Ergonomia pracy to dziedzina nauki, która koncentruje się na dostosowywaniu narzędzi, maszyn oraz warunków pracy do indywidualnych potrzeb i możliwości pracowników. Zasadniczym celem ergonomii jest zwiększenie wydajności pracy oraz poprawa komfortu i bezpieczeństwa pracowników. Przykładem zastosowania ergonomii może być projektowanie stanowisk pracy, które uwzględniają wysokość biurka, kąt nachylenia krzesła oraz lokalizację sprzętu, co pomaga zminimalizować ryzyko wystąpienia urazów lub dolegliwości, takich jak ból pleców czy zespół cieśni nadgarstka. Dobre praktyki ergonomiczne są często zdefiniowane w standardach, takich jak ISO 9241, które dostarczają wytycznych dotyczących jakości interakcji między użytkownikiem a systemem. Wprowadzanie zasad ergonomicznych w miejscu pracy nie tylko zwiększa zadowolenie pracowników, ale również może prowadzić do zmniejszenia absencji chorobowej oraz podniesienia efektywności zespołu.
Fizjologia pracy jest nauką zajmującą się funkcjonowaniem ludzkiego organizmu w kontekście wykonywanych zadań, ale nie skupia się na dostosowywaniu środowiska pracy do pracownika. Jej celem jest zrozumienie biologicznych i fizycznych reakcji organizmu na różne rodzaje pracy, co nie obejmuje jednak praktycznych aspektów ergonomii. Ekonomia pracy, z drugiej strony, koncentruje się na analizie efektywności wykorzystania zasobów ludzkich w kontekście kosztów i wydajności, ale nie zajmuje się bezpośrednio dostosowywaniem warunków pracy. Higiena pracy jest z kolei dziedziną, która koncentruje się na identyfikowaniu i eliminacji zagrożeń w miejscu pracy, jednak nie obejmuje aspektów komfortu i użyteczności narzędzi oraz przestrzeni roboczej. Zatem, koncentrowanie się na tych obszarach może prowadzić do błędnych wniosków, że inne nauki dostarczą odpowiednich rozwiązań w zakresie ergonomii, co może skutkować nieefektywnymi i nieprzystosowanymi środowiskami pracy, które nie sprzyjają zdrowiu i wydajności pracowników.