Poprawna definicja małego podatnika odnosi się do podmiotów, których roczne przychody ze sprzedaży, łącznie z podatkiem VAT, nie przekraczają równowartości 1 200 000 euro. Przykładowo, jeśli przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, sprzedający usługi doradcze, osiąga przychody na poziomie 800 000 zł rocznie, kwalifikuje się jako mały podatnik. W praktyce, status małego podatnika wiąże się z uproszczonymi obowiązkami podatkowymi, co może obejmować możliwość korzystania z uproszczonej ewidencji przychodów oraz skorzystania z korzystniejszych form opodatkowania, takich jak ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Zdefiniowanie małego podatnika w ten sposób ma na celu wspieranie mikro i małych przedsiębiorstw w Polsce, co jest zgodne z polityką europejską na rzecz rozwoju sektora MŚP (małych i średnich przedsiębiorstw).
Definicje zawarte w innych opcjach nie są adekwatne do charakterystyki małego podatnika. Stwierdzenie, że mały podatnik to podmiot zobowiązany do regulowania zobowiązań podatkowych, nie dostarcza istotnych informacji na temat charakterystyki tego podatnika. Każdy podatnik, niezależnie od jego statusu, ma obowiązki w obszarze podatków. Następnie, opis dotyczący podatnika prowadzącego działalność gospodarczą jako osoba fizyczna z maksymalnie 10 pracownikami jest nieprecyzyjny i wprowadza w błąd. Liczba pracowników nie ma wpływu na definicję małego podatnika, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście klasyfikacji przedsiębiorstw. Również stwierdzenie, że wszystkie podmioty prowadzące działalność gospodarczą bez osobowości prawnej są małymi podatnikami, również jest mylne. Przykładowo, spółki z o.o. oraz inne formy prawne mogą również osiągać przychody w granicach wyznaczonych przez definicję małego podatnika. W praktyce, nieprawidłowe stosowanie definicji małego podatnika może prowadzić do błędnych deklaracji podatkowych oraz niewłaściwego korzystania z ulg, co skutkuje negatywnymi konsekwencjami finansowymi i prawnymi.