Dreny to skuteczne urządzenia stosowane w inżynierii lądowej do odwodnienia gruntów. Ich podstawową rolą jest obniżenie poziomu wód gruntowych poprzez zbieranie nadmiaru wody i kierowanie jej do odpowiednich systemów odwadniających. Dreny, wykonane zazwyczaj z rur perforowanych, umieszczane są w specjalnie wykopanych rowach wypełnionych żwirem lub innym materiałem filtracyjnym. Dzięki temu możliwe jest swobodne odprowadzanie wody z obszaru budowy, co zapobiega osunięciom ziemi oraz innym problemom związanym z nadmiernym nasiąknięciem gruntu. W praktyce, systemy drenarskie są kluczowe w projektach budowlanych, zwłaszcza tych zlokalizowanych w rejonach o wysokim poziomie wód gruntowych. Użycie drenów jest zgodne z normami budowlanymi i najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, co znacząco wpływa na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji nawierzchni drogowych oraz innych budowli.
Muldowanie to technika polegająca na formowaniu terenu w sposób, który ma na celu zarządzanie wodami opadowymi. Choć może być użyteczne w kontekście erozji czy zarządzania wodami deszczowymi, nie jest metodą efektywną do obniżania poziomu wód gruntowych. Z kolei odpływy i ścieki są elementami systemów zarządzania wodami, ale ich rola koncentruje się na usuwaniu wody z powierzchni, a nie na odwodnieniu gruntu. Przykanaliki natomiast, choć mogą wspomagać systemy odwadniające, nie są projektowane specjalnie w celu obniżania poziomu wód gruntowych w sposób, jaki zapewniają dreny. Wybór niewłaściwej technologii odwodnienia może prowadzić do wielu problemów, takich jak podwyższone ryzyko osunięć ziemi, degradacja infrastruktury, a także problemy z wilgocią w budynkach. Należy zatem wziąć pod uwagę specyfikę projektu budowlanego oraz stosować sprawdzone metody, takie jak instalacja drenów, aby efektywnie zarządzać wodami gruntowymi.