Ugory są to tereny, które są pozostawione bez uprawy, ale mogą być wykorzystywane w przyszłości do działalności rolniczej. W kontekście gruntów ornych, ugory są traktowane jako gleba, która może być rewitalizowana i przekształcana w obszar uprawny. W polskim rolnictwie, ugory są często uznawane za istotny element struktury obszarów rolniczych, ponieważ przy odpowiednim zarządzaniu mogą zwiększać bioróżnorodność, poprawiać jakość gleby oraz służyć jako miejsce do prowadzenia praktyk agroturystycznych. Przykładami zastosowania ugorów w rolnictwie są działania takie jak wprowadzenie systemów agroekologicznych, gdzie ugory przekształca się w tereny zielone dla poprawy mikroklimatu i zatrzymywania wody w glebie. Dobrą praktyką jest monitorowanie tych obszarów pod kątem ich potencjału do przyszłych upraw, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz z polityką ochrony środowiska.
Łąki, winnice i pastwiska to grunty, które mają zupełnie inny charakter i funkcję niż ugory. Łąki to tereny pokryte roślinnością zielną, które są regularnie koszone i wykorzystywane do wypasu zwierząt, a także jako źródło siana. Z kolei winnice są obszarami specjalistycznymi, przeznaczonymi do uprawy winorośli, z zastosowaniem specyficznych technik agrotechnicznych, które nie są związane z gruntami ornymi. Pastwiska to obszary, na których zwierzęta gospodarskie pasą się, wymagające określonych warunków glebowych oraz nawadniających, co również odróżnia je od gruntów ornych. W kontekście rolnictwa, grunt orny to taki, który jest przeznaczony do upraw roślin, w tym zbóż, warzyw czy owoców, co jest kluczowe dla zapewnienia produkcji żywności. Typowe błędy myślowe w tym zakresie to utożsamianie różnych typów gruntów z ich funkcją, co prowadzi do mylnego postrzegania ugorów jako nieproduktywnych, podczas gdy mogą być one kluczowe w zrównoważonym rozwoju rolnictwa.