Maksymalny czas samoczynnego wyłączenia zasilania w obwodzie odbiorczym o napięciu 230 V i prądzie obciążenia do 32 A w sieci TN wynoszący 0,4 sekundy jest zgodny z normami obowiązującymi w dziedzinie bezpieczeństwa elektrycznego, takimi jak norma PN-EN 61140. Czas ten określa, jak szybko system ochronny powinien zareagować w przypadku wystąpienia zwarcia lub awarii, aby zminimalizować ryzyko porażenia prądem. W praktyce oznacza to, że urządzenia zabezpieczające, takie jak wyłączniki różnicowoprądowe, muszą być zdolne do zadziałania w tym krótkim czasie. Takie szybkie reakcje są kluczowe w warunkach użytkowania, zwłaszcza w środowisku domowym i komercyjnym, gdzie obecność ludzi jest stała. Przykładem zastosowania tej zasady mogą być obwody zasilające w łazienkach oraz innych pomieszczeniach narażonych na kontakt z wodą, gdzie ryzyko porażenia prądem jest znacznie wyższe. Odpowiednie zabezpieczenia w postaci wyłączników, które działają w ciągu 0,4 sekundy, mogą uratować życie, eliminując zasilanie w przypadku niebezpiecznych sytuacji.
Podawana maksymalna wartość czasu samoczynnego wyłączenia zasilania w obwodzie odbiorczym o napięciu 230 V i prądzie do 32 A w sieci TN wynosząca 5 sekund, 1 sekundę czy 0,2 sekundy jest niezgodna z obowiązującymi standardami ochrony elektrycznej, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Różne wartości czasowe dla samoczynnego wyłączenia mają swoje uzasadnienie w kontekście skuteczności ochrony przed dotykiem pośrednim, a czas 0,4 sekundy został ustalony jako maksymalny, po to aby zapewnić minimalizację ryzyka porażenia prądem w przypadku awarii. Czas 5 sekund jest zdecydowanie zbyt długi i nie zapewnia odpowiedniego poziomu ochrony, zwłaszcza w sytuacjach, gdy człowiek ma kontakt z uszkodzonym urządzeniem lub przewodem. Z kolei 1 sekunda, choć jest znacznie krótsza, również nie spełnia wymaganych norm w kontekście niektórych zastosowań, gdzie szybka reakcja jest kluczowa. Odpowiedzi 0,2 sekundy mogą wydawać się bardziej bezpieczne, jednak nie są zgodne z określoną normą, a ich zastosowanie w realnych warunkach użytkowania mogłoby prowadzić do fałszywych alarmów i niepotrzebnych wyłączeń, co w praktyce zakłócałoby funkcjonowanie urządzeń. Niezrozumienie zasad bezpieczeństwa elektrycznego, jak również wymagań normatywnych, prowadzi do nieprawidłowych decyzji i zagrożeń w codziennym użytkowaniu instalacji elektrycznych.