Poprzeczne spękania włoskowate za wałem walca występujące na powierzchni wbudowywanej mieszanki mineralno-asfaltowej podczas jej zagęszczania świadczą o tym, że
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Poprawna odpowiedź wskazuje, że poprzeczne spękania włoskowate na powierzchni mieszanki mineralno-asfaltowej są wynikiem zbyt wysokiej temperatury mieszanki podczas zagęszczania. W momencie, gdy temperatura mieszanki przekracza optymalne wartości, lepiszcze asfaltowe tracą swoje właściwości, co wpływa na proces zagęszczania oraz końcową jakość nawierzchni. Zbyt wysoka temperatura powoduje, że cząstki mineralne nie mają odpowiedniej przyczepności, a ich zbyt szybkie ochłodzenie skutkuje powstawaniem mikropęknięć. Zwiększa to ryzyko uszkodzeń nawierzchni i skraca jej żywotność. Kluczowym jest, aby podczas prac związanych z zagęszczaniem, przestrzegać norm dotyczących temperatury mieszanki, zgodnie z wytycznymi zawartymi w standardach takich jak PN-EN 13108-1. W praktyce, kontrolowanie temperatury mieszanki przy użyciu termometrów oraz stosowanie odpowiednich technik zagęszczania, jak wibracyjne lub statyczne, pozwala na uzyskanie struktury nawierzchni odpornej na uszkodzenia i długowiecznej w użytkowaniu.
Wybór odpowiedzi sugerującej, że podłoże nie zostało skropione lepiszczem, jest mylny, ponieważ nie ma bezpośredniego związku między skropieniem podłoża a występowaniem poprzecznych spękań włoskowatych na powierzchni mieszanki. Skropienie podłoża lepiszczem jest procesem, który ma na celu poprawienie przyczepności między podłożem a mieszanką asfaltową, jednak nie wpływa na temperaturę mieszanki w czasie zagęszczania. Z kolei przypisanie spękań do zbyt niskiej temperatury mieszanki jest także błędne, ponieważ niska temperatura prowadzi do zjawiska kruchości, a nie do pękania termicznego. Mieszanka, która jest zbyt zimna, będzie miała problemy z odpowiednim zagęszczeniem, co skutkuje innymi rodzajami defektów. Zbyt wadliwe wyprofilowanie podłoża może wpływać na jakość nawierzchni, jednak nie jest to bezpośrednią przyczyną spękań włoskowatych, ale raczej zmniejszeniem trwałości nawierzchni w dłuższym okresie. W praktyce kluczowe jest dbanie o optymalne warunki technologiczne oraz przestrzeganie wytycznych dotyczących temperatury materiałów, co pozwala na unikanie wystąpienia różnorodnych defektów i zapewnienie trwałości konstrukcji drogowych.