Odpowiedź macierzowa jest prawidłowa, ponieważ struktura ta jest idealna do zarządzania złożonymi projektami, które wymagają współpracy wielu zespołów projektowych. W strukturze macierzowej, pracownicy są przypisani do projektów, ale jednocześnie podlegają różnym menedżerom funkcjonalnym. Taka organizacja umożliwia elastyczność i szybsze podejmowanie decyzji, co jest kluczowe w dynamicznie zmieniających się warunkach rynkowych. Przykładem zastosowania tej struktury mogą być firmy technologiczne, które realizują innowacyjne projekty, łącząc różne dziedziny wiedzy, takie jak inżynieria, marketing i sprzedaż. W praktyce, struktura macierzowa sprzyja efektywnemu wykorzystaniu zasobów oraz umiejętności zespołów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu projektami, takimi jak metodologia Agile, która kładzie nacisk na współpracę i otwartą komunikację między członkami zespołu.
Wybór struktury liniowej, liniowo-sztabowej lub funkcjonalnej wskazuje na pewne nieporozumienia związane z zarządzaniem projektami. W strukturze liniowej, każda osoba ma jednego bezpośredniego przełożonego, co ogranicza elastyczność i może utrudniać współpracę między różnymi działami. Tego rodzaju organizacja najlepiej sprawdza się w środowiskach, gdzie prace są powtarzalne i nie wymagają współpracy różnych zespołów projektowych. W strukturze liniowo-sztabowej, oprócz linii zarządzania, wprowadzane są sztaby doradcze, co również nie sprzyja szybkiemu podejmowaniu decyzji, które jest istotne w przypadku projektów wielozespołowych. Z kolei struktura funkcjonalna dzieli organizację na różne działy, z których każdy koncentruje się na określonym zakresie działalności. Ta organizacja jest korzystna dla specjalizacji, ale może prowadzić do tzw. silosów, gdzie informacje i zasoby nie są dzielone pomiędzy zespołami. Dlatego odpowiedzi te nie spełniają wymogów dotyczących zarządzania złożonymi projektami, w których wymagane jest koordynowanie działań różnych grup i efektywne wykorzystanie ich umiejętności. W praktyce, błędem jest zakładanie, że tradycyjne struktury hierarchiczne będą wystarczające w kontekście dynamicznych projektów, które wymagają współpracy wielu specjalistów z różnych dziedzin.