Funkcja SQL 'now()' jest jedną z funkcji, które nie wymagają argumentów, a jej głównym zadaniem jest zwracanie bieżącej daty i godziny systemowej w formacie odpowiednim dla bazy danych. Użycie tej funkcji jest niezwykle przydatne w kontekście rejestrowania momentu wykonania operacji w bazie danych, na przykład przy dodawaniu nowych rekordów do tabeli. Przykładowe zastosowanie tej funkcji można zobaczyć w poniższym zapytaniu SQL: 'INSERT INTO wydarzenia (nazwa, data_utworzenia) VALUES ('Nowe Wydarzenie', now());'. Takie podejście nie tylko automatyzuje proces rejestrowania czasu, ale także zapewnia spójność danych, eliminując ryzyko błędów związanych z ręcznym wprowadzaniem daty. W praktyce, stosowanie funkcji, które nie wymagają argumentów, jest często zgodne z zasadami dobrych praktyk programistycznych, które promują czytelność i prostotę kodu.
Wybór funkcji, które pobierają argumenty, jak 'len', 'upper' i 'year', wskazuje na brak zrozumienia różnic pomiędzy funkcjami w SQL. Funkcje takie jak 'len', która zwraca długość ciągu znaków, wymagają przynajmniej jednego argumentu - ciągu, którego długość ma być obliczona. Na przykład, użycie 'len(nazwa) zwróci ilość znaków w nazwie', co jest kluczowe w scenariuszach wymagających walidacji danych. Podobnie, 'upper' przekształca wszelkie litery w podanym ciągu na wielkie litery, co również wymaga argumentu, czyli tekstu do przetworzenia. W przypadku 'year', funkcja ta wydobywa rok z daty, co również implikuje konieczność podania argumentu w postaci daty. Wybierając funkcje, które wymagają argumentów, można nieświadomie skomplikować proces, co jest sprzeczne z zasadami efektywnego pisania kodu. Błędem jest także mylenie funkcji bezargumentowych z tymi, które działają na przekazanych wartościach, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania danymi w bazach. Zrozumienie, jak i kiedy używać różnych typów funkcji, jest kluczowe w procesie projektowania i zarządzania bazami danych, co podkreśla znaczenie znajomości standardów SQL oraz najlepszych praktyk w programowaniu.