nad ustawieniami systemu.

Pytanie 37

Wartość liczby dziesiętnej 128(d) w systemie heksadecymalnym wyniesie

A. 128H

B. 80H

C. 10H

D. 10000000H

Wybór odpowiedzi 10H sugeruje, że użytkownik błędnie zrozumiał zasady konwersji między systemami liczbowymi. W systemie heksadecymalnym, 10H odpowiada wartości dziesiętnej 16, co jest znacząco poniżej 128. Z kolei odpowiedź 128H jest myląca, ponieważ dodanie sufiksu 'H' do liczby dziesiętnej 128 nie zmienia jej wartości. To podejście odzwierciedla typowy błąd, polegający na zakładaniu, że dodanie oznaczenia heksadecymalnego zmienia wartość liczby bez faktycznej konwersji. Odpowiedź 10000000H również jest nieprawidłowa, ponieważ w systemie heksadecymalnym 10000000H odpowiada wartości dziesiętnej 4294967296, co jest znacznie większe od 128(d). Często podczas konwersji do systemu heksadecymalnego użytkownicy popełniają błąd polegający na nadinterpretowaniu wartości lub dodawaniu nieodpowiednich sufiksów. Kluczowe jest zrozumienie, że każda zmiana systemu liczbowego wymaga przeliczenia liczby na odpowiednie podstawy, a nie jedynie zmiany zapisu. Takie błędy mogą prowadzić do poważnych nieporozumień, zwłaszcza w kontekście programowania, gdzie precyzyjna wiedza o systemach liczbowych jest niezbędna do poprawnego działania aplikacji.

Pytanie 38

Na ilustracji zobrazowano okno ustawień rutera. Wprowadzone parametry sugerują, że

A. komputer z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 oraz adresem IP 192.168.17.30 został usunięty z sieci

B. na komputerze z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 skonfigurowano adres IP 192.168.17.30 przy użyciu Panelu Sterowania

C. komputer z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 oraz adresem IP 192.168.17.30 nie będzie w stanie połączyć się z urządzeniami w tej sieci

D. komputerowi o adresie MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 usługa DHCP rutera przydzieli adres IP 192.168.17.30

Prawidłowa odpowiedź wskazuje na to że usługa DHCP rutera została skonfigurowana w taki sposób aby przypisywać komputerowi o adresie MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 stały adres IP 192.168.17.30. Tego typu konfiguracja jest znana jako rezerwacja DHCP i pozwala na przypisanie określonego adresu IP do konkretnego urządzenia w sieci co jest użyteczne w przypadku gdy chcemy zapewnić urządzeniu zawsze ten sam adres IP bez konieczności ręcznej konfiguracji na każdym urządzeniu. Przykładowo serwery drukarki czy inne urządzenia wymagające stałego adresu IP mogą korzystać z tej funkcji aby zapewnić stabilne i przewidywalne działanie w sieci. Rezerwacja IP jest kluczowym elementem zarządzania siecią pozwalającym na lepszą kontrolę nad alokacją zasobów sieciowych oraz uniknięcie konfliktów IP. Jest to szczególnie ważne w środowiskach biznesowych gdzie stabilność sieci ma bezpośredni wpływ na ciągłość operacyjną przedsiębiorstwa. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi rezerwacja DHCP jest preferowanym rozwiązaniem w porównaniu do ręcznego przypisywania adresów IP na urządzeniach co minimalizuje ryzyko błędów konfiguracyjnych.

Pytanie 39

Podczas uruchamiania komputera wyświetla się komunikat CMOS checksum error press F1 to continue press DEL to setup. Naciśnięcie klawisza DEL spowoduje

A. przejście do ustawień systemu Windows

B. usunięcie pliku konfiguracyjnego

C. wymazanie danych z pamięci CMOS

D. wejście do ustawień BIOS-u komputera

Wciśnięcie klawisza DEL podczas uruchamiania komputera umożliwia użytkownikowi dostęp do ustawień BIOS-u (ang. Basic Input/Output System). BIOS to oprogramowanie niskiego poziomu, które jest odpowiedzialne za inicjalizację sprzętu oraz ładowanie systemu operacyjnego. W przypadku pojawienia się komunikatu 'CMOS checksum error' wskazuje to na problem z pamięcią CMOS, która przechowuje ustawienia konfiguracyjne BIOS-u, takie jak datę i godzinę, czy też kolejność bootowania. Wchodząc do BIOS-u, użytkownik może sprawdzić ustawienia, zresetować je do domyślnych lub dostosować je według własnych potrzeb. Przykładem może być zmiana ustawienia rozruchu, co jest niezbędne, aby komputer mógł uruchomić odpowiedni system operacyjny. Znajomość obsługi BIOS-u jest kluczowa dla rozwiązywania problemów z komputerem oraz optymalizacji jego działania, co w praktyce przekłada się na lepszą wydajność i stabilność systemu.

Pytanie 40

W jaki sposób oznaczona jest skrętka bez zewnętrznego ekranu, mająca każdą parę w osobnym ekranie folii?

A. U/FTP

B. S/FTP

C. F/UTP

D. F/STP

Odpowiedzi F/STP, S/FTP i F/UTP są niepoprawne, ponieważ różnią się one istotnie od właściwej definicji U/FTP. F/STP oznacza skrętkę z zewnętrznym ekranem, co nie jest zgodne z warunkami pytania. W przypadku F/STP, ekran obejmuje cały kabel, co może być korzystne w niektórych aplikacjach, ale w sytuacjach, gdzie każda para wymaga osobnej ochrony, nie sprawdza się to. S/FTP, z kolei, stosuje zarówno ekran na przewody parowe, jak i na cały kabel, co zwiększa ochronę, ale nie odpowiada na pytanie o brak zewnętrznego ekranu, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą. F/UTP oznacza brak ekranowania całego kabla, ale z ekranowaniem par przewodów, co również nie spełnia kryteriów opisanych w pytaniu. Często błędnie myśli się, że większa ilość ekranowania zawsze przekłada się na lepszą jakość sygnału, co nie jest prawdą w każdym przypadku. Właściwy dobór typu skrętki powinien być uzależniony od specyficznych warunków zastosowania oraz środowiska, w którym będzie działać sieć. Użycie niewłaściwego standardu może prowadzić do problemów z zakłóceniami oraz zmniejszenia efektywności transmisji danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej