Protokół SSL (Secure Sockets Layer) jest kluczowym elementem protokołu HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure), który zapewnia bezpieczną komunikację w sieci. SSL działa poprzez szyfrowanie danych przesyłanych między klientem (np. przeglądarką internetową) a serwerem, co uniemożliwia osobom trzecim ich odczytanie lub modyfikację. Protokół ten gwarantuje nie tylko poufność danych, ale również ich integralność oraz autentyczność, co jest szczególnie ważne w kontekście transakcji online, takich jak zakupy czy bankowość internetowa. W praktyce, gdy użytkownik łączy się z witryną zabezpieczoną protokołem HTTPS, jego przeglądarka nawiązuje bezpieczne połączenie z serwerem za pomocą mechanizmu SSL/TLS. Warto dodać, że SSL w praktyce jest często zastępowany przez jego nowszą wersję – protokół TLS (Transport Layer Security), jednak termin SSL nadal jest powszechnie używany. Zastosowanie SSL/TLS w HTTPS jest zgodne z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa stosowanymi w branży IT, co czyni tę technologię niezbędną dla każdej witryny, która przetwarza wrażliwe dane.
Wybór FTP (File Transfer Protocol) jako protokołu używanego do szyfrowania danych w HTTPS jest nieprawidłowy, ponieważ FTP jest protokołem stworzonym do transferu plików w sieci, a nie do zapewniania bezpieczeństwa komunikacji. FTP nie oferuje szyfrowania, co czyni go nieodpowiednim w kontekście ochrony prywatności użytkowników. Używając FTP, dane przesyłane między klientem a serwerem są narażone na podsłuch i modyfikacje przez nieautoryzowane osoby. Z kolei protokół TCP (Transmission Control Protocol) jest podstawowym protokołem transportowym, który zapewnia niezawodność komunikacji w internecie, ale nie ma żadnych mechanizmów szyfrowania. TCP dba o poprawne dostarczenie pakietów danych, lecz nie chroni ich treści przed dostępem osób trzecich. Natomiast SSH (Secure Shell) to protokół stworzony z myślą o bezpiecznym zdalnym dostępie do systemów i nie jest używany do szyfrowania komunikacji HTTP. Chociaż SSH zapewnia silne szyfrowanie, jego zastosowanie jest inne niż w przypadku HTTPS, które wymaga zweryfikowanego certyfikatu SSL/TLS. Użytkownicy często mylą różne protokoły, co prowadzi do błędnych skojarzeń oraz nieporozumień odnośnie do ich funkcjonalności i zastosowania w kontekście bezpieczeństwa sieciowego.