Odpowiedź 6,0 m jest poprawna, ponieważ uwzględnia rzeczywistą szerokość jezdni, pomijając pobocza, które nie wchodzą w zakres szerokości jezdni. Rysunek przedstawia całkowitą szerokość 720 cm, z czego pobocza po obu stronach mają po 60 cm. Szerokość jezdni oblicza się, odejmując łączną szerokość poboczy od całkowitej szerokości. W tym przypadku: 720 cm - (60 cm + 60 cm) = 720 cm - 120 cm = 600 cm, co odpowiada 6,0 m. Takie podejście jest zgodne z zasadami projektowania dróg, które definiują szerokość jezdni jako przestrzeń przeznaczoną do ruchu pojazdów, nie wliczając w to dodatkowych pasów bezpieczeństwa, takich jak pobocza. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla inżynierów drogowych, którzy muszą projektować bezpieczne i funkcjonalne przestrzenie transportowe.
Odpowiedzi 3,0 m, 6,6 m oraz 7,2 m są błędne z kilku powodów. W przypadku odpowiedzi 3,0 m, można dostrzec podstawowy błąd w obliczeniach, który polega na pomieszaniu jednostek miary i koncepcji geometrycznych. Szerokość jezdni została prawidłowo zidentyfikowana jako 720 cm, ale nie uwzględniono konieczności odjęcia szerokości poboczy, co prowadzi do rażącego niedoszacowania. W przypadku 6,6 m, podobnie jak w przypadku 3,0 m, brak uwzględnienia poboczy skutkuje niepoprawnym wynikiem. Szerokość jezdni musi być określona jako przestrzeń przeznaczona wyłącznie dla ruchu, co oznacza, że wszelkie elementy infrastruktury, takie jak pobocza, muszą być wyłączone z tego pomiaru. Odpowiedź 7,2 m z kolei nie jest trafna, ponieważ całościowy wymiar 720 cm nie odnosi się do szerokości jezdni, a uwzględnienie poboczy w tym przypadku nie zostało w ogóle uwzględnione, co jest kluczowe w kontekście praktycznym projektowania dróg. Błędne podejście do analizy tego rysunku pokazuje typowy problem w rozumieniu wymagań projektowych oraz ich zastosowania w realnych inżynieryjnych sytuacjach.
