Kwestionariusz osobowy jest dokumentem, który gromadzi kluczowe informacje dotyczące pracownika, takie jak dane personalne, wykształcenie, doświadczenie zawodowe oraz inne istotne informacje, które są niezbędne do prawidłowego zarządzania kadrami. Umieszczenie kwestionariusza w części A akt osobowych jest zgodne z obowiązującymi regulacjami prawnymi oraz najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania dokumentacją pracowniczą. Dokumenty w części A powinny być zawsze dostępne dla osób odpowiedzialnych za HR, aby mogły one szybko i efektywnie weryfikować informacje o pracowniku, co jest niezbędne w przypadku procesu rekrutacji oraz oceny pracowniczej. Ponadto, zgodnie z Kodeksem pracy, część A akt osobowych zawiera dokumenty dotyczące nawiązania stosunku pracy, co czyni ją kluczowym komponentem w procesie zatrudnienia. W praktyce, aby uniknąć potencjalnych problemów związanych z niezgodnościami w dokumentacji, organizacje powinny stosować jednolite zasady dotyczące archiwizacji oraz przechowywania kwestionariuszy osobowych, co zapewnia zgodność z odpowiednimi przepisami prawa oraz wewnętrznymi regulacjami firmy.
Umieszczanie kwestionariusza osobowego w nieodpowiednich częściach akt osobowych jest problematyczne i może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu informacjami o pracownikach. W części B akt osobowych gromadzone są dokumenty dotyczące przebiegu zatrudnienia, takie jak umowy, aneksy, czy zaświadczenia o zatrudnieniu. Umieszczając kwestionariusz osobowy tam, można utrudnić dostęp do kluczowych informacji dotyczących samego pracownika, co jest niezgodne z zasadą przejrzystości i łatwego dostępu do danych. Podobnie, umieściwszy dokument w części C, w której gromadzone są dokumenty dotyczące zakończenia stosunku pracy, zarządzający ryzykują utratę ważnych informacji, które powinny być dostępne w każdym momencie zatrudnienia. Ponadto, umieszczanie kwestionariusza w części D, gdzie zbierane są dokumenty dotyczące wynagrodzeń, może prowadzić do zamieszania i trudności w śledzeniu, czy wszystkie informacje o pracowniku są prawidłowo zarchiwizowane. Takie podejścia mogą wynikać z typowych błędów myślowych, takich jak mylenie celu dokumentacji z jej lokalizacją. Każda część akt osobowych ma swoje ściśle określone funkcje i nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do problemów z audytami lub kontrolami ze strony instytucji zewnętrznych, a także do nieprawidłowości w zarządzaniu danymi pracowników. Kwestie te podkreślają znaczenie przestrzegania standardów i dobrych praktyk w obszarze zarządzania kadrami.