Odpowiedź "Zamienny" jest prawidłowa, ponieważ w sytuacji, gdy po zawarciu umowy inwestor dokonuje zmiany ustalonej w umowie ilości prac, wykonawca powinien sporządzić kosztorys zamienny. Kosztorys zamienny służy do oszacowania wpływu zmian na koszt wykonania robót oraz na harmonogram. Przykładem może być, gdy inwestor zwiększa zakres robót, na przykład dodaje dodatkowe pomieszczenie do budynku. W takim przypadku wykonawca musi określić nowe koszty materiałów, robocizny oraz ewentualnych zmian w harmonogramie prac. Sporządzenie kosztorysu zamiennego jest zgodne z dobrą praktyką w branży budowlanej oraz standardami, takimi jak normy SN i Ustawą Prawo Zamówień Publicznych, które zobowiązują do transparentności wydatków oraz precyzyjnego odzwierciedlenia zmian w umowie.
Wybór odpowiedzi "Nakładczy" jest nietrafiony, ponieważ kosztorys nakładczy odnosi się do ustalania kosztów na podstawie rzeczywistych wydatków związanych z realizacją prac, a nie zmian w umowie. W przypadku zmian w ilości prac wykonawca nie korzysta z tego rodzaju kosztorysu, ponieważ nie odzwierciedla on nowych ustaleń. Podobnie, odpowiedź "Wskaźnikowy" jest błędna, gdyż kosztorys wskaźnikowy opiera się na uśrednionych kosztach jednostkowych i nie jest stosowany w kontekście zmian w ilościach robót. Kosztorys ten znajduje zastosowanie w zamówieniach publicznych, ale nie odpowiada na zagadnienia związane ze zmianami umownymi. Odpowiedź "Powykonawczy" również jest myląca, ponieważ kosztorys powykonawczy jest tworzony po zakończeniu robót, aby podsumować rzeczywiste koszty i porównać je z pierwotnymi założeniami. Zatem, mylenie tych terminów i ich zastosowań może prowadzić do nieporozumień i niewłaściwego zarządzania projektem budowlanym. Kluczowe jest zrozumienie, że w sytuacji zmiany zakresu robót, sporządzanie kosztorysu zamiennego to standardowa procedura, która zapewnia nie tylko przejrzystość, ale i profesjonalizm w zarządzaniu projektami budowlanymi.