Styl kierowania autokratycznego charakteryzuje się tym, że wszystkie decyzje są podejmowane przez przełożonego, a podwładni są zobowiązani do ich wykonania bez jakiejkolwiek dyskusji czy sprzeciwu. Taki model zarządzania może być skuteczny w sytuacjach kryzysowych, gdy konieczne jest szybkie podejmowanie decyzji. Na przykład, w warunkach nagłej awarii w zakładzie produkcyjnym, kierownik może podjąć natychmiastowe decyzje, by zminimalizować straty. W praktyce, styl autokratyczny sprawdza się również w strukturach, gdzie obowiązują ściśle określone procedury, a skuteczność działań jest kluczowa. Mimo że może prowadzić do niskiej motywacji pracowników w dłuższym okresie, w sytuacjach wymagających szybkiej reakcji i autorytatywnego podejścia, jego zalety mogą przeważać nad wadami. Warto jednak pamiętać, że długotrwałe stosowanie tego stylu może prowadzić do problemów z zaangażowaniem zespołu oraz niskiej jakości decyzji ze względu na brak współpracy i różnorodności perspektyw.
Wybór stylu demokratycznego jako odpowiedzi byłby błędny, ponieważ w tym modelu kierownik zachęca do udziału zespołu w procesie decyzyjnym oraz otwartości na dyskusje. W praktyce, to podejście sprzyja zaangażowaniu i motywacji pracowników, co prowadzi do lepszej atmosfery pracy oraz zwiększenia efektywności. Z kolei wybór stylu patronalnego, który opiera się na silnym autorytecie przełożonego, ale z elementami opiekuńczości, również nie odpowiada zadanemu pytaniu. Patronalizm zakłada pewną formę wsparcia i ochrony pracowników, co jest sprzeczne z ideą autokratycznego podejścia, gdzie dominująca jest kontrola i brak dialogu. Jeśli chodzi o styl liberalny, to w tym przypadku kierownik przyjmuje postawę bardzo luźną, dając pracownikom dużą swobodę działania, co jest całkowitym przeciwieństwem autokratyzmu. Liberalne zarządzanie promuje indywidualizm i kreatywność, co z kolei prowadzi do decyzji podejmowanych wspólnie, w oparciu o różnorodne opinie. Błędne rozumienie tych stylów może wynikać z nieprecyzyjnego definiowania ról w zespole oraz z nieznajomości ich konsekwencji dla moralności i efektywności grupy. Warto zatem dobrze rozumieć różnice pomiędzy tymi podejściami, by skuteczniej zarządzać zespołem i dostosowywać styl kierowania do specyfiki sytuacji.