Adiuwanty to substancje, które nie mają właściwości ochronnych ani odżywczych, ale wspomagają działanie środków ochrony roślin i nawozów. Ich głównym zadaniem jest poprawa jakości zabiegów agrotechnicznych poprzez modyfikację fizycznych właściwości cieczy roboczej. Przykładowo, adiuwanty mogą zmieniać napięcie powierzchniowe roztworu, co umożliwia lepsze pokrycie powierzchni liści, a tym samym zwiększa efektywność oprysku. Dobre praktyki w zakresie aplikacji środków ochrony roślin zalecają stosowanie adiuwantów w celu zminimalizowania strat związanych z zmywaniem oprysku przez deszcz, co jest istotne w kontekście zmienności warunków atmosferycznych. Adiuwanty są szeroko wykorzystywane w integrowanej ochronie roślin, gdzie ich zastosowanie może znacząco wpłynąć na skuteczność zabiegów oraz ograniczenie negatywnego wpływu na środowisko. Wykorzystując adiuwanty zgodnie z zaleceniami producentów, można poprawić nie tylko skuteczność działania środków chemicznych, ale także przyczynić się do oszczędności w ich ilości, co jest korzystne zarówno ekonomicznie, jak i ekologicznie.
Herbicydy, insektycydy i biostymulatory to trzy różne grupy substancji chemicznych, które nie spełniają roli adiuwantów. Herbicydy są stosowane przede wszystkim do zwalczania chwastów, a ich działanie opiera się na selektywnym lub nieselektywnym usuwaniu roślin niepożądanych. W związku z tym nie mają one wpływu na poprawę właściwości cieczy roboczej, a ich efektywność jest niezależna od adiuwantów. Podobnie insektycydy, które są przeznaczone do zwalczania szkodników, działają na zasadzie toksyczności dla konkretnego organizmu i nie modyfikują fizycznych właściwości oprysku, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście poprawy jakości zabiegów. Biostymulatory z kolei mają na celu wspieranie wzrostu roślin i poprawę ich kondycji, ale nie są zaprojektowane do wpływania na właściwości cieczy roboczej, co ogranicza ich rolę w kontekście efektywności aplikacji środków ochrony roślin. Pomijając adiuwanty, użytkownicy mogą nieświadomie zmniejszać skuteczność zabiegów ochronnych, co prowadzi do większego zużycia środków chemicznych i potencjalnie negatywnego wpływu na środowisko. Dobrą praktyką w ochronie roślin jest zrozumienie różnic między tymi substancjami, aby właściwie je stosować i maksymalizować efektywność działań agrotechnicznych.