Protokół stwierdzenia uszkodzenia lub zaginięcia akt wypożyczonych powinien być sporządzony w trzech egzemplarzach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu dokumentacją. Pierwszy egzemplarz protokołu pozostaje w archiwum instytucji, co zapewnia trwały zapis zdarzenia oraz możliwość dalszych działań w przypadku, gdyby sprawa wymagała dodatkowego wyjaśnienia. Drugi egzemplarz przekazywany jest osobie odpowiedzialnej za zarządzanie wypożyczeniami, co umożliwia jej monitorowanie i ocenę sytuacji oraz podjęcie odpowiednich kroków. Trzeci egzemplarz natomiast powinien być dostarczony osobie, która zgłosiła uszkodzenie lub zaginięcie akt, aby miała pisemny dokument potwierdzający zajście zdarzenia. Posiadanie trzech egzemplarzy protokołu jest również zgodne z wymogami prawa o dostępie do informacji publicznej, co zapewnia przejrzystość i odpowiedzialność w zarządzaniu dokumentacją. Przykładem zastosowania tej procedury może być sytuacja w bibliotece lub archiwum, gdzie regularnie dokonuje się inwentaryzacji akt, co pozwala na szybsze identyfikowanie ewentualnych problemów i minimalizację ryzyka utraty cennych informacji.
Wybór mniejszej liczby egzemplarzy protokołu stwierdzenia uszkodzenia lub zaginięcia akt wypożyczonych może prowadzić do poważnych problemów w dokumentacji i zarządzaniu informacjami. W przypadku przygotowania protokołu w dwóch egzemplarzach, nie ma wystarczającej redundancji, aby zapewnić kompletność informacji w przypadku, gdy jeden z egzemplarzy zaginie lub ulegnie zniszczeniu. Również, jeśli sporządzony zostanie tylko jeden egzemplarz, nie będzie możliwości przekazania kopii osobie zgłaszającej problem oraz przechowywania jednej kopii w archiwum, co jest kluczowe dla późniejszej weryfikacji i odpowiedzialności. Taka praktyka może również budzić wątpliwości w kontekście przejrzystości działania instytucji i jej zdolności do zarządzania dokumentacją, co jest szczególnie istotne z perspektywy audytów wewnętrznych oraz zewnętrznych. Ponadto, niepełna dokumentacja może być postrzegana jako niezgodność z regulacjami prawnymi dotyczącymi zarządzania dokumentami, co może prowadzić do konsekwencji prawnych dla instytucji. Użytkownicy powinni być świadomi, że niedostateczna liczba egzemplarzy protokołu to typowy błąd myślowy, wynikający z niedoceniania znaczenia dokumentacji oraz ryzyka, jakie niesie brak odpowiednich zapisów. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych standardów i praktyk, aby zapewnić rzetelność i dokładność w zarządzaniu dokumentacją.