GHP, czyli Dobre Praktyki Higieniczne, to zestaw zasad i procedur mających na celu zapewnienie odpowiednich warunków higieny w miejscu pracy, szczególnie w branżach związanych z produkcją i przetwarzaniem żywności. Obejmuje to wytyczne dotyczące zachowań pracowników, czystości pomieszczeń oraz sprzętu, a także procedur sanitarnych. Przykładowo, GHP wymaga, aby pracownicy regularnie myli ręce, nosili odpowiednią odzież ochronną i stosowali się do zasad higieny osobistej, co jest kluczowe dla zapobiegania zanieczyszczeniu produktów spożywczych. Dobre Praktyki Higieniczne są podstawą systemów jakości w wielu firmach, a ich przestrzeganie jest kontrolowane przez odpowiednie organy nadzoru. Dodatkowo, w kontekście norm ISO 22000, GHP jest elementem większego systemu zarządzania bezpieczeństwem żywności, co podkreśla ich znaczenie w branży. Zastosowanie GHP wpływa na poprawę jakości produktów, co przekłada się na bezpieczeństwo konsumentów oraz reputację producentów.
GMP (Dobre Praktyki Produkcyjne) koncentruje się głównie na procesie produkcji, podkreślając konieczność stosowania odpowiednich procedur technologicznych oraz kontrolnych w celu zapewnienia jakości produktów. Choć GMP również uwzględnia aspekty higieny, jego zakres jest szerszy i odnosi się do całego cyklu produkcyjnego, a nie tylko do higieny pracowników. To może prowadzić do nieporozumień, ponieważ niektórzy mogą mylnie przypuszczać, że GMP jest wystarczające dla zapewnienia higieny w miejscu pracy. GLP (Dobre Praktyki Laboratoryjne) z kolei jest ukierunkowane na badania i testowanie, a nie na środowisko produkcyjne, co sprawia, że jego zastosowanie w kontekście higieny pracowniczej jest ograniczone. GAP (Dobre Praktyki Rolnicze) obejmuje natomiast aspekty związane z produkcją rolną, koncentrując się na uprawach, a nie na przetwarzaniu oraz bezpieczeństwie żywności w kontekście higieny pracowników. Tego typu błędne rozumienie może prowadzić do pominięcia kluczowych zasad bezpieczeństwa i higieny, co stwarza ryzyko dla zdrowia pracowników oraz jakości produktów końcowych. Zrozumienie różnic między tymi standardami jest niezwykle istotne dla skutecznego zarządzania jakością oraz bezpieczeństwem w branży spożywczej.