Kodeks pracy jest podstawowym aktem prawnym regulującym zasady zawierania i rozwiązywania umów o pracę w Polsce. Zawiera szczegółowe przepisy dotyczące m.in. nawiązywania stosunku pracy, wynagrodzenia, czasu pracy, urlopów oraz procedur związanych z rozwiązaniem umowy. Przykładowo, Kodeks pracy określa, jakie elementy muszą znaleźć się w umowie o pracę, aby była ona ważna, oraz jakie są prawa i obowiązki pracodawcy i pracownika. W praktyce, znajomość przepisów Kodeksu pracy jest kluczowa dla pracodawców, aby unikać potencjalnych sporów sądowych oraz dla pracowników, aby mogli dochodzić swoich praw. Kodeks ten stanowi również bazę do tworzenia regulaminów pracy czy układów zbiorowych, które mogą wprowadzać korzystniejsze dla pracowników warunki pracy, co odzwierciedla najlepsze praktyki w zarządzaniu zasobami ludzkimi.
Kodeks cywilny, jako ogólny akt prawny dotyczący stosunków cywilnoprawnych, nie reguluje szczegółowo kwestii związanych z umowami o pracę, które są ściśle związane z prawem pracy. Użycie Kodeksu cywilnego do regulacji umów o pracę może prowadzić do nieprawidłowości, ponieważ nie obejmuje on specyficznych norm chroniących pracowników, które są zawarte w Kodeksie pracy. Regulamin pracy natomiast jest dokumentem, który może być stosowany w danej firmie, ale nie ma takiej mocy prawnej jak Kodeks pracy. Ma on charakter wewnętrzny i nie może wprowadzać mniej korzystnych reguł niż te określone w Kodeksie pracy. Układ zbiorowy pracy to kolejne narzędzie, które dotyczy tylko określonych grup pracowników i nie jest uregulowaniem ogólnym. Użycie niewłaściwej podstawy prawnej, takiej jak Kodeks cywilny, może prowadzić do błędów w stosunkach pracy, a tym samym do naruszeń praw pracowników. Dlatego kluczowe jest, aby zarówno pracodawcy, jak i pracownicy opierali się na Kodeksie pracy, aby zapewnić zgodność z prawem oraz ochronę swoich praw i obowiązków. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym do sporów sądowych i kar finansowych.