Styl demokratyczny w zarządzaniu opiera się na zaangażowaniu członków zespołu w proces podejmowania decyzji. Kierownik, który promuje zaufanie i współpracę, angażuje pracowników w formułowanie celów oraz bierze pod uwagę ich opinie i sugestie przed podjęciem ostatecznych decyzji. Takie podejście sprzyja nie tylko budowaniu kultury organizacyjnej opartej na wzajemnym szacunku, ale także poprawia motywację i satysfakcję pracowników. Przykładem praktycznego zastosowania stylu demokratycznego może być regularne organizowanie spotkań zespołowych, na których członkowie zespołu mogą wyrażać swoje zdanie na temat planów i strategii. Warto również wspomnieć o standardach zarządzania ludźmi, takich jak model partycypacyjny, który kładzie nacisk na wspólne podejmowanie decyzji oraz wzmacnianie odpowiedzialności pracowników za efekty ich pracy. W efekcie, zarządzanie w duchu demokratycznym może prowadzić do lepszych wyników organizacyjnych, ponieważ pracownicy czują się bardziej zaangażowani i odpowiedzialni za realizację wspólnych celów.
Wybór stylu biurokratycznego sugeruje podejście skupiające się na ścisłych regułach i procedurach, w którym decyzje są podejmowane głównie przez wyższe kierownictwo, a pracownicy mają ograniczoną możliwość wpływu na procesy decyzyjne. Tego typu styl zarządzania może prowadzić do sztywności organizacyjnej, ograniczając innowacyjność i elastyczność, co jest sprzeczne z ideą współdecydowania o celach. Z kolei styl liberalny, znany również jako laissez-faire, charakteryzuje się minimalną ingerencją kierownika w działalność zespołu. Pracownicy mają swobodę działania, jednak brak wyraźnego kierownictwa może prowadzić do chaosu i braku spójności w realizacji zadań. Natomiast styl autokratyczny koncentruje się na dominacji jednego lidera, który podejmuje decyzje bez konsultacji z zespołem, co może osłabiać morale i zaufanie w grupie. Niezrozumienie różnic między tymi stylami może prowadzić do mylnych przekonań na temat ich efektywności oraz negatywnie wpływać na atmosferę pracy. Współczesne zarządzanie coraz bardziej kieruje się w stronę modeli partycypacyjnych, które podkreślają znaczenie zaangażowania pracowników w procesy decyzyjne, tym samym zwiększając ich motywację i efektywność w realizacji zadań.