Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych
Zawód: Technik budowy dróg
Aby zwiększyć szorstkość warstwy ścieralnej wykonanej z mastyksu grysowego, należy mieszankę SMA po ułożeniu
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Posypanie grysem o ziarnistości od 2 mm do 4 mm jest skuteczną metodą polepszania szorstkości powykonawczej warstwy ścieralnej wykonanej z mastyksu grysowego. Metoda ta pozwala na uzyskanie odpowiedniej tekstury powierzchni, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej przyczepności opon do nawierzchni, co zwiększa bezpieczeństwo ruchu. Po ułożeniu mieszanki SMA, posypanie grysem w tej ziarnistości nie tylko poprawia właściwości jezdne, ale także przyczynia się do lepszego odwodnienia nawierzchni, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Warto zatem pamiętać, że posypka powinna być stosowana w odpowiednim czasie, zanim mieszanka zacznie twardnieć, aby zapewnić najlepsze połączenie gryzu z nawierzchnią. Przykłady zastosowania można znaleźć w projektach dotyczących dróg o dużym natężeniu ruchu, gdzie bezpieczeństwo i trwałość nawierzchni są kluczowe. Dodatkowo, zgodnie z normami branżowymi, takim jak PN-EN 13108-1, posypka z gryzu poprawia również estetykę nawierzchni, co ma znaczenie w kontekście urbanistyki i krajobrazu.
Zagęszczanie walcem okołkowanym jest działaniem, które w kontekście warstwy ścieralnej z mastyksu grysowego nie przynosi oczekiwanych rezultatów w zakresie poprawy szorstkości. Walec okołkowany, mimo że jest skutecznym narzędziem w wielu zastosowaniach drogowych, w przypadku mieszanki SMA po ułożeniu, może prowadzić do spłaszczenia powierzchni, co z kolei obniża właściwości przyczepne nawierzchni. Walcowanie nie wprowadza dodatkowych materiałów, które mogłyby poprawić szorstkość, a jedynie formuje i zagęszcza istniejący materiał. Uszorstnienie szczotkami drucianymi również nie jest odpowiednim rozwiązaniem, ponieważ może to prowadzić do usunięcia drobniejszych cząstek materiału, co w efekcie obniża szorstkość. Dodatkowo, metoda ta może powodować uszkodzenia samej nawierzchni, co jest niepożądane. Powierzchniowe utrwalanie nie wpływa bezpośrednio na szorstkość warstwy ścieralnej, a często stosowane jest w celu zabezpieczenia powłok przed działaniem warunków atmosferycznych niż w kontekście poprawy przyczepności. Użycie wymienionych metod wynika z niepełnego zrozumienia właściwości materiałów i ich zachowań w różnych warunkach, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania jakością nawierzchni drogowej.