Robak komputerowy jest autonomicznym programem, który ma zdolność do samoreplikacji, co oznacza, że może bez pomocy użytkownika lub innych programów tworzyć swoje kopie. Działa to na zasadzie manipulacji zainfekowanym systemem, gdzie po raz pierwszy zainstalowany robak może wykonać kod, który generuje nowe instancje siebie. Przykładem robaka komputerowego jest Blaster, który replikował się poprzez luki w zabezpieczeniach systemu Windows i rozprzestrzeniał się w sieciach komputerowych. W kontekście bezpieczeństwa, rozumienie mechanizmów robaków jest kluczowe dla projektowania skutecznych systemów zabezpieczeń, które powinny obejmować regularne aktualizacje, monitorowanie ruchu sieciowego oraz stosowanie zapór sieciowych. Dobrze zrozumiane zagrożenia, jakie niosą robaki komputerowe, pozwala zespołom IT na wdrażanie skutecznych strategii obronnych, zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak zarządzanie podatnościami czy edukacja użytkowników końcowych.
Odpowiedzi wskazujące na potrzebę programu nosiciela, aktywację po nadejściu odpowiedniej daty czy uruchamianie się w wyniku akcji użytkownika są związane z innymi typami złośliwego oprogramowania, ale nie z robakami komputerowymi. Program nosiciel, jak wirus, przemieszcza się zainfekowanym systemem w zależności od obecności innych plików, co wymaga interakcji z innymi aplikacjami. Taki mechanizm jest zdecydowanie odmienny od autonomicznej natury robaków, które nie potrzebują innego programu, aby się rozmnażać. W kontekście aktywacji na podstawie daty, bardziej dotyczy to tzw. „czasowych bomb” w oprogramowaniu, gdzie złośliwy kod jest zaprogramowany do aktywacji w określonym momencie, lecz nie definiuje to działania robaka. Z kolei uruchamianie się zainfekowanego programu przez użytkownika jest cechą wirusów, które wymagają, aby użytkownik wykonał zainfekowany plik, natomiast robaki są zaprojektowane do samodzielnego rozprzestrzeniania się bez jakiejkolwiek interwencji. Dlatego ważne jest, aby w pełni zrozumieć różnice między tymi typami złośliwego oprogramowania, co jest kluczowe dla odpowiedniej strategii ochrony i zarządzania bezpieczeństwem systemów komputerowych.