Kwalifikacja: EKA.06 - Wykonywanie prac biurowych
Zawód: Technik prac biurowych
Która z wymienionych struktur organizacyjnych firmy ma charakter tradycyjny?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Struktura funkcjonalna jest uznawana za tradycyjną formę organizacji przedsiębiorstw, w której pracownicy są grupowani na podstawie ich specjalizacji i umiejętności. W praktyce oznacza to, że w ramach firmy tworzone są różne działy, takie jak marketing, finanse, produkcja czy zasoby ludzkie, które są odpowiedzialne za konkretne funkcje. Takie podejście sprzyja efektywności, ponieważ pracownicy mogą skupić się na swoich obszarach ekspertyzy, co przyczynia się do optymalizacji procesów biznesowych. W firmach stosujących tę strukturę, komunikacja zazwyczaj odbywa się w pionie, co może ułatwiać zarządzanie, ale również prowadzić do problemów z międzydziałową współpracą. Dobrym przykładem może być średniej wielkości przedsiębiorstwo produkcyjne, które organizuje swoje działy w sposób funkcjonalny, co pozwala na kontrole jakości i efektywność produkcji. Dobre praktyki wskazują, że struktura funkcjonalna jest najskuteczniejsza w stabilnych środowiskach rynkowych, gdzie zmiany są przewidywalne.
Wybór struktur organizacyjnych, takich jak macierzowa, dywizjonalna czy projektowa, może wynikać z przekonania o ich nowoczesności i elastyczności, jednak każda z tych form ma swoje wady, które mogą prowadzić do nieefektywności. Struktura macierzowa łączy różne wymiary organizacyjne, co może prowadzić do konfliktów w zakresie odpowiedzialności i władzy, ponieważ pracownicy mają dwóch przełożonych. Często skutkuje to nieporozumieniami i opóźnieniami w podejmowaniu decyzji. Dywizjonalna struktura, w której przedsiębiorstwo dzieli się na autonomiczne jednostki odpowiedzialne za różne produkty lub rynki, z kolei może skutkować redundancją zasobów i brakiem współpracy między dywizjami, co prowadzi do zwiększenia kosztów operacyjnych. Przykłady firm, które borykają się z tymi problemami, pokazują, że strategia dywizjonalna nie zawsze jest najlepszym podejściem dla wszystkich przedsiębiorstw. Struktura projektowa, z kolei, skupia się na realizacji konkretnych projektów, co może być korzystne w dynamicznych branżach, ale również niesie ryzyko braku stabilności organizacyjnej i problemów z zachowaniem wiedzy w dłuższej perspektywie. Te podejścia, chociaż atrakcyjne w teorii, mogą prowadzić do chaosu i dezorganizacji, co ostatecznie wpływa na wydajność organizacji.