Poprawna odpowiedź to %I0.1 = 0, %I0.2 = 1, %I0.3 = 1, ponieważ spełnia ona kluczowe warunki do uzyskania stanu wysokiego na wyjściu %Q0.0. Analizując schemat logiki drabinkowej, zauważamy, że sygnał %I0.2 musi być aktywny (wysoki), co powoduje załączenie cewki SR1. Następnie, aby cewka ta mogła zrealizować swoje zadanie, konieczne jest, aby sygnał %I0.3 również był aktywny, a %I0.1 musiał pozostać nieaktywny (niski). Tak skonfigurowane sygnały zapewniają przepływ energii przez odpowiednie bloki funkcyjne, co prowadzi do uzyskania stanu wysokiego na wyjściu. W praktyce, taka logika jest powszechnie stosowana w automatyce przemysłowej, gdzie stan wyjściowy urządzeń musi być precyzyjnie kontrolowany w zależności od wielu zmiennych wejściowych. Przykładowo, może to dotyczyć sytuacji, gdy czujniki sygnalizują obecność materiału, który powinien aktywować konkretne urządzenie, jak taśmy transportowe. Zrozumienie interakcji między tymi sygnałami jest kluczowe dla prawidłowego projektowania systemów automatyki, a także nawiązuje do dobrych praktyk inżynieryjnych, które zalecają jasne definiowanie warunków aktywacji dla każdego wyjścia.
Wybór niepoprawnych konfiguracji zmiennych sygnałów wejściowych do sterownika wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące działania logiki drabinkowej. Na przykład, w przypadku ustawienia %I0.1 = 1, %I0.2 = 1, %I0.3 = 0, cewka SR1 nie zostanie aktywowana, ponieważ chociaż %I0.2 jest wysoka, to %I0.3 jest niska, co uniemożliwia przepływ energii do wyjścia %Q0.0. Podobnie, w ustawieniu %I0.1 = 0, %I0.2 = 0, %I0.3 = 1, oba sygnały %I0.1 i %I0.2 są nieaktywne, co również nie pozwala na załączenie cewki SR1. Z kolei kombinacja %I0.1 = 1, %I0.2 = 1, %I0.3 = 1 skutkuje tym, że mimo że wszystkie sygnały są aktywne, %I0.1 powinien być niski, aby spełnić warunki działania SR1. Tego rodzaju błędy myślowe często wynikają z mylenia logiki AND z logiką OR w kontekście sygnałów sterujących. Kluczowa jest tutaj zasada, że w systemach automatyki przemysłowej, szczególnie przy użyciu logiki drabinkowej, każdy sygnał powinien być dokładnie analizowany w kontekście jego wpływu na wyjścia. Zrozumienie, które sygnały muszą być aktywne, a które nie, jest fundamentalne dla projektowania systemów, które działają zgodnie z zamierzonymi funkcjami. Prawo logiki, które wskazuje, że wszystkie warunki muszą być spełnione, aby osiągnąć żądany wynik, jest podstawową zasadą, którą każdy inżynier automatyki powinien dobrze rozumieć.
