Suszenie warzyw to proces, który ma na celu usunięcie nadmiaru wody, co wydłuża trwałość produktów i zatrzymuje ich wartości odżywcze. Zakończenie procesu suszenia, gdy zawartość wody w surowcu wynosi około 5%, jest kluczowe dla uzyskania optymalnych właściwości organoleptycznych i przechowalniczych. Przy tej zawartości wody, warzywa są na tyle suche, że ogranicza się ryzyko rozwoju pleśni i innych mikroorganizmów, które mogą prowadzić do psucia się. Przykładem mogą być suszone pomidory, które po wysuszeniu do 5% wilgotności zachowują intensywny smak i aromat, a jednocześnie długo przechowują swoje wartości odżywcze. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak ISO 22716 dotyczące dobrej praktyki produkcyjnej, kontrola wilgotności jest kluczowa na każdym etapie procesu, aby zapewnić bezpieczeństwo i jakość produktu końcowego.
Zawartość wody w surowcu jest kluczowym parametrem w procesie suszenia warzyw, a odpowiedzi sugerujące zakończenie procesu przy wyższych wartościach wilgotności, jak 20%, 35% czy nawet 50%, mogą prowadzić do poważnych problemów. Przy 50% wilgotności, warzywa wciąż zawierają znaczną ilość wody, co sprzyja rozwojowi mikroorganizmów, takich jak pleśnie i bakterie, a także wpływa negatywnie na smak i teksturę finalnego produktu. Z punktu widzenia technologii przetwarzania żywności, do zalecanych praktyk należy osiągnięcie poziomu wilgotności poniżej 10%, aby zapewnić dłuższą trwałość. Przy 20% wilgotności, ryzyko zepsucia nadal jest wysokie; wiele produktów nie byłoby bezpiecznych do spożycia. Ponadto, wyższe poziomy wilgotności prowadzą do mniejszej koncentracji smaków, co wpływa na jakość organoleptyczną. Typowe błędy myślowe to mylenie wilgotności z jakością – wyższa wilgotność nie oznacza lepszego smaku, a wręcz przeciwnie, może prowadzić do utraty aromatów. Każdy proces technologiczny, w tym suszenie, wymaga ścisłej kontroli parametrów, aby uniknąć strat jakości i ryzyka zdrowotnego.