Poprawna odpowiedź to 1 060 m2, co wynika z precyzyjnego obliczenia powierzchni warstwy podbudowy zasadniczej na odcinku 200 m. Szerokość tej warstwy, wynosząca 5,50 m, jest obliczana na podstawie sumy szerokości dwóch zewnętrznych krawędzi, które wynoszą po 2,75 m. Po uwzględnieniu grubości warstwy podbudowy zasadniczej, która jest o 10 cm węższa z każdej strony, otrzymujemy skorygowaną szerokość 5,30 m. Obliczenie powierzchni polega na pomnożeniu tej szerokości przez długość odcinka drogi – 200 m. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi i standardami projektowania dróg, gdzie precyzyjne obliczenia są kluczowe dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa infrastruktury. Wiedza na temat warstw podbudowy jest istotna dla inżynierów budownictwa, ponieważ wpływa na jakość wykonania drogi oraz jej późniejsze użytkowanie.
Wybór niepoprawnej odpowiedzi na to pytanie może wynikać z nieporozumienia dotyczącego obliczeń związanych z powierzchnią warstwy podbudowy. Często zdarza się, że osoby obliczające powierzchnię nie uwzględniają rzeczywistych wymiarów warstwy, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład, odpowiedzi sugerujące większe powierzchnie, takie jak 1 200 m2, mogą wynikać z założenia, że szerokość drogi jest równa 5,50 m bez uwzględniania ewentualnych korekt związanych z grubością warstwy. Warto zaznaczyć, że w inżynierii budowlanej precyzyjne pomiary mają kluczowe znaczenie, a pomijanie takich detali może prowadzić do istotnych błędów w projektowaniu. Innym typowym błędem jest przyjęcie szerszej szerokości niż ta, która jest faktycznie zastosowana, co w rezultacie skutkuje zawyżeniem obliczeń. Takie podejście jest niezgodne z obowiązującymi standardami projektowymi, które wymagają dokładnych i zweryfikowanych obliczeń, aby zapewnić skuteczność podbudowy oraz bezpieczeństwo konstrukcji. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i wykonawstwa, dlatego warto poświęcić czas na naukę oraz praktyczne zastosowanie wiedzy o warstwach podbudowy.
