Odpowiedź 30:2 jest poprawna, ponieważ stanowi aktualny standard w resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO), zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji (ERC) oraz American Heart Association (AHA). Oznacza to, że na każde 30 ucisków klatki piersiowej należy wykonać 2 oddechy ratownicze. Taki stosunek pozwala na efektywne utrzymanie krążenia i wentylacji, co jest kluczowe dla ratowania życia w przypadku zatrzymania akcji serca. Uciskanie klatki piersiowej zapewnia przepływ krwi do najważniejszych narządów, w tym mózgu, a oddechy wspomagają dotlenienie organizmu. W praktyce, prowadząc RKO, warto pamiętać, że uciski klatki piersiowej powinny być wykonywane z częstotliwością około 100-120 na minutę, co sprzyja efektywności i minimalizuje ryzyko uszkodzenia klatki piersiowej. Ważne jest, aby każda osoba, która uczy się RKO, regularnie ćwiczy tę technikę, aby w sytuacji kryzysowej mogła działać szybko i skutecznie.
Stosunki inne niż 30:2 w kontekście resuscytacji krążeniowo-oddechowej nie są zgodne z aktualnymi wytycznymi. Odpowiedzi takie jak 10:1 czy 5:1 nie uwzględniają kluczowego założenia, że uciśnięcia klatki piersiowej są fundamentem RKO, a wentylacja jest uzupełnieniem tego procesu. Przy zbyt dużym dystansie między uciskami a oddechami, ryzyko niedotlenienia komórek ciała wzrasta. Odpowiedź 15:2, choć stosowana w przeszłości, również nie jest zalecana w standardowym ujęciu RKO dla dorosłych. Typowym błędem jest mylenie podejścia do RKO u dorosłych oraz dzieci, gdzie proporcje mogą być różne, np. w przypadku resuscytacji dzieci można stosować 15:2 w grupie ratowników. To prowadzi do nieefektywnego zastosowania umiejętności RKO, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w kontekście ratowania życia. Ważne jest, by być świadomym, że każdy moment opóźnienia w prawidłowym wykonywaniu RKO może wpłynąć na szansę przeżycia poszkodowanego. Wiedza na temat aktualnych wytycznych jest niezbędna dla każdego, kto może stać się świadkiem zatrzymania akcji serca, a nieprawidłowe proporcje mogą prowadzić do niepotrzebnego stresu i chaosu w sytuacjach kryzysowych.