Odpowiedź km 0+65,38 jest poprawna, ponieważ na podstawie analizy profilu podłużnego drogi zauważamy, że osiąga on najniższą wysokość terenu, wynoszącą 351,00 m n.p.m. W kontekście inżynierii drogowej, umiejętność analizy profilu podłużnego jest kluczowa w projektowaniu wykopów, ponieważ pozwala na dokładne oszacowanie głębokości wykopów oraz ich wpływu na stabilność konstrukcji. W praktyce, używając narzędzi takich jak programy komputerowe do modelowania terenu, inżynierowie mogą wizualizować różne scenariusze i przewidzieć potencjalne problemy. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie lokalnych warunków geotechnicznych, które mogą wpływać na głębokość wykopów, np. rodzaj gruntu. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze dokładnie analizować dane oraz korzystać z odpowiednich norm i standardów branżowych, takich jak PN-EN 1997 dotyczących projektowania geotechnicznego, podczas planowania wykopów w infrastrukturze drogowej.
Wybór odpowiedzi, która nie wskazuje na kilometr 0+65,38, świadczy o nieporozumieniu związanym z interpretacją danych z profilu podłużnego drogi. Analizując inne opcje, można zauważyć, że km 0+9,19, km 0+35,46 oraz km 0+2,15 wykazują wyższe wartości wysokości terenu w porównaniu do km 0+65,38, co bezpośrednio wpływa na głębokość wykopu. Często zjawisko to jest wynikiem błędnej analizy danych lub nieuwzględnienia kontekstu całego profilu, co prowadzi do mylnych wniosków. W inżynierii drogowej, kluczowe jest zrozumienie, że najniższy punkt terenu musi być jasno określony, aby odpowiednio zaplanować wykopy oraz inne prace budowlane. Odpowiedzi, które wskazują na inne kilometry, mogą wynikać z niepewności w zakresie umiejętności czytania profili terenowych. Dodatkowo, nieprawidłowe odpowiedzi mogą sugerować brak znajomości praktycznych aspektów projektowania drogowego, takich jak wpływ geologii na wykonanie wykopów. Warto zwrócić uwagę na standardy, które regulują projektowanie oraz wykonanie robót ziemnych, aby unikać błędów w przyszłych projektach.
